Σκι στην Τύμφη

[Athos 12]

εγώ απορώ πώς τα καταφέρνετε με αυτές τις κάμερες και καδράρουν σωστά.

[Nickel 76]

η θέση που τοποθετουνται στο κράνος είναι συγκεκριμενη και εγινε μετά απο δοκιμή. Ο κάθε αναβάτης τη βάζει σε διαφορετικό σημείο... πχ ο Louis την condur του την βαζει λίγο πιο πισω απο τους περισσοτερους γιατι το stance του ειναι αθλητικό πολύ και σκυβει λιγο μπροστα... οταν τη βάλαμε στο σημειο που μας φαινοταν λογικο τραβαγε χαμηλά...

[louis 53]

τι ωραιότερο από το να κάνεις σκι την άνοιξη στα βουνά της Ελλάδας, μαζί με τους καλούς σου φίλους ...

 

χαίρομαι πολύ που υπάρχει μια παρέα σαν τη δική σας, δεμένη και αγαπημένη,

χωρίς να χρειάζεται να αποδείξετε τίποτα ο ένας στον άλλον, που αγαπάτε τα βουνά και

που κάνετε πράξη αυτό που πάντα ήταν το σκι: όχι αυτοσκοπός, αλλά μέσο κίνησης στο βουνό ...

 

αυτό που ζείτε, πάντως, να ξέρεις ότι είναι ευλογία ...

 

σας ζηλεύω γιατί δεν είχα τη τύχη και τη χαρά να τα ζήσω ...

το '90 που γύρναγα κι εγώ με τα ορειβατικά μου, ήμουν ολομόναχος,

δεν υπήρχε ψυχή να της κάνω και να μου κάνει παρέα ...

ανέβαινα και κατέβαινα χωρίς να ακούω καμμιά φωνή, μόνο το σους από τα σκι μου ...

 

Κρίμα που δεν είχες παρέα το 90, αν και ο φίλος μου ο Ηλίας (γιατρός κι αυτός σαν κι εσένα), έκανε ορειβατικό σκι πριν καν ανέβω εγώ στα σκι, από τις αρχές της δεκαετίας του ...και εξακολουθεί σαν έφηβος!

 

Ξέρεις Πάνο πολλές φορές το σκέφτομαι, ότι πράγματι είναι ευλογία αυτό που έχουμε σαν παρέα, 15 σχεδόν χρόνια τώρα...

Βέβαια το σκι για μένα και για τους περισσότερους στην παρέα, δεν είναι μόνο μετακίνηση, αλλά και αυτοσκοπός πολλές φορές, χωρίς να σημαίνει ότι δεν λατρεύω και την κίνηση με τα σκι στο βουνό. Αυτό όμως που με εξιτάρει και κινεί τα "νήματα" μου στο βουνό, είναι η θέα μιας απότομης πλαγιάς, ενός στενού λουκιού και μιας γραμμής που πιθανόν κανείς δεν σκέφτηκε να κάνει σκι. Οι τεχνικές δυσκολίες είναι η πρόκληση για μένα και αυτό που με κάνει να ονειρεύομαι, να βάζω στόχους και με κινητοποιεί γενικά, ώστε να κάνουμε πράγματα με την παρέα στα βουνά...

Όλο αυτό το σκηνικό με την παρέα, δεν τελειώνει την χιονοδρομική περίοδο, αλλά συνεχίζεται και μετά, με το ποδήλατο βουνού...

 

Είμαι πολύ ευτυχισμένος, που έχουμε καλή υγεία (προς το παρόν, έστω κι αν τραυματίζεται και κανένας), πολύ καλή παρέα που νοιάζεται ο ένας για τον άλλον και κοινές αγάπες για το βουνό. Βάζοντας καινούργιους στόχους, ανατροφοδοτείται το πάθος μας και αυτό κρατάει τη παρέα δεμένη, όλα αυτά τα χρόνια, πέρα από το σεβασμό και την αγάπη που έχουμε μεταξύ μας...

Χαρά μας είναι να μεταδίδουμε αυτή τη συντροφικότητα και σε άλλους ανθρώπους, της ευρύτερης παρέας και πιστεύω ότι κάτι αφήνουμε πίσω μας, γι αυτό και προσπαθώ μερικές στιγμές να τις μοιράζομαι και με άλλους ανθρώπους, που δεν είχαν την τύχη μας, η τις ικανότητες για να κάνουν αυτά τα πράγματα...

Χαίρομαι που όλο και πιο πολλοί αρχίζουν και δείχνουν ενδιαφέρον, για το σκι πέρα από τα χιονοδρομικά (δεν έχω τίποτα μαζί τους, κι εγώ τα αγαπώ και εκεί έμαθα σκι), αλλά δεν μπορούν πλέον να δώσουν, αυτό το κάτι παραπάνω που έχει το ελεύθερο από σύρματα βουνό, ούτε σε ποικιλία τερέν, ούτε το βασικότερο σε αίσθηση...

 

Εκεί λοιπόν μέσα στην απέραντη ησυχία, κοιτάς τους φίλους σου (τα αδέρφια σου) και όταν τους βλέπεις χαλαρούς και χαρούμενους, τότε γίνεσαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος και όταν τα πράγματα ζορίζουν και πιέζουν τα όρια και καταφέρνεις και τα ξεπερνάς, τότε δένεσαι με αυτά τα φιλαράκια...για πάντα...

[Olga 6,796]

Χαρά μας είναι να μεταδίδουμε αυτή τη συντροφικότητα και σε άλλους ανθρώπους, της ευρύτερης παρέας και πιστεύω ότι κάτι αφήνουμε πίσω μας, γι αυτό και προσπαθώ μερικές στιγμές να τις μοιράζομαι και με άλλους ανθρώπους, που δεν είχαν την τύχη μας, η τις ικανότητες για να κάνουν αυτά τα πράγματα...

εχεις τον τροπο και περνάς μηνύματα..οποιος εχει αφτιά και ματια ακουει και παρατηρεί. και μαθαινει πολλα.

αν και ηλικιακά ειμαστε κοντά, τα πραγματα που κανει η παρεα σας στο βουνο μου φαίνονται λιιιιιγακι μακριά ακομα. γι’άυτο εκτίμησα και ευχαριστήθηκα συνάμα την πουδρομερα που πέρασα μαζι σας.

 

Χαίρομαι που όλο και πιο πολλοί αρχίζουν και δείχνουν ενδιαφέρον, για το σκι πέρα από τα χιονοδρομικά (δεν έχω τίποτα μαζί τους, κι εγώ τα αγαπώ και εκεί έμαθα σκι), αλλά δεν μπορούν πλέον να δώσουν, αυτό το κάτι παραπάνω που έχει το ελεύθερο από σύρματα βουνό, ούτε σε ποικιλία τερέν, ούτε το βασικότερο σε αίσθηση...

 

Εκεί λοιπόν μέσα στην απέραντη ησυχία, κοιτάς τους φίλους σου (τα αδέρφια σου) και όταν τους βλέπεις χαλαρούς και χαρούμενους, τότε γίνεσαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος και όταν τα πράγματα ζορίζουν και πιέζουν τα όρια και καταφέρνεις και τα ξεπερνάς, τότε δένεσαι με αυτά τα φιλαράκια...για πάντα...

 

ετσι ειναι Λουη, όπως αυτο που υπαινίσσεται ο Καβάφης

 

 

«Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,

να εύχεσαι να ειναι μακρύς ο δρόμος,

γεμάτος περιπέτειες γεμάτος γνώσεις,

η Ιθάκη σ’εδωσε τ’ωραιο ταξιδι..»

 

τα βουνα ειναι πλέον η Ιθάκη μου. φέτος, που ασχολούμαι περισσότερο με την ορειβασία και την αναρρίχηση παρα με το σκι διαβάζω αρκετα γύρω απο αυτα. στο βιβλίο των Καραλη&Θεοδωρόπουλο «Ορειβασία», διάβασα κατι πολυ ομορφο. αναφέρονται στην ορειβασία, αλλα ισχύει 100% και για το σκι

 

''Η επαφή με τις αντίξοες συνθήκες του βουνού, όπως το κρύο ή η πολύωρη έκθεση στον ήλιο, η προσπάθεια να ξεπεραστούν οι συνεχείς δυσκολίες και να ανέβει ο ορειβατης//σκιερ στην κορυφή, η αγρια ομορφιά του ορεινού τοπίου, η πραγματική, κατα πρόσωπο, επαφή με τη φύση και η αλληλεγγύη που συνήθως αναπτύσσεται μεταξύ των συντρόφων της ομάδας, σηματοδοτούν τις ουσιαστικές διαστάσεις της ορειβασιας//σκι. Μια διαδικασία που απαιτεί άριστη συνεργασία μυαλού και σώματος. Σκαρφαλώνοντας στις αιχμηρές, σαν βελόνες, κορφές των βουνών, καπου ανάμεσα στον ουρανό και τη γη, βιώνοντας την ομορφιά αλλα και αγριότητα της φύσης, ο ορειβάτης//σκιερ ζει τις μεγαλύτερες συγκινήσεις.''

[fotski 19]

Είναι εξαιρετικό το πως δένει η καλή μουσική (blackfield) με τα απίστευτα τοπία. Μπράβο παιδιά

[SPR 1]

Είναι ένα απλό σπρέι σιλικόνης...Το βάζω στα σκι, στις δέστρες και στις μπότες, για να μην κολλάνε χιόνια και βαραίνουν όταν κινούμαι με τις φώκιες...

Επίσης λίγο σπρέι βάζω και στα εσωτερικά πλαστικά από τις μπότες, για να μπαινοβγαίνουν εύκολα τα εσωτερικά παπουτσάκια...

ψεμματα...ειναι για τις αλογόμυγες απ τα μουλάρια...

 

από τις μερες που εχω κανει στα χιονοδρομικά δε θυμαμαι ιδιαίτερα σχεδον καμμια...θυμαμαι όμως όλες τις ορειβατικές που εχω κανει...

[itiotis 779]

Πανέμορφες εικόνες, ζηλευτή ομορφιά.

Μπράβο παιδιά, πάντα τέτοια

[Captain Powder 2,126]

Παιδιά ο Λούης βάζει σπρέυ σιλικόνης παντού. Κάτι σαν τον Portokalos με το Windex

 

Όπως λέει και ο Σπύρος, δεν υπάρχει μέρα σκι εκτός χιονοδρομικού, που να την ξεχνάς. Τα συναισθήματα, οι παραστάσεις, οι καταστάσεις είναι τόσο έντονα που χαράζονται στη μνήμη. Μπορείς να ξαναζήσεις τη κάθε στιγμή ,όσα χρόνια κι αν περάσουν.

Κάτι σαν βασική εκπαίδευση σε στρατιωτική σχολή, αλλά με την καλή εννοια

 

Το καλό με τα σημερινά μέσα,( Go Pro, Contour, FB, net) είναι πως μπορούν να πάρουν μιά ιδέα και άνθρωποι που δεν υπήρχε περίπτωση να ασχοληθούν. Κάποιους θα τους αγγίξει περισσότερο και θα ψαχτούν.

 

Ο εξοπλισμός, οι τεχνικές, οι γνώσεις, είναι σήμερα πιό εύκολα προσβάσιμα από ποτέ. Τα βουνά είναι πάντα εκεί και περιμένουν να μας ανταμείψουν αν σηκωθούμε από τον καναπέ και το πληκτρολόγιο.

 

Θα ήθελα να συμπληρώσω κάτι γιά την παρέα του Αγρινίου. Η παρεά ήταν πάντα καλά δεμένη, αλλά από την άλλη δεν είχαμε ποτέ αποκλεισμούς.

Όσοι πιστοί προσέλθετε. Δεν είναι σπάνιο στα ταξίδια στο εξωτερικό ,να μαζεύονται και δεκαπέντε άτομα.

 

Μου έχει λείψει απίστευτα όλη αυτή η ιστορία, αλλά που θα πάει θα σκιάρουμε μαζί sooner than later

Α και οι παλυήμερες ποδηλατικές εξορμήσεις είναι άπαιχτες !!

 

ΥΓ το βιντεάκι με έφτιαξε

[bialex 269]

Τρομερή εμπειρία ...Μπράβο σας ...

 

Τώρα για τα βίντεο....... θα προτημήσω φυσικά το πρώτο

 

Καταπληκτικό Απαικτο με τέλεια σκηνοθεσία και μουσική

[louis 53]

Η τρίτη μέρα στην Γκαμήλα, ήταν καταπληκτική, κάναμε μια μεγάλη διαδρομή, από το καταφύγιο της Αστράκας κατεβήκαμε με τα σκι στην λάκα και μετά τρεις ώρες φώκιες, μέχρι το πέρασμα του Καρτερού.

Από εκεί σκι μέχρι τα 1300μ περίπου μέσα στο δάσος και στη συνέχεια περπάτημα 3,5 ώρες μέχρι το Βρυσοχώρι...

Η παρέα, ο καιρός και το τερέν, εξαιρετικά...

Τα τοπία και η ομορφιά των βουνών απλά δεν περιγράφονται...

 

Το βιντεάκι παρακάτω δίνει μια μικρή ιδέα του τι γευτήκαμε...

 

YouTube Video ->

[skimad 664]

μετά τρεις ώρες φώκιες, μέχρι το πέρασμα του Καρτερού.

Από εκεί σκι μέχρι τα 1300μ περίπου μέσα στο δάσος και στη συνέχεια περπάτημα 3,5 ώρες μέχρι το Βρυσοχώρι...

μονο με το διαβασμα του κουραστηκα

να ειστε παντα καλα και να μας ανεβαζετε τετοια βιδεακια

μακαρι καποια στιγμη να μπορεσουμε και μεις να κανουμε τετοιες διαδρομες!

[ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ 2,729]

Το βιντεάκι παρακάτω δίνει μια μικρή ιδέα του τι γευτήκαμε...

 

Πολυ ωραια καταβαση, με εναλλαγη τοπιου, θα ηθελα να παρω μια καλυτερα ιδεα και απο κοντα.... του χρονου θα ξαναπας Λουη?

[Olga 6,796]

ειναι σαν να τον ρωτάς: θα αναπνέεις του χρονου?

[miscelano 3,150]

μπραβο παιδια!!!!μεγαλη μαγκια το περασμα του καρτερου...