Ορειβασία

[wraith 6,406]

Πολύ πολύ κρίμα!

 

Το βουνό είναι βουνό, όμως, και έχει πάντα τους κινδύνους του είτε αυτό είναι το Πάπιγκο είτε το K2, και έτσι μια beautiful-day-out κατέληξε σε τραγωδία.

[kaps 2,735]

Κριμα για τον ανθρωπο...... Τουλαχιστον εφυγε κανωντας κατι που αγαπουσε......

 

Επισης θα ξαναπω το εξης για να το βαλουμε ολοι στο κεφαλι μας.... οτι και αν κανουμε.

 

Βασει στατιστικων την παταει συχνοτερα αυτος που ειναι ΕΜΠΕΙΡΟΣ και οχι ο απειρος.......

 

ΠΡΟΣΟΧΗ λοιπον και να μην υπερεκτιμαμε τις δυναμεις και τις δυνατοτητες μας......... ΠΡΩΤΑ απο ΟΛΑ η ασφαλεια μας!!!! Και ο βασικος κανονας: check, double check, triple check!!!!

 

Οπως και να το κανουμε η φυση ειναι ισχυροτερη απο την Εμπειρια ή οποια φερνει εφησυχασμο.........

Edited January 31, 2013 by kaps

[Olga 6,796]

κειμενο αναρτημένο στο fb από την Ορειβατική Αναρριχητική Λέσχη Θεσσαλονίκης

 

 

Πεμπτη 31-1-2013 4μμ. Τελειωσε η επιχειρηση ανασυρσης

 

Οι Ελβετοί αλπινιστές της Air Zermatt, με μία εντυπωσιακή επιχείρηση ανέσυραν τη σορό του τριαντάχρονου Σταύρου Λισγάρα, η οποία μεταφέρθηκε με το ελικόπτερο του Βασίλη Χήτου στο ελικοδρόμιο του Παπίγκου,όπου και την παρέλαβε ασθενοφόρο.Σύμφωνα με τις πρώτες ενδείξεις,ο άτυχος ορειβάτης βρήκε ακαριαίο θάνατο από χτύπημα στο κεφάλι μετά την πτώση και δεν είχε καταπλακωθεί από χιονοστιβάδα όπως πίστευαν αρχικά τα συνεργία διάσωσης.Απομένει φυσικά και η επιβεβαίωση από την έκθεση του ιατροδικαστή Θεόδωρου Βουγιουκλάκη.Το γεγονός βέβαια πως ο ορειβάτης δεν ήταν καλυμμένος από το χιόνι,αλλά κείτονταν τραυματισμένος σε αυτό το σημείο,θα πρέπει να προβληματίσει τις επίσημες κρατικές υπηρεσίες και κυρίως τον Ελληνικό Στρατό,το ελικόπτερο του οποίου δεν κατάφερε να εντοπίσει τη σορό του 30χρονου,παρά το γεγονός πως διαθέτει πολύ σύγχρονα μηχανήματα!!!

 

Το ελικόπτερο του Βασίλη Χήτου,στο οποίο εκτός από τον ίδιο επέβαινε και ο πιλότος της Ελβετικής ομάδας,βρήκε τον 30χρονο ορειβάτη ο οποίος αγνοούνταν από την περασμένη Δευτέρα. Η εμπειρία του πιλότου της Ελβετικής ομάδας διάσωσης φαίνεται πως έπαιξε καθοριστικό ρόλο,μιας και οδήγησε το ελικόπτερο στα σημεία που θα μπορούσε να καταλήξει μετά την πτώση του ο άτυχος 30χρονος.

 

Σε βάθος 400 μέτρων περίπου,από το σημείο που έπεσε το πρωί της Δευτέρας, εντοπίστηκε νεκρός ο Σταύρος Λισγάρας. Τη σορό του άτυχου άτυχου ορειβάτη,εντόπισαν οι Ελβετοί της διασωστικής ομάδας Air Zermatt που ήρθε σήμερα στα Γιάννενα,οι οποίοι και επικέντρωσαν τις έρευνες στους με το ελικόπτερο του γιαννιώτη επιχειρηματία Βασίλη Χήτου,σε κάποια σημεία στα οποία πίστευαν πως θα είχε καταλήξει ο νεαρός μετά την πτώση του από την κορνίζα. Στο σημείο που βρέθηκε ο 30χρονος, έχει μείνει ένα μέλος της ομάδας των Ελβετών αλπινιστώνΣύμφωνα με τις πρώτες ενδείξεις,ο άτυχος ορειβάτης βρήκε ακαριαίο θάνατο από χτύπημα στο κεφάλι.

 

Τη συνδρομή διασωστών από την Ελβετία ζήτησε η οικογένεια του άτυχου ορειβάτη που έπεσε από χαράδρα στο Πάπιγκο τη Δευτέρα.

Και η τρίτη μέρα των ερευνών δεν απέφερε καρπούς παρά τη συνδρομή ανδρών της ΕΜΑΚ, της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης και των ελικοπτέρων. Το πλήρωμα του ελικοπτέρου, στο οποίο συμμετείχε και ένας εκ των δύο φίλων του ορειβάτη που ήταν μαζί του την ημέρα του ατυχήματος, φωτογράφισε την περιοχή. Παράλληλα με πρωτοβουλία της οικογένειας του άτυχου ορειβάτη κλήθηκαν τέσσερις διασώστες από την ελβετική διασωστική ομάδα Air Zermatt,

 

Οι Έλληνες οδηγοί βουνού διαμαρτύρονται γιατί δεν ζητήθηκε η συνδρομή τους στην επιχείρηση εντοπισμού του άτυχου Σταύρου Λισγάρα.Όπως δήλωσε στο MEGA ο πρώην πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Οδηγών Βουνού Χρήστος Μπελογιάννης, παρ' όλες τις προτροπές, δεν είχε ζητηθεί επίσημα η συνδρομή της ορειβατικής κοινότητας, ούτε των Οδηγών Βουνού,ούτε της Ελληνικής Ομοσπονδίας Ορειβασίας.Το Σωματείο Ελλήνων Οδηγών Βουνού,αριθμεί 24 ενεργά μέλη,με σημαντική εμπειρία και πλήθος αναβάσεων στα μεγαλύτερα βουνά του κόσμου!Το παράλογο είναι πως ανάμεσα στους 24 Έλληνες Οδηγούς Βουνού,βρίσκονται και τρεις Γιαννιώτες!!!Οι Χρήστος Λάμπρης,Μιχάλης Βασιλείου και Γιώργος Ροκκάς,από τους οποίους δεν ζητήθηκε απολύτως καμία βοήθεια!!!Ενώ θα μπορούσαν από την πρώτη ημέρα να βοηθήσουν στην επιχείρηση διάσωσης και μάλιστα χωρίς να αναγκαστεί η οικογένεια του αδικοχαμένου 30χρονου,να ξοδέψει αρκετά χρήματα για να φέρει στα Γιάννενα την ομάδα της Air Zermatt!!!

[koukos 362]

.

Edited March 27, 2019 by koukos

[over-poulover 7,010]

Απολογισμός της επιχείρησης στο όρος Τύμφη στο Πάπιγκο

 

«Τραγική ήταν, δυστυχώς, η κατάληξη της επιχείρησης που ξεκίνησε την περασμένη Δευτέρα και κράτησε τέσσερις μέρες, για τον εντοπισμό του 32χρονου ορειβάτη από τα Γιάννενα που έχασε τη ζωή του, πέφτοντας σε χαράδρα 600 μέτρων στο όρος Τύμφη» αναφέρει η Ελληνική Ομάδα Διάσωσης στον απολογισμό της για την επιχείρηση εντοπισμού του ορειβάτη στο Πάπιγκο, τα ίχνη του οποίου είχαν εξαφανιστεί από την περασμένη την περασμένη Δευτέρα, 28 Ιανουαρίου.

 

Στην σχετική ανακοίνωση αναφέρεται:

 

«Καταλυτικό ρόλο στην πορεία των ερευνών, οι οποίες μετρούσαν ήδη τέσσερις μέρες επιχειρήσεων χωρίς αποτέλεσμα, είχε η συμμετοχή της Ελβετικής διασωστικής ομάδας, Air Zermatt, η οποία κλήθηκε από την οικογένεια του εκλιπόντος. Οι Ελβετοί έφτασαν αεροπορικώς στη Θεσσαλονίκη το βράδυ της Τετάρτης, με ιδιόκτητο αεροσκάφος αντί του εξειδικευμένου ελικοπτέρου, λόγω περιορισμένου χρόνου. Νωρίτερα την ίδια μέρα, η Ελληνική Ομάδα Διάσωσης είχε ήδη στείλει στην Air Zermatt αρχείο απεικόνισης του ανάγλυφου και της κατάστασης της περιοχής, το οποίο είχαν φωτογραφίσει μέλη της ΕΟΔ σε πτήση που είχε γίνει την προηγούμενη ημέρα με ελικόπτερο της Intersalonica. Οι τρεις Ελβετοί διασώστες μαζί με συνεργάτη τους πιλότο μετέβησαν απευθείας στα γραφεία της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης, όπου πραγματοποιήθηκε ενημερωτική συνάντηση, στην οποία έγινε ανάλυση των συνθηκών του ατυχήματος, μελετήθηκε όλο το φωτογραφικό υλικό και συζητήθηκαν όλοι οι πιθανοί τρόποι αντιμετώπισης της επιχείρησης. Μετά το πέρας της συνάντησης, τα μέλη της Air Zermatt ζήτησαν τη συνδρομή μελών της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης, με μεγάλη εμπειρία στην ορεινή διάσωση ως ομάδα υποστήριξης. Αξίζει να σημειωθεί ότι στη συνάντηση ήταν παρόν και μέλος της οικογένειας του ορειβάτη.

 

Τα ξημερώματα της επόμενης μέρας, δέκα μέλη της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης αναχώρησαν οδικώς και με πλήρη χειμερινό εξοπλισμό για το Πάπιγκο, ενώ άλλα μέλη της Οργάνωσης μετέβησαν αεροπορικώς μαζί με τους Ελβετούς διασώστες στα Ιωάννινα, όπου και ξεκίνησε η επιχείρηση για τον εντοπισμό του ορειβάτη. Ταυτόχρονα, στην περιοχή της Κόνιτσας, ακριβώς απέναντι και πολύ κοντά στην ορθοπλαγιά του ατυχήματος εγκαταστάθηκε το κινητό κέντρο επιχειρήσεων της Ε.Ο.Δ., το οποίο παρείχε τηλεπικοινωνιακή και συντονιστική υποστήριξη.

 

Στην επιχείρηση αυτή ιδιαίτερα καθοριστική ήταν η αφιλοκερδής συμμετοχή - παραχώρηση του ελικοπτέρου του Γιαννιώτη επιχειρηματία, Βασίλη Χήτου, το οποίο, με χειριστή τον έμπειρο Έλβετο πιλότο, κατάφερε τελικά το μεσημέρι της Πέμπτης να εντοπίσει τον αγνοούμενο. Η σορός του ορειβάτη βρέθηκε σε βάθος περίπου 600 μέτρων – πολύ χαμηλότερα από εκεί όπου υπολογίζονταν αρχικά – και ανασύρθηκε από Ελβετό διασώστη, ο οποίος νωρίτερα είχε εντοπίσει το μπουφάν του 32χρονου.

 

Άμεσα ενημερώθηκαν οι αρχές, η οικογένεια του εκλιπόντος και η Ελληνική Ομάδα Διάσωσης.

 

Τα μέλη της ΕΟΔ θα ήθελαν να ευχαριστήσουν ιδιαίτερα για τη συνεργασία τον Περιφερειάρχη Πυροσβεστικών Υπηρεσιών Ηπείρου, κ. Στάμο, τον Διοικητή, κ. Λύρο και τους άντρες της 5ης ΕΜΑΚ, τον Διοικητή, κ. Αμπαρά και τους άνδρες της 2ης ΕΜΑΚ, την Περιφέρεια Ιωαννίνων, την 384 Μοίρα Έρευνας και Διάσωσης, τον Αερολιμέναρχη Ιωαννίνων και το προσωπικό του γραφείου Αερολιμενικού Ελέγχου του Αεροδρομίου Μακεδονία. Επίσης, θα ήθελαν να ευχαριστήσουν τον κ. Βασίλη Χήτο, τα μέλη του Ορειβατικού Συλλόγου Παπίγκου, Δημήτρη Μπίτο, Γιάννη Χριστοδούλου, Βαγγέλη Χριστοδούλου και Αχιλλέα Χριστοδούλου, τον υπεύθυνο του καταφυγίου της Αστράκας, Γιώργο Ροκά και τον Κώστα Τσουμάνη, ιδιοκτήτη του ξενώνα «Δίας» στο Μικρό Πάπιγκο, που φιλοξένησε αφιλοκερδώς τα μέλη της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης. Ζητάμε συγνώμη από ανθρώπους που μπορεί να βοήθησαν και δεν έχουν αναφερθεί».

 

Eπιμέλεια: Μυρτώ Τσάβαλου

 

zougla.gr

[miltos 484]

ΚΟύκος τι ακριβώς θες να πείς?

[wraith 6,406]

Μάλλον εννοεί ότι αντί να περιμένουν να τους καλέσουν να βοηθήσουν και να κράζουν μετά για το ότι δεν τους κάλεσαν, έπρεπε να πάνε από μόνοι τους...

[koukos 362]

.

Edited March 27, 2019 by koukos

[Χρήστος Λάππας 25,081]

Παραθέτω το μηνυμα του DrFlight από το sky.gr (http://www.sky.gr/fo...54941e88#p32403)

 

Το έχω βάλει σαν σχόλιο στο blog αλλά το βάζω κι εδω.

Δυστυχώς και οι τρεις ας τις πουμε οργανωμένες βαθμίδες διάσωσης απέτυχαν να κάνουν αυτό για το οποίο ουσιαστικά προορίζονταν.

Διάβασα πολλά σήμερα σαν αποτίμηση της κατάστασης που δημιουργήθηκε. Μία από τις πιο ορθολογικές -προς όλες τις εμπλεκόμενες κατευθύνσεις- μου φάνηκε αυτή παρακάτω και προέρχεται από το τοπικο: http://www.epiruspost.gr/reportaz/koino ... 38-11.html

 

Επιχείρηση τεσσάρων ημερών: Ό, τι δεν μπόρεσε το κράτος….

 

Τα τεράστια προβλήματα που διέπουν την ελληνική κρατική μηχανή ανέδειξε η τετραήμερη επιχείρηση αναζήτησης του αγνοούμενου ορειβάτη στο όρος Τύμφη. Προβλήματα και παθογένειες που αποδεικνύουν ότι το κράτος ελάχιστα μπορεί να προσφέρει στους πολίτες του εν ώρα ανάγκης. Ανικανότητα, αδυναμία, ατολμία ή απλά περιχαράκωση πίσω από ένα αρτηριοσκληρωτικό γραφειοκρατικό σύστημα....

 

Η ώρα του απολογισμού δεν μπορεί παρά να είναι πολύ πικρή για την επίσημη πολιτεία. Κι αυτό γιατί ότι δεν μπόρεσε να κάνει ένα κράτος που διαθέτει τα μέσα και το ανθρώπινο δυναμικό επί τέσσερις ημέρες το έπραξαν οι ιδιώτες μέσα σε λίγες ώρες. Η πολεμική αεροπορία για να κινήσει το ελικόπτερο super puma, ένα από τα πιο σύγχρονα μέσα που διαθέτει η χώρα, απαιτούσε σε καθημερινή βάση, έγγραφο αίτημα από τις αρχές των Ιωαννίνων με ρητή δέσμευση καταβολής του κόστους. Το κόστος υπολογίζεται με τις ώρες πτήσεις και για τις τέσσερις ημέρες που πέταξε εκτιμάται ότι θα ανέλθει στις εκατό χιλιάδες ευρώ. Στην προκειμένη περίπτωση το ελληνικό κράτος θα πληρώσει τον ελληνικό στρατό!!! Έτσι θα μάθουμε πόσο αποτιμάται η ανθρώπινη ζωή για μία πολιτεία που βουλιάζει στην παθογένεια και τη γραφειοκρατία....

 

Μεγάλο ερώτημα αποτελεί ο ρόλος της ΕΜΑΚ. Κανείς δεν θέλει να αμφισβητήσει τις επιχειρησιακές δυνατότητες και ικανότητες των ανδρών της επίλεκτης ομάδας. Όμως εύλογα προκύπτει το ερώτημα σε τι αποσκοπούσε η παρουσία δύναμης από τα Γιάννινα, τη Λάρισα και τη Θεσσαλονίκη επί τέσσερις ημέρες στο Καταφύγιο του Παπίγκου. Η ΕΜΑΚ δεν επιχείρησε ουσιαστικά σε καμία φάση της τετραήμερης αναζήτησης. Μόνο την Πέμπτη έξι άνδρες επιβιβάστηκαν στο super puma και μετείχαν στην αναζήτηση. Το επιχείρημα ότι η μορφολογία του εδάφους, οι συνθήκες –χιόνι- δεν επέτρεπαν την ανάπτυξη της ΕΜΑΚ δυσκολεύεται πραγματικά να το κατανοήσει ο πολίτης από την στιγμή που πρόκειται για την πιο ικανή ομάδα δράσης. Κι αν η ΕΜΑΚ δεν είναι εκπαιδευμένη να λειτουργεί κάτω από τέτοιες συνθήκες –η Τύμφη δεν είναι το μοναδικό βουνό της Ελλάδας- γιατί δεν έχει φροντίσουν αυτοί που έχουν την ευθύνη, επί σειρά ετών, να εκπαιδεύσουν μία ολιγομελή ομάδα, ώστε να μπορεί ανά πάσα στιγμή να επέμβει σε όποιο σημείο της χώρας χρειαστεί;

 

Θέμα ανακύπτει και με τους διασώστες. Ο εθελοντισμός υπό το μανδύα της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης, τίθεται αυτόματα υπό αμφισβήτηση. Τις ημέρες αυτές έχουν ειπωθεί πάρα πολλά για την παρουσία τους στο Πάπιγκο. Ας τα ελέγξει η πολιτεία κι ας αποφασίσει σε ποια βάση θέλει την οργάνωση των εθελοντικών ομάδων και ποιο ρόλο μπορεί να τους αναθέσει. Το βέβαιο είναι ότι δεν μπορούν να υποκαταστήσουν ούτε την Πολιτική Προστασία ούτε την Πυροσβεστική.

 

Πέρα από όλους αυτούς, στην επιχείρηση μετείχε εθελοντικά ο επιχειρηματίας, δημοτικός σύμβουλος Ιωαννίνων Βασίλης Χήτος πετώντας με το ιδιωτικό του ελικόπτερο και από το μεσημέρι της Πέμπτης μία τετραμελή, επίλεκτη ομάδα Ελβετών αλπινιστών.

 

Ιδιώτες.

 

 

Και η συνεργασία αυτών, μέσα σε δύο ώρες έβαλε τέλος στο τετραήμερο θρίλερ. Το βέβαιο είναι ότι το αποτέλεσμα δεν είναι ούτε τυχαίο, ούτε συμπτωματικό. Η πολιτεία πρέπει να το δει σήμερα κιόλας. Οφείλει να αναθεωρήσει πολλά κι άμεσα. Αν δεν το κάνει απλά για μία ακόμη φορά θα έχει αποδείξει την ανικανότητα, την αδυναμία και την ατολμία της. Ή την αδιαφορία της για τη ζωή των πολιτών.

[Χρήστος Λάππας 25,081]

Και ένα βιντεάκι που δείχνει πόσο εύκολο είναι να την πατήσει κανείς από "φρύδι"

 

http://www.youtube.com/watch?v=aOPmiH4LLoc

 

(το βάζω εδώ γιατί έχει σχέση με το δυστύχημα πριν από λίγες μέρες)

 

Και ένα αντίστοιχο φρύδι, στον Πλόσκο (Τύμφη):

 

(πηγή:

)

Αναρωτιέμαι αν οι ορειβάτες της φωτογραφίας συνειδητοποίησαν πόσο κοντά στον κίνδυνο βρέθηκαν.

 

 

(έχω την εντύπωση ότι αυτή η φώτο έχει μπει και παλιά στο forum)

[wraith 6,406]

Πηγή: Περιοδικό Ανεβαίνοντας

 

Ολοκληρώθηκε η επιχείρηση στη Γκαμήλα. Απόλυτα αναποτελεσματικές οι ελληνικές ομάδες διάσωσης.

 

Ολοκληρώθηκε χθες αργά μεσημέρι, με μια εντυπωσιακά αποτελεσματική επιχείρηση τριών ωρών από τους Ελβετούς διασώστες της Air Zermatt, ο εντοπισμός και η ανάσυρση της σωρού του Σταύρου Λισγάρα, που ήταν αγνοούμενος από την Δευτέρα το πρωί, όταν υποχώρησε κορνίζα στις βόρειες πλαγιές του Λάπατου.

 

 

 

Το Ανεβαίνοντας εκφράζει τα συλλυπητήρια του στην οικογένεια και τους οικείους του.

 

Ο Σ. Λισγάρας μαζί με δυο φίλους του είχαν κατασκηνώσει πάνω στο Λάπατο (σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες τα πολλά χιόνια είχαν δημιουργήσει τόσο μεγάλες κορνίζες, που οι τρεις φίλοι χωρίς να το καταλάβουν είχαν στήσει τη σκηνή τους πάνω στη κορνίζα). Το θύμα πλησίασε το χείλος της κορνίζας και αυτή υποχώρησε, με αποτέλεσμα τη θανατηφόρο πτώση του (σύμφωνα με τα μέχρι τώρα στοιχεία) 400μ. χαμηλότερα.

 

Οι επί τρεις ημέρες άκαρπες έρευνες των αρμόδιων ελληνικών αρχών και διασωστικών ομάδων (σε ένα τόσο απλό πρόβλημα όπως αποδείχτηκε), ανάγκασαν την οικογένεια να καλέσει την Air Zermatt (με κόστος περίπου 30000ευρώ), κάτι που για άλλη μια φορά δείχνει την ανυπαρξία της ορεινής διάσωσης στην Ελλάδα και εγείρει σοβαρά ερωτηματικά για την απόδοση των κρατικών χρηματοδοτήσεων, τόσο στις υπεύθυνες για ορεινή διάσωση κρατικές υπηρεσίες, όσο και στις διάφορες Μ.Κ.Ο. που δραστηριοποιούνται στο χώρο αυτό.

 

Γενικά πολλά είναι τα ερωτηματικά που εγείρονται και για το πως έγινε το ατύχημα (υπερεκτίμηση δυνατοτήτων, υποτίμηση συνθηκών, ελλιπής εκπαίδευση/εμπειρία) και για το πως οι αρμόδιοι και αναρμόδιοι φορείς το αντιμετώπισαν.

[detox 605]

Και ένα βιντεάκι που δείχνει πόσο εύκολο είναι να την πατήσει κανείς από "φρύδι"

 

http://www.youtube.com/watch?v=aOPmiH4LLoc

 

(το βάζω εδώ γιατί έχει σχέση με το δυστύχημα πριν από λίγες μέρες)

 

Και ένα αντίστοιχο φρύδι, στον Πλόσκο (Τύμφη):

 

(πηγή: https://www.facebook...93770220&type=1)

Αναρωτιέμαι αν οι ορειβάτες της φωτογραφίας συνειδητοποίησαν πόσο κοντά στον κίνδυνο βρέθηκαν.

 

 

(έχω την εντύπωση ότι αυτή η φώτο έχει μπει και παλιά στο forum)

Ποσο τυχερος..!!! Οριακα την γλιτωσε.

[Κώστας Πολίτης 1,227]

Αναρωτιέμαι αν οι ορειβάτες της φωτογραφίας συνειδητοποίησαν πόσο κοντά στον κίνδυνο βρέθηκαν.

 

Ποσο τυχερος..!!! Οριακα την γλιτωσε.

 

Γενικά πολλά είναι τα ερωτηματικά που εγείρονται και για το πως έγινε το ατύχημα (υπερεκτίμηση δυνατοτήτων, υποτίμηση συνθηκών, ελλιπής εκπαίδευση/εμπειρία) και για το πως οι αρμόδιοι και αναρμόδιοι φορείς το αντιμετώπισαν.

 

'Οχι οι χιονοδρόμοι στην φωτογραφία (στο ίδιο βουνό είναι μάλλον- στην Τύμφη στον Πλόσκο) δεν κατάλαβαν τον κίνδυνο που διέτρεχαν. Ίσως είχε πολύ χιόνι όπως συνέβη και στο πρόσφατο ατύχημα.

 

Οριακά την γλύτωσαν και αυτοί, όπως οριακά την γλιτώνουν άπειρες φορές ορειβάτες/σκιέρ κάθε χρόνο! Μπορεί να ήταν και έμπειροι...ποιός ξέρει! Μπορεί να το κατάλαβαν εκ των υστέρων, μπορεί και όχι.

Αλλά τι σημαίνει εμπειρία τελικά? και πως αυτή αποκτάται και μετριέται?

ο Φίσερ και ο Χωλ ήταν έμπειροι ή άπειροι? ο Μπάμπης ο Τσουπράς έμπειρος ή άπειρος?

Κατά την γνώμη μου, στο βουνό είμαστε όλοι άπειροι!

Γιατί πάντα θα υπάρξουν πράγματα που δεν έχουμε ξαναζήσει και θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε.

Μπορεί να βγούμε ζωντανοί μπορεί όχι.

Η εμπειρία λοιπόν μετριέται στο πόσες φορές ο καθένας έχει σταθεί τυχερός στην ατυχία του και έχει γυρίσει σπίτι. Να μας δίνει ευκαιρία το βουνό να μαθαίνουμε από τα λάθη, τα οποία θα γίνονται πάντα!

Και όσα πιο πολλά βιώνουμε και μαθαίνουμε από το βουνό, τόσο πιο πολύ σκύβουμε το κεφάλι.

Ο Σταύρος λοιπόν - το παιδί που χάθηκε - στάθηκε άτυχος στην ατυχία του. Δεν πήρε αλλη ευκαιρία.

[wraith 6,406]

Πολύ σωστά αυτά που λες φίλε μου...στο τέλος της ημέρας πολλά καταλήγουν στην τύχη.

 

Από την άλλη όμως, υπάρχουν πολλοί ορισμοί για το τι σημαίνει εμπειρία και φυσικά τη σχέση της με το ρίσκο και τις προφυλάξεις που παίρνει ο καθένας.

 

Υπάρχουν δεκάδες πράγματα αποδεδειγμένα πιο επικίνδυνα (με την επιστημονική έννοια του ρίσκου) από το να ανέβεις ένα Ελληνικό βουνό (λχ πτήση στο διάστημα). Αυτό που κάνει πάντα τη διαφορά είναι τα μέτρα προστασίας που παίρνεις (σε ένα βαθμό η θεωρητική και πρακτική εκπαίδευση που έχεις - σε οποιοδήποτε αντικείμενο) και το τι μαθαίνεις από προηγούμενα σου λάθη και τι κινήσεις κάνεις για να τα διορθώσεις (εμπειρία).

 

Ναι, ο θεός παίζει ζάρια, αλλά σε μεγάλο βαθμό καθορίζουμε και εμείς τις πιθανότητες.

 

Το συγκεκριμένο παιδί, και οι σύντροφοί του, τι έκαναν εκείνη την ημέρα; Τι έκανε στην άκρη της κορνίζας; Γιατί πήγε να δει; Ήταν δεμένοι μεταξύ τους; Αν όχι γιατί; Είχαν κάνει την απαραίτητη προετοιμασία για το μέρος; Για να βρουν που θα κατασκηνώσουν;Ήταν κατάλληλα εξοπλισμένοι;

 

Δεν με ενδιαφέρει να ρίξω το φταίξιμο κάπου. Κρίμα, πραγματικά κρίμα για το παιδί. Στεναχωρέθηκα πάρα πολύ, όπως και με κάθε τέτοιο ατύχημα (έχω χάσει κι εγώ γνωστό μου στο βουνό και μάλιστα σε γνώριμό μου σημείο).

Αυτό που θέλω απλά να μην γίνονται τέτοια ατυχήματα. Να κάνουμε ότι μπορούμε να τα προλαμβάνουμε, είτε σαν ορειβάτες έιτε σαν freerider σκιερ, είτε ακόμα σαν σκιερ πίστας.

 

Τουλάχιστον την κακιά ώρα, οι δικοί μας, να ξέρουν ότι κάναμε τα αδύνατα δυνατά για να ζήσουμε.

[wraith 6,406]

Επίσης, για να μην παρεξηγηθώ, δεν το παίζω ούτε μέγας ορειβάτης, ούτε μέγας σκιέρ, με χρόνια εμπειρία στο βουνό, ούτε θαλασσοδαρμένος ιστιοπλόος. Την πλάκα μου κάνω και θέλω να συνεχίσω να κάνω.

Και θέλω να γυρνάω την Κυριακή το βράδυ και να λέω "Τι γαμάτα που ήταν!" και ας μην κάνω κορυφή και ας μην κατέβω τη μαύρη ή ας δέσω σε άλλο νησάκι το βράδυ.

[madskier 2,739]

Μια άλλη άποψη με πολλές αλήθειες εδω.

[wraith 6,406]

Τα όσα λέει στις δύο πρώτες παραγράφους είναι πάνω-κάτω γνωστά. Η τελευταία παράγραφος είναι που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, που αναφέρεται στις εθελοντικές διασωστικές οργανώσεις, την αποτελεσματικότητά τους και τις επιδοτήσεις που λαμβάνουν ως ΜΚΟ.

 

Πηγή: Epirus Gate

 

Η τετραήμερη επιχείρηση στην Τύμφη και η δυσκίνητη κρατική μηχανή

 

Ποιός ο ρόλος των εθελοντικών ομάδων;

Με την κηδεία του 30χρονου Σταύρου Λισγάρα που έγινε στον Κατσικά, γράφτηκε και τυπικά ο επίλογος της τραγωδίας που απασχόλησε την τοπική κοινωνία από το πρωί της περασμένης Δευτέρας.Η αγωνιώδης αναζήτηση του 30χρονου ολοκληρώθηκε το απόγευμα της Πέμπτης με την ανάσυρση της σορού του από τους Ελβετούς διασώστες και τον επιχειρηματία Βασίλη Χήτο που διέθεσε το ιδιωτικό του ελικόπτερο, ρισκάροντας και την ίδια του τη ζωή. Ο θάνατος του 30χρονου σύμφωνα με τον ιατροδικαστή Θεόδωρο Βουγιουκλάκη ήταν ακαριαίος, μετά την πτώση που είχε χαρακτηριστικά πτήσης, αφού η απόσταση που διήνυσε ήταν περίπου 500 μέτρα.Τρια είναι τα βασικά στοιχεία που αποδείχθηκαν μέσα από το τραγικό περιστατικό: Πρώτον, ότι η κρατική μηχανή με τις συναρμόδιες υπηρεσίες εξακολουθεί, να είναι δυσκίνητη,δεύτερον ότι υπάρχει μία τεράστια έλλειψη γνώσης, εμπειρίας και οργάνωσης για την αντιμετώπιση παρόμοιων περιστατικών και τέλος τρίτον θα πρέπει να μπουν σοβαροί κανόνες για την λειτουργία των εθελοντικών ομάδων διάσωσης.

 

Σημαντικές Ελλείψεις

Κατά την άποψη μας,θα πρέπει σήμερα κιόλας να αρχίσει ένας διάλογος ανάμεσα σε όλους τους εμπλεκόμενους φορείς.Πρέπει ο χαμός του 30χρονου να αποτελέσει εφαλτήριο και παράδειγμα για τον τρόπο αντίδρασης σε αντίστοιχες περιπτώσεις στο μέλλον.Το epirusate σήμερα αποκαλύπτει μερικές από τις άγνωστες πτυχές της υπόθεσης που συγκλόνισε τους Γιαννιώτες:

-Για την συγκεκριμένη επιχείρηση,χρησιμοποιήθηκε ένα ελικόπτερο ακατάλληλο για τέτοιου είδους διασώσεις,το οποίο και ακριβοπλήρωσε η περιφέρεια Ηπείρου με 30 χιλιάδες ευρώ ημερησίως!Την πρώτη μέρα μάλιστα,έφτασε με το πλήρωμά του, διαθέτοντας ακόμη και ναυαγοσώστη,τον οποίο χρησημοποιέι στις θαλάσσιες διασώσεις!!!

-Ο 23χρονος πιλότος του ελικοπτέρου δεν μπορούσε να κάνει αιώρηση,προκειμένου να κατεβάσει με γάντζο έναν Έλληνα διασώστη,όταν αυτός του το ζήτησε!!!

-Στο ελικόπτερο θα μπορούσαν από την πρώτη κιόλας ημέρα να επιβαίνουν κάποιοι από τους Γιαννιώτες οδηγούς βουνού,οι οποίο και θα είχαν αμέσως υποδείξει τα ύποπτα σημεία,έτσι ώστε η ανάσυρση της σορού,πολύ πιθανόν να γινόταν από την πρώτη κιόλας ημέρα.

-Οι Έλληνες οδηγοί,δικαίως διαμαρτύρονται γιατί δεν ζητήθηκε η συνδρομή τους στην επιχείρηση εντοπισμού του άτυχου Σταύρου Λισγάρα.Όπως δήλωσε στο MEGA ο πρώην πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Οδηγών Βουνού Χρήστος Μπελογιάννης, παρ' όλες τις προτροπές, δεν είχε ζητηθεί επίσημα η συνδρομή της ορειβατικής κοινότητας, ούτε των Οδηγών Βουνού,ούτε της Ελληνικής Ομοσπονδίας Ορειβασίας.Το Σωματείο Ελλήνων Οδηγών Βουνού,αριθμεί 24 ενεργά μέλη,με σημαντική εμπειρία και πλήθος αναβάσεων στα μεγαλύτερα βουνά του κόσμου!Το παράλογο είναι πως ανάμεσα στους 24 Έλληνες Οδηγούς Βουνού,βρίσκονται και τρεις Γιαννιώτες!!!Οι Χρήστος Λάμπρης,Μιχάλης Βασιλείου και Γιώργος Ροκκάς,από τους οποίους δεν ζητήθηκε απολύτως καμία βοήθεια!!!

-Το "ίχνος" που τελικά αποδείχθηκε πως ήταν η σορός του άτυχου 30χρονου είδαν πρώτοι ένας Έλληνας οδηγός βουνού που δραστηριοποιήται στην περιοχή επαγγελματικά και ένας εθελοντής ορειβάτης από την Κόνιτσα.Αυτοί και υπέδειξαν το σημείο,μαζί με άλλα ύποπτα από τις φωτογραφίες σημεία, στον Robi Andenmatten,πιλότο της ομάδας Air-Zermatt,ο οποίος με τον επικεφαλής της διάσωσης Bruno Jelk,ανέσυραν τη σορό.

-Η ΕΜΑΚ για μια ακόμη φορά αποδείχθηκε μη έτοιμη επιχειρησιακά για τέτοιες-δύσκολες είναι η αλήθεια- αποστολές και οι άνδρες της ουσιαστικά περιορίστηκαν στο να παρακολουθούν την επιχείρηση από το καταφύγιο της Τύμφης!

- Σε αναντιστοιχία με τη λειτουργία εθνικών πάρκων στο εξωτερικό, το Eθνικό πάρκο της Βόρειας Πίνδου δε διαθέτει ούτε εξειδικευμένο προσωπικό και φυσικά ούτε τα απαιτούμενα μέσα για ορεινή διάσωση.

 

 

Σημαντική συμβολή

Δεν πρέπει να ξεχνάμε και την μεγάλη προσφορά του επιχειρημαία και πιλότου Βασιλη Χητου που πετώντας με το ελικόπτερο του επί τρεις μερες, βοήθησε τα μέγιστα.Ο Β.Χήτος όμως έκανε και μια ακόμη μεγαλύτερη προσφορά κατά την γνώμη μας:Άνοιξε πρώτος τον διάλογο,για την θλιβερή ιστορία με τις ομάδες διάσωσης.Ο Β. Χήτος που έκανε λόγο για «λαμόγια» που θέλησαν να εκμεταλλευθούν την περίσταση, φτάνοντας στην περιοχή, χωρίς να προσφέρουν την παραμικρή βοήθεια, ζητώντας από το Δήμο Ζαγορίου να τους καλύψει τα έξοδα διαμονής και διατροφής και καταναλώνοντας το χρόνο τους, βγάζοντας φωτογραφίες και ανακοινώσεις για την πορεία των ερευνών. "Ενώ επιχειρούσαμε στα βράχια κάποιοι που βρισκόταν στο Πάπιγκο αντέγραψαν σε στικάκι τις φωτογραφίες που είχαμε τραβήξει για να τις χρησιμοποιήσουν προκειμένου να αποδείξουν ότι συμμετείχαν στις έρευνες και να πάρουν επιδοτήσεις. Είμαι αποφασισμένος να κινηθώ δικαστικά απέναντι σε αυτές τις δήθεν εθελοντικές ομάδες",τόνισε.Η αλήθεια είναι πως οι εθελοντές της συγκεκριμένης ομάδας,έμειναν επί 4 ημέρες σε πολύ γνωστό ξενώνα στο μικρό Πάπιγκο,από όπου μάλιστα και έστειλαν στα ΜΜΕ και δυο δελτία τύπου!Το χειρότερο περιστατικό που αποκαλύπτει σήμερα το epirusgate,είναι πως θέλησαν να τραβήξουν κάποιες φωτογραφίες,την στιγμή που η σορός του άτυχου 30χρονου μεταφέρονταν από το ελικόπτερο στο ασθενοφόρο!Αυτό εξόργισε αρκετούς,μεταξύ των οποίον και ο Β.Χήτος,ο οποίος και είχε ένα εντονότατο φραστικό επεισόδιο μαζί τους!!!

 

Οι "εθελοντές"!!!

Η ιστορία των εθελοντικών ομάδων διάσωσης στην Ελλάδα,είναι παρόμοια με αυτή των αμαρτωλών Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων.Μικρές οργανώσεις, χωρίς υποδομή, που έλαβαν δυσανάλογα ποσά!!!Είναι χαρακτηριστικό πως σε μια εποχή έντονης οικονομικής κρίσης, με την ανεργία να καλπάζει στο 25%, τις αποδοχές μισθωτών και εργαζομένων να μειώνονται, στον προϋπολογισμό του 2012 - και αφού είχαν μεσολαβήσει δυο σκληρά μνημόνια -, είχαν εγγραφεί 175 εκατ. ευρώ που θα κατευθύνονταν προς διάφορες ΜΚΟ,μεταξύ των οποίων και αρκετές ομάδες διάσωσης!!!Το δια ταύτα λοιπόν ακόμη και σήμερα παραμένει και είναι κυρίως οικονομικό: Ποιος καθορίζει το ύψος της χρηματοδότησης ; Και με ποιο κριτήριο; Ποιος παρακολουθεί την εκτέλεσή του, για την εκταμίευση κάθε δόσης; Ποιος εποπτεύει, με άλλα λόγια, τη συνολική διαχείριση από πλευράς διασωστικής ομάδας;Μεταξύ των εθελοντικών ομάδων διάσωσης,έχει αναπτυχθεί και ένας έντονος ανταγωνισμός,για το ποια θα καταφέρει να έχει την μεγαλύτερη προβολή,προκειμένου να λάβει και μεγαλύτερη χρηματοδότηση."Θύμα" αυτού του ανταγωνισμού,έπεσε και ο υπεύθυνος πολιτικής προστασίας της Περιφέρειας Ηπείρου κ. Δημήτρης Μαυρογιώργος,ο οποίος δέχθηκε κατά την διάρκεια των ερευνών επίθεση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης,από μια συγκεκριμένη "διασωστική ομάδα".Αυτοί όμως που κρύβονται πίσω από την συγκεκριμένη οργάνωση,έχουν πλήθος καταδικαστικών αποφάσεων εναντίον τους, για εξαπάτηση ατόμων που δήθεν θα εκπαίδευαν στην διάσωση,από τα οποία και έχουν αποσπάσει πολύ μεγάλα ποσά!!!Επίσης εκκρεμεί εναντίον τους και η εκδίκαση νέων υποθέσεων για απάτη!!!Προκειμένου να μπει τάξη στον τρόπο λειτουργίας αυτών των οργανώσεων, θα πρέπει να κλείσουν νομοθετικά παράθυρα, να αποδομηθούν χρόνιες πελατειακές σχέσεις με το πολιτικό σύστημα και να τεθούν κανόνες για την λειτουργία των διασωστικών εθελοντικών οργανώσεων στη χώρα μας,για να εκλείψουν επιτέλους αυτά τα φαινόμενα...

[madskier 2,739]

Και η άποψη από την ΕΟΔ.

 

 

Σας παραθέτουμε το χρονολόγιο των όσων έλαβαν χώρα το διάστημα 28-31 Ιανουαρίου στο όρος Γκαμήλα όπου αγνοούνταν ο 32χρονος ορειβάτης Σταύρος Λισγάρας.

Δευτέρα 28/1/2013

 

Στις 10:30 το πρωί της Δευτέρας 28/1 λαμβάνουμε στα κεντρικά μας στη Θεσσαλονίκη την πληροφορία ότι ένας 32χρονος ορειβάτης έπεσε πλησίον της κορφής Λάπατος στο όρος Γκαμήλα. Άμεσα θέσαμε σε ετοιμότητα τα κοντινότερα παραρτήματά μας σε Κοζάνη, Τρίκαλα, Γρεβενά και Φλώρινα, προκειμένου να διαθέσουν άτομα σε περίπτωση εμπλοκής μας. Έως το απόγευμα δεν υπήρχε καμία ουσιαστική πληροφόρηση από τις αρμόδιες τοπικές αρχές για κάποια θετική εξέλιξη και αποφασίστηκε η αποστολή στο σημείο ομάδας 22 ατόμων από τα προαναφερθέντα παραρτήματα μας, οι οποίοι και έφτασαν στο Πάπιγκο αργά το βράδυ της 28ης. Στόχος μας ήταν μια ομάδα να επιβιβαστεί την επόμενη το πρωί στο ελικόπτερο Σούπερ Πούμα και να προωθηθεί στο σημείο των ερευνών. Έπρεπε να γίνει συνδυασμένη έρευνα από επίγεια και εναέρια μέσα καθώς επίσης και σε κάθε πτήση να λαμβάνονται φωτογραφίες με συγκεκριμένη τεχνική, μια τακτική που εφαρμόζεται διεθνώς. Το συγκεκριμένο σχέδιο το αποστείλαμε το βράδυ της 28ης τόσο στον διοικητή της 5ης ΕΜΑΚ, ο οποίος και συμφώνησε, όσο και στον υπεύθυνο πολιτικής προστασίας, ο οποίος όμως διαφώνησε. Όταν ερωτήθη ο δεύτερος βάση ποιων γνώσεων διαχειρίζεται την κατάσταση, η απάντησή του ήταν «καμιάς γνώσης» και μάλιστα μίλησε με το χείριστο τρόπο το πρωί της Τρίτης στον επικεφαλή της ομάδας μας στο σημείο χωρίς να γνωρίζει με ποιον ομιλεί.

Τρίτη 29/1/2013

Την Τρίτη από το πρωί ήρθαν στα κεντρικά γραφεία μας στη Θεσσαλονίκη δύο συγγενείς του αγνοουμένου, οι οποίοι και έκαναν εκ μέρους της οικογένειας όλες τις ενέργειες το διάστημα των 4 ημερών. Καθ’όλη τη διάρκεια της Τρίτης 29/1 (2η μέρα της επιχείρησης) οι πληροφορίες που λαμβάναμε μαζί με τους 2 συγγενείς από τον υπεύθυνο της περιφ. Ενότητας Ιωαννίνων ήταν ασαφείς και ακαθόριστες. Η οικογένεια αποφάσισε άμεσα τη μίσθωση ιδιωτικού ελικοπτέρου το οποίο θα πετούσε με μέλη της ΕΟΔ για έρευνα και αεροφωτογράφηση. Το κόστος της εν λόγω πτήσης δεν επέτρεπε πολύωρη παραμονή, τα αποτελέσματα όμως ήταν ιδιαίτερα χρήσιμα.

Ώρες πτήσης ιδιωτικού ελικοπτέρου 29/1/2013:

12:25 απογείωση από Θεσσαλονίκη

13:41 άφιξη Μεγ. Πάπιγκο

13:50 απογείωση από Μεγ. Πάπιγκο για έρευνα

14:08 τέλος έρευνας – προσγείωση Μεγ. Πάπιγκο

14:21 απογείωση από Μεγ. Πάπιγκο

15:29 προσγείωση στη Θεσσαλονίκη

Την ίδια μέρα υπήρξε η πληροφορία για εντοπισμό μέσω κινητής τηλεφωνίας της τελευταίας κλήσης του κινητού του αγνοούμενου, χωρίς να εξαχθούν χρήσιμα αποτελέσματα, λόγω λήψης του σήματος μόνο από μία κυψέλη (όσοι γνωρίζουν τι σημαίνει αυτό, καταλαβαίνουν)

Το βράδυ της Τρίτης στα γραφεία μας ερωτηθήκαμε από τους συγγενείς εάν γνωρίζουμε την Ελβετική ομάδα Air Zermatt και τους απαντήσαμε θετικά μιας και έχουμε συνεργαστεί στο παρελθόν σε κοινές εκπαιδεύσεις στα παγκόσμια συνέδρια της IKAR-CISA. Τους είπαμε ότι είναι οι καλύτεροι στον κόσμο σε θέματα ορεινής διάσωσης και πως αν θέλουν μπορούμε να επικοινωνήσουμε μαζί τους, προειδοποιώντας τους όμως ότι το κόστος θα ήταν υψηλό σε περίπτωση που έρχονταν με το δικό τους ελικόπτερο. Το ίδιο βράδυ επικοινωνήσαμε με την Ελβετική ομάδα και τους αποστείλαμε όλο το φωτογραφικό υλικό. Απάντησαν πως εντός 24 ωρών θα βρίσκονται στη Θεσσαλονίκη.

Τετάρτη 30/1/2013

Η ομάδα της Air Zermatt προσγειώθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 21:45 και στις 22:15 ακολούθησε το briefing στα γραφεία μας. Αποφασίστηκε να επιχειρήσουν με το ιδιωτικό ελικόπτερο ασφαλιστικής εταιρίας και πως εμείς ως ΕΟΔ θα έχουμε μία ομάδα επιφυλακής στο Μεγάλο Πάπιγκο για οτιδήποτε χρειαστεί. Η ομάδα υποστήριξης αποτελούνταν από έμπειρους ορειβάτες-αναρριχητές με ορειβατικά σκι, προσωπικό paramedic και συνεργείο υποστήριξης τηλεπικοινωνιών, μιας και η επιλογή του Μεγ. Πάπιγκου ως βάση των επιχειρήσεων ήταν εντελώς λανθασμένη, κάτι που το επισημάναμε από την αρχή. Ως καταλληλότερο σημείο για βάση ήταν η Κόνιτσα μιας και το ελικόπτερο θα χρειαζόταν τη μισή απόσταση και υπήρχε πλήρη οπτική επαφή με την περιοχή των ερευνών. Για το λόγω αυτό το κινητό κέντρο επιχειρήσεων της ΕΟΔ στήθηκε την επόμενη στην Κόνιτσα, απ’όπου υπήρχε πλήρη οπτική και τηλεπικοινωνιακή κάλυψη.

Στις 16:30 απογειώθηκε Super Puma από τα Γιάννενα και πραγματοποίησε έρευνα στην περιοχή μέχρι τις 17:28. Στο ενδιάμεσο διαβιβάστηκε από εμάς προς το ΕΚΣΕΔ μια πληροφορία για ένα ύποπτο ίχνος που είχε εντοπιστεί στις φωτογραφίες και το οποίο ελέγχθηκε 3 λεπτά αργότερα (17:10) από το πλήρωμα του ελικοπτέρου χωρίς να εντοπιστεί κάτι.

Πέμπτη 31/1/2013

Η ομάδα υποστήριξης της ΕΟΔ αναχώρησε από Θεσσαλονίκη, Κοζάνη και Τρίκαλα στις 05:30 με προορισμό οδικώς το Μεγάλο Πάπιγκο. Στις 09:00 ήταν το προγραμματισμένο ραντεβού της Ελβετικής ομάδας με τον κυβερνήτη στο ελικοδρόμιο της ιδιωτικής εταιρίας όπου στην προετοιμασία της απογείωσης παρουσιάστηκε τεχνικό πρόβλημα στο ελικόπτερο. Επί τόπου έγινε επικοινωνία με τον ιδιώτη επιχειρηματία από τα Γιάννενα ο οποίος θα διέθετε το ελικόπτερό του για την έρευνα. Στις 12:57 η Ελβετική ομάδα μαζί με τον πρόεδρο της ΕΟΔ αναχώρησαν αεροπορικώς με το ιδιωτικό τους αεροσκάφος για τα Γιάννενα όπου προσγειώθηκαν στις 13:41. Από το πρωί και μέχρι τις 13:42 επιχειρούσαν στην ευρύτερη περιοχή ομάδα της ΕΜΑΚ που τους είχε αφήσει το Super Puma νωρίτερα, αλλά σε σημείο αρκετά μακρυά από το σημείο και τη διαδρομή της πτώσης του αγνοούμενου.

Στις 13:47 απογειώθηκε από τα Γιάννενα το μικρό ιδιωτικό ελικόπτερο του επιχειρηματία από τα Γιάννενα για έρευνα. Καθ’όλη τη διάρκεια του μεσημεριού πραγματοποίησε αρκετές έρευνες. Στις 14:15 διαβιβάστηκε από τον πιλότο – επιχειρηματία ότι τον εντόπισε και ζητήθηκε από μέρους μας να επιβεβαιώσει την πληροφορία. Δύο λεπτά αργότερα αποδείχθηκε λανθασμένο το ίχνος. Στις 15:28 απογειώθηκε το ιδιωτικό ελικόπτερο με χειριστή πλέον τον Ελβετό πιλότο και έναν διασώστη. Από την Κόνιτσα όπου ήμασταν και είχαμε πλήρη οπτική επαφή φάνηκε ξεκάθαρα η εμεπιρία του Ελβετού πιλότου, ο οποίο πετούσε με χαρακτηριστική άνεση εξαιρετικά κοντά και χαμηλά στην ορθοπλαγιά. Στις 16:05 ο Ελβετός πιλότος εντοπισε τον αγνοούμενο και στις 16:30 ολοκληρώθηκε η αερομεταφορά τόσο της σωρού, όσο και των 2 Ελβετών διασωστών που είχαν αποβιβαστεί στο σημείο της πτώσης.

 

 

 

 

 

Σχολιασμοί

Επειδή πολλά ανακριβή πράγματα ειπώθηκαν από διαφόρους, άσχετους επι το πλείστον, για την εν λόγω επιχείρηση θα θέλαμε να παραθέσουμε κάποια επιπλέον στοιχεία:

1. Θεωρούμε ατυχέστατες και εξαιρετικά ύποπτες τις όποιες ανακοινώσεις ατόμων που δεν βρίσκονταν στην περιοχή. Κύριοι, αν θέλετε, πρώτον να έχετε άποψη, εκπαιδευτείτε πρώτα και μετά μιλήστε και δεύτερον, δώστε το παρών και αφήστε τα εκ των υστέρων σχόλια από τη ζεστασιά του καναπέ σας που δε σας ζημιώνει σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο. Δεν δικαιούστε να εκφέρετε άποψη.

2. Τα δημόσια σχόλια από πλευράς 2 οδηγών βουνού, των οποίων η γνώση στην ορειβασία είναι πολύ υψηλή και απολύτως σεβαστή, δεν συμβαδίζουν με την πραγματικότητα, πιθανόν λόγω ελλιπούς ενημέρωσής τους, βιάστηκαν όμως να μιλήσουν. Την τελευταία μέρα της επιχείρησης τα 15 μέλη της ΕΟΔ όντως βρίσκονταν στο Πάπιγκο χωρίς να κάνουν τίποτα για τους εξής 2 λόγους: α) ήταν η ομάδα επιφυλακής στο σχέδιο που από κοινού οργανώσαμε με την Air Zermatt (βλέπετε, αυτοί συνεργάζονται, σε αντίθεση με κάποιους εδώ που αυτοθεωρούνται παντογνώστες) και θα επιχειρούσαν μόνο εάν κάτι δεν πήγαινε καλά με το ελικόπτερο και β) είχε προηγηθεί επικοινωνία με τον υπεύθυνο του καταφυγίου και οδηγό βουνού κ. Ροκά και είπε ότι θα ήταν άσκοπο ν’ανέβουν στο καταφύγιο μιας και από εκεί αποκλειόταν κάθε είδους επιχείρηση.

3. Από πλευράς ΕΟΔ διαβεβαιώνουμε ότι οι Έλληνες οδηγοί βουνού ήταν από εμάς ενήμεροι για κάθε κίνηση που γινόταν. Τόσο ο κ. Ροκάς στο καταφύγιο, όσο και ο κ Μποτέλης με τον οποίο υπήρχε τακτική επικοινωνία για ενημέρωση. Προς τι λοιπόν όλοι αυτοί οι σχολιασμοί? Μήπως αποσκοπούν κάπου αλλού…?

4. Η συντριπτική πλειοψηφία των μελών που πήγαν στο Πάπιγκο έχουν περάσει σχολές της ομοσπονδίας. Προς τι όλοι αυτοί οι σχολιασμοί? Υπάρχει αμφιβολία για το επίπεδο των γνώσεών τους…?Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, πρέπει αλλού να αναζητηθούν ευθύνες.

5. Με σχόλια «υποδιοικητών» κλπ δε θ’ασχοληθούμε, γιατί έχουμε σοβαρότερα πράγματα να κάνουμε

6. Ο υπεύεθυνος πολιτικής προστασίας των Ιωαννίνων καλά θα κάνει να ακούει ανθρώπους που γνωρίζουν πέντε πράγματα παραπάνω και δεν είναι σε "νηπιακό επίπεδο" όπως δήλωσε για τον εαυτό του. Εφόσον εχει τέτοια άποψη για τις γνώσεις του, εκφράσεις του τύπου: "δε θα μου πείτε εσείς τι να κάνουμε" είναι επικίνδυνες

 

πηγη Ελληνικη Ομαδα Διασωσης

[wraith 6,406]

Τουλάχιστον άνοιξε η συζήτηση. Το θέμα φυσικά είναι να καταλήξει κάπου!

 

Πηγή: Αθηνόραμα

 

Ορεινή διάσωση στην Ελλάδα: μια πονεμένη ιστορία

 

Ο οδηγός βουνού Χρήστος Λάμπρης ανοίγει το φάκελο της ορεινής διάσωσης με αφορμή το πρόσφατο ορειβατικό ατύχημα στην Τύμφη

 

 

 

 

Οδηγός βουνού με μεγάλη εμπειρία που ειδικεύεται εδώ και πολλά χρόνια στον τουρισμό βουνού, ο Χρήστος Λάμπρης καταθέτει τις απόψεις του για τη ζοφερή πραγματικότητα της ορεινής διάσωσης στη χώρα μας και ανοίγει διάλογο για το τι πρέπει να γίνει στο μέλλον.

Το πρόσφατο ορειβατικό ατύχημα στην Τύμφη, αποτέλεσε την αφορμή, να αποκαλυφθεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα η ζοφερή πραγματικότητα της ορεινής διάσωσης στη χώρα μας. Τρεις ορειβάτες έκαναν μια διάσχιση στην περιοχή. Κινούνταν σε μια κορυφογραμμή που από τη μια πλαγιά ήταν ομαλή και από την άλλη είχε γκρεμό. Ο ένας ορειβάτης αποφάσισε να πάει στην άκρη του γκρεμού για να βγάλει μια φωτογραφία. Βρέθηκε όμως επάνω σε ένα ασταθές φρύδι χιονιού, το οποίο υποχώρησε και έπεσε στο κενό. Οι άλλοι δυο ορειβάτες κάλεσαν την πολιτική προστασία η οποία με τη σειρά της κινητοποίησε τις ομάδες διάσωσης. Ήρθε ένα ελικόπτερο super puma φορτωμένο με δυο βάρκες ναυτοδιάσωσης και έξι δυνατούς άντρες ειδικευμένους στη ναυαγοσωστική! Μια ομάδα της ΕΜΑΚ ανέβηκε ως το ορειβατικό καταφύγιο και παρέμεινε εκεί αδυνατώντας να κάνει κάτι περισσότερο. Η δε πολυδιαφημισμένη Ελληνική Ομάδα Διάσωσης έφτασε ως το Πάπιγκο και επιχειρούσε από …. το καφενείο του χωριού. Την επόμενη ανέβηκαν δυο καλύτερα εκπαιδευμένες ομάδες της ΕΜΑΚ και ήρθαν άλλα δυο ελικόπτερα τα οποία βοήθησαν να βγάλουν … φωτογραφίες της ορθοπλαγιάς. Το σκηνικό αυτό συνεχίστηκε με κάποιους να λένε στην οικογένεια ότι θα τον βρουν την Άνοιξη. Η οικογένεια δεν αποδέχθηκε αυτό το ενδεχόμενο και έτσι κάλεσε μια ομάδα διάσωσης που εδρεύει στις Ελβετικές Άλπεις, οι οποίοι εντός 45 λεπτών ανέσυραν τον νεκρό.

Υπήρχαν και στο παρελθόν ατυχήματα σε Ελληνικά βουνά, ορειβατικά, αεροπορικά ή άλλα, και χρειάστηκε αρκετές φορές να δοκιμαστούν οι μηχανισμοί της ορεινής μας διάσωσης. Ακολουθούσαν ανακοινώσεις ή δελτία τύπου προς ενημέρωση του κοινού, με κοινό παρονομαστή το πόσο επιτυχημένη ήταν η επέμβαση της μιας ή της άλλης ομάδας, και είναι γεγονός ότι το μη ειδικό κοινό είχε δημιουργήσει την εντύπωση ότι στην Ελλάδα έχουμε ορεινή διάσωση και μάλιστα ότι έχει και επιτυχίες. Ωστόσο οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνώριζαν την σκληρή πραγματικότητα ανέκαθεν. Οι επεμβάσεις ήταν πάντα πολύ αργές, συχνά με καθυστέρηση ημερών. Ακόμη και η πιθανότητα να βρεθεί την Άνοιξη, ήταν απολύτως αποδεκτή. Όμως, μια επιχείρηση ορεινής διάσωσης για να έχει χαρακτήρα διάσωσης, θα πρέπει να ολοκληρωθεί εντός λίγων ωρών από τη στιγμή του ατυχήματος, διαφορετικά ολισθαίνει σε επιχείρηση περισυλλογής πτώματος.

Το ατύχημα στην Τύμφη, έδωσε την ευκαιρία να μπουν τα πράγματα στη θέση τους. Για πρώτη φορά στην ιστορία της ορεινής διάσωσης στην Ελλάδα δόθηκε η ευκαιρία να γίνει σύγκριση αποτελεσματικότητας των Ελληνικών ομάδων διάσωσης με μια διεθνή ομάδα. Το γεγονός ότι το πτώμα βρέθηκε από τους Ελβετούς σε 15 λεπτά και η όλη επιχείρηση δεν διήρκεσε πάνω από 45 λεπτά, ενώ οι Ελληνικές ομάδες έψαχναν 4 μέρες χωρίς αποτέλεσμα, δεν έχει να κάνει τόσο με την ικανότητα της Ελβετικής ομάδας. Οποιαδήποτε ομάδα με σωστή οργάνωση και εμπειρία θα έπρεπε να κάνει το ίδιο. Ήταν μια επιχείρηση πολύ απλή, καθώς η πτώση του ορειβάτη σταμάτησε εκεί που μειώθηκε η κλίση της πλαγιάς ( τι πιο λογικό; ), περίπου 600 μέτρα χαμηλότερα. Το πτώμα δεν είχε θαφτεί από τα χιόνια ( άρα φαινόταν από τον αέρα ) και το σημείο όπου βρέθηκε ήταν ομαλό, όπως αποδείχθηκε από το γεγονός ότι ο Ελβετός πιλότος προσγείωσε το ελικόπτερο δίπλα του. Τόσο απλή ήταν εν τέλει η επιχείρηση, που οι Ελβετοί, αν και επαγγελματίες που αρχικά είχαν ζητήσει 10.000 ευρώ ημερησίως, τελικά αρνήθηκαν να πάρουν την αμοιβή και ζήτησαν μόνο τα έξοδά τους. Ήρθαν μέχρι τα Γιάννενα με ένα μικρό νοικιασμένο αεροπλάνο, και επιχείρησαν με ένα ελαφρύ ιδιωτικό ελικόπτερο του επιχειρηματία Βασίλη Χήτου που δεν είναι φτιαγμένο για διάσωση. Από τη μια λοιπόν είχαμε τους Ελβετούς και από της άλλη τις ελληνικές ομάδες διάσωσης, την αεροπορία με το super puma, την ΕΜΑΚ και την Ελληνική Ομάδα Διάσωσης. Δεν θα σταθώ σε αυτό το δημοσίευμα στον τρόπο που ενήργησαν όλοι αυτοί και ποια ήταν τα λάθη της κάθε ομάδας. Οι συνθήκες του ατυχήματος και όλη η διαδικασία της επιχείρησης ερευνάται τουλάχιστον από το Σωματείο των οδηγών βουνού με ένα και μοναδικό στόχο. Το να διαμορφώσουμε μια πρόταση για νέες διαδικασίες ενεργειών σε κάποια ανάλογη περίπτωση στο μέλλον ώστε αφενός η επέμβαση να είναι άμεση και αποτελεσματική, αφετέρου το κόστος της επιχείρησης να είναι το ελάχιστο δυνατόν για το κράτος ή τους συγγενείς.

Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να σταθώ σε μια άποψη που άκουσα με την ευκαιρία της δημοσιοποίησης του ατυχήματος της Τύμφης. Κάποιος είπε ( και πιθανόν πολλοί ακόμη συμφωνούν ) ότι καλά έπαθε ο συγκεκριμένος ορειβάτης αφού πήγαινε στα βουνά και δεν πρόσεχε, και ότι το κράτος δεν έχει υποχρέωση να ψάχνει για να τον βρει ξοδεύοντας τόσα χρήματα. Την άποψη αυτή θα την χαρακτηρίσω επιεικώς αφελή αν και θα της ταίριαζαν και πιο βαρείς χαρακτηρισμοί. Γιατί με την ίδια λογική θα έπρεπε τότε να αντιμετωπίζεται και η οποιαδήποτε άλλη μορφή αναψυχής επιλέξει κάποιος σε αυτή τη χώρα. Είτε, δηλαδή, πάει μια εκδρομή αναψυχής με το αυτοκίνητό του και κάπου πέσει σε μια χαράδρα, είτε γιατί πάει για κυνήγι και κάπου γκρεμιστεί, είτε πάει για ψάρεμα αναψυχής και βουλιάξει η βάρκα του, είτε γιατί πάει για ποδήλατο στο δάσος και χαθεί. Ας σκεφτεί ο καθένας όλα αυτά τα ενδεχόμενα, και ας ξαναπεί τότε ότι δεν θα πρέπει να υπάρχει διάσωση για όσους κάνουν αναψυχή. Θα βάλω όμως και μια άλλη παράμετρο που τη θεωρώ σημαντική για την οικονομία της χώρας. Ως χώρα λοιπόν, στηριζόμαστε σε μεγάλο βαθμό στον εισερχόμενο τουρισμό. Και υποτίθεται ότι κάνουμε και μια προσπάθεια να προβάλουμε ένα εναλλακτικό μοντέλο τουριστικής ανάπτυξης πέρα από τη θάλασσα και τον ήλιο, με έμφαση στον χειμερινό τουρισμό, τον τουρισμό υπαίθρου και τα σπορ δράσης και υπαίθριας αναψυχής. Ήδη στον χώρο αυτών των μορφών τουρισμού είχαμε ατυχήματα ξένων τουριστών, μερικά από τα οποία ήταν θανατηφόρα. Η αναποτελεσματική διάσωση της Ελλάδας αποτρέπει πολλούς τουρίστες να κάνουν δραστηριότητες στην Ελλάδα. Θυμίζω τον θάνατο ενός εγγλέζου στην Ζάκυνθο πέρσι το καλοκαίρι, που έκανε πτήση με parapent στην παραλία με το ναυάγιο, όπου έπεσε πάνω στα βράχια της ορθοπλαγιάς και σκάλωσε εκεί με το αλεξίπτωτο σπάζοντας μόνο το πόδι του. Επί ώρες δεν βρέθηκε κάποια αποτελεσματική ομάδα να τον σώσει και τελικά έπεσε και τσακίστηκε μπροστά στα μάτια εκατοντάδων λουομένων στην παραλία. Ποια πιστεύετε ότι ήταν η εικόνα της χώρας μας ως τουριστικός προορισμός που κυκλοφόρησε στο εξωτερικό; Πώς να γίνει η Ελλάδα προορισμός για τέτοια σπορ όταν όλοι γνωρίζουν ότι αν πάθουν ατύχημα, κανείς δεν θα ξέρει πώς να τους σώσει; Σίγουρα κάποιοι θα συνεχίσουν να έρχονται, όμως το σίγουρο είναι ότι μαζική επισκεψιμότητα δεν θα δούμε ποτέ σε αυτόν τον τομέα τουρισμού. Δεν θα δούμε ποτέ τις εικόνες που συναντάμε σε όλες τις Άλπεις με τους χιλιάδες παραπεντίστες, τους εκατοντάδες χιλιάδες πεζοπόρους, αναρριχητές ή καγιάκερ. Η ανάπτυξη του τουρισμού υπαίθρου στην Ελλάδα, προϋποθέτει και την σοβαρή οργάνωση μιας αποτελεσματικής ομάδας διάσωσης. Τελεία και παύλα.

Ο Χρήστος Λάμπρης

Στη χώρα μας πάντως είχε στο παρελθόν ξεκινήσει ξανά η οργάνωση της ορεινής διάσωσης. Ήταν στα τέλη της δεκαετίας του ’80 όταν η Ομοσπονδία Ορειβασίας επιχείρησε να συστηματοποιήσει την ορειβατική εκπαίδευση. Την οργάνωση είχε αναλάβει ο τότε αντιπρόεδρος της ομοσπονδίας Μιχάλης Τσουκιάς που οργάνωσε την διαδικασία με κανονισμούς σχολών όλων των επιπέδων, μεταξύ των οποίων και σχολές ορειβατικής διάσωσης. Όλοι οι αξιόλογοι αναρριχητές της εποχής εντάχθηκαν σε αυτή τη διαδικασία και αφού παρακολούθησαν σχολές σε όλη την Ελλάδα δημιουργήθηκε ο πρώτος πανελλήνιος μηχανισμός ορειβατικής διάσωσης υπό την εποπτεία της ομοσπονδίας. Αποκορύφωμα αυτής της κίνησης ήταν η συμμετοχή δεκάδων μελών της ομάδας στην έρευνα για την ανεύρεση του στρατιωτικού αεροπλάνου C-130 που έπεσε στην Όθρυ το 1991 με 62 νεκρούς. Οι ορειβάτες συμμετείχαν πολύ οργανωμένα τόσο στην έρευνα όσο και την περισυλλογή των πτωμάτων όταν εντοπίστηκε το αεροπλάνο, τόσο, που ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Βαρβιτσιώτης τους βράβευσε για την συγκεκριμένη επιχείρηση. Αυτό ενίσχυσε την αναγνώριση του μηχανισμού και από την αεροπορία, η οποία στη συνέχεια βοηθούσε προσφέροντας ελικόπτερα όποτε ήταν αναγκαίο.

Ωστόσο τα ορειβατικά ατυχήματα στην Ελλάδα δεν ήταν και τόσα πολλά για να κινητοποιείτε η ομάδα συχνά, ενώ παράλληλα στην ομοσπονδία άλλαξαν τα πρόσωπα και τελικά η διαδικασία ατόνησε και δεν δόθηκε ποτέ συνέχεια. Πιστεύω ότι ο κύριος λόγος ήταν ότι ποτέ αυτή η διαδικασία δεν αποτυπώθηκε σε κάποιες θεσμοθετημένες διαδικασίες της πολιτείας. Αυτό φάνηκε περίτρανα στο επόμενο σοβαρό αεροπορικό ατύχημα που έγινε λίγα χρόνια μετά, με την πτώση του Ουκρανικού Yakovlev στα Πιέρια όρη το 1997. Λόγω του διεθνούς ενδιαφέροντος για το ατύχημα εκείνο, έγινε μια τεράστια σε μέγεθος κινητοποίηση σε ένα χιονισμένο βουνό με ελάχιστη ορατότητα. Στρατός, αστυνομία, αεροπορία, ορειβατικοί σύλλογοι, δασικές υπηρεσίες, εθελοντές, κυνηγητικοί σύλλογοι, απόστρατοι καταδρομείς και πολλοί άλλοι ο συνολικός αριθμός των οποίων ξεπερνούσε τα 6.000 άτομα( ! ) και τα 30 ελικόπτερα και αεροσκάφη, έψαχναν άναρχα στο βουνό, χωρίς να γνωρίζει η δεξιά τι ποιεί η αριστερά. Οι ορειβάτες του μηχανισμού διάσωσης βρέθηκαν στον τόπο αλλά ήταν αδύνατον να συντονιστούν με τις άλλες υπηρεσίες. Η κάθε υπηρεσία κινούνταν μόνη της χωρίς να ενημερώνει κανέναν που θα πάει και τι θα κάνει. Ιδιαίτερα οι υπηρεσίες των ένστολων είχαν ένα τέτοιον ανταγωνισμό μεταξύ τους ποιος θα βρει πρώτος τα συντρίμμια, που αρνούνταν την οποιαδήποτε βοήθεια και συνεργασία. Η απογοήτευση των ορειβατών ήταν τέτοια που ουσιαστικά η επιχείρηση εκείνη αποτέλεσε και το κύκνειο άσμα του μηχανισμού. Έκτοτε, όλοι αποδέχθηκαν την πραγματικότητα και θεωρούσαν πως δεν υπήρχε λόγος να ασχολούνται παρακαλώντας να γίνονται αποδεκτοί και να εισακούονται οι απόψεις τους από τους επικεφαλείς της κάθε επιχείρησης. Αν συνέβαινε κάποιο ορειβατικό ατύχημα θα αλληλοβοηθούνταν, αλλά ως εκεί.

Το σημαντικότερο στην συζήτηση που έχει ξεκινήσει τώρα, με αφορμή το πρόσφατο ατύχημα, είναι να πεισθούν οι αρμόδιοι για το πώς θα μπορούσε να οργανωθεί μια τέτοια ομάδα διάσωσης. Από ποιους να απαρτίζεται; Ποιος είναι ο αριθμός των μελών που πρέπει να στελεχώνουν μια ομάδα διάσωσης ώστε να έχουν μια αποτελεσματική και άμεση διάσωση; Την απάντηση λίγο πολύ την δίνει και πάλι το παράδειγμα της Ελβετικής ομάδας διάσωσης που επιχείρησε στην Τύμφη. Συγκεκριμένα, ήρθαν 3 άτομα, ένας πιλότος, ένας οδηγός βουνού και ένας ορειβάτης γιατρός. Αυτές είναι και οι ειδικότητες όσων θα πρέπει να εμπλέκονται στα θέματα ορεινής διάσωσης, και οτιδήποτε άλλο είναι χάσιμο χρόνου και χρημάτων.

Ας αναφέρω όμως και δυο λόγια για την κάθε μια από τις ειδικότητες αυτές, ώστε να κατανοήσουμε τον ρόλος τους. Κατ’ αρχήν να πούμε ότι δεν νοείται ορεινή διάσωση χωρίς ελικόπτερο ορεινής διάσωσης. Το super puma που επιχείρησε στην Τύμφη είναι βαρύ και ακατάλληλο για ορεινή διάσωση. Χρειάζεται ένα μικρό και ευέλικτο ελικόπτερο, εξοπλισμένο με βίντσι, αλλά το κυριότερο, να το πιλοτάρει κάποιος πιλότος με ειδική εκπαίδευση στην ορεινή διάσωση. Ορεινή διάσωση δεν σημαίνει απλά να πετάει πάνω στα βουνά, σε αποστάσεις ασφαλείας από τις κόψεις και τις ορθοπλαγιές, τραβώντας φωτογραφίες και βίντεο. Απαιτείται να προσεγγίζει τις ορθοπλαγιές σε απόσταση ελάχιστων μέτρων, να αποβιβάζει διασώστες σε απόκρημνες κόψεις, να γνωρίζει τις κινήσεις του αέρα κοντά στα βράχια, και γενικά να κάνει χειρισμούς που εκ πρώτης δείχνουν επικίνδυνοι. Σε συνέντευξη του Ελβετού πιλότου που αναρτήθηκε στην σελίδα της ομάδας τους, αναφέρει τη διαπίστωσή του ότι οι Έλληνες πιλότοι δεν είναι εκπαιδευμένοι για κάτι τέτοιο. Αμφιβάλω ωστόσο ότι οποιοσδήποτε Έλληνας ένστολος πιλότος ή αξιωματικός θα αποδεχθεί αυτή την κριτική. Όλοι θα πουν ότι οι Έλληνες πιλότοι είναι ικανότατοι και μπορούν να κάνουν τα πάντα. Ας μην παραμυθιαζόμαστε όμως, άλλη είναι η εκπαίδευση των πιλότων για πολεμικές επιχειρήσεις και άλλη για ορεινή διάσωση. Ο μόνος πιλότος που αποδέχθηκε με τιμιότητα την άγνοιά του ήταν ο επιχειρηματίας Βασίλης Χήτος, ο οποίος προσφέρθηκε να εκπαιδευτεί από τους Ελβετούς. Το πρώτο σημαντικό ζήτημα λοιπόν είναι να αποδεχθούμε αυτή την αδυναμία, διαφορετικά είναι περιττό να συζητάμε για το επόμενο βήμα. Προς σύγκριση πάντως, θα αναφέρω απλά το τι συμβαίνει στο Νεπάλ, μια χώρα σχεδόν τριτοκοσμική. Το 1985 χρειάστηκα να με διασώσουν στην Annapurna South και ήρθε το ένα και μοναδικό ελικόπτερο που είχε ο στρατός τους. Πόσα ελικόπτερα είχε το 1985 ο Ελληνικός στρατός; Σίγουρα πολλά περισσότερα. Σήμερα και το Νεπάλ έχει αρκετά ελικόπτερα, όμως η βασική διαφορά είναι ότι οι ένστολοι του Νεπάλ δεν θεωρούν ότι είναι οι πρώτοι των πρώτων. Κάλεσαν λοιπόν πιλότους από την Ελβετία και τους εκπαίδευσαν στην ορειβατική διάσωση. Το αποτέλεσμα είναι αυτή τη στιγμή να έχουν πιλότους άριστα εκπαιδευμένους με επιχειρήσεις εξαιρετικής δυσκολίας στο ενεργητικό τους.

Ο επόμενος κρίκος της αλυσίδας έχει να κάνει με την εκπαίδευση και τις ικανότητες όσων μπορούν να επεμβαίνουν σε μια τέτοια επιχείρηση. Στις Άλπεις οι διασώστες είναι οδηγοί βουνού, και αυτό είναι τόσο προφανές ότι θα πρέπει να ισχύει ώστε δεν συζητείτε καν. Ο λόγος είναι απλός. Η επιχείρηση μιας ορεινής διάσωσης δεν έχει ποτέ προδιαγεγραμμένη εξέλιξη, ιδιαίτερα αν πρόκειται για μια δύσκολη επιχείρηση. Μπορεί το σημείο του ατυχήματος να μην προσεγγίζεται με το ελικόπτερο τόσο ώστε να μπορεί να φορτωθεί άμεσα ο ατυχών. Να πρέπει να αποβιβαστούν οι διασώστες στην κοντινότερη κόψη και να αντιμετωπίσουν όλες τις τεχνικές δυσκολίες μιας δύσκολης αναρρίχησης μέχρι να τον προσεγγίσουν. Και θα πρέπει να έχουν την ικανότητα να το κάνουν με ασφάλεια και ταχύτητα, να προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες, να διασφαλίσουν ότι με την περεταίρω μεταφορά του τραυματία δεν θα προξενήσουν περισσότερες βλάβες, και να τον μεταφέρουν σε σημείο προσβάσιμο από το ελικόπτερο. Και όλα αυτά στον ελάχιστο δυνατόν χρόνο. Αυτό σημαίνει ότι πρώτα και κύρια ο διασώστης θα πρέπει να είναι άριστος ορειβάτης και αναρριχητής. Και επειδή η κορυφή της ορειβατικής εμπειρίας αποτυπώνεται διεθνώς στην ιδιότητα των οδηγών βουνού, για τον λόγο αυτό και διεθνώς τις διασώσεις τις αναλαμβάνουν οδηγοί βουνού. Αν θα έπρεπε σε έναν διασώστη να μοιράσω ποσοστιαία τις γνώσεις που θα πρέπει να έχει, θα έλεγα ότι κατά 70% θα πρέπει να είναι ορειβάτης και μόνο 30% να έχει γνώσεις διάσωσης. Αυτό σημαίνει ότι πρώτα κάποιος γίνεται ορειβάτης και μετά μαθαίνει να είναι και διασώστης, το αντίθετο δεν μπορεί να γίνει. Κι όταν λέω ορειβάτης, εννοώ να γνωρίζει αναρρίχηση βράχου, αναρρίχηση πάγου και μικτή, προσανατολισμό, επιβίωση, να γνωρίζει άριστο χειρισμό υλικών ασφάλειας ( σχοινιά, καρφιά, κλπ ), να μπορεί να αντιληφθεί τους αντικειμενικούς κινδύνους του βουνού και πώς να τους αποφεύγει. Και όλα αυτά στο μέγιστο δυνατόν επίπεδο. Με λίγα λόγια, υπάλληλοι της ΕΜΑΚ που έχουν παρακολουθήσει και μερικά μαθήματα ορειβασίας, ή εθελοντές που έχουν κάνει μαθήματα διάσωσης, δεν μπορούν να αποτελούν την κύρια ομάδα ορεινής διάσωσης της χώρας μας.

Και τι γίνεται λοιπόν με τους οδηγούς βουνού που υπάρχουν στην Ελλάδα; Ποιος ήταν ο ρόλος τους στην συγκεκριμένη επιχείρηση; Οι οδηγοί βουνού ενδιαφέρθηκαν να συμμετάσχουν στην επιχείρηση, ζήτησαν όμως την πρόσκλησή τους από κάποιον επίσημο φορέα. Ο λόγος δεν ήταν γιατί είναι γραφειοκράτες ή φαντασμένοι. Απλά έχουν πλήρη επίγνωση ότι ο υπάρχων μηχανισμός ορεινής διάσωσης δεν περιλαμβάνει τον ρόλο των οδηγών βουνού. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι θα μπορούσαν να φτάσουν στον τόπο του ατυχήματος και να μην τους δίνει κανείς τη δυνατότητα να πάρουν αποφάσεις για το πώς θα πρέπει να γίνει η επιχείρηση. Η ΕΜΑΚ πιστεύει και διατυμπανίζει ότι έχουν την εκπαίδευση να προσφέρουν τέτοιες υπηρεσίες, και ότι δεν χρειάζονται βοήθεια. Με αφορμή τη δημοσιότητα που δόθηκε στο συγκεκριμένο ατύχημα, κάποιος δημοσιογράφος ρώτησε έναν διοικητή της ΕΜΑΚ για ποιόν λόγο δεν καλούν τους οδηγούς βουνού να βοηθήσουν και η απάντησή του ήταν «μα τους οδηγούς βουνού εμείς τους εκπαιδεύουμε»! Αν λοιπόν η ΕΜΑΚ δεν συνειδητοποιήσει ποια είναι τα όριά της, και να αποδεχθεί πλήρως την ευθύνη της για την μη διάσωση άλλων τραυματιών στο παρελθόν, τότε και πάλι θα μείνουμε στα ίδια.

Ωστόσο, οι οδηγοί βουνού αποφάσισαν αυτή τη φορά να επέμβουν. Ήδη διερευνούν τις συνθήκες του ατυχήματος και το τι ενέργειες διάσωσης προηγήθηκαν μέχρι που ήρθαν οι Ελβετοί, έτσι ώστε να καταλήξουν σε ένα πόρισμα το οποίο θα καταθέσουν στην πολιτεία με συγκεκριμένες προτάσεις για το πώς θα πρέπει να οργανωθεί η ορεινή διάσωση στη χώρα μας ώστε να είναι αποτελεσματική και με το ελάχιστο δυνατόν κόστος. Ας ελπίσουμε μετά από αυτό να οδηγηθούμε σε θεσμοθετημένες διαδικασίες ενεργειών οι οποίες θα ενεργοποιούνται αυτόματα και στον ελάχιστο χρόνο, ώστε να μην επαναληφθούν παρόμοια φαινόμενα στο μέλλον.

Edited February 28, 2013 by wraith

[wraith 6,406]

Πηγη: Ανεβάινοντας Στα Βουνά Του Κόσμου

 

Άσχημα εξελίσσεται η κατάβαση των Πολωνών από το Broad Peak

 

Τα τελευταία νέα από τη Πολωνική αποστολή που έκανε τη πρώτη χειμερινή του Broad Peak (8051μ.) χθες, δεν είναι καλά. Δυο από τα τέσσερα μέλη της αποστολής οι Tomasz Kowalski και Maciej Berbeka αναγκάστηκαν χθες να διανυκτερεύσουν στα 7900μ. σε άσχημες συνθήκες, ενώ οι άλλοι δυο (Artur Małek και Adam Bielecki), έφτασαν στο camp IV στα 7400μ.

 

 

 

Σήμερα το πρωί ο Maciej Berbeka ξεκίνησε να κατεβαίνει, αλλά ο Tomasz Kowalski, παρέμεινε εξαντλημένος στο bivouac χωρίς σκηνή. Και οι δύο τους είναι ιδιαίτερα εξαντλημένοι.

 

Η αποστολή έστειλε ένα Πακιστανό οδηγό, τον Karim Hayyat, πάνω από το camp IV, στα 7600μ. αλλά αυτός δε μπόρεσε να βρει τους δυο ορειβάτες. Νωρίτερα, μια ομάδα υπό τον Karim Hayyat, προσέτρεξε για να βοηθήσει την ομάδα κορυφής στη προσπάθεια να κατέβει ασφαλής από τη κορφή. Δυστυχώς αύριο και σύμφωνα με τις προβλέψεις, αναμένεται μια καταιγίδα να πλήξει το βουνό, κάτι που κάνει επιτακτικό, όλοι τους να έχουν κατέβει από το βουνό. Μια ιδιαίτερα δύσκολη κατάσταση.

 

Όλη η ορειβατική κοινότητα, περιμένει και εύχεται όλα να πάνε καλά....

 

Πηγές: www.explorersweb.com, www.planetmountain.com, polishwinterhimalaism.pl/

[Χρήστος Λάππας 25,081]

Snowdon climber Mark Roberts captures 100ft fall

 

Τυχερός ήταν!

[wraith 6,406]

Dhaulagiri '98: Το Βουνό Των Ελλήνων

 

(Πολύ άβολος ο reader στην ανάγνωση, αλλά αξίζει να το προσπαθήσετε)

[Κώστας Πολίτης 1,227]

Το Dhaulagiri το βουνό των Ελλήνων? δεν μας "πάει" και ιδιαίτερα θα έλεγα..

Δεν έχω διαβάσει εκείνο το τεύχος του "ανεβαίνοντας",

αλλα υποθέτω περιγράφει πιο ποιητικά όσα διαδραματίστηκαν τότε?

 

http://www.eosathinon.gr/Dhaulagiri.html

 

 

 

Dhaulagiri '98: Το Βουνό Των Ελλήνων

 

(Πολύ άβολος ο reader στην ανάγνωση, αλλά αξίζει να το προσπαθήσετε)

[wraith 6,406]

Κατά το ήμισυ ναι. Έχει και μια αφήγηση στο πρώτο μέρος και μετά τα αποσπάσματα από το ημερολόγιο του αρχηγού της αποστολής.

[wraith 6,406]

Το Dhaulagiri το βουνό των Ελλήνων? δεν μας "πάει" και ιδιαίτερα θα έλεγα..

Δεν έχω διαβάσει εκείνο το τεύχος του "ανεβαίνοντας",

αλλα υποθέτω περιγράφει πιο ποιητικά όσα διαδραματίστηκαν τότε?

 

http://www.eosathino...Dhaulagiri.html

 

Βασικά είναι ακριβώς αυτό που πόσταρες εσύ με περισσότερες φωτογραφίες και χωρίς το τελευταίο κομμάτι του Λουκόπουλου.