Mountain Bike, city, fitness, road or hybrid

[ALCATRAZ 6,827]

Είναι "μαμά" 2.4 Schwalbe Fat Albert & Nobby Nic.

Υπερβολικά, τουλάχιστον για τη δικιά μου χρήση.

Ειδικά όταν βρίσκομαι σε δρόμο ή σε ανηφόρες

... αλλά λεφτά για αλλαγές δεν παίζουν, μέχρι να τα λιώσω.

 

Το εργαλείο είναι καλό...

ο αναβάτης του είναι για τα μπάζα .

[speleoste 347]

Marathon Complex Bike Park DH Race

 

Ο Αθλητικός Όμιλος Θησέας Ζωγράφου , και το Marathon Complex Bike Park διοργανώνουν διασυλλογικό και Open αγώνα Mountain-bike Downhill. Όσον αφορά τον αγώνα open, είναι ενταγμένος στο 2ο Πανελλήνιο Κύπελλο Downhill Open 2014 , ως ο πρώτος από τους οκτώ αγώνες του κυπέλλου. Ο αγώνας θα πραγματοποιηθεί την:

 

Κυριακή, 23 Μαρτίου 2014 και ώρα εκκίνησης 09.00

 

 

 

πηγη: http://www.downhill.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=830:marathon-complex-bike-park-dh-race&catid=73:prokhrukseis-agwnwn&Itemid=143

[speleoste 347]

Gravity Freaks, Marathon Complex DH race 2014

 

 

[speleoste 347]

Xe,xe..

.

 

[speleoste 347]

Gravity freaks Episode two

Δίρφη 12/4/2014

GRILL N’ RIDE!

 

Η Άνοιξη έχει μπει για τα καλά, τα χιόνια λιώνουν, τα λουλούδια ανθίζουν, οι λάσπες ξεραίνονται και τα μονοπάτια στα ψηλά βουνά μας περιμένουν! Ένας από τους πιο αγαπημένους μας θερινούς προορισμούς για Downhill είναι η Δίρφη και σπεύσαμε να γιορτάσουμε την έναρξη της σεζόν σαν Gravity Freakουλες!

 

Κάθε χρόνο ανυπομονούμε γι’ αυτή την πρώτη μέρα ride στην Δίρφη, την θεωρούμε ιερή! Βλέπετε και τις πιο ζεστές μέρες του καλοκαιριού εκεί μπορούμε να downhillάρουμε απολαυστικά! Έχει τουμπανιάσει και αυτό το Big Bear (με φουλ κατασκευές που έχουμε φτιάξει στο πρώτο κομμάτι και πολύυυυ σκάψιμο από το Crew της Δίρφης…) οπότε –αν και είχαμε κάνει μια χειμερινή εξόρμηση- μας είχε λείψει… Μπήκε η ανάλογη ανακοίνωση λοιπόν, ετοιμάστηκαν τα ποδήλατα, έπεσαν οι κατάλληλες συνεννοήσεις με τον local Λευτέρη Τριανταφύλλου… «Πες μου πόσοι θα έρθετε για να πάρω κρέατα και μπύρες» και φύγαμεεεεεεεε.

 

Η βραδινή βροχή μας έφτιαχνε τερέν και η πρωινή λιακάδα μας απογείωσε τη διάθεση! Συνάντηση στη Βαρυμπόμπη και βουρ για Δίρφηηηηηηη. Χωρίς άγχος και βιασύνες καθώς οι τεράστιες πλέον μέρες μας αφήνουν άπλετο χρόνο για ride… Οι μουσικές στο Gravity Freaks Van βαράγανε γερά και με το που αρχίσαμε να ανηφορίζουμε στο φιδίσιο δρόμο πριν την Στενή ατενίζαμε τα λίγα χιόνια στην κορυφή και ήταν απλά αδύνατον να κρύψουμε τα πλατιά μας χαμόγελά.

 

Με το που φτάσαμε στο γνώριμο γήπεδο ο Λευτέρης είχε ήδη στήσει τέντες και ψησταριές! Από την άλλη εμείς πρέπει να κάναμε ρεκόρ φορέματος προστατευτικών (έχει καταγραφεί και από τα ρεκορ Γκίνες, επίσημα πράγματα), φορτώσμε τον Λευτέρη και τον Θανάση και άντε γεια. Πηδήξαμε στο Van και ξαμοληθήκαμε για το βουνό. Με το καλημέρα έφυγε αέρα το ξύλινο διπλό και ορμήξαμε στο Big Bear ουρλιάζοντας! Μιλάμε για φουλ τερέν, για τελειότητα!!! Το χώμα νωπό και μαλακό μας έδινε τρελή πρόσφυση και παράλληλα εξαφάνιζε κάθε κοπάνημα, σα να ρολάραμε σε αφρό… Άσε, που το Joker, ναι εκεί με την μεγάλη κλίση, είχε τόσο καλή πρόσφυση που το κατεβαίναμε με τέρμα σιγουριά… Τρέλα. Στην επόμενη κατάβαση άρχισε το κυνηγητό με τον Άρη. Ο ρυθμός ανέβηκε, οι τιμές αδρεναλίνης εκτοξεύτηκαν και… ήταν απλά τέλεια (περνάμε τέλειαααααα που λένε και τα καμμενάκια στη Μύκονο, χαχα, εμείς περνάμε τέλεια ρεεεεεεεεε!).

 

Όπα stop! Για να πω την αλήθεια, από το 2009 που rideάρω στη Δίρφη, αυτό το drop μετά το joker το είχα χαζοπηδήξει 3-4 φορές και ποτέ δεν είχα μπει καλά στην προσγείωση. Μετά περνούσα αδιάφορα από δίπλα του, κι εν τέλει με στοίχειωσε! Σήμερα είναι η μέρα, σκέφτηκα, καθώς ο Κώστας Ανδριώτης είχε στρώσει τον χώρο της προσγείωσης και είχε σταθεροποιήσει την ξύλινη κατασκευή, ενώ η τέλεια πρόσφυση σου έδινε σιγουριά ώστε να κατευθύνεις με ασφάλεια το ποδήλατο ανάμεσα από τα δέντρα… Την πρώτη κοπανήθηκα, την δεύτερη κάπως καλύτερα και την τρίτη μπήκα στο landing και λυτρώθηκα! Αυτή η ικανοποίηση που παίρνεις όταν βγάλεις ένα δύσκολο feature δεν συγκρίνεται με τίποτα… Έτσι, όλες οι υπόλοιπες καταβάσεις μου ήταν ακόμη πιο απολαυστικές καθώς περίμενα πως και πώς να χτυπήσω το drop… Ο Άρης με το πονεμένο ακόμη σπασμένο του δάκτυλο το άφησε να τον στοιχειώσει λίγο ακόμη, ο Bill το έχωσε αλλά την γλύτωσε στο τσακ και ο Παναγιωτάκης απλά συγκρατήθηκε… Την επόμενη παιδιά δεν την γλιτώνετε, θα σας μπριζώνω όλη μέρα…

 

Η τρίτη κατάβαση ήταν ειδυλλιακή και μετά από ένα γερό ντριφτ μέσα στο γήπεδο, ο Λευτέρης και ο Θανάσης, στρώθηκαν στην δουλειά! Βγήκαν τα λουκάνικα και τα μπριζολίκια, ανάψανε και τα κάρβουνα… Κι εμείς φύγαμε για πάνω, το “Devils Pass” μας περίμενε και ειδικά το Gravity Freaks Junior team, τον Παναγιώτη και τον Αιμίλιο, που δεν το είχαν ξανακάνει. Και πάλι, η τέλεια πρόσφυση μας επέτρεψε να το κατεβούμε πολύ πιο εύκολα και παιχνιδιάρικα, ενώ οι πιτσιρικάδες πήραν το βάπτισμα… της uci στο πέρασμα με τις ρίζες (χαχα). Στη συνέχεια τρυπώσαμε στο Σ2 όπου στην αρχή του είχαν ανοίξει με μηχάνημα τη διαδρομή και είχε γίνει αεροδρόμιο! Σε super κατάσταση ήταν και οι «Συμπληγάδες» και μια ακόμη μαγική κατάβαση είχε ολοκληρωθεί… Τώρα πως κατάφερε ο τρελο-οδηγός μας ο Κώστας να φτάσει πριν από μας δεν ξέρω, αλλά όταν ντριφτάραμε άγρια στην άμμο του γηπέδου τον είδαμε να έχει αναλάβει χρέη ψήστη! Όλα ήταν έτοιμα, το τραπέζι στρωμένο, τα πιάτα διακοσμημένα(!) και οι μπύρες παγωμένες!

 

Ξεκίνησε το γλέντι λοιπόν και ευλογήσαμε τα χώματα και το βουνό για να έχουμε μια ακόμη υπέροχη σεζόν στη Δίρφη! Φάγαμε, ήπιαμε, γελάσαμε και αναλύσαμε τεχνικές και πατήματα με την μυρωδιά του βρεγμένου χώματος και του λουκάνικου να μας απογειώνουν… Καλύτερα δεν γίνεται! Που είσαι Τίμοοοοοο?! Φυσικά μετά το φαγοπότι ξαμοληθήκαμε και πάλι στο βουνό για ride και ο Χατζηγεωργίου έβγαλε κάμερες και υπερκάμερες για να αποθανατίσει αυτή την ξεχωριστή ημέρα… Μια χαρά! Στην τελευταία κατάβαση έκανε και το ξύλινο διπλό ο Αιμίλιος κι έτσι όλοι φοράγαμε τεράστια χαμόγελα ατενίζοντας το ηλιοβασίλεμα μέσα από τον Van στο δρόμο της επιστροφής… Πάντα τέτοια!!

Gravity Freaks

 

[Blackman 2,613]

[Χρήστος Λάππας 25,081]

χαχαχαχαχαχα!!! Δεν ξέρω αν είναι genuine photobomb, ή Photoshop, αλλά έχει γέλιο!

[Χρήστος Λάππας 25,081]

[Gavis 1,077]

Danny MacAskill's Imaginate

 

 

για οσους ονειρευονται!

 

 

 

 

 

υ.γ

δεν πιστευω καποιος να μην το παρακολουθησε ολοκληρο?

[wraith 6,406]

Enjoy!

 

 

[speleoste 347]

Gravity Freaks Episode three

EASTER VACATIONS AND RACING AT TANK TRAIL KYMI 2014

Ένα απολαυστικό δεκαήμερο γεμάτο downhill!

Το Gravity Freaks Van φορτωμένο δίπλακα ποδήλατα, ψησταριές, γουρούνες και θετική ενέργεια ταξίδευε στην υπέροχη Κύμη για ένα διαφορετικό Πάσχα. Στόχος ήταν να προπονηθούμε στο Tank Trail εν’ όψη του δεύτερου αγώνα του Πανελλήνιου Κυπέλλου Downhill, να γιορτάσουμε το άγιον Πάσχα και να περάσουμε καλά!

Έτσι, Μεγάλη Παρασκευή βρεθήκαμε να downhillάρουμε στο άριστα προετοιμασμένο Tank Trail, με τις βροχές των ημερών να μας εξασφαλίζουν φουλ τερέν! Απόλαυση. Αποκαμωμένοι από μια μέρα γεμάτη road gap, τραπέζια και “θάνατο” παρακολουθήσαμε με ευλάβεια τον Επιτάφιο και… καταρρεύσαμε στα κρεβατάκια μας. Η αποτυχημένη προσπάθεια του Μάρκου για τζακάδα δεν μας απογοήτευσε, ενώ η επιτυχημένη μάχη με τις γουρούνες μας έβαλε στο κλίμα των ημερών… Πρωινό ξύπνημα με θέα το Αιγαίο και μετά από ένα quick service στα ποδήλατα ήμασταν έτοιμοι για ένα Μεγάλο Σάββατο γεμάτο ride, παρέα με ψιλόβροχο. Μαζί μας στο Gravity Freaks Van και ο Κώστας Ανδριώτης που φρόντισε να μας μαγέψει με το εντυπωσιακό του στυλ και την φοβερή ροη του, ο Μάρκος Μπουρνιάς με κέφια έκανε τα δικά του και ο Άρης μας κυνηγούσε να τραβήξουμε κανένα πλάνο… Μόνο ο τραυματισμός-αυτοκτονία του Χρήστου Παλαιολόγου μας χάλασε την διάθεση. Ήταν τόσο εκστασιασμένος βλέπετε, που δεν μπορούσε να περιμένει τον Ανδρέα Τράκο και το Βελιό να στρώσουν κοτετσόσυρμα στο στριφτερό ξύλινο και έφυγε με τα όλα στο βρεγμένο (περαστικάααααααα). Παράλληλα βγήκαν τα χρονόμετρα, οι χρόνοι άρχισαν να πέφτουν και απλά δεν μπορούσαμε να σταματήσουμε να κατεβαίνουμε…

Η Ανάσταση ήταν supercool στην πλατεία της Κύμης όχι όμως και στο κατάλυμα μας όπου μετά από μια γερή βραδινή έξοδο, έγινε πόλεμος!!! Ας είναι καλά ο Σπυράκος που είχε φροντίσει να μας εφοδιάσει με τρεις κούτες γουρούνες… Το πρωί μας βρήκε με γεμάτες ψησταριές και παγωμένες μπύρες και καλά που ανέλαβε ο Μίλτος χρέη ψήστη γιατί ωμά θα τα τρώγαμε… Το τρελό φαγοπότι συνοδευόμενο με συζητήσεις για γραμμές και άλματα κράτησε μέχρι αργά το απόγευμα κι έχοντας φορτώσει πρωτεΐνες ήμασταν έτοιμοι για μια ακόμη μέρα γεμάτη ride. Ένα απόλυτα επιτυχημένο training camp ολοκληρώθηκε την Δευτέρα με τους εναπομείναντες να συνεχίζουν να απολαμβάνουν το Tank Trail… Και ήμασταν έτοιμοι για τον αγώνα!

Πέντε μέρες μετά και πάλι στριμωγμένοι στο πιστό Scudo ταξιδεύαμε για ένα full racing σαββατοκύριακο! Το Σάββατο μπορώ να πω με σιγουριά ότι ήταν μια από τις καλύτερες μέρες riding που είχα ποτέ. Η πίστα σκουπισμένη τέλεια, το χώμα νωπό, η πρόσφυση εξωπραγματική και η ομίχλη να μας περνά σε άλλη διάσταση. Μαγεία! Οι 135 αγωνιζόμενοι που έδωσαν το παρών παραμιλούσαν. Απλά έκανες ότι ήθελες. Τα άλματα κούμπωναν κορδόνι, η “σκάλα” κατέβαινε μπάλα και στον “θάνατο” απλά έμπαινες με τα όλα!!! Τέλειααααααααααααααααα. Η Ειρήνη έκανε την υπέρβαση και πήδηξε το road gap φτιάχνοντας και την δική μας διάθεση, να μην είχε χτυπήσει και ο Μάρκος το χέρι μετά από πτώση στο “θάνατο” που τον έθεσε εκτός μάχης…

Και το βράδυ κατακλυσμός… Το πρωί βροχή και ομίχλη, ευκαιρία να δούμε άλλο έργο! Οι επικλήσεις του Αντρέα για βροχή έπιασαν, το Tank Trail μεταμορφώθηκε σε λασποδρόμιο κι ένας φοβερός αγώνας που έγραψε ιστορία ήταν γεγονός… Κανείς δεν πρόκειται να ξεχάσει την χρονομετρημένη κατάβαση με βροχή και ομίχλη, ούτε φυσικά τον τελικό με φουλ λασπουριό και γλίστρα! Μοναδική εμπειρία για όλους, εκτός ίσως από τους τρεις πρώτους. Ανδριώτης, Οικονόμου και Ιωάννου μάλλον δεν πήραν χαμπάρι ότι είχε βρέξει και είχε λάσπη! Έκαναν απλά εξωπραγματικούς χρόνους επιβεβαιώνοντας το super ανεβασμένο ελληνικό επίπεδο των αναβατών DH στη χώρα μας.

Σουβλακοφαγία και βουρ για επιστροφή… Ουπς και μια έκπληξη! Κερασάκι στην απόλαυση, ότι μείναμε από βενζίνη στη μέση του πουθενά μέσα στα μαύρα σκοτάδια! Ας είναι καλά ο Στέργιος και ο Νίκος που ανακάλυψαν το μοναδικό βενζινάδικο με αυτόματο πωλητή στην Εύβοια και μας έσωσαν (Thanx).

Το μόνο πρόβλημα, ότι περάσαμε τόσο καλά που παραλείψαμε να τραβήξουμε όσα πλάνα θα θέλαμε… Ας είναι, dowhillάραμε τρελάααααααααααα!

Κείμενο: Φώτης Σκαρής

Edit: Άρης Χατζηγεωργίου

Gravity Freaks

 

 

http://www.youtube.com/watch?v=OEp7ffW7IVQ

[Blackman 2,613]

Η περσινή εκκίνηση από το ΜΤΒ του Ζαγορίου! Με διαφορά η πιο δυνατή εκκίνηση που εχω τρέξει ποτε... Περιπου 5χλμ ασφαλτος και μετα εμπαινες μονοπάτι, οποτε επρεπε να παρουμε σειρά στο μονοπάτι με αποτέλεσμα το 1ο γκρουπ που ξεκόλλησε να μην πέσει κατω από 40χαω. Ο ενας κοιταγε τον αλλον να δούμε ποιος θα κόψει πρώτος, αλλα κανένας δεν έκοβε και όλο πατάγαμε περισσότερο. Μεχρι να μπούμε στο χώμα το μόνο που ακουγες ήταν τους παλμογράφους που είχανε πάρει φωτιά και το βούσμα των τακουνάτων ελαστικών στην ασφαλτο!

 

 

Οι εγγραφές ανοιξαν για το φετινό Ζαγόρι ΜΤΒ και φέτος ειμαι αναμεσα στο βραδυνο τρέξιμο των 7χλμ και το ΜΤΒ των 50 την επομενη ή το ορεινο τρέξιμο των 25χλμ...

[Olga 6,796]

θα τα πουμε στο Ζαγορι λοιπον

[Blackman 2,613]

Ειδα οτι το τρεξιμο με το ποδηλατο ειναι με μια βδομάδα διαφορά! Οπότε και 25χλμ τρεξιμο! Και βραδινο και ποδηλατακι! Γι χα! Μόνιμος κάτοικος βλεπω να γίνομαι στα Γιάννενα!

[Olga 6,796]

25 χλμ? απ'οτι ξερω εχει 10, 21,42 και 80 χλμ

[Blackman 2,613]

25 χλμ? απ'οτι ξερω εχει 10, 21,42 και 80 χλμ

 

Δίκιο εχεις! Μπερδεύτηκα με τη μικρή του ποδηλάτου!

[ALCATRAZ 6,827]

3ή σερί βόλτα σήμερα, με το ποδηλατάκι μου, στο παραδίπλα λοφάκι.

Ωραίο να κάνεις πορδήλατο, στο κέντρο της Αθήνας,

παρέα με τις Καρακάξες, τους Τσαλαπετινούς, τις 18ούρες, τα Κοτσίφια,

τις Χελώνες (μπορώ να παραδεχτώ ότι μου ρίχνουν στα αυτιά μέσα στα μονοπάτια...)

και τους αμέριμνους ξένους τουρίστες.

Σαν να ξεσκούριασαν λιγάκι τα πόδια μου...

Σκέφτομαι τώρα , νιώθω έτοιμος ένα πράμα... ,

ποιος άλλος είναι μέσα για κάτι τέτοιο?

 

To full screen επιβάλετε,

όπως και το να έχετε κοντά σας σακούλες...

[Χρήστος Λάππας 25,081]

Εκεί θα φοβόμουν και να περπατήσω! Τι άλλο θα δούνε τα ματάκια μας; Ποδηλασία στο El Caminito del Rey?

[speleoste 347]

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΚΥΠΕΛΛΟ DOWNHILL OPEN 2014

3ος αγώνας, Super Trail, Δρίσκος Γιάννενα, 11/5

SUPER ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΜΟΣ, ΣΕ SUPER ΣΥΝΘΗΚΕΣ

Ατενίζεις τους χιονισμένους ορεινούς όγκους από την υπερυψωμένη εκκίνηση και ηρεμείς, κοιτάς μπροστά το μονοπάτι και τσιτώνεις! Είσαι σε μια μαγευτική τοποθεσία και σε περιμένει μια διαδρομή downhill που θα σε δοκιμάσει… Αυτό είναι το Super Trail, όπου πραγματοποιήθηκε ο τρίτος αγώνας του Πανελλήνιου Downhill, ένα απαιτητικό μονοπάτι απ το οποίο φεύγεις πιο δυνατός, σε έναν αγώνα που τα είχε όλα! Και ο Κώστας Ανδριώτης και πάλι νικητής…

Μια φοβερή λιακάδα και τις δύο αγωνιστικές μέρες, σε μια άριστα προετοιμασμένη πίστα, σε ένα μέρος μοναδικό, έφτιαξε το κέφι των 119 τολμηρών που έδωσαν το παρών στο Super Trail και δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για έναν εκπληκτικό αγώνα! Το Loose Riders Crew σε συνεργασία με το Paranormal Activities Ioannina Crew είχαν εργαστεί σκληρά τους τελευταίους μήνες και είχαν βελτιώσει την πίστα εντυπωσιακά. Και τι πίστα, με πολλά δύσκολα και τεχνικά άλματα, σημεία με ζόρικες κλίσεις, υψηλές ταχύτητες κι ένα φοβερό rock garden μετά από το νέο δεκάμετρο τραπέζι! Συν, το εντυπωσιακό landing στο drop του τερματισμού και την όμορφη πλατεία που γέμισε τέντες, χρώματα, μουσικές, ποδήλατα, Red Bull και χαμόγελα…

Ένας πραγματικά πολύ ζόρικος αγώνας όπου δοκιμάστηκε το επίπεδο οδήγησης και φυσικής κατάστασης κάθε αναβάτη. Ειδικά για να σπάσει κάποιος το φράγμα των τριών λεπτών έπρεπε να πιέσει άγρια παντού και να έχει ανάσα και χέρια για να ανταποκριθεί στα δύσκολα τελευταία μέτρα…

Στα χρονομετρημένα δοκιμαστικά μας περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη! Η επιστροφή στην υψηλού επιπέδου οδήγηση του Ελισσαίου Γουβή (2:44.730) που έκανε τον ταχύτερο χρόνο κι έβαλε υποθήκη για μια μεγάλη εμφάνιση! Μάλλον η ζόρικη πίστα ταίριαξε στον αλματάκια Πάτρινο αναβάτη συν το γεγονός ότι είχε ταξιδέψει σαν Gravity Freak!!! Στην δεύτερη θέση, μόλις μισό δευτερόλεπτο πίσω του, βρέθηκε ο περσινός νικητής, Μήτσος Οικονόμου, που φρόντισε να τρελάνει τους πάντες με τα περάσματα του από το τελευταίο rock garden. Μεγάλη εμφάνιση και από τον Άρη Χαζηγεωργίου (2:46.569) που οδήγησε υποδειγματικά και κατάφερε να μπει στην ταχύτερη τριάδα βάζοντας υποθήκη για βάθρο. Στην τέταρτη θέση περιορίστηκε ο Κώστας Ανδριώτης (2:47.657) που είχε μια τρελή πτώση στο τελευταίο rock garden, χωρίς ευτυχώς να τραυματιστεί. Πέμπτος ήταν ο ταχύτατος και θεαματικός Κερκυραίος, Βαγγέλης Καββαδάς (2:50.12) και την εξάδα συμπλήρωσε ο Γιάννης Ιωάννου, μόλις μισό δευτερόλεπτο πιο αργός, που όπως μας είπε «αισθάνομαι ότι δεν μου ταιριάζει η συγκεκριμένη διαδρομή…». Καλή κατάβαση έκανε ο Μάριος Παπασιμακόπουλος (2:51.006) και στο 2:56 στριμωγμένοι ο Δάνης Καραμιχαηλίδης, ο Μάρκος Μπουρνιάς και ο Μάριος Πολλάλης που συμπλήρωσαν την δεκάδα. Ο Μπουρνιάς ταλαιπωρήθηκε από πτώσεις και λάθη καθώς αγωνίστηκε για πρώτη φορά με DH ποδήλατο το οποίο «έστησε» μόλις μερικές ώρες πριν ξεκινήσει το ταξίδι του για Ιωάννινα…

Στην κατηγορία Junior είχαμε λιγότερες συμμετοχές (20) από αυτές που έχουμε συνηθίσει καθώς οι εξετάσεις κράτησαν πολλούς μακριά… Ο πρωτοπόρος στην βαθμολογία πάντως, ο φοβερός Νίκος Τσαρούχης (2:59.358), ήταν ταχύτερος όλων και ο μόνος που έσπασε το φράγμα των τριών λεπτών. Από κοντά –μόλις έξι δέκατα πιο αργός- ο Πέτρος Ατσαλής σε μεγάλα κέφια έδειξε ότι η υπόθεση νίκη θα κριθεί μετάξι τους… Τρίτος, αλλά εκτός ρυθμού των δύο πρώτων, ο Δημήτρης Μπαξεβάνος που προτίμησε να μην ρισκάρει στο ζόρικο Super Trail… Την δική τους μάχη είχαν ο Λάμπρος Φακιόλας, Παναγιώτης Πρασιάδης και Δημήτρης Μιχαλακίδης που βρέθηκαν στην πρώτη εξάδα. Μεγάλος απών ο αδερφός του Νίκου, ο Τηλέμαχος Τσαρούχης, που έμεινε στο Αγρίνιο για διάβασμα…

Και περνάμε στην κατηγορία Master όπου εκκίνηση πήραν 45 έμπειροι αναβάτες. Ο κύριος δημιουργός της πίστας και εμπνευστής του αγώνα Σωτήρης Γκόντας έκανε έναν φοβερό χρόνο (2:56.009), ήταν όγδοος γενικής και ξεκαθάρισε ότι θα έχει τον πρώτο λόγο στην «πίστα του». Πολύ καλό χρόνο έκανε και ο Mr. Smooth Noel Camateras (3:00.414) και βρέθηκε στην δεύτερη θέση. Φοβερή εμφάνιση από τους ιδιοκτήτες του Velocity bikes από το Αγρίνιο, Χρήστο Αργύρη (3ος) και ΝώνταΛαμπρακόπουλο (5ος), που υποκινούν και προπονούν μια στρατιά φοβερούς πιτσιρικάδες! Τέταρτος ήταν ο Χάρης Παπανικολάου που δείχνει να απολαμβάνει πραγματικά τους αγώνες…

Στους Veteran, έδωσαν το παρών πέντε αναβάτες και ήταν ο Αντώνης Αλιφακιώτης αυτός που είχε τον πρώτο λόγο, με δεύτερο τον Φώτη Σκαρή που οδηγούσε πολύ σφιγμένος στην πίστα όπου πέρσι είχε έναν πολύ άσχημο τραυματισμό…

Μόνη γυναίκα η Ειρήνη Μαυράκη με την Ελενίτσα Λεμονάκη θεατή (λόγω ασθενείας…).

Η ώρα του μεγάλου τελικού ήρθε και οι δεκάδες θεατές που έδωσαν φέτος το παρών περίμεναν την μεγάλη έκπληξη. Όμως ο Κώστας Ανδριώτης (2:40.198) δεν μάσησε από πτώσεις και δεισιδαιμονίες (πέρσι ήταν πέμπτος μετά από πτώση) και βγάζοντας ένα καθαρό και προσεκτικό run πήρε μια ακόμη μεγάλη νίκη! Αμάσητος ο Γιάννης Ιωάννου (2:44.299), όρμησε στη ζόρικη πίστα και κατάφερε να πάρει ένα ακόμη δυνατό αποτέλεσμα (2ος). Τρίτος έμεινε ο κεφάτος Ελισσαίος Γουβής, που οδήγησε με έξυπνες γραμμές και φουλ style, έχασε όμως την πρώτη δευτεριά της καριέρας του για μόλις 41 χιλιοστά! Ο περσινός νικητής Μήτσος Οικονόμου δεν μπόρεσε να βελτιώσει το χρόνο του και έμεινε τέταρτος, ενώ ο Άρης Χατζηγεωργίου(2:50.944) οδήγησε δυνατά και με φοβερά πατήματα, και παρά κάποια μικρά λάθη πήρε άξια την πέμπτη θέση στην αγαπημένη του πίστα… Ενώ μόλις 20 χιλιοστά πίσω του ήταν ο θεαματικός Βαγγέλης Καββαδάς (δυστυχώς φέτος δεν είδαμε το super δυνατό team από την Κέρκυρα να δίνει το παρών). Καραμιχαηλίδης, Παπασημακόπουλος, Μπουρνιάς και Πολλάλης συμπλήρωσαν την δεκάδα της Elite και της γενικής. Και κάτι περίεργο: όπου είδαμε τον Attilio Pantolfini πήγαινε τέζα μαλλιά, γιατί δεν έβγαλε καλό χρόνο δεν καταλάβαμε (ούτε ο ίδιος…).

Στην κατηγορία Junior ο Νίκος Τσαρούχης (2:55.995) κυριολεκτικά πέταγε και πήρε μια φοβερή νίκη τερματίζοντας στην 11η θέση της γενικής! Τρέλανε τους πάντες και ο Πέτρος Ατσαλής (3:00.539) που τερμάτισε με δύο σκασμένα λάστιχα!!! Όχι μόνο κατάφερε να πάρει την δεύτερη θέση στην κατηγορία, αλλά ήταν και 14ος γενικής. Απίστευτος! Στο τρίτο σκαλί του βάθρου ανέβηκε ο Δημήτρης Μπαξεβάνος που προτίμησε να οδηγήσει συντηρητικά στο απαιτητικό Super Trail, ενώ την καλύτερη του εμφάνιση έκανε ο Λάμπρος Φακιόλας στην τέταρτη θέση. Στην τρελή χαρά ο Πάνος Παπαθεολόγου και ο Παναγιώτης Καλλιγέρης με την Πέμπτη και έκτη θέση αντίστοιχα.

Στην Master ο Σωτήρης Γκόντας είχε μια καταστροφική πτώση μόλις στην τελευταία στροφή, σηκώθηκε γρήγορα, δεν κούμπωσε το spd του όμως με αποτέλεσμα να χάσει και το τελευταίο άλμα και κάθε ελπίδα γα διάκριση (9ος). Έτσι ο Χρήστος Αργύρης πήρε μια καθαρή νίκη όντας ο μόνος που έσπασε το φράγμα των τριών λεπτών. Δεύτερος ο σταθερά γρήγορος Noel Camateras, ενώ στην τρίτη θέση (από δέκατος στον προκριματικό) ο Παναγιώτης Ζύλης που συνεχίζει να εντυπωσιάζει με την φετινή του απόδοση. Τέταρτος ο Νώντας Λαμπρακόπουλος και πέμπτος ο συνεχώς ανερχόμενος Χρήστος Τρίμης που επικράτησε με μόλις τέσσερα δέκατα διαφορά από τον Σπύρο Σαρτζετάκη. Άτυχος ήταν ο Χάρης Παπανικολάου που είχε μια πτώση πριν το νέο ξύλινο drop, όπου έχασε την φόρα του και το πήδηξε με το ποδήλατο στο χέρι(!) χάνποντας πολύτιμο χρόνο…

Ο Αντώνης Αλιφακιώτης πήρε καθαρά την πρώτη φετινή του νίκη στην Veteran, ενώ ο Φώτης Σκαρής έμεινε δεύτερος μετά από πτώση στο ίδιο σημείο που τραυματίστηκε πέρσι! Το βάθρο συμπλήρωσε ο Γιώργος Νικολάου που βρήκε χρόνο να ταξιδέψει στα Γιάννενα.

Η Ειρήνη Μαυράκη πήρε μια μοναχική νίκη, χωρίς όμως να πιάσει την απόδοση που ήθελε.

Η απονομή έγινε χωρίς καθυστερήσεις με πολύ κέφι και αμέσως μετά έπιασε βροχή! Έτσι έκλεισε με απόλυτη επιτυχία ο τρίτος αγώνας του Πανελλήνιου Κυπέλλου Downhill με τρελό συναγωνισμό σε όλες τις κατηγορίες και super θέαμα από τους μεγάλους πρωταγωνιστές! Συγχαρητήρια στο Paranormal Activities Ioannina Crew και στο Loose Riders Crew για την άψογη διοργάνωση και την φοβερή πίστα. Και του χρόνου!

Ο επόμενος αγώνα στο Στόμιο Λάρισας στις 7-8 Ιουνίου όπου μας περιμένει μια φοβερή διαδρομή μέσα σε πυκνό δάσος, beach party και πολλές εκπλήξεις!

-Όμορφα και ξεχωριστά τα έπαθλα για τους τρεις πρώτους κάθε κατηγορίας.

-Μετά τον τερματισμό του ο κάθε αναβάτης απολάμβανε δύο καλαμάκια και ένα αναψυκτικό κερασμένα από την διοργάνωση.

-Υπήρξαν πολλές πτώσεις και αρκετοί από τους πρωταγωνιστές έκαναν λάθη που τους στοίχησαν μια διάκριση. Ευτυχώς μόνο ένας αναβάτης επισκέφτηκε το νοσοκομείο Ιωαννίνων, ένας νεαρός Κερκυραίος που έβγαλε τον ώμο του (περαστικά). Σε αυτό συνεισέφεραν και τα προστατευτικά στρώματα της POC που είχαν τοποθετηθεί σε όλα τα επικίνδυνα σημεία από τους διοργανωτές.

-Σαφώς μεγαλύτερη ήταν η προσέλευση θεατών σε σχέση με πέρσι, κάτι που σημαίνει ότι το άθλημα του DH καθιερώνεται όλο και περισσότερο στην πόλη των Ιωαννίνων...

Βαθμολογία

Elite

1. Ανδριώτης 600

2. Ιωάννου 460

3. Οικονόμου 410

Junior

1.Νίκος Τσαρούχης 197

2.Δημήτρης Μπαξεβάνος 166

3.Πέτρος Ατσαλής 126

Master

1. Noel Camateras213

2. Σπύρος Σαρτζετάκης 188

3. Βαγγέλης Χριστοφοράκης 166

Veteran

1. Φώτης Σκαρής 120

2. Αντώνης Αλιφακιώτης 36

3. Νικηφόρος Κουρής 8

Γυναίκες

1.Ειρήνη Μαυράκη 3

2. Ελενίτσα Λεμονάκη 2

Φώτης Σκαρής

Gravity Freaks

 

[Χρήστος Λάππας 25,081]

[leonidastria 4,307]

τι κανει ο ανθρωπος...? αλλα τι αναρωτιεμαι κι εγω μπορω να αναιβωκατεβαινω πεζοδρομια !!!

[speleoste 347]

Gravity Freaks episode four, enjoy racing and riding at Super Trail Giannena - Greece

 

 

[PhaethonF1 7,297]

Οκ, δεν είναι το hardcore mountain bike που βλέπουμε στα βίντεο και κάνουν μερικοί από εδώ μέσα... αλλά ήθελα να ενημερώσω για πολύ ωραίες διαδρομές γύρω από τη Λίμνη Μαραθώνα, από την πλευρά του Αγ.Στεφάνου. Μπορείς να κάνεις αρκετή απόσταση σε "παραλιακό" δρόμο, ακριβώς δίπλα στη Λίμνη. Τελευταία ανακαλύπτω όλο και περισσότερους δρόμους εκεί και προσπαθώ να τους "κουμπώσω" για να φτιάξω καλύτερα loops.

 

[Χρήστος Λάππας 25,081]

Από κλίσεις τι λέει; Μιλάμε για άσφαλτο, ή χώμα;

[PhaethonF1 7,297]

Αναλόγως πως θα φτάσεις εκεί. Εγώ που ξεκινάω από το σπίτι των δικών μου στην Άνοιξη, αναγκάζομαι να κάνω προς το παρόν διάφορα ζόρικα κομμάτια. Αν φτάσεις με αμάξι κάπου εκεί που είναι η πίστα καρτ στα διόδια Αφιδνών, δεν έχεις πρόβλημα. Έχει όσες ανηφορίτσες χρειάζεσαι για να μένεις σε εγρήγορση. Είναι όλο χώμα, από τη στιγμή που αφήνεις τον (2ο) παράδρομο της Εθνικής. Σχετικά καλοστρωμένο όμως.

 

Δεν το έχω κάνει ακριβώς έτσι, αλλά check this:

 

https://www.google.com/maps/dir/38.1379987,23.8582234/38.1684301,23.8619892/38.175823,23.8784043/38.1653512,23.8985048/38.1646834,23.8923404/38.1614034,23.8790641/38.1566455,23.8779054/38.1412053,23.8606052/38.1381464,23.8582716/@38.1539599,23.872381,5036m/data=!3m1!1e3!4m16!4m15!1m5!3m4!1m2!1d23.8580265!2d38.140749!3s0x14a175e1f83ba159:0x4da7d70c080faa66!1m0!1m0!1m0!1m0!1m0!1m0!1m0!1m0!3e0