Οικονομική (και όχι μόνο) κρίση

[contanti 1]

Αγαπητέ contanti (πάνω που έλεγα που χάθηκες) ,

 

Το απόσπασμα που παραθέτεις "This Agreement may be amended by the Parties in writing" στην ουσία δε λέει κάτι εφησυχαστικό για τη χώρα μας, το αντίθετο. Το ότι εκ των υστέρων τα δύο μέρη μπορεί να συμφωνήσουν σε αλλαγή ή βελτίωση των όρων της σύμβασης δε σημαίνει ότι αυτό θα γίνει προς όφελος της χώρας μας. Η μέχρι τώρα ιστορία σίγουρα δεν υποδεικνύει κάτι τέτοιο. Οπότε μάλλον αυτό θα έπρεπε να μας ανησυχεί ακόμη περισσότερο γιατί ένας θεός ξέρει τι μπορεί να προσθέσουν αργότερα χωρίς ίσως να χρειάζεται καν επικύρωση του κοινοβουλίου αλλά μόνον υπογραφή ενός υπουργού..

 

 

Λεει κατι απλο κατα την αποψη μου.Οπως τοσες και τοσες αλλες συμβασεις.Αν εμεις ειμαστε ενταξει,αν πανε ολα καλα,αν παρουμε μπρος με δυο λογια,αυτη η συμβαση μπορει να αλλαξει/βελτιωθει/διορθωθει/αναπροσαρμοσθει,προς το καλυτερο.Αν οχι,το αντιθετο.Τιποτα περισσοτερο η' λιγοτερο.Αν ειναι εφησυχαστικο η' οχι,θα φανει απο τα αποτελεσματα μας.

 

 

 

Όσο για το Αγγλικό δίκαιο και το αν είναι πολύ κακό για το τίποτα, ας δούμε τι λένε γι' αυτό δύο βουλευτές του ΠΑΣΟΚ (πρωήν αλλά και νυν, δεν ξέρω βέβαια για πόσο ακόμη) οι οποίες ψήφισαν κανονικά το πρώτο μνημόνιο και στήριξαν μέχρι πρόσφατα όλα τα μέτρα που επεβλήθησαν...

 

 

Εχουμε μια παραδοση δικαιωματων μας, "στα χαρτια".Στην πραξη δεν εχουμε.Το λεει και το αρθρο 13 της δανειακης συμβασης:

 

(4) Το Επωφελούμενο Κράτος Μέλος και η Τράπεζα της Ελλάδος παραιτούνται με την παρούσα αμετάκλητα και ανεπιφύλακτα από κάθε δικαίωμα ασυλίας που ήδη έχουν ή μπορεί να δικαιούνται σε σχέση με τους ίδιους και τα περιουσιακά τους στοιχεία έναντι δικαστικών ενεργειών σχετικά με την παρούσα Σύμβαση, συμπεριλαμβανομένων ενδεικτικά από κάθε δικαίωμα ασυλίας έναντι άσκησης αγωγής, έκδοσης δικαστικής απόφασης ή άλλης διάταξης, κατάσχεσης, εκτέλεσης ή ασφαλιστικού μέτρου και έναντι κάθε εκτέλεσης ή αναγκαστικού μέτρου σε βάρος των περιουσιακών τους στοιχείων στο μέτρο που αυτό δεν απαγορεύεται από αναγκαστικό νόμο.

 

Αν και οταν ψηφισουμε καποιο νομο και βγαλει Ελληνικο δικαστηριο αποφαση που να τους δινει το δικαιωμα να ερθουν εδω και να κατασχουν οτι θελουν,λιμανια,αεροδρομια,πολεμικα αεροπλανα,νοσοκομεια,πετρελαια κλπ τις κορες και τα παιδια μας.

Μεχρι τοτε,δεν μπορουν να κανουν τιποτα εντος Ελλαδος.Εκτος μπορουν αν εχουν θετικη δικαστικη αποφαση να κατασχεσουν περιουσιακα μας στοιχεια,αν εχουμε.

 

Και η Αργεντινη ειχε εκδοσει ομολογα με δικαιο Ν.Υορκης,ισως και με το Αγγλικο.Δεν πηγε ομως κανενας να κατασχεσει το οτιδηποτε στην Αργεντινη.Εκτος συνορων ναι,δοκιμασαν αρκετες φορες.

 

 

Αποψη μου.

[KSpecial 17]

Η ιστορία δείχνει ότι δε μπορούμε να εφησυχάζουμε. Εσύ καλόπιστα δέχεσαι ότι θα πάνε όλα καλά, ότι δε θα πτωχέυσουμε, ότι δε θα βγούμε από το κοινό νόμισμα, ότι θα υπάρχει κράτος και δικαστική εξουσία που θα ενεργήσουν υπέρ του ελληνικού λαού, επομένως το ελληνικό δίκαιο, που προστατεύει εμάς και τις επόμενες γενιές αν κάτι από όλα αυτά πάει στραβά, είναι κάτι που μπορούμε να παραχωρήσουμε χωρίς πρόβλημα. Εγώ, και πολλοί άλλοι βεβαίως, έχουμε εκ διαμέτρου αντίθετη εκτίμηση. Προτιμώ λοιπόν να προετοιμάζομαι για τα χειρότερα και δεν εμπιστεύομαι τα ευχολόγια. Στα πλαίσια αυτά το ελληνικό δίκαιο των ομολόγων είναι αδιαπραγμάτευτο. Γιατί ο σοφός λαός μας λέει: "Κάλλιο γαιδουρόδενε, παρά γαιδουρογύρευε".

[KSpecial 17]

Και για να ολοκληρώσω τον κύκλο της τελευταίας αυτής παρέμβασής μου παραθέτω λίγη ιστορία γραμμένη από τον καθηγητή Άγγελο Αγγελόπουλο (βλ. περισσότερες πληροφορίες στο τέλος). Εύχομαι έτσι να διαλυθούν και οι τελευταίες αυταπάτες για το ποιά είναι τα βαθύτερα αίτια των οικονομικών προβλημάτων και των κρίσεων της χώρας μας και πώς πραγματικά λειτουργούσε ανέκαθεν ο εξωτερικός δανεισμός.

 

 

Η ληστεία του εξωτερικού δανεισμού των πρώτων 120 χρόνων εις βάρος του Ελληνικού κράτους και οι Κατοχικές Γερμανικές "πιστώσεις"

 

γράφει ο Άγγελος Αγγελόπουλος

 

"...Το μέγιστο μέρος των εξωτερικών δανείων εχρισιμοποιήθη δια τας πολεμικάς δαπάνας και ελάχιστον δια παραγωγικούς σκοπούς και δεύτερον ότι οι όροι της εκδόσεων των υπήρξαν τρομερά δυσμενείς. Τα εξωτερικά δάνεια συνήφθησαν κατά την πρώτην περίοδον, δηλαδή από την επανάστασιν του 1821 ως την πτώχευση του 1893, εγένοντο δε υπό όρους καταθλιπτικούς δια το Ελληνικόν Δημόσιον. Η τιμή εκδόσεως ήτο κατά μέσον όρον 35% της ονομαστικής αξίας. Τα συναφθέντα μεταγενεστέρως δάνεια εγένοντο υπό ευνοικοτέρους όρους, αλλά συνολικά, ημπορεί να λεχθή, ότι καμμια άλλη Χώρα δεν έτυχεν τόσον βαρείας μεταχειρίσεως εκ μέρους των ξένων δανειστών (υψηλοί τόκοι, επεμβάσεις στα εσωτερικά διεθνής οικονομικός έλεγχος, εταιρεία υπεγγύων προσόδων κτλ). Δια να λάβη κανείς μια γενική ιδέα της επιβαρύνσεως της Ελλάδος αναφέρω εδώ δύο χαρακτηριστικούς αριθμούς.

 

Τα ποσά, τα οποία πραγματικά εισέπραξε η Ελλάς από τα εξωτερικά δάνεια από την επανάσταση του 1821 μέχρι του 1932, οπότε και σταμάτησε ο εξωτερικός δανεισμός, ανήλθον εις 2,2 εκατομύρια χρυσά φράγκα. Δια τα δάνεια αυτά ο προυπολογισμός κατέβαλλε δια τόκους και χρεωλύσια μέχρι των παραμονών του πολέμου (σημ Φιλίστωρος: εννοεί τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο) 2,383 εκατομύρια χρυσά φράγκα, δηλαδή 183 εκατομύρια φράγκα περισσότερα από εκείνα που εισέπραξε. Εν τούτοις την 31ην Μαρτιου 1932 εποχήν που σταμάτησεν ο δανεισμός, το ποσόν του χρέους που ώφειλεν η Ελλάς ανήρχετο πάλιν εις 2 δισεκατομμύρια χρυσά φράγκα, η δια την ακρίβειαν 1,963 εκατομ φράγκα σύμφωνα με την τότε ισοτιμίαν. Το πράγμα φαίνεται απίστευτον και όμως είναι αληθές. Και σημαίνει πολλά.

 

Σημαίνει πρωτίστως ότι η Ελλάς ανταπεκρίθη δια των ιδίων της δυνάμεων εις τας τεραστίας ανάγκας που αντιμετώπισε κατά τα 125 χρόνια του ελευθέρου της βίου. Σημαίνει ακόμη ότι ο εξωτερικός δανεισμός δεν ήτο παρά το πρόσχημα κερδοσκοπίας του ξένου κεφαλαίου, που η εισροή του εις την Χώραν, ήτο σχεδόν ίση με την εκροήν που εγένετο την αυτήν περίοδον δια την εξυπηρέτησην παλαιοτέρων δανείων. Σημαίνει τέλος πως η πτωχή Ελλάς εξώφλησεν εις το ακέραιον τα ξένα κεφάλαια που εδανείσθη. Και τα ποσά που παρουσιάζονται σήμερα (1961) ως οφειλή, δεν αποτελούν παρά τους υπερβολικούς τόκους την υπό το άρτιον έκδοσιν και τα παντός είδους προμηθείας των διαφόρων τραπεζών. Υπό τας συνθήκας αυτάς δεν είναι ανεξήγητον πως η Ελλάς περιήλθεν επανειλημμένως μέχρι τούδε εις πτωχεύσεις. Αιτία των πτωχεύσεων αυτών δεν ήτο η κακή πίστις της Ελλάδος, αλλ΄η τακτική των ξένων ομολογιούχων. Πως ήτο δυνατόν να ορθοποδήση μια Χώρα υπό τοιούτους όρους; Κάθε νέον συναπτόμενον δάνειον, εκτός των δυσμενών όρων της εκδόσεως επιβαρύνετο και με όλας τας καθυστερούμενας οφειλάς των προηγουμένων δανείων. Το εις την διάθεσιν του Ελληνικού Δημοσίου απομένον ποσόν ήτο ανεπαρκές δια την εξυπηρέτησιν του σκοπού, δια τον οποίον συνείπτετο. έτσι, η προσφυγή εις νέον πάλιν δάνειον ήτο αναγκαία. Μόλις εσταματούσεν ο δανεισμός, η κρίσις καθίστατο αναπόφευκτος.

Δεύτερον, η ρύθμισις του εξωτερικού χρέους πρέπει απαραιτήτως να συγχρονισθή με την ρύθμισιν των "πιστώσεων" τας οποίας η Ελλάς υπεχρεώθη να καταβάλη εις τους Γερμανούς και τους Ιταλούς κατά την διάρκειαν της Κατοχής εκ του υστερήματος του λαού της, ο οποίος απεγυμνώθη παντός εις δραχμάς περιουσιακού στοιχείου, συνεπεία ενός άνευ προηγουμένου προμελετημένου πληθωρισμού. Ούτω, οι Γερμανοί και οι Ιταλοί, εκτός από τα "έξοδα Κατοχής" που μόνοι τους αυθαιρέτως καθόριζον, ελάμβανον δια μέσου της Τραπέζης της Ελλάδος και "πιστώσεις" δια τας ανάγκας, όχι μόνομ των εν Ελλάδι στρατευμάτων των, αλλά και των εις την βόρειον Αφρικήν ευρισκομένων. Ο τρόπος της πληρωμής των εν λόγω πιστώσεων ερρυθμίσθη δια της Συμφωνίας της Ρώμης (14 Μαρτίου 1942) η οποία ανεκοινώθηεις την τότε κυβέρνησιν των αθηνών από τον πληρεξούσιο της γερμανίας στην Ελλάδα Άλτενμπουργκ. Συμφώνως με το άρθρο 3 της συμφωνίας αυτής, "η Γερμανική και Ιταλική κυβέρνησις θα εχρεώνοντο εις ατόκους λογαριασμούς δια τα πέραν των εξόδων κατοχής λαμβανόμενα ποσά". Η διάταξις αυτή είναι σαφής και ομιλεί περί χρέους της Γερμανίας και της Ιταλίας προς την Ελλάδα. Το δε άρθρον 4 καθώριζεν ότι "η οριστική ρύθμισις των καταβολών της Ελληνικής κυβερνήσεως θα λάβη χώραν αργότερον".

 

Αι κατ΄αυτόν τον τρόπον χορηγηθείσαι πιστώσεις μέχρι τέλους της Κατοχής, υπολογιζόμεναι εις σταθερόν νόμισμα, ανήλθον εις 210 εκατομμύρια δολλάρια. Εις το ποσόν αυτό δεν συμπεριλαμβάνονται αι αγοραί των προιόντων εγχωρίας παραγωγής, που έγιναν απ΄ευθείας από τας στρατιωτικάς αρχάς και των οποίων η αξία υπολογίζεται εις 58 εκατομμύρια δολλάρια..."

 

Πηγή

 

Άγγελος Αγγελόπουλος, Οικονομικά τόμος Α΄ , εκδόσεις Παπαζήση

 

http://kapodistriako.uoa.gr/

 

ΕΠΙΜΕΤΡΟΝ

 

Ποιός ήταν ο Άγγελος Αγγελόπουλος

O Άγγελος Αγγελόπουλος γεννήθηκε στο Βλαχοράφτη της Αρκαδίας το 1904. Αφού ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του, φοίτησε στην Ανωτάτη Σχολή Oικονομικών και Εμπορικών Επιστημών Αθηνών, απ' όπου έλαβε το 1926 το πτυχίο του με άριστα. Το επόμενο έτος ανακηρύχθηκε αριστούχος διδάκτωρ της ιδίας Σχολής. Το 1929, έλαβε από το Πανεπιστήμιο της Λειψίας τον τίτλο του διδάκτορος των Πολιτικών Επιστημών και στη συνέχεια συμπλήρωσε τις σπουδές του σε Πανεπιστήμια των Παρισίων και Πουατιέ. Το 1932, εξελέγη Υφηγητής της Δημόσιας Oικονομίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το ίδιο έτος τοποθετήθηκε Oικονομικός Επιθεωρητής στο Υπουργείο Oικονομικών και ακολούθως Διευθυντής του Ανωτάτου Oικονομικού Συμβουλίου. Το 1937 έγινε έκτακτος Καθηγητής και το επόμενο έτος τακτικός Καθηγητής της Δημόσιας Oικονομίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, διαδεχόμενος τον Καθηγητή Ανδρέα Ανδρεάδη, που είχε αποχωρήσει το 1934, για λόγους υγείας. Χαρακτηριστικός είναι ο τίτλος του "εναρκτήριου" μαθήματος που ανέπτυξε στις 3/2/1938 στην Αίθουσα Τελετών του Πανεπιστημίου Αθηνών "Η Oικονομική και Κοινωνική Αποστολή της Δημοσιονομικής Πολιτικής".

 

Η γερμανική κατοχή τον αναγκάζει να διακόψει την πανεπιστημιακή του καριέρα. Προσχωρεί στην Εθνική Αντίσταση, συμμετέχει στην "Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης (Π.Ε.Ε.Α.)" και γίνεται Γραμματέας των Oικονομικών στην Κυβέρνηση της Π.Ε.Ε.Α., της οποίας Πρόεδρος ήταν ο επίσης Καθηγητής της Νομικής Σχολής, Αλέξανδρος Σβώλος. Μετά τη Συμφωνία του Λιβάνου του 1944 γίνεται Υφυπουργός Εθνικής Oικονομίας στην Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας του Γεωργίου Παπανδρέου, απ' όπου παραιτήθηκε την 1/12/1944, αφού απέτυχαν οι προσπάθειές του, καθώς και άλλων συναδέλφων του, ν' αποτρέψει, την ταραγμένη εκείνη εποχή, την πορεία προς τη μεγάλη τραγωδία της εμφύλιας σύγκρουσης. Τον Νοέμβριο του 1946 ίδρυσε το περιοδικό "Νέα Oικονομία", που λειτούργησε ως βήμα νέων επιστημόνων και έπαιξε σημαντικό ρόλο για την ανάλυση των κοινωνικών προβλημάτων του Τόπου και τη διακίνηση ιδεών. Το 1947, επειδή απομακρύνθηκε από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, αναχωρεί στην Ελβετία, όπου συνεχίζει τη συγγραφική του δραστηριότητα και διδάσκει σε διάφορα ευρωπαϊκά Πανεπιστήμια.

 

Το 1959 εγκαταστάθηκε πάλι στην Ελλάδα και ίδρυσε την "Ελληνική Εταιρεία Προγραμματισμού", της οποίας υπήρξε Πρόεδρος ως το 1967, εταιρεία που ανέπτυξε σημαντική επιστημονική δραστηριότητα και μεταξύ των άλλων κατήρτισε το "Πρώτο Δεκαετές Oικονομικό Πρόγραμμα της Ελλάδος (1961-1970)". Το 1961 εξελέγη τακτικός Καθηγητής της Εφαρμοσμένης Oικονομικής στην Πάντειο Σχολή Πολιτικών Επιστημών, στην οποία εξελέγη και Πρύτανης για το ακαδ. έτος 1967-1968, αλλά με το Πραξικόπημα της 21ης Απριλίου, παραιτήθηκε από τα καθήκοντά του, ενώ διέκοψε και την έκδοση του περιοδικού "Νέα Oικονομία". Το 1974, μετά την πτώση του δικτατορικού καθεστώτος, ανέλαβε Διοικητής της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος, θέση που διατήρησε ως το 1979. Το 1975 η Ακαδημία Αθηνών τον εξέλεξε τακτικό μέλος της. Το 1990 συμμετείχε ως Πρόεδρος στην Επιτροπή που συγκροτήθηκε από τον τότε Πρωθυπουργό Καθηγητή Ξ. Ζολώτα και κατήρτισε τη γνωστή Έκθεση για τη "Σταθεροποίηση και Ανάπτυξη της Ελληνικής Oικονομίας", η οποία, όπως και άλλες Εκθέσεις, Μελέτες και Προτάσεις του, αν τύχαινε της πρέπουσας εφαρμογής, πολλά θα ήταν ίσως διαφορετικά. Απεβίωσε το 1995 στην Αθήνα. O Αγγελόπουλος ασχολήθηκε συστηματικά με την καλλιέργεια της Oικονομικής Επιστήμης, συμβάλλοντας στα γνωστικά αντικείμενα της Oικονομικής Θεωρίας και Oικονομικής Πολιτικής.

 

O Καθηγητής Άγγελος Αγγελόπουλος, ένας οικονομολόγος - διανοούμενος με παγκόσμια ακτινοβολία, εκτός από το πλούσιο ερευνητικό - συγγραφικό έργο που άφησε, δίδαξε στάση ζωής, δίδαξε κυρίως πώς ένας άνθρωπος της επιστήμης αφιερώνει τη ζωή του στο να προσφέρει σημαντικές υπηρεσίες στην πατρίδα, στη δημοκρατία και στην κοινωνία της Χώρας του.

[Χρήστος Λάππας 25,139]

Δεν χρειάζεται να γράφεις 3 διαφορετικά μηνύματα κάθε φορά, μπορείς να ενσωματώνεις σε ένα όλα όσα θέλεις να γράψεις με τις απαραίτητες παραθέσεις.

 

 

 

 

 

Η ιστορία δείχνει ότι δε μπορούμε να εφησυχάζουμε. Εσύ καλόπιστα δέχεσαι ότι θα πάνε όλα καλά, ότι δε θα πτωχέυσουμε, ότι δε θα βγούμε από το κοινό νόμισμα, ότι θα υπάρχει κράτος και δικαστική εξουσία που θα ενεργήσουν υπέρ του ελληνικού λαού, επομένως το ελληνικό δίκαιο, που προστατεύει εμάς και τις επόμενες γενιές αν κάτι από όλα αυτά πάει στραβά, είναι κάτι που μπορούμε να παραχωρήσουμε χωρίς πρόβλημα. Εγώ, και πολλοί άλλοι βεβαίως, έχουμε εκ διαμέτρου αντίθετη εκτίμηση. Προτιμώ λοιπόν να προετοιμάζομαι για τα χειρότερα και δεν εμπιστεύομαι τα ευχολόγια. Στα πλαίσια αυτά το ελληνικό δίκαιο των ομολόγων είναι αδιαπραγμάτευτο. Γιατί ο σοφός λαός μας λέει: "Κάλλιο γαιδουρόδενε, παρά γαιδουρογύρευε".

 

Ο λαός λέει και "όποιος δεν θέλει να ζυμώσει 10 μέρες κοσκινίζει".

 

Μπορείς να προετοιμάζεσαι για τα χειρότερα. Μπορείς να πιστεύεις ότι ότι γίνεται γίνεται για το κακό μας. Μπορείς να πιστεύεις ότι όλοι μας μισούν και όλα είναι μια τεράστια σκευωρία για να μας αρπάξουν τα όσια και τα ιερά. Αυτό που δεν μπορείς να κάνεις, είναι να εμποδίζεις την χώρα να κάνει αυτά που πρέπει για να σωθεί, καταστρέφοντας, απειλώντας, τρομοκρατώντας.

 

Ο μόνος που δικαιούται να μιλάει εκ μέρους του λαού σε δημοκρατικά πολιτεύματα είναι οι εκλεγμένες κυβερνήσεις. Το σύνταγμα κάθε χώρας ορίζει ξεκάθαρα για πόσο καιρό έχουν εκλεγεί να κυβερνήσουν.

 

Ο βαθμός στον οποίο έχει περάσει η τρομοκρατία στην καθημερινότητα μας είναι απίστευτος. Θαυμάστε τι γράφει γνωστός στο facebook:

Ολοι οι Γιαννιοτες βοθλευτες ψηφισαν το μνημονιο,ειναι αυτοι που σας στελνουν καρτες σπιτια σας.Οικονομου Θανασης μενει στο Φροντζου,Καλογιανης εχει το πετρινο σπιτι πριν το Νικοπολης κλαμπ,Τασουλας μενει πισω απο το ατλαντικ στηνΔωδωνης.Τασουλας,Παντουλας και Αργηρης .Να τους θυμαστε.

Στο οποίο πολύ σωστά ένας άλλος γνωστός του απαντά:

Αυτό που κάνεις λέγεται φασιστική παρενόχληση σε ανθρώπους που κάνουν μια δουλειά. Θαπρεπε να είσαι πιο προσεκτικός γιατί τους εκθέτεις σε κινδύνους. Αν δεν καταλαβαίνεις, ρώτα κάποιον.

 

Δεν ήταν δειλοί οι βουλευτές που ψήφισαν "Ναι". Ήθελε πάρα πολύ θάρρος και αυταπάρνηση να το κάνεις όταν ο όχλος από έξω ζητάει το αίμα σου, όταν γνωρίζεις ότι ουσιαστικά υπογράφεις την πολιτική σου αυτοκτονία, όταν το όνομα σου κυκλοφορεί στα διάφορα blogs ως στόχος μιας ιδιόμορφης νεοελληνικής Fatwa.

 

Η χώρα επί δεκαετίες ζούσε παράγοντας αέρα κοπανιστό με το ένα τέταρτο του εργαζόμενου πληθυσμού να ζει παρασιτικά εις βάρος των τριών τετάρτων που είχαν πάντα τα λιγότερα προνόμια και τις μεγαλύτερες υποχρεώσεις. Και επειδή ακόμα και ο μόχθος των τριών τετάρτων που όντως παρήγαγαν έργο δεν ήταν αρκετός για να χρηματοδοτεί το επίπεδο ζωής και τα απίστευτα προνόμια* που συνήθισε και απαιτεί το ένα τέταρτο (προνόμια πολλές φορές μεγαλύτερα και από αυτά που απολαμβάνουν εργαζόμενοι σε πραγματικές δουλειές σε πλούσιες χώρες), δανειζόμασταν συνεχώς από τους ξένους υποθηκεύοντας το μέλλον των παιδιών μας. Και τώρα που δεν μας δανείζουν άλλο αν δεν δεσμευτούμε να αλλάξουμε τρόπο ζωής, να γίνουμε πιο ταπεινοί, να συνδέσουμε τον δημόσιο τομέα με την πραγματικές ανάγκες τις αγοράς μας και την εκπαίδευση μας με την αγορά εργασίας μας, να ανοίξουμε τα κλειστά επαγγέλματα ώστε όλοι οι νέοι άνθρωποι να έχουν ίσες ευκαιρίες, εμείς στρεφόμαστε κατά των δανειστών μας, ενάντια σε αυτούς που μας επέτρεψαν να φτάσουμε ως εδώ αντί να έχουμε ψοφήσει της πείνας εδώ και 10 χρόνια, ενάντια σε όσους προσπαθούν έστω και την ύστατη στιγμή να σταθεροποιήσουν την οικονομία με τις απολύτως απαραίτητες διαρθρωτικές αλλαγές που απαιτούνται. Αντί να ξεβρακώνουμε όσους δουλεύουν την κοινωνία και πληρώνονται καλύτερα από όλους, προσπαθούμε να τρομοκρατήσουμε τους βουλευτές, καίμε την πολιτιστική μας κληρονομιά, τρομοκρατούμε τον τουρισμό και με κάθε τρόπο εμποδίζουμε την πόλη και την οικονομία να λειτουργήσει.

 

Έχουμε μπει σε ένα αυτοκαταστροφικό κύκλο από τον οποίο θα βγούμε μόνο όταν σταματήσουμε να καταστρέφουμε και αρχίσουμε να δουλεύουμε. Όλα τα άλλα είναι για να έχουμε να λέμε.

 

 

 

 

*Επίδομα έγκαιρης προσέλευσης anyone?

[KSpecial 17]

Δεν χρειάζεται να γράφεις 3 διαφορετικά μηνύματα κάθε φορά, μπορείς να ενσωματώνεις σε ένα όλα όσα θέλεις να γράψεις με τις απαραίτητες παραθέσεις.

 

 

 

 

Μπορείς να προετοιμάζεσαι για τα χειρότερα. Μπορείς να πιστεύεις ότι ότι γίνεται γίνεται για το κακό μας. Μπορείς να πιστεύεις ότι όλοι μας μισούν και όλα είναι μια τεράστια σκευωρία για να μας αρπάξουν τα όσια και τα ιερά. Αυτό που δεν μπορείς να κάνεις, είναι να εμποδίζεις την χώρα να κάνει αυτά που πρέπει για να σωθεί, καταστρέφοντας, απειλώντας, τρομοκρατώντας.

 

Ο μόνος που δικαιούται να μιλάει εκ μέρους του λαού σε δημοκρατικά πολιτεύματα είναι οι εκλεγμένες κυβερνήσεις. Το σύνταγμα κάθε χώρας ορίζει ξεκάθαρα για πόσο καιρό έχουν εκλεγεί να κυβερνήσουν.

 

Συγνώμη, επειδή γράφεις σε δεύτερο ενικό μετά από τα μηνύματα μου, για να καταλάβω, απαντάς σε εμένα;

[Χρήστος Λάππας 25,139]

Ναι, δεν έκανα παράθεση γιατί μέχρι εκείνη την στιγμή ήταν το τελευταίο μήνυμα σου.

 

Το άλλαξα τώρα.

 

Και για να καταλάβουμε τι σημαίνει προσπάθεια τρομοκρατίας και επιβολής:

 

 

Τέτοιες "χαριτωμένες" εικόνες και ανάλογου επιπέδου συνθήματα κυκλοφορούν παντού αυτές τις μέρες.

[KSpecial 17]

Θέλεις να ξαναδιαβάσεις τι λέω και να μου πεις που μιλάω για όλα αυτά που γράφεις εσύ; Και κυρίως μπορείς να μου εξηγήσεις αυτό;;

 

"Μπορείς να πιστεύεις ότι όλοι μας μισούν και όλα είναι μια τεράστια σκευωρία για να μας αρπάξουν τα όσια και τα ιερά. Αυτό που δεν μπορείς να κάνεις, είναι να εμποδίζεις την χώρα να κάνει αυτά που πρέπει για να σωθεί, καταστρέφοντας, απειλώντας, τρομοκρατώντας."

 

Όλα αυτά τα κάνω εγώ;;

[Χρήστος Λάππας 25,139]

Όχι, δεν θέλω.

[KSpecial 17]

Χρήστο δεν ξέρω αν το αντιλαμβάνεσαι αλλά με κατηγορείς για πολύ βαριά πράγματα τα οποία δεν έχω υποστηρίξει πουθενά. Δε σε γνωρίζω και δε με γνωρίζεις και τέτοιες κατηγορίες δε μπορώ να τις ανεχθώ. Το ελάχιστο που θα μπορούσες να κάνεις είναι να ζητήσεις μια συγνώμη για αυτό.

 

Δεν έχω κάτι προσωπικό αλλά μετά και από αυτό αμφισβητώ έντονα την επάρκειά σου να είσαι συντονιστής. Διότι δεν είναι δυνατό να κάνεις αυτή τη δουλειά όταν δεν μπορείς ή δεν προσπαθείς να κατανοήσεις αυτά που γράφονται.

 

Επειδή μάλιστα κάποια πράγματα δεν ταιριάζουν στο χαρακτήρα μου θα παρακαλέσω πολύ να διαγραφεί ο λογαριασμός μου από το φόρουμ άμεσα.

Edited February 17, 2012 by KSpecial

[mil 8,723]

Ο φόβος του φόβου

 

Ιστορίες φόβου και παράνοιας μια χρεοκοπημένης χώρας

 

 

 

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΒΑΞΕΒΑΝΗ

 

 

 

http://www.lifo.gr/mag/columns/4609

 

 

Πάλι με τον Βαξεβάνη, και να δανειστώ το σχόλιο του KSpecial:

"Αγαπητοί, σε αυτό το νήμα αναμασώνται, αναμοχλεύονται και αναπαράγονται διαρκώς τα ίδια και τα ίδια στερεότυπα, προκαταλήψεις, μύθοι και προπαγάνδα με μανδύα επιστημοσύνης και ύφος περισπούδαστο. Ξαναλέω όλοι θέλουν να έχουν άποψη για όλα. Και όλοι πιστεύουν ότι κατέχουν τη μοναδική αλήθεια."

 

Ο φόβος του φόβου λοιπόν, για να μπερδευτούμε ότι το αυταπόδεικτο είναι αυταπάτη.

 

Ο φόβος του φόβου έχει νόημα να στιλιτεύεται όταν φοβάσαι κάτι που δεν έχεις λόγο να το φοβάσαι. Όχι να φοβάσαι αυτό που θα πρέπει και οφείλεις να φοβάσαι. Όταν δεν είσαι σε θέση να ξεχωρίσεις τον φόβο από τον πραγματικό φόβο, στέλνεις τον άλλον στην αυτοκτονία, μόνο που εσύ είσαι ο αυτόχειρας αυτού που αυτοκτονεί.

 

Και να να ανακατέψουμε την πρόσφατη προσωπική ιστορία του Μάκη, να και μια δική μου ανάλογη πριν λίγες ώρες. Όταν προσπαθώντας να περάσω από το Σύνταγμα, είχε μπλοκάρει το σύμπαν. Τι γίνεται; Δεν ξέρω, κάποια συγκέντρωση έλεγαν. Βλέπω 100 παιδιά στην πλατεία (μπροστά στους τσολιάδες), χωρίς να ενοχλούν και 50 (άντε 100;-δεν νομίζω) τσογλάνια, όχι όλα με κουκούλες, να τσαμπουκαλεύονται την αστυνομία (μπροστά στην είσοδο του πάρκιγκ της Βουλής), να προσπαθούν να ξηλώσουν ό,τι μπορούν τα χέρια (πλαστικούς κώνους, σήματα της τροχαίας...) μαζί με ό,τι φερτό υλικό έβρισκαν κάτω να το πετούν στην αστυνομία, και καμιά 20 ΜΑΤατζήδες που ερχόντουσαν από το τέρμα των τραμ να αρχίζουν να αποτελούν τον στόχο τους (πέρασα ανάμεσα τους με τα πόδια). Πιτσιρίκια, που νομίζεις ότι την κοπάνησαν από το σχολείο, που μου ήρθε να τα πιάσω να τα λιανίσω στα σκαμπίλια.

 

Αυτή είναι η δημοκρατία της "νεολαίας";

Φόβος, είναι τα διδάγματα στους νέους ότι μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις, όπου θέλεις, ότι μπορείς να μπλοκάρεις μία πόλη για το χαΐρι σου. Ότι μπορείς να χρησιμοποιείς τον φόβο στους άλλους για τον σκοπό σου, για το κέφι σου. Φόβος του φόβου είναι ότι ο κόσμος έφευγε από την δουλειά του, από τον φόβο επεισοδίων, ότι τα μαγαζιά πιο κάτω έκλειναν γιατί ακουγόταν μέχρι εκεί η φασαρία. ότι ο κόσμος αντί να πάει στην δουλειά του έκανε μεταβολή και ξαναγύρναγε σπίτι του αναβάλοντας την υποχρέωση στην οποία πήγαινε.

Φόβος ότι σε κάποιους επιτρέπεται να χρησιμοποιούν τον φόβο του φόβου και δεν πειράζει αν καταλήγει σε ζημιές και καταστροφή ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας.

 

Και για να ξαναέρθουμε στο άρθρο. Το αν υπάρχουν όλοι οι χαρακτηρισμοί της χρεοκοπίας ή όχι, δεν είναι αυτό που θα μας φοβίσει ή όχι, αλλά η καθημερινή μας συμπεριφορά ως χρεοκοπημένους νταβατζήδες της δημοκρατίας που έχουμε, την δημοκρατία της συνδηκαλιστικής ασυδοσίας, του δικαιώματος να κάνω όποτε θέλω σαματά και να ενοχλώ όποιον θέλω (ακόμα και με την μη τήρηση των νόμων, από το Σύνταγμα ολόκληρο μέχρι το κάπνισμα).

 

Φοβάσαι αυτό που αξίζει να φοβάσαι, όχι για να το φοβάσαι αλλά για να δουλέψεις να το ξεπεράσεις.

Edited February 17, 2012 by mil

[Χρήστος Λάππας 25,139]

Χρήστο δεν ξέρω αν το αντιλαμβάνεσαι αλλά με κατηγορείς για πολύ βαριά πράγματα τα οποία δεν έχω υποστηρίξει πουθενά. Δε σε γνωρίζω και δε με γνωρίζεις και τέτοιες κατηγορίες δε μπορώ να τις ανεχθώ. Το ελάχιστο που θα μπορούσες να κάνεις είναι να ζητήσεις μια συγνώμη για αυτό.

 

Δεν έχω κάτι προσωπικό αλλά μετά και από αυτό αμφισβητώ έντονα την επάρκειά σου να είσαι συντονιστής. Διότι δεν είναι δυνατό να κάνεις αυτή τη δουλειά όταν δεν μπορείς ή δεν προσπαθείς να κατανοήσεις αυτά που γράφονται.

 

Επειδή μάλιστα κάποια πράγματα δεν ταιριάζουν στο χαρακτήρα μου θα παρακαλέσω πολύ να διαγραφεί ο λογαριασμός μου από το φόρουμ άμεσα.

 

Αν δεν αντιλαμβάνεσαι μόνος σου ότι από τα 500κάτι μηνύματα σου τα 300 είναι σε αυτό το νήμα και όλα στο ίδιο μοτίβο, δεν μπορώ να κάνω κάτι για αυτό.

 

Θα περίμενα επίσης να είναι σαφές ότι όταν ο συντονιστής γράφει ως συντονιστής, το κάνει με πράσινα γράμματα ακριβώς για να δηλώσει την ιδιότητα του. Στις άλλες περιπτώσεις γράφει ως απλός χρήστης. Παρόλα αυτά είναι δικαίωμα σου να αμφισβητείς την ικανότητα του και μπορείς να στείλεις ένα pm σε οποιοδήποτε μέλος του ΔΣ με το οποίο θα ζητήσεις την παύση του.

 

 

 

Διαγραφή λογαριασμών από όσο γνωρίζω δεν μπορεί να γίνει στο forum. Scripta manent. Αν υπάρχουν μηνύματα σου που θεωρείς ότι δεν θα έπρεπε, θα πρέπει να τα διαγράψεις ένα ένα. Εναλλακτικά, μπορείς να επικοινωνήσεις με τον διαχειριστή.

[Χρήστος Μ. 3,950]

Πάμε πάλι λίγο σε απλή γλώσσα των οικονομικών; Είναι κάτι που είχε ανεβάσει ο Μάκης πριν κανα χρόνο;

 

https://docs.google....TE5MjRlZDk1YmM0

 

Στο παραπάνω έγγραφο περιγράφεται με όρους που όλοι μπορούν να καταλάβουν αρκεί να έχουν την υπομονή να το διαβάσουν , το ΠΩΣ φτάσαμε μέχρι εδω και τι μπορούμε να κάνουμε για να την γλυτώσουμε.

 

Είναι γραμμένο σε γλώσσα της λογικής, απλής επιστήμης (όπως θα έπρεπε να είναι πάντα ) και εξηγεί μεταξύ άλλων γιατί πρέπει να δανειστούμε.

 

Δώστε σας παρακαλώ μια ευκαιρία στον εαυτό σας και διαδώστε τον ορθο λόγο και την λογική ~

 

(ps αυτή η νεκροκεφαλή πως βρέθηκε στο αβαταρ μου; )

Edited February 17, 2012 by Fidelio

[KSpecial 17]

Διαγραφή λογαριασμών από όσο γνωρίζω δεν μπορεί να γίνει στο forum. Scripta manent. Αν υπάρχουν μηνύματα σου που θεωρείς ότι δεν θα έπρεπε, θα πρέπει να τα διαγράψεις ένα ένα. Εναλλακτικά, μπορείς να επικοινωνήσεις με τον διαχειριστή.

 

Επιθυμώ τη διαγραφή μου από μέλους του φόρουμ και κατά συνέπεια τη διαγραφή του προφίλ μου. Αυτό θα έπρεπε να είναι δυνατό. Δε με νοιάζει για τα μηνύματα, ας παραμείνουν. Ανάμεσα στα 200 μηνύματα που μένουν, από εκείνα που είναι στο μοτίβο της απειλής, της τρομοκρατίας και της καταστροφής, ίσως να υπάρχουν κάποια που μπορεί να φανούν λίγο χρήσιμα σε κάποιους.

 

Αν όμως δεν είναι δυνατή η διαγραφή του προφίλ δίχως τη διαγραφή των μηνυμάτων τότε να διαγραφούν όλα.

 

Δεν επιθυμώ να μπω στη διαδικασία να ψάχνω διαχειριστές για να γίνει κάτι τέτοιο. Παρακαλώ απλά να κάνετε την επιθυμία μου σεβαστή.

[arma 9]

Αν δεν αντιλαμβάνεσαι μόνος σου ότι από τα 500κάτι μηνύματα σου τα 300 είναι σε αυτό το νήμα και όλα στο ίδιο μοτίβο, δεν μπορώ να κάνω κάτι για αυτό.

 

Χρήστο, αν έκανες τον κόπο - και δεν ενεργούσες εν θερμώ - να ανατρέξεις στις προηγούμενες σελίδες, θα έβλεπες ότι άλλα μέλη αναμασούν τα ίδια και τα ίδια μηνύματα εδώ

και 78 σελίδες.

Απλά αυτών οι απόψεις συμβαδίζουν με τις δικές σου.

Edited February 17, 2012 by arma

[flocon 674]

Δε νομίζω ο Χρήστος να ενέργησε εν θερμώ, απλώς εξέφρασε και αυτός μια άποψη... κάπως απότομα... όπως κάνουμε οι περισσότεροι όταν διαφωνούμε.

 

Ψυχραιμία...

[Χρήστος Λάππας 25,139]

Επιθυμώ τη διαγραφή μου από μέλους του φόρουμ και κατά συνέπεια τη διαγραφή του προφίλ μου. Αυτό θα έπρεπε να είναι δυνατό. Δε με νοιάζει για τα μηνύματα, ας παραμείνουν. Ανάμεσα στα 200 μηνύματα που μένουν, από εκείνα που είναι στο μοτίβο της απειλής, της τρομοκρατίας και της καταστροφής, ίσως να υπάρχουν κάποια που μπορεί να φανούν λίγο χρήσιμα σε κάποιους.

 

Αν όμως δεν είναι δυνατή η διαγραφή του προφίλ δίχως τη διαγραφή των μηνυμάτων τότε να διαγραφούν όλα.

 

Δεν επιθυμώ να μπω στη διαδικασία να ψάχνω διαχειριστές για να γίνει κάτι τέτοιο. Παρακαλώ απλά να κάνετε την επιθυμία μου σεβαστή.

 

 

Δεν ξέρω πόσο πιο απλά να το γράψω. Διαγραφή λογαριασμών δεν γίνεται στο forum, και σε όλα τα fora που γνωρίζω. Όταν φτάσεις στο σημείο να μην σε ικανοποιεί το επίπεδο της δημόσιας συζήτησης, απλά σταματάς να γράφεις, διαγράφεις τους σελιδοδείκτες και τελειώνει το θέμα.

[arma 9]

.

 

Ψυχραιμία...

 

Ο.Κ.,

θα του το μεταβιβάσω !

[arma 9]

https://docs.google....TE5MjRlZDk1YmM0.

 

Δώστε σας παρακαλώ μια ευκαιρία στον εαυτό σας και διαδώστε τον ορθο λόγο και την λογική

 

 

ορθό λόγο και κριτική ???

 

ποιός ακριβώς διεκδικεί και ισχυρίζεται ότι κατέχει κάτι τέτοιο ?

 

αν κάνεις τον κόπο και εντρυφούσες λίγο στο blog, θα έβλεπες ότι όσες είναι οι

 

γνώμες από την μία, άλλες τόσες είναι και από την άλλη μεριά.

 

(διάβασες τα μισά μου φαίνεται).

 

άλλωστε αυτό είναι ακριβώς το νόημα όλων των δημοσιεύσεων

 

εκφράζουν γνώμες, παραθέτουν στοιχεία και επιχειρήματα, και οι αναγνώστες ΚΡΙΝΟΥΝ

 

και σχηματίζουν άποψη (χωρίς να διεκδικούν το αλάθητο και τον "ορθό λόγο")

 

 

 

από την αρχική σελίδα τους αντιγράφω

 

 

Το ιστολόγιο αυτό δημοσιεύει άρθρα από επιφανείς ακαδημαϊκούς οικονομολόγους σχετικά με την οικονομική πολιτική και τις μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα. Η κρίση στην Ελλάδα αποτελεί συγχρόνως και μία ευκαιρία: να εφαρμοστεί ένα φιλόδοξο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων που όχι μόνο θα αποτρέψει τη χρεοκοπία, αλλά και θα εκσυγχρονίσει την Ελληνική οικονομία και θα αυξήσει την παραγωγικότητα και τα εισοδήματα των Ελλήνων σε μόνιμη βάση. Τα άρθρα σε αυτό το ιστολόγιο αποσκοπούν στο να συνεισφέρουν εποικοδομητικές προτάσεις και αμερόληπτη ανάλυση προτεινόμενων ή εφαρμοζόμενων μεταρρυθμίσεων, που θα βασίζονται στις αρχές της σύγχρονης οικονομικής επιστήμης και σε συμπεράσματα από πρόσφατες ακαδημαϊκές έρευνες.

Οι υπεύθυνοι σύνταξης του ιστολογίου αυτού δεν συμμερίζονται αναγκαστικά τις απόψεις που εκφράζουν οι υπόλοιποι αρθρογράφοι του ιστολογίου, το πρόγραμμα οποιουδήποτε πολιτικού κόμματος, ή τις τοποθετήσεις όσων παραπέμπουν ή αναφέρονται στο ιστολόγιο και στο περιεχόμενό του. Σχόλια που δεν αφορούν τις ιδέες και τα επιχειρήματα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο, αλλά αναλίσκονται σε προσωπικές επιθέσεις θα διαγράφονται.

Edited February 18, 2012 by arma

[MAC 1,019]

Η μαύρη αλήθεια για την ελληνική πραγματικότητα, όπως περιγράφεται από τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης και τη δημοσιεύει σε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο το περιοδικό "Esquire" (τεύχος Φεβρουαρίου, Νο 6). Το αναδημοσιεύουμε ακολούθως αυτούσιο από το capital.gr και αξίζει πραγματικά να του αφιερωθεί ο χρόνος ανάγνωσης:

 

«Κάποιοι είναι πιο ίσοι από τους άλλους». Το διαβάζαμε εδώ κι εκεί ως ευφυολόγημα. Σήμερα επιβεβαιώνεται από τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης ύστερα από έρευνα που έκανε σε 34 χώρες: σε κάποιες από τις μεγαλύτερες ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου -στις ΗΠΑ, στην Ιταλία και στη Βρετανία- η κοινωνική κινητικότητα είναι ελάχιστη, ενώ τώρα με την κρίση στις περισσότερες από τις υπόλοιπες χώρες η κοινωνική κινητικότητα λειτουργεί μονάχα προς τα κάτω. Με δυο λόγια, αν ο μπαμπάς σου ήταν πλούσιος, θα παραμείνεις κι εσύ πλούσιος. Αν ήταν φτωχός, θα παραμείνεις φτωχός ή θα γίνεις ακόμη πιο φτωχός.

 

Στις χώρες του δυτικού κόσμου που κάποτε υπόσχονταν στους πολίτες τους τα πάντα δυσκολεύεται κανείς σήμερα να παραδεχτεί πως η πορεία της ζωής του είναι προκαθορισμένη από την ταξική του προέλευση. Η κρίση έχει απλουστεύσει τα πράγματα. Σήμερα ξεχωρίζουν πιο καθαρά οι κερδισμένοι και οι χαμένοι, οι πλούσιοι και οι φτωχοί. Η Βρετανία έχει επιστρέψει στην κοινωνική ακινησία του 18ου αιώνα, όπως παρατηρεί ο πολιτικός αναλυτής Στίβεν Μαρτς: «Η άρχουσα τάξη απευθύνει από τα παλάτια της κηρύγματα για κοινές θυσίες, η κατώτερη τάξη ξεσπάει την οργή της στους δρόμους και η μεσαία τάξη παρατηρεί». Καθένας μοιάζει να έχει επίγνωση της κοινωνικής θέσης του.

 

 

Η παγκόσμια οικονομική κρίση διέλυσε πολλές αυταπάτες στην Ελλάδα. Μία από αυτές, ίσως η μεγαλύτερη, ήταν το όνειρο της μεσαίας τάξης να βρει λίγο χώρο στο κρεβάτι του αφέντη. Ήταν ένα «νόμιμο» όνειρο ύστερα από το μίνι ελληνικό οικονομικό θαύμα μετά το 1960, όταν ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι του μόχθου άρχιζαν να ανεβαίνουν με σκληρή δουλειά τα σκαλοπάτια της κοινωνίας. Το ότι τύχαινε τέτοιοι άνθρωποι που είχαν ανελιχθεί στη μεσαία τάξη να συχνάζουν στα ίδια στέκια και να γλεντούν με επιχειρηματίες δεν έκανε εντύπωση σε κανέναν.

 

 

 

Στην ελληνική ουτοπία της μεταπολεμικής ευημερίας δεν υπήρχαν φτωχοί. Οι περισσότεροι πίστευαν ότι αργά ή γρήγορα θα έπιαναν την καλή. Ο άνθρωπος της μεσαίας τάξης δεν έβλεπε τους πλούσιους ως ταξικούς εχθρούς. Ζήλευε την επιτυχία τους και ένιωθε ότι κάποτε θα τη μοιραζόταν. Όταν η κρίση τον ξύπνησε, βρέθηκε έντρομος από το κρεβάτι του αφέντη στο πάτωμα. Και από τότε στοιχειώνουν τον ύπνο του εφιάλτες.

 

 

Η κοινωνική κινητικότητα δε λειτουργεί παρά μονάχα προς τα κάτω. Θυμόμαστε πλέον με νοσταλγία την εποχή όπου σε μια τυπική οικογένεια δούλευε ένας και τάιζε τέσσερα στόματα. Τότε που έχτιζε με τον κόπο του το δικό του σπίτι. Κι αν δεν το προλάβαινε όσο δούλευε, το έχτιζε με το εφάπαξ. Αυτή ήταν η γενιά των πατεράδων μας, που μας άφησε το τραπέζι στρωμένο. Τα δικά μας παιδιά είναι η πρώτη γενιά στην ιστορία που αναγκάζεται να ζήσει χειρότερα από την προηγούμενη. Πλήττονται από την ανεργία όσο ποτέ άλλοτε, δυσκολεύονται να εξασφαλίσουν στέγη και φαΐ και επιστρέφουν στο πατρικό σπίτι.

 

Η παραδοσιακή ελληνική οικογένεια εξακολουθεί να αντιστέκεται στη διάβρωση. Όμως, οι οικογένειες γίνονται ολοένα και πιο ολιγομελείς, ώστε τα περιορισμένα έσοδά τους να μοιράζονται σε λιγότερα παιδιά. Τα τελευταία χρόνια μοιάζει να επιβεβαιώνεται πως το πού θα καταλήξει κανείς είναι καθορισμένο από τα γεννοφάσκια του. Η ελληνική μεσαία τάξη έζησε τουλάχιστον τριάντα χρόνια με τους μύθους της.

 

Ένας από αυτούς ήταν ο μύθος του αυτοδημιούργητου επιχειρηματία, που ωστόσο κατέρρευσε με το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης. Με λουκέτα στις πόρτες και χαρτόνια να σκεπάζουν τις βιτρίνες, τα χρεοκοπημένα μαγαζιά της άλλοτε θαλερής επιχειρηματικής τάξης των μικρομεσαίων, που αντιπροσώπευαν το 99% του επιχειρηματικού κόσμου της χώρας, μοιάζουν σήμερα με μνημειακά απομεινάρια μιας άλλης εποχής.

 

Μέχρι πριν από μερικά χρόνια μια οικογένεια της μεσαίας τάξης ονειρευόταν βάσιμα μια άνετη ζωή, με διακοπές, πανεπιστημιακή εκπαίδευση για τα παιδιά και ένα δικό της σπίτι. Σήμερα παλεύει για να κρατήσει αυτό το σπίτι με νύχια και με δόντια. Το παράδοξο είναι πως εξακολουθεί να ανέχεται το σύστημα που την έφερε σε αυτή την κατάσταση. Ελπίζει πραγματικά ο μεσοαστός που σήμερα έγινε φτωχός ότι θα μπορέσει κάποτε να ξαναγίνει αυτό που ήταν πρώτα, όπως στις αρχές της δεκαετίας του ΄80; Θα ήταν μια αυταπάτη. Δεν μπορούν να γίνουν όλοι πλούσιοι. Αυτό είναι γεγονός.

 

Όμως εκείνοι που είναι ήδη πλούσιοι λένε σε όσους δεν είναι: «Αν δεν έγινες πλούσιος, το φταίξιμο είναι δικό σου. Αν δουλέψεις σκληρά, τότε μπορεί να γίνεις γιατρός ή τραπεζίτης. Αν παρατήσεις το σχολείο, θα καταντήσεις πιτσαδόρος». Αυτή η πεποίθηση είναι βαθιά ριζωμένη ιδιαίτερα στην Αμερική, την πάλαι ποτέ «χώρα της ευκαιρίας». Αυτή η πεποίθηση σήμερα καταρρέει, καθώς εκατομμύρια νέοι που δεν είδαν μέχρι τώρα καμία ευκαιρία στη σύντομη ζωή τους βγαίνουν στους δρόμους και τη διεκδικούν. Στη συντριπτική πλειονότητά τους οι απόφοιτοι πανεπιστημίων των ΗΠΑ είναι σήμερα άνεργοι ή κάνουν δουλειές ανειδίκευτου εργάτη. Το 85% από αυτούς επέστρεψαν πέρυσι στο πατρικό σπίτι, κουβαλώντας μαζί τους χρέος 27.200 δολαρίων από τα φοιτητικά τους δάνεια.

 

Η αντιπολίτευση ρίχνει το φταίξιμο στην κυβέρνηση και οι νέοι που κάνουν καταλήψεις στη Γουόλ Στριτ στους τραπεζίτες. Στην πραγματικότητα, και οι δύο πλευρές αντιδρούν στην επιστροφή του παλιού κοινωνικού καθεστώτος: σε αυτό όπου η ζωή των ανθρώπων δεν καθοριζόταν από τις ευκαιρίες, αλλά από προϋπάρχουσες δομές πλούτου. Στα νεανικά του χρόνια ο καπιταλισμός ήταν ένα επαναστατικό σύστημα που ανακάτεψε βαθιά τη χύτρα με τις κοινωνικές τάξεις και έφερε τους έσχατους πρώτους. Σήμερα πια, στα γεροντικά του χρόνια, δεν επιτρέπει καμία κοινωνική κινητικότητα.

 

Η κρίση που ζούμε, όπως κάθε μεγάλη κρίση του συστήματος, αποδεικνύει πως η μεσαία τάξη δεν είναι παρά μια τάξη προσωρινή και μεταβατική, που γεννιέται μόνο σε περιόδους οικονομικής ευμάρειας. Μόλις ξεσπάσει μια μεγάλη κρίση, η ανώτερη τάξη διασώζει την κοινωνική θέση της αφαιρώντας πλούτο από τη μεσαία τάξη και συνθλίβοντάς την προς τα κάτω. Αυτό είναι κάτι που δύσκολα θα το παραδεχτούν ανοιχτά οι πολιτικοί που υπηρετούν το κοινωνικό καθεστώς. Επειδή αν παραδεχτούν την ύπαρξη μιας κοινωνίας στην οποία υπάρχουν δύο μόνο τάξεις, οι πλούσιοι και οι φτωχοί, και στην οποία η ανισότητα είναι κληρονομική και μόνιμη, τότε με ποιους θα κερδίσουν τις επόμενες εκλογές;

 

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

 

 

http://www.defencene...4642&Itemid=162

 

http://www.capital.g...d=1412277&ppg=0

Edited February 18, 2012 by MAC

[Χρήστος Μ. 3,950]

arma, όταν αναφερόμαστε στον ορθο λόγο θαρρώ πως αναφερόμαστε στην συνέπεια της θεωρίας με την παρουσιάση πρακτικών λύσεων προκειμένου για την προσπάθεια επίλυσης ενός ζητήματος όπως αυτό τις σαθρής δημοσιονομικής μας κατάστασης.

 

Οι υποστηρικτές της χρεοκοπίας από όπου και αν έχω διαβάσει κάτι , δεν χαρακτηρίζεται από συνέπεια τέτοιου είδους. Είναι καταστροφολόγοι και υποστηρικτές μιας θεωρίας ή διάφορων θεωριών ,όπως αυτής της αποπομπής μας ατό την ευρώπη και το νόμισμα ΧΩΡΙΣ να παρουσιάσουν προτάσεις πρακτικής σημασίας για το πως θα πορευτούμε σε περίπτωση που χρεοκοπήσουμε ή σε περίπτωση που βγούμε απο την Ευρώπη. Με άλλα λόγια από ΠΟΥ θα βρούμε τα ρημάδια τα χρήματα να ισιώσουμε αυτό το ρημάδι το κράτος,

 

Αυτός είναι ορθος λόγος , να προτείνεις λύσεις με απλή και περιεκτική επιστημη, δηλαδή με ουσιαστικά επιχειρήματα , εκτός από θεωρίες και φιλοσοφίες του ...αέρα.

 

Προτείνω να σοβαρευτούμε επιτέλους και να συσπειρωθούμε στο πνεύμα των παραπάνω προτάσεων που παρουσιάζονται τόσο περιεκτικά στο παραπάνω έγγραφο που αναδημοσίευσα (και που είχε παραθέσει πριν ένα χρόνο ο φίλος Μάκης και είναι μια ευκαιρία για ένα περιεκτικό μάθημα οικονομικών για να καταλαβαίνουμε τι σημαίνει οταν διαβάζουμε για χρεός, έλλειμα, φοροδιαφυγή ,ανταγωνιστικότητα κ.ο.κ.) , για να μπορέσουμε ίσως κάποτε να δουμε ένα κράτος που όλοι φαντάζομαι θα θέλαμε. Να παρέχει δηλαδή τις στοιχειώδεις συνθήκες διαβίωσης ενός πολιτισμένου κράτους και οχι μιας ...μπανανίας. Πηξαμε πια.... !!

 

Σε ρωτάω λοιπον , υπάρχει κάποιος αντίλογος που διέπεται από ορθο λόγο στις παραπάνω προτάσεις για έξοδο από αυτήν την μιζέρια που ζούμε σαν κράτος ; Ευχαριίστως να το διαβάσω , μονο σε παρακαλώ να λειπουν απο τις εν λόγω παραπομπές συναισθηματικού τύπου κρτικές , θεωρίες συνωμοσίας και λοιπες αοριστολογίες. Πρακτικά πράγματα , 1+1 και όχι με "θα/θα μπορούσε" κτλ. Ενα τέλος πάντων πλάνο οργάνωσης των δημοσιονομικών μας κάτι....

 

Μην κουράζεσαι φίλε arma δεν υπάρχει κάτι τέτοιο, είναι φοβερό να διαβάζεις οτι σε δημοσκοπήσεις πάνω από το 40% των ερωτηθέντων προτιμούν την χρεοκοπία.... Και σε ρωτάω πιστεύεις οτι όλοι αυτοί ξέρουν τι σημαίνει να ξημερώνεις σε ένα χρεοκοπημένο κράτος; Είναι αυτό ορθο λόγος ,είναι λογική , την μαύρη μας την άγνοια μέσα , είναι !

Edited February 18, 2012 by Fidelio

[MAC 1,019]

[panpanou 335]

Συνέντευξη με τον Έλληνα φιλόσοφο Κορνήλιο Καστοριάδη (1922-1997).

 

 

Δημοσιογράφος

Συχνά λέγεται ότι η Ελλάδα είναι «προβληματική», στην Ελλάδα «όλα γίνονται στον αέρα», «χωρίς προγραμματισμό», «χωρίς βάρος». Με τέτοιες διαπιστώσεις συμφωνούν πολλοί. Αλλά περιορίζονται συνήθως μόνον στις διαπιστώσεις. Γνωρίζω ότι η ελληνική κατάσταση σας απασχολεί βαθειά. Ποια είναι η ερμηνεία σας για όσα συμβαίνουν; Γιατί συμβαίνουν έτσι τα πράγματα στην Ελλάδα; Ποιες οι βαθύτερες αιτίες;

Καστοριάδης:

Πρώτον, δεν ξέρω. Δεύτερον, στο μέτρο που μπορώ να ξέρω κάτι, είναι ότι η πολιτική ζωή του ελληνικού λαού τελειώνει περίπου το 404 π.χ.

Δημοσιογράφος:

Νομίζω ότι θα ενοχλήσει πολύ αυτή η διατύπωσή σας.

Καστοριάδης:

Τι να κάνουμε. Μιλώ για την πραγματική πολιτική ζωή του λαού ως αυτόνομου παράγοντα. Δεν μιλώ για μάχες, για αυτοκράτορες, για Μεγαλέξανδρους και Βασίλειους Βουλγαροκτόνους. Μετά τον πέμπτο π.Χ. αιώνα και την αυτοκυβέρνηση του λαού στις δημοκρατικές πόλεις -και πάντως, μετά τον περίεργο τέταρτο π.Χ. αιώνα- η ελληνική ελευθερία πεθαίνει. Οι ελληνικές πόλεις γίνονται υποχείριες των βασιλέων της Μακεδονίας. Βεβαίως, ο Αλέξανδρος και οι διάδοχοί του παίζουν έναν κοσμοϊστορικό ρόλο. Κατακτούν την Ασία και την Αίγυπτο. Διαδίδουν την ελληνική γλώσσα και παιδεία. Αλλά πολιτική ζωή, πλέον, δεν υπάρχει. Τα βασίλεια των διαδόχων του Αλεξάνδρου, ως πολιτική συγκρότηση, είναι ουσιαστικά μοναρχίες. Εξ άλλου, καθώς ξέρουμε, ο ίδιος ο Αλέξανδρος αντιμετώπισε στασιασμό των Ελλήνων που είχε πάρει μαζί του, διότι ήθελε να τους υποχρεώσει να γονυπετούν μπροστά του, όπως οι Πέρσες μπροστά στον Μεγάλο Βασιλέα - πράγμα ανθελληνικότατο. Σε όλη τη διάρκεια της ελληνιστικής εποχής οι ελληνικές πόλεις, με λίγες περιθωριακές και παροδικές εξαιρέσεις, αποτελούν παιχνίδια στα χέρια των ελληνιστικών δυναστειών. Ακολουθεί η ρωμαϊκή κατάκτηση, κάτω από την οποία οι ελληνικές πόλεις δεν έχουν παρά μόνον κοινοτική ζωή. Κατόπιν, έρχεται η βυζαντινή αυτοκρατορία. Το Βυζάντιο είναι μια ανατολική, θεοκρατική μοναρχία. Στο Βυζάντιο η πολιτική ζωή περιορίζεται στις ίντριγκες της Κωνσταντινούπολης, του αυτοκράτορα, των "δυνατών" και των ευνούχων της αυλής. Και βεβαίως, τα σχολικά μας βιβλία δεν αναφέρουν ότι στη βυζαντινή αυλή υπήρχαν ευνούχοι, όπως σ' αυτήν του Πεκίνου.

Δημοσιογράφος:

Όλα αυτά αφορούν ένα πολύ μακρινό ιστορικό παρελθόν. Η Ελλάδα ως σύγχρονο νεοελληνικό κράτος έχει, ήδη, ιστορία εκατόν εβδομήντα ετών. Θα θέλατε να επικεντρώσετε σ' αυτήν την περίοδο;

Καστοριάδης:

Μα, αυτή η περίοδος είναι ακατανόητη χωρίς τους είκοσι έναν αιώνες ανελευθερίας που προηγήθηκαν. Λοιπόν, μετά το Βυζάντιο έρχεται η τουρκοκρατία. Μην ανησυχείτε, δεν θα μπω σε λεπτομέρειες. Θα αναφέρω μόνον ότι επί τουρκοκρατίας όση εξουσία δεν ασκείται απ' ευθείας από τους Τούρκους, ασκείται από τους κοτζαμπάσηδες (τους εντολοδόχους των Τούρκων), οι οποίοι κρατούν τους χωριάτες υποχείριους. Συνεπώς, ούτε σ' αυτήν την περίοδο μπορούμε να μιλήσουμε για πολιτική ζωή. Όταν αρχίζει η Επανάσταση του 1821, διαπιστώνουμε από τη μια μεριά τον ηρωισμό του λαού και από την άλλη, σχεδόν αμέσως, την τεράστια αδυναμία να συγκροτηθεί μια πολιτική κοινωνία. Την επομένη της πτώσης της Τριπολιτσάς αρχίζουν οι εμφύλιοι πόλεμοι.

Δημοσιογράφος:

Πού οφείλεται αυτή η «τεράστια αδυναμία να συγκροτηθεί μια πολιτική κοινωνία»; Ποιοί είναι οι λόγοι;

Καστοριάδης:

Ουδείς μπορεί να δώσει απάντηση στην ερώτησή σας για ποιο λόγο, κάποιος, σε μιαν ορισμένη στιγμή, δεν δημιούργησε κάτι. Η συγκρότηση ενός λαού σε πολιτική κοινωνία δεν είναι δεδομένη, δεν είναι κάτι που χαρίζεται, αλλά κάτι που δημιουργείται. Μπορούμε απλώς να διαπιστώσουμε ότι, όταν απουσιάζει μια τέτοια δημιουργία, τα χαρακτηριστικά της προηγούμενης κατάστασης διατηρούνται ή αλλάζουν μόνο μορφή.

Δημοσιογράφος

Και ποια είναι τα χαρακτηριστικά αυτά στην ελληνική περίπτωση;

Καστοριάδης:

Ορισμένα τα εντοπίζουμε, ήδη, στους εμφύλιους πολέμους της Επανάστασης του 1821.

Βλέπουμε, για παράδειγμα, ότι η νομιμοφροσύνη και η αλληλεγγύη έχουν τοπικό ή τοπικιστικό χαρακτήρα, ισχυρότερο συχνά από τον εθνικό.

Βλέπουμε, επίσης, ότι οι πολιτικές κατατάξεις και διαιρέσεις είναι συχνά σχετικές με τα πρόσωπα των «αρχηγών» και όχι με ιδέες, με προγράμματα, ούτε καν με "ταξικά" συμφέροντα. Ένα ακόμη χαρακτηριστικό είναι η στάση απέναντι στην εξουσία. Στην Ελλάδα, μέχρι και σήμερα, το κράτος εξακολουθεί να παίζει τον ρόλο του ντοβλετιού, δηλαδή μιας αρχής ξένης και μακρινής, απέναντι στην οποία είμαστε ραγιάδες και όχι πολίτες.

Δεν υπάρχει κράτος νόμου και κράτος δικαίου, ούτε απρόσωπη διοίκηση που έχει μπροστά της κυρίαρχους πολίτες.

Το αποτέλεσμα είναι η φαυλοκρατία ως μόνιμο χαρακτηριστικό. Η φαυλοκρατία συνεχίζει την αιωνόβια παράδοση της αυθαιρεσίας των κυρίαρχων και των «δυνατών»: ελληνιστικοί ηγεμόνες, Ρωμαίοι ανθύπατοι, Βυζαντινοί αυτοκράτορες, Τούρκοι πασάδες, κοτζαμπάσηδες, Μαυρομιχάληδες, Κωλέττης, Δηλιγιάννης.

Δημοσιογράφος

Εξαιρέσεις δεν βλέπετε να υπάρχουν; Εξαιρέσεις εντοπισμένες κυρίως στον 19ο και στον 20ό αιώνα;

Καστοριάδης:

Ε, υπάρχουν δυο-τρεις εξαιρέσεις: ο Τρικούπης, ο Κουμουνδούρος, το βενιζελικό κίνημα στην πρώτη περίοδο του. Αλλά τα όποια αποτελέσματά τους καταστράφηκαν από τη δικτατορία του Μεταξά, την Κατοχή, τον Εμφύλιο, τον ρόλο του παλατιού, τη δικτατορία της 21ης Απριλίου, την πασοκοκρατία. Στο μεταξύ, μεσολάβησε ο σταλινισμός που κατόρθωσε να διαφθείρει και να καταστρέψει αυτό που πήγαινε να δημιουργηθεί ως εργατικό και λαϊκό κίνημα στην Ελλάδα. Τα αποτελέσματα τα πληρώνουμε ακόμη. Μου ζητάτε να σας εξηγήσω. Μπορείτε να μου εξηγήσετε εσείς, γιατί οι Έλληνες, που σκοτώνονταν εννέα χρόνια, για να απελευθερωθούν από τους Τούρκους, θέλησαν αμέσως μετά έναν βασιλιά; Και γιατί, αφού έδιωξαν τον Όθωνα, έφεραν τον Γεώργιο; Και γιατί μετά ζητούσαν "ελιά, ελιά και Κώτσο βασιλιά";

Δημοσιογράφος:

Μα, οι δικές σας απαντήσεις ενδιαφέρουν ιδίως όταν αφορούν ερωτήματα που εσείς θέτετε. Θα θέλατε, λοιπόν, να διατυπώσετε τις απόψεις σας;

Καστοριάδης:

Σύμφωνα με την παραδοσιακή «αριστερή» άποψη, όλα αυτά τα επέβαλαν η Δεξιά, οι κυρίαρχες τάξεις και η μαύρη αντίδραση. Μπορούμε όμως να πούμε ότι όλα αυτά τα επέβαλαν στον ελληνικό λαό ερήμην του ελληνικού λαού; Μπορούμε να πούμε ότι ο ελληνικός λαός δεν καταλάβαινε τι έκανε; Δεν ήξερε τι ήθελε, τι ψήφιζε, τι ανεχόταν; Σε μιαν τέτοια περίπτωση αυτός ο λαός θα ήταν ένα νήπιο. Εάν όμως είναι νήπιο, τότε ας μη μιλάμε για δημοκρατία. Εάν ο ελληνικός λαός δεν είναι υπεύθυνος για την ιστορία του, τότε, ας του ορίσουμε έναν κηδεμόνα.

Εγώ λέω ότι ο ελληνικός λαός -όπως και κάθε λαός- είναι υπεύθυνος για την ιστορία του, συνεπώς, είναι υπεύθυνος και για την κατάσταση, στην οποία βρίσκεται σήμερα.

Δημοσιογράφος:

Πώς την εννοείτε αυτήν την ευθύνη;

Καστοριάδης:

Δεν δικάζουμε κανέναν. Μιλάμε για ιστορική και πολιτική ευθύνη. Ο ελληνικός λαός δεν μπόρεσε έως τώρα να δημιουργήσει μια

στοιχειώδη πολιτική κοινωνία.

Μια πολιτική κοινωνία, στην οποία, ως ένα μίνιμουμ, να θεσμισθούν και να κατοχυρωθούν στην πράξη τα δημοκρατικά δικαιώματα τόσο των ατόμων όσο και των συλλογικοτήτων.

Δημοσιογράφος:

Θέλετε να πείτε ότι -αντιθέτως- σε άλλες χώρες, στη Δυτική Ευρώπη.

Καστοριάδης:

Εκεί, αυτό έγινε! Ο μακαρίτης ο Γιώργος Καρτάλης έλεγε κάνοντας μου καζούρα στο Παρίσι το 1956:«Κορνήλιε, ξεχνάς ότι στην Ελλάδα δεν έγινε Γαλλική Επανάσταση». Πράγματι, στην Ελλάδα δεν έχει υπάρξει εποχή που ο λαός να έχει επιβάλει, έστω και στοιχειωδώς, τα δικαιώματα του.

Και η ευθύνη, για την οποία μίλησα, εκφράζεται με την ανευθυνότητα της παροιμιώδους φράσης: «εγώ θα διορθώσω το ρωμέικο;».

-Ναι, κύριε, εσύ θα διορθώσεις το ρωμέικο, στον χώρο και στον τομέα όπου βρίσκεσαι.

[panpanou 335]

Edited February 25, 2012 by panpanou

[Turms 2,653]

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=12860

 

 

Το εξαιρετικά δραστήριο Τμήμα Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών στο τέλος της περασμένης εβδομάδας είχε την έμπνευση να οργανώσει μια ημερίδα με θέμα: «Λιγνίτης-Υδρογονάνθρακες: Δυναμική και Προοπτικές στον Ελλαδικό Χώρο». Ήταν αυτό ακριβώς που έπρεπε αυτές τις ημέρες που τόσα ακούγονται για τα κρυμμένα μέσα στη γη «πλούτη» μας. Είχαν προσκληθεί οι άνθρωποι του Υπουργείου που μας ενημέρωσαν για τον μηχανισμό που έχει δημιουργηθεί για να βάλει σε τάξη όλες αυτές τις εταιρείες που συνωστίζονται κατά εκατοντάδες (χα, χα) για να πάρουν άδεια και να αποκαλύψουν τον μαύρο θησαυρό της μαύρης πατρίδας μας.

Μας μίλησε όμως και κάποιος άνθρωπος που επί 36 χρόνια ήταν μέσα σε όλες τις έρευνες στον ελλαδικό χώρο. Σε αντίθεση με τους ψευταράδες που γυρίζουν στα κανάλια και εξάπτουν τη φαντασία του απελπισμένου Έλληνα τηλεθεατή μας διευκρίνισε ότι ακόμη και τα περίφημα «πετρέλαια» στο Κατάκωλο δεν είναι τίποτα άλλο από ένα κοίτασμα που οι Γεωλόγοι χαρακτηρίζουν ως «οριακό», δηλαδή με απόδοση τόσο μικρή που το σκέπτεσαι αν αξίζει τον κόπο να στήσεις μηχανισμό εξόρυξης. Ακόμη λιγότερες είναι οι ελπίδες για πιο βόρεια στο Ιόνιο πέλαγος. Όσο για τον περίφημο ωκεανό πετρελαίου στο πεδίο του Ηροδότου νότια της Κρήτης το πιο βέβαιο είναι ότι βρίσκεται λίγο έξω από την οικονομική ζώνη που μπορεί να διεκδικήσει η Ελλάδα εκεί κάτω. Αντίθετα, ακριβώς στα νότια της Κρήτης, όπου κάποιος Μυνγχάουζεν είπε ότι εκεί έχουμε όχι τρία στρώματα όπως στην περιοχή Κύπρου-Ισραήλ αλλά επτά(!), δεν έχει βρεθεί κάτι το ενθαρρυντικό.

Γενικά, για άλλη μια φορά θα πρέπει να το πάρουμε απόφαση. Δεν μας έχει ραντίσει ο Θεός με πετρέλαιο, χωρίς να αγνοούμε πως φρόντισε να μας εφοδιάσει με άλλα αγαθά, όπως καλό κλίμα, θέση, ομορφιά του τοπίου μοναδική. Όποιος δεν συμφωνεί και ήθελε μαύρο χρυσό στο υπέδαφός μας για να αισθάνεται καλά ας συνεχίσει με τα αντικαταθλιπτικά του χάπια και ας διαβάζει και τις ανακοινώσεις του Υπουργείου που, κατά τη συνήθεια των πολιτικών, φροντίζουν να κρατούν ζωντανό το παραμύθι περί πετρελαϊκού πλούτου.

 

 

 

ΤΕΛΙΚΑ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ???

[fotski 19]

http://www.youtube.com/watch?v=VRO299xQG8Y&feature=related