Jump to content
zeto

ΑΤΥΧΗΜΑ : ΡΗΞΗ ΠΡΟΣΘΙΟΥ ΧΙΑΣΤΟΥ

Recommended Posts

Καλησπέρα Πάρη και καλώς ήρθες αν και όχι χιονοδρόμος... :huh:

 

Κι εμένα η γνώμη μου είναι ότι εφόσον το πόδι σου έχει αστάθεια και φεύγει ακόμη και χωρίς ιδιαίτερες επιβαρύνσεις (αφού δεν γυμνάζεσαι ), πρέπει να το χειρουργήσεις..

 

Αλλιώς τραυματίζεις καθημερινά το χόνδρο σου και είναι πάρα πολύ πιθανό να έχεις σοβαρότατα προβλήματα στο σύντομο μέλλον!!! Φαντάσου ότι έχω συγγενικό μου ηλικιωμένο πρόσωπο με σοβαρή αρθροπάθεια στο γόνατο που ο γιατρός σύστησε επιτακτικά να κάνει την επέμβαση στα 65 του!!! Αν είναι λοιπόν να γινόταν π.χ. κάτι τέτοιο, γιατί να ταλαιπωρήσαι και να προβληματίζεσαι μιά ζωή; Η επέμβαση είναι γενικά επίπονη και θα σου πάρει περίπου 6 μήνες η αποκατάσταση, αλλά μετά ξεμπερδεύεις και είσαι πρακτικά όπως πριν!!!

 

Τώρα θα τρέμεις να πας μία εκδρομή, να χορέψεις ή να παίξεις ποδόσφαιρο με το παιδί σου (σήμερα ή μελλοντικά!!). Δεν χρειάζεται να είσαι ο αθλητής καριέρας για να χρειάζεσαι το πόδι σου υγιές!!!

 

Υ.Γ> Χειρουργήθηκα κι εγώ για χιαστό 1 χρόνο ακριβώς πριν. Τώρα ήδη είσαι σαν όνειρο, το νιώθω πολύ πίσω μου....εσύ θα το σκέφτεσαι κάθε μέρα!


Ανεμομαζώματα - διαβολοσκορπίσματα.........

Share this post


Link to post
Share on other sites

Κατ αρχήν ξαναρώτα το γιατρό σου αν πρόκειται για πλάγιο σύνδεσμο ή πρόσθιο χιαστό, πλάγιος χιαστός δεν υπάρχει κι άρα ανάλογα με το ποια ρήξη έχεις τα δεδομένα αλλάζουν. Αυτό γιατί ο πρόσθιος χιαστός σταθεροποιεί το γόνατο προσθιοπίσθια (δλδ δεν φεύγει η γάμπα προς τα πίσω) ενώ ο έσω πλάγιος (που υποπτεύομαι ότι έχεις λόγω κι έσω μηνίσκου) σταθεροποιεί το γόνατο από τη μέσα πλευρά και πλαγιως (ώστε να μη φεύγει η γάμπα μέσα).

Αν λοιπόν έχεις ρήξη του πρόσθιου χιαστού ναι με πολύ καλή και προσεκτική ενδυνάμωση του μυικού συστήματος του γονάτου σου μπορείς να αποφύγεις την επέμβαση, και η άρθρωση να βρει τη χαμένη τησ σταθερότητα μέσω των μυών της περιοχής.

Αν πάλι έχει ρήξη έσω πλαγίου η σταθερότητα ακόμα και με γυμναστική είναι πιο δύσκολο να επανακτηθεί και άρα το χειρουργείο θα βοηθούσε πολύ την άρθρωση σου. Η αστάθεια δε που έχεις αποκτήσει και κάνει το γόνατο σου να φεύγει τόσο συχνά (γιατί συχνά είναι....) εκτός του ότι μακροχρόνια μπορεί να σε οδηγήσει στο χειρουργείο για ολική αρθροπλαστική γόνατος, μπορεί να σου δημιουργήσει κι άλλα προβλήματα στον μηνίσκο σου ή σε άλλους συνδέσμους. Μπορεί να μην αθλείσαι όμως όλοι κάποια στιγμή στη ζωή μας πρέπει να τρέξουμε 10 μέτρα ή να κουβαλήσουμε κάτι ή να ανέβουμε σκάλες ή απλά να σταθούμε όρθιοι. Όλα αυτά τα καθημερινά λοιπόν επιβαρύνουν τις αρθρώσεις και μια ασταθής άρθρωση ειδικά με αδύναμο μυικό σύστημα μπορεί να οδηγηθεί σε μεγαλύτερη ζημιά.

Πάρε λοιπόν καμιά γνώμη ακόμη από άλλον γιατρό, ξανασκέψου το και αμα θες το ξανασυζητάμε.

Επίσης το χειρουργείο όσο τρομερό κι αν ακούγεται δεν είναι.... :)

 

 

Μανουέλα


Taste with your eyes

Feel with your head

And think with your heart...

Share this post


Link to post
Share on other sites

Σας ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές και το ενδιαφέρον. Τους επόμενους 7-8 μήνες για επαγγελματικούς και προσωπικούς λόγους μου είναι απολύτως αδύνατο να κάνω επέμβαση. Θα προσπαθήσω να αξιοποιήσω αυτό το διάστημα για να μάθω περισσότερα και να πάρω περισσότερες γνώμες από γιατρούς, ώστε ως το τέλος του χρόνου να πάρω την απόφαση μου. Ευχαριστώ και πάλι για το ενδιαφέρον.

 

 

υ.γ

Κατ αρχήν ξαναρώτα το γιατρό σου αν πρόκειται για πλάγιο σύνδεσμο ή πρόσθιο χιαστό
Πρόκειται για πρόσθιο χιαστό. Κατά λάθος έγραψα πλάγιο.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Γεια χαρα σε ολους και ιδιαιτερα στην Yota.Τελικα εκανα αρθροσκοπηση πριν απο 5 μερες.Τιποτα φοβερο.Πονος αρκετος αλλα υποφερτος μονο την πρωτη μερα.Ομως εμενα δεν μου βαλανε το σωληνακι παρωχετευσυης ουτε στο μηχανημα που λυγιζει και τεντωνει τα γονατα.Ειναι φυσιολογικο αυτο?Επισης ο γιατρος μου μου ειπε να το εχω τεντωμενο συνεχως και να το λυγιζω 2-3 φορες την ημερα μεχρι 90 μοιρες(ετσι και αλλιως μονο μεχρι εκει παει). Σε 15 μερες που θα βγαλω τα ραμματα μου ειπε οτι πρεπει να εναι πληρως τεντωμενο.Το βλεπω χλωμο.Ευχαριστω για αλλη μια φορα.Εμαθα πραγματα υπερχρησιμα στο site σας.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Eβαλες τεχνιτο η φυσικο μοσχευμα???????


τοιχο-τοιχο :sword::drinks:

Share this post


Link to post
Share on other sites
Γεια χαρα σε ολους και ιδιαιτερα στην Yota.Τελικα εκανα αρθροσκοπηση πριν απο 5 μερες.Τιποτα φοβερο.Πονος αρκετος αλλα υποφερτος μονο την πρωτη μερα.Ομως εμενα δεν μου βαλανε το σωληνακι παρωχετευσυης ουτε στο μηχανημα που λυγιζει και τεντωνει τα γονατα.Ειναι φυσιολογικο αυτο?Επισης ο γιατρος μου μου ειπε να το εχω τεντωμενο συνεχως και να το λυγιζω 2-3 φορες την ημερα μεχρι 90 μοιρες(ετσι και αλλιως μονο μεχρι εκει παει). Σε 15 μερες που θα βγαλω τα ραμματα μου ειπε οτι πρεπει να εναι πληρως τεντωμενο.Το βλεπω χλωμο.Ευχαριστω για αλλη μια φορα.Εμαθα πραγματα υπερχρησιμα στο site σας.

 

Νά 'σαι καλά, περαστικά σου! Έχε εμπιστοσύνη στο γιατρό σου. Για φυσιοθεραπεία τί σου είπε; Όπως ρωτάει κι ο Κορνήλιος, έβαλες τεχνητό ή φυσικό μόσχευμα; Για ποιό μηχάνημα μιλάς που λυγίζει / τεντώνει γόνατα; Στον αρθρωτό νάρθηκα αναφέρεσαι ή στο CPM, ένα μηχάνημα φυσιοθεραπείας που παθητικά βοηθάει να κάνει το γόνατο γωνία; Ούτε εγώ μπήκα σε αυτό και δεν είχα κανένα πρόβλημα..Επίσης, το πόδι μου τέντωσε πλήρως αυστηρά (0 μοίρες, δηλ να είναι ίδιο με το γερό), μετά τους 4 μήνες κι αφού μπήκα σε φουλ δραστηριότητα...Και μπορώ να σου πώ ότι ένα χρόνο μετά, σήμερα, ακόμη βλέπω βελτίωση (κανονικά το γόνατό μου έχει και λίγο αρνητικές μοίρες κλίση που μόλις τώρα αρχίζει να τις παίρνει). Μην ανησυχείς γιαυτά, έχεις πολύ χρόνο μπροστά σου. Να σκέφτεσαι όσο ζορίζεις το πόδι σου να κάνει κάτι, ότι πρέπει να κινείσαι πάντα στα όρια του πόνου. ΥΠΟΜΟΝΗ!


Ανεμομαζώματα - διαβολοσκορπίσματα.........

Share this post


Link to post
Share on other sites

Υοta και Korni εκανα με φυσικο μοσχευμα(Hamstring).Σιγουρα ο γιατρος του καθενος ξερει καλυτερα ,ομως σαν να βιαζομαι λιγο με 0 μοιρες σε μια εβδομαδα και 90 μοιρες λυγισμενο.Οσο για το μηχανημα εννοουσα το CPM.Toν αρθρωτο ναρθηκα και την αντιθρομβωτικη καλτσα θα τα βγαλω μετα απο 1 μηνα.Ομως οσο για την αποκατασταση ,στο site αποκαταστασης που μου εδωσες στην σελιδα 4 του θεματος μας ,γραφει την πρωτη εβδομαδα, πρεπει να ειμαστε στις 0 μοιρες.Τελος παντων.Σημερα ξεκινω και φυσικοθεραπειες.Θα τα λεμε.Γεια σας.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Μονο εγω εβαλα τεχνιτο ρε γαμωτο!!!!!


τοιχο-τοιχο :sword::drinks:

Share this post


Link to post
Share on other sites
Ομως οσο για την αποκατασταση ,στο site αποκαταστασης που μου εδωσες στην σελιδα 4 του θεματος μας ,γραφει την πρωτη εβδομαδα, πρεπει να ειμαστε στις 0 μοιρες
Κάθε γιατρός / φυσιοθεραπευτής έχει το δίκό του πρωτόκολο αποκατάστασης που γενικά συγκλίνουν, αλλά έχουν και πολλές διαφορές. Βασικά, όλοι οι μεγαλογιατροί βγάζουν κι από ένα paper που παρουσιάζουν στα συνέδρια και προσπαθούν να αποδείξουν ότι οι δικοί τους ασθενείς που ακολούθησαν τη δική τους μέθοδο περπάτησαν/έτρεξαν/ έπαιξαν μπάλα, κλπ, πιό γρήγορα....Το θέμα είναι μακροχρόνια να έχει κανείς το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Εμείς δεν είμαστε αθλητές καριέρας να τρέχουν τα εκατομμύρια αν δεν τρέξουμε στους 3 μήνες!! Αυτά μου τα διευκρίνισε ο γιατρός μου που είναι και φίλος εδώ και πολλά χρόνια από την πρώτη στιγμή. Καλύτερα να επανέρχεται το πόδι σιγά -σιγά ώστε παράλληλα να προλαβαίνει να συνδεσμοποιείται ο τένοντας για να μην χαλαρώσει ως ξένο σώμα από τη βίαιη επαναφορά στις δραστηριότητες. Φτάνει να μην χάσεις τελικά την πλήρη κίνηση (τέντωμα - λύγισμα) του ποδιού λόγω ακαμψίας. Αν αυτό το καταφέρεις τελικά, όσο πιό αργά το πετύχεις, τόσο το καλύτερο. Μία θεωρία είναι κι αυτή, απλά αυτή ασπάζεται ο γιατρός μου κι αυτή ακολούθησα κι εγώ..Σε π.χ. 5 - 10 - 20 χρόνια θα ξέρουμε με ασφάλεια :D

Ανεμομαζώματα - διαβολοσκορπίσματα.........

Share this post


Link to post
Share on other sites

Καλησπερα παιδια!

 

ειμαι νεο μελος εδω περα! κι εγω με τη γνωστη συνταγη του Google σας βρηκα.. λιγο αργα βεβαια οπως θα καταλαβετε..

Καταρχην, πρεπει να ομολογησω οτι ενθουσιαστικα πραγματικα με αυτο το forum και απο εσας ποθ γραφετε εδω μεσα! Ολοι δειχνετε

αληθινο ενδιαφερον για τα αλλα παιδια και μας δινετε κουραγιο! Και ειδικα η Yota που τη νιωθουμε πια σαν τη μαμα του forum! :rolleyes:

 

Λοιπον, ειχα κι εγω μια ασχημη εμπειρια στς 21 δεκεμβριου. Σε εναν αγώνα μπάσκετ σε μια σταυρωτή ντριμπλα εφαγα μια γονατιά στο γόνατο.. και καθως επεσα λίγο

άτσαλα προς τα κάτω ακουσα ενα κρακ.. ε να μη τα πολυλογώ έπαθα κι εγω ρήξη χιαστού! Στην αρχή εδειξε και μηνισκο αλλα στην αρθροσκόπηση φανηκε οτι δεν ειχα προβλιμα.

 

Το θεμα ειναι οτιο στην αρχη δεν ηξερα τπτ για φυσικοθεραπειες και την αποκατασταση. Τεσπα, σιγα σιγα αρχισα σε φυσικοθεραπεθτηριο μετα απο 40 μερες απο την εγχειρηση. Ωσ τοτε εκανα στο σπιτι μονος

μου ασκησεις. Το θεμα ειναι οτι εκανα την εγχειρηση στις 9 ιανουαριυ και μετα απο 4 μηνες ακομα το ποδι μου ουτε κλεινει τελειως αλλα ουτε και τεντωνει τελειως.

 

 

Ακομα δεν εχω αρχισει τρεξιμο και η ενδυναμωση μου ειναι μετρια. Και να πεισ οτι δε προσπαθησα.. Καθε μερα εκανα 4 ωρες φυσικοθεραπεια και μονος μου κανω.

Τι να πω δε ξερω.

 

Ολοι λενε τα ιδια πραγματα.Οπως κι εδω ολοι χαρουμενοι , "κανε την εγχειρηση για να ξαναπαιξεις " , "σε 3 μηνες θα εισαι μια χαρα " και ολα ωραια και καλα μας

τα παρουσιαζετε και εδω και εξω. Εμ ελα που δεν ειναι ετσι. Ολοι λετε οτι θα γινουμε καλα, το θεμα ειναι το ΠΩΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΚΑΛΑ. Και οτι δε θα γινουμε ολοι καλα

μετα την εχειρηση αλλα μονο ΟΣΟΙ ΔΟΥΛΕΨΟΥΝ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ.

 

Ετσι ειναι. Κανεις δεν τονιζει τη δουλεια αλλα μονο το αποτελεσμα. Ε οχι δεν ειναι ετσι απλα τα πραγματα οσο λετε ολοι. Θελει πολυ δουλεια και ψυχολογικη φυσικα.

 

Η αληθεια ειναι οτι εχω αρκετα ατομα να γινονται καλα πιο γριγορα απο μενα. Δε ξερω το λογο. Δεν εχω καποιο προβλημα, η εχειρηση πηγε μια χαρα

ο γιατρος μου δεν πολθασχολειται με φυσικοθεραπειες και λεει οτι ειμαι οκ. Οι φυσικοθεραπευτες λενε οτι εχω αργησει και σιγα σιγα ομωσ θα γινω καλα.

 

Ειμαι λιγο μπερδεμενος. Οποια συμβουλη ευπροσδεκτη και συγνωμη αν ημουν λιγο εριστικος... :-)

Share this post


Link to post
Share on other sites
...Και ειδικα η Yota που τη νιωθουμε πια σαν τη μαμα του forum!
;):(B)

 

 

1. Ακομα δεν εχω αρχισει τρεξιμο και η ενδυναμωση μου ειναι μετρια. Και να πεισ οτι δε προσπαθησα.. Καθε μερα εκανα 4 ωρες φυσικοθεραπεια και μονος μου κανω.

Τι να πω δε ξερω.

 

2. Ολοι λενε τα ιδια πραγματα.Οπως κι εδω ολοι χαρουμενοι , "κανε την εγχειρηση για να ξαναπαιξεις " , "σε 3 μηνες θα εισαι μια χαρα " και ολα ωραια και καλα μας

τα παρουσιαζετε και εδω και εξω. Εμ ελα που δεν ειναι ετσι. Ολοι λετε οτι θα γινουμε καλα, το θεμα ειναι το ΠΩΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΚΑΛΑ. Και οτι δε θα γινουμε ολοι καλα

μετα την εχειρηση αλλα μονο ΟΣΟΙ ΔΟΥΛΕΨΟΥΝ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ.

 

Ετσι ειναι. Κανεις δεν τονιζει τη δουλεια αλλα μονο το αποτελεσμα. Ε οχι δεν ειναι ετσι απλα τα πραγματα οσο λετε ολοι. Θελει πολυ δουλεια και ψυχολογικη φυσικα.

 

3. Ειμαι λιγο μπερδεμενος. Οποια συμβουλη ευπροσδεκτη και συγνωμη αν ημουν λιγο εριστικος...

Άκου λοιπόν παιδί μου: :)

 

1. Να ξεκινήσεις τρέξιμο / τζόκινγκ σιγά - σιγά 10 λεπτά με 1/4 στην αρχή και σταδιακά να φτάσεις στο μισάωρο. Να αλλάζεις και κατευθύνσεις πλάγια βηματάκια, προς τα πίσω τρέξιμο κλπ. Μετά 4 μήνες από την επέμβασή σου, πρέπει να είναι πλέον ασφαλές εφόσον και ο γιατρός σου λέει ότι όλα πάνε καλά. Θα σε βοηθήσει πολύ επίσης η κολύμβηση. Να βάζεις και βατραχοπέδιλα!

 

Δεν είναι τόσο οι ώρες που αφιερώνεις, αλλά και πόσο ποιοτική είναι η φυσιοθεραπεία και η προπόνηση που κάνεις γενικά! Πρέπει σταδιακά να σε "ανεβάζει", δηλ να σε προχωράει κι από ένα βηματάκι κάθε φορά. Ανά εβδομάδα π.χ. να βάζεις ένα νέο στόχο και να τον επιτυγχάνεις. Αν πιστεύεις ότι δεν σε έχει βοηθήσει αρκετά ο φυσιοθεραπευτής σου, να δεις και να ζητήσεις τη γνώμη και κάποιου άλλου. Αν θέλεις στείλε μου ΡΜ να το συζητήσουμε κατ' ιδίαν για λεπτομέρειες. Εμένα, για ενδυνάμωση και ισορροπία, όπως και αυτό που λέγεται ιδιοδεκτικότητα, με βοήθησαν πολύ ασκήσεις με λάστιχα.

 

2. Κανείς δεν είπε το αντίθετο! 50% είναι η επέμβαση, το υπόλοιπο 50% είναι η αποθεραπεία και θέλει και πολύ χρόνο και κόπο και πόνο. Άλλοι είναι πιό τυχεροί, άλλοι λιγότερο. Και σίγουρα θέλει υπομονή και επιμονή, πολλή ψυχολογική δύναμη και αισιοδοξία. Αν κάποιος δεν μπορεί να μπεί σε πειθαρχημένο πρόγραμμα φυσιοθεραπείας, ίσως καλύτερα να μην κάνει την επέμβαση..

 

3. Δεν είσαι καθόλου εριστικός, απλά, είσαι κάπως απογοητευμένος και κουρασμένος από την προσπάθεια που δεν νιώθεις να σου έχει αποδώσει όσο περίμενες..Να έχεις ΠΙΣΤΗ ότι θα γίνεις ΤΕΛΕΙΩΣ καλά και να το δείς ως ΠΡΟΚΛΗΣΗ. Εστίασε στις κάμψεις, το πόδι σου πρέπει να φτάσει τουλάχιστον στις 120 μοίρες κλίση και να το δουλεύεις συνέχεια μέχρι να φτάσεις σταδιακά να κάνεις βαθύ κάθισμα.

Συμβουλέψου και τον φυσιοθεραπευτή σου, αλλά, τέντωμα θα κάνεις με βαράκι, ξαπλωμένος μπρούμητα με το πόδι σου να εξέχει και να βαραίνει έξω από το κρεβάτι. Θα κάθεσαι έτσι 15 - 20 λεπτά να "ανοίξουν" οι σύνδεσμοι που τώρα έχουν κάπως συρρικνωθεί. Εγώ, μετά από 1 χρόνο πέτυχα το βαθύ κάθισμα κι ακόμα σε "κακές" μέρες το παλεύω...Ποιός είπε ότι είναι εύκολο και κυρίως άκοπο; Απλά, δεν είναι τόσο σημαντικό για τη ζωή μου το βαθύ κάθισμα ώστε να με επηρεάσει αρνητικά και να πώ ότι δεν πέτυχα το στόχο αποθεραπείας μου...και το δουλεύω ακόμη.

 

 

Συμπέρασμα από το τί έχω δεί: Η επέμβαση και η μετέπειτα αποκατάσταση πάνε πολύ καλά και έχουν άριστα αποτελέσματα στα άτομα που ούτως ή άλλως προπονούνται και εντάσσονται ευχαρίστως και οικειοθελώς σε πειθαρχημένο και ΜΟΝΙΜΟ (έστω μακροχρόνιο) πρόγραμμα άσκησης. Τότε δεν το εγκαταλείπουν και έχουν αποτέλεσμα. Π.χ. εγώ λαχταρούσα να μου επιτρέψει ο γιατρός να ξανακάνω προπόνηση και να πετυχαίνω να κάνω κάθε μέρα καινούρια πράγματα. Δεν το είδα ποτέ σαν πόνο, κόπο και αγγαρία. Θα το έκανα ούτως ή άλλως και το στερήθηκα όσο καιρό έπρεπε να περιοριστώ λόγω του τραυματισμού και της επέμβασης.


Ανεμομαζώματα - διαβολοσκορπίσματα.........

Share this post


Link to post
Share on other sites
Άκου λοιπόν παιδί μου: ;)

 

2. Κανείς δεν είπε το αντίθετο! 50% είναι η επέμβαση, το υπόλοιπο 50% είναι η αποθεραπεία και θέλει και πολύ χρόνο και κόπο και πόνο. Άλλοι είναι πιό τυχεροί, άλλοι λιγότερο. Και σίγουρα θέλει υπομονή και επιμονή, πολλή ψυχολογική δύναμη και αισιοδοξία. Αν κάποιος δεν μπορεί να μπεί σε πειθαρχημένο πρόγραμμα φυσιοθεραπείας, ίσως καλύτερα να μην κάνει την επέμβαση..

 

3. Δεν είσαι καθόλου εριστικός, απλά, είσαι κάπως απογοητευμένος και κουρασμένος από την προσπάθεια που δεν νιώθεις να σου έχει αποδώσει όσο περίμενες..Να έχεις ΠΙΣΤΗ ότι θα γίνεις ΤΕΛΕΙΩΣ καλά και να το δείς ως ΠΡΟΚΛΗΣΗ. Ποιός είπε ότι είναι εύκολο και κυρίως άκοπο

ΜΠΡΑΒΟ ΡΕ ΓΙΩΤΑ !!!!!!!!!!

 

 

ΕΠΑΞΙΑ ΦΕΡΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ !!!!!

 

(αν και για τους περισσοτερους (???) εδω μεσα..........δυσκολο !!!!!!)

Share this post


Link to post
Share on other sites

Καταρχην θελω να ευχαριστησω τη Γιωτα για τις πολυτιμεσ συμβοθλες της. Ηξερα οτι θα με βοηθησει <_< Γιτωτα θα σου στειλω και PM περισσοτερες λεπτομερειες.

 

Απλα εδω θελω να αναφερθω λιγο για τη χαωδη κατασταση που επικρατει στουσ γιατρους και στους φυσικοθεραπευτες.

Ο καθενας λεει τα δικα του. Δε μπορεις να βγαλεις ακρη. Βεβαια και οι περιπτωσεις ασθενων διαφερουν μεταξυ τους.

 

Πχ οταν εψαχνα για φυσικοθεραπευτικο κεντρο ακουσα πολυ διαφορετικες γνωμες σε σημειο να αναρωτιεσαι τι γινεται και ποιος δουλευει ποιον..

Ακουσα απο καποιους οτι χρειαζομαι 10-15 θεραπειες. Στο αλλο ακρο ακουσα μεχρι και 40 θεραπειες. Αντε να βρεις ακρη.

Και ο γιατρος απο την αλλη μου ελεγε οτι αργα η γρηγορα θα κλεισει το ποδι και δε χρειαζεται να παιδευομαι..

 

Τι να πεις. Εσεις εχετε επαφη με το γιατρο σας? Γιατι πριν ενα μηνα που πηγα μου ειπε οτι ειμαι μια χαρα και δεν ξαναασχοληθηκε πλεον..

Εχω αλλαξει διο φυσικοθεραπευτηρια και συνεχιζω...

 

Παντως Γιωτα οσον αφορα αυτο που ειπες μια φορα για το τεντωμα: ειπες οτι πηγες 0 μοιρες πληρη εκταση. Το σημαντικο ομως δεν ειναι ι πληρη εκταση αλλα

η ΥΠΕΡΕΚΤΑΣΗ. Ετσι γεννηθηκαμε κι ετσι ΠΡΕΠΕΙ να γινει το ποδι.. Αν δε γινει ετσι τοτε δε γινεσαι τελειως καλα.. και ισως αυτο ισχυει για ολους..

 

Ο φυσικοθεραπευτης μου ειπε προσφατα οτι δε γινεται υπερεκταση σχεδον ποτε. Αλλα πριν ολοι μοθ λεγανε οτι θα γινει ακριβως οπως το αλλο και

θα εχει και υπερεκταση. Ο τι θελουν λενε τελικα.

 

Συνεχιζω αναγκαστικα αλλα δεν πιστευω και οσα μου λενε γιατι ο καθενας λεει το δικο του. Πως μπορει να υπαρχουν τοσο διαφορετικες αποψεις σε ενα συγκεκριμενο

ιατρικο θεμα??????????????????????????????? (και μαλιστα αποψεις που αναιρουν η μια την αλλη..)

 

 

....

Share this post


Link to post
Share on other sites
Παντως Γιωτα οσον αφορα αυτο που ειπες μια φορα για το τεντωμα: ειπες οτι πηγες 0 μοιρες πληρη εκταση. Το σημαντικο ομως δεν ειναι ι πληρη εκταση αλλα

η ΥΠΕΡΕΚΤΑΣΗ. Ετσι γεννηθηκαμε κι ετσι ΠΡΕΠΕΙ να γινει το ποδι.. Αν δε γινει ετσι τοτε δε γινεσαι τελειως καλα.. και ισως αυτο ισχυει για ολους..

 

Ο φυσικοθεραπευτης μου ειπε προσφατα οτι δε γινεται υπερεκταση σχεδον ποτε. Αλλα πριν ολοι μοθ λεγανε οτι θα γινει ακριβως οπως το αλλο και

θα εχει και υπερεκταση. Ο τι θελουν λενε τελικα

Αν οι σύνδεσμοι μιάς άρθρωσης είναι απο τη φύση τους χαλαροί, τότε υπάρχει αυτό που λες ΥΠΕΡΕΚΤΑΣΗ κι είναι συχνό φαινόμενο και στα γόνατα πολλών ανθρώπων, είναι αυτό που λέμε γόνατα Χ. Κι εγώ έχω φυσική υπερέκταση, δηλ το "καλό" γόνατό μου σε πλήρη έκταση φτάνει πες -3 μοίρες...Πιστεύω ότι τώρα το "προβληματικό" πόδι είναι στις π.χ. -1 μοίρα, η διαφορά από το "υγιές" πόδι είναι ελάχιστη, εγώ τη νιώθω, οπτικά είναι ανύπαρκτη.

 

ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ το πόδι μπορεί να ξανακάνει την υπερέκταση που είχε, ειδικά, αν απο την αρχή "κλειδώσεις" τον νάρθηκα που φοράς στις 0 μοίρες (εγώ δεν το έκανα αυτό γιατί η 1η προτεραιότητα του γιατρού μου ήταν να μην χαλαρώσει το μόσχευμα και έκανα και συρραφή μηνίσκου που επίσης θέλει προσοχή στην αρχή. Με ξέρει κι ήταν σίγουρος ότι με την άσκηση μετά, το πόδι θα τέντωνε).

 

Με την φυσική κίνηση και τις ασκήσεις, επανέρχεται εκεί που ήταν ο σύνδεσμος και η άρθρωση (αν όχι 100%, 95%!). Πίστεψέ με, έχω μιλήσει με πάρα πολλά παιδιά που έχουν κάνει την επέμβαση και ΤΟ ΕΧΩ ΔΕΙ! Και πολλοί είναι αθλητές και κοπέλες χορεύτριες που καταλαβαίνεις πόσο σημαντική είναι η πλήρης έκταση του ποδιού!

 

ΜΗΝ ΧΑΝΕΙΣ ΤΟ ΔΑΣΟΣ ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ!!!!


Ανεμομαζώματα - διαβολοσκορπίσματα.........

Share this post


Link to post
Share on other sites

Σας χαιρετώ και εγώ ως νέος στο site.Ανήκω και εγώ στο club των εγχειρισμένων για μηνίσκο και χιαστό.Μόλις ολοκλήρωσα την πέμπτη εβδομάδα μετά την εγχείρηση και σε μία εβδομάδα θα επισκεφτώ πάλι τον γιατρό και πρώτα ο θεός,θα αρχίσω να περπατάωχωρίς πατερίτσες.Θα ήθελα όμως να ρωτήσω κάποιες λεπτομερειούλες.Μόλις βγάλω τις πατερίτσες θα περπατήσω κατευθείαν ή θα συνεχίσω να τις χρησιμοποιώ περιστασιακά.Το πόδι μου ακόμα δεν έχει κερδίσει την πλήρη έκταση,αυτό συνεπαγεται ότι πρέπει να ξεχάσω το περπάτημα μέχρι να τεντώσει τελείως?Τέλος μήπως ξέρετε πότε θα ξαναοδηγήσω επιτέλους?Αυτά τα πολλά από εμένα, ;):D

 

ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΣΙΔΕΡΕΝΙΑ ΓΟΝΑΤΑ(ΟΧΙ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ) :huh:

Share this post


Link to post
Share on other sites
1) Σας χαιρετώ και εγώ ως νέος στο site.

 

2) Θα ήθελα όμως να ρωτήσω κάποιες λεπτομερειούλες. Μόλις βγάλω τις πατερίτσες θα περπατήσω κατευθείαν ή θα συνεχίσω να τις χρησιμοποιώ περιστασιακά.

 

3) Tο πόδι μου ακόμα δεν έχει κερδίσει την πλήρη έκταση,αυτό συνεπαγεται ότι πρέπει να ξεχάσω το περπάτημα μέχρι να τεντώσει τελείως?

 

4) Τέλος μήπως ξέρετε πότε θα ξαναοδηγήσω επιτέλους?Αυτά τα πολλά από εμένα, :(:D

 

1) Νικόλα καλώς ήρθες στο φόρουμ, σκι κάνεις; Αν όχι, να ξεκινήσεις με το καλό τη νέα σεζόν κι άντε και μέλος και στο Σύλλογο!

 

2) Τώρα με τις πατερίτσες το περπατάς το πόδι σου; Αν ναί, θα δείς ότι μόλις τις αφήσεις και περπατήσεις 2-3 φορές να νιώσεις σίγουρος, το πόδι σου θα αρχίσει να δυναμώνει και από μόνος σου θα τις παρατήσεις τις πατερίτσες.

 

3) Καμμία σχέση! Δεν σε εμποδίζουν οι 3-5 μοίρες που δεν τεντώνει τέλεια στο περπάτημα! Ίσα - ίσα, περπατώντας και δυναμώνοντας το πόδι σου θα τεντώσει καλύτερα + ασκήσεις βέβαια - βλ παραπάνω ποστς.

 

4) Νομίζω ότι μόλις βγάλεις τις πατερίτσες θα σου πεί κι ο γιατρός σου ότι μπορείς να οδηγήσεις. Οτι θα μπορείς είναι σίγουρο. Απλά, για ασφάλεια πρέπει να αποφεύγεις κραδασμους κι απότομα φρεναρίσματα!

 

ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ, σου εύχομαι γρήγορη και πλήρη αποκατάσταση! <_<


Ανεμομαζώματα - διαβολοσκορπίσματα.........

Share this post


Link to post
Share on other sites

Παλι καλά,μιαςκαι νόμιζα ότι για να περπατήσω θα πρέπει να τεντώνει τελείως το πόδι μου.Σκι κάνω μία φορά το χρόνο και αν,δυστύχώς δεν μου κάθεται συχνά.Ευχαριστώ!!!!!!! :rolleyes:

Share this post


Link to post
Share on other sites

Παθών και του λόγου μου, παρακολουθώ τη συζήτηση απο τότε που την "ανακάλυψα" λίγες μέρες μετά την εγχείρησή μου (που εγινε αρχές Απρίλη).

Εν ολίγοις περιγραφή της περίπτωσης: Ρήξη πρόσθιου χιαστού, ολική ρήξη έσω πλαγίου και τραυματισμός εσω μηνίσκου (ένα ράμμα). Επέμβαση σχεδόν άμεσα (δυο μέρες μετά το ατύχημα).

Λόγω ρηξης έσω πλαγίου ακινητοποίηση του ποδιού για 2 εβδομάδες αρχικά, και επειδή δεν κόλησε άλλες δύο εβδομάδες.

Φυσιοθεραπείες και κινητοποίηση της αρθρωσης επομένως άρχισε μετά το μήνα (μεχρι τότε σε ναρθηκα στις 30 μοίρες πάλι λόγω του εσω πλαγίου). Το κακό είναι ότι μενοντας τοσο καιρό ακίνητο το πόδι οι μυς βραχύνθηκαν, ατρόφησαν και το γόνατο μπλόκαρε. Εδω και ενα μήνα κάνω φυσιοθεραπείες, αλλα το αποτέλεσμα κατα τη γνωμη μου είναι πενιχρό: στην έκταση υπολοίπομαι 5-6 μοιρες και στην κάμψη ΄με ζόρισμα και ως το όριο του πόνου δεν ξεπερνάει τις 90 μοίρες. Βέβαια το "ωφέλιμο" δηλαδή αυτό που χρησιμοποιεί το πόδι στο περπάτημα είναι αρκετά μικρότερη κάμψη και ισα που φτάνει να μην κουτσαίνω (όχι πάντα). Το κακό είναι ότι το πρωί είναι πάλι αγγυλωμένο και θα πρέπει να ασχοληθώ πολύ ώρα για να το "ζεστάνω" και μετα να μπορώ να περπατάω. το ίδιο συμβαίνει και κάθε φορά που για κάποιο λόγο το κρατάω για κάποια ώρα ακίνητο. Σήμερα που το είδε ο γιατρός μου μου είπε οτι θα πρέπει να γίνει αρθροσκοπικά άλλη μια επέμβαση με την οποία θα κόψει τις συμφήσεις που δημιουργήθηκαν στο γόνατο και δεν το επιτρέπουν να εκταθεί και να κλείσει, και πιστεύει οτι χρονικά δεν έχουμε και πολλά περιθώρια και πρέπει να γίνει σχετικά συντομα. Μου έδωσε περιθώριο ακόμη μια εβδομάδα φυσιοθεραπειών (ιδιαίτερα επίπονων θα έλεγα), αλλα η αλήθεια είναι οτι και εγω βλέπω μια στασιμότητα στην βελτίωση της κίνησής του γονάτου, εδώ και περίπου 10 μέρες (ισως και περισσότερο) και πολύ φοβάμαι οτι θα πρέπει να γίνει και αυτή η επέμβαση. Αναρωτιέμαι λοιπόν αν τελικά κατι δεν πηγε καλά, η δεν έγινε καλά στην περίπτωση μου, ή αν αυτή η εξέλιξη είναι μεσα στα όρια του φυσιολογικού και αναμενόμενου.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Φοβάμαι ότι επειδή το πόδι σου έμεινε τόσο καιρό ακίνητο είναι πολύ πιθανό να έχει δημιουργήσει τις συμφήσεις που λέει ο γιατρός σου που βέβαια είναι και ο μόνος αρμόδιος να κρίνει και να σε καθοδηγήσει. Δεν ξέρω να σου πώ τί άλλο θα μπορούσε να είχε γίνει στην περίπτωσή σου λόγω και της ρήξης του πλαγίου συνδέσμου.

Έχω ακούσει κι άλλες περιπτώσεις τέτοιες και βασικά, αυτός είναι ο λόγος που οι ασθενείς επιβάλλεται να ξεκινούν άμεσα φυσιοθεραπείες. Όταν υπάρχει αιτία ακινητοποίησης όπως σε εσένα (ή για ρήξη τένοντα που έχω ακούσει, που είναι χειρότερο ακόμη), δεν ξέρω πραγματικά τί είναι το φυσιολογικό και πώς θα μπορούσε να αποφευχθεί η δημιουργία συμφήσεων, εδώ και με συνεχή κίνηση και πολλές φορές δεν αποφεύγονται.

 

Περαστικά σου και καλή τύχη! Μείνε σε επαφή και ενημέρωνέ μας για τις εξελίξεις, εύχομαι το καλύτερο...


Ανεμομαζώματα - διαβολοσκορπίσματα.........

Share this post


Link to post
Share on other sites

Ευχαριστώ Yota για το ενδιαφέρον και τις ευχές.

Αυριο λεω να πάρω και ακόμη μια γνώμη απο δεύτερο γιατρό και εφ' όσον δεν προκύψει καποια πολύ διαφορετική εκδοχή ( που πιστεύω οτι δεν θα προκύψει), θα προχωρήσω και σε αυτή την επέμβαση.

Τι να πω, μεγάλο πέδεμα αυτή η ιστορία, ασε που μου κατεστρεψε και τον μοναδικό τρόπο που είχα να χαλαρώνω σε στιγμες άγχους: Φανταζόμουνα μια ηλιόλουστη μέρα με πολύ χιόνι, να κατεβαίνω πλαγιες κανοντας σκι.

Share this post


Link to post
Share on other sites

KALISPERAAA! ΑΚΟΎΓΟΝΤΑΣ ΤΟΝ Τ’ΣΟ ΑΝΑΡΩΤΉΘΗΚΑ ΜΉΠΩΣ ΚΙ ΕΓΏ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ Κ’ΝΩ ΕΓΧΕΊΡΗΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΜΦΎΣΕΙΣ.

Ο "ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΤΗΣ" ΜΟΥ ΜΟΥ ΛΈΕΙ ΌΤΙ ΈΧΟΥΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΊ ΜΕΤ’ ΑΠΌ 5 ΜΉΝΕΣ ΚΙ ΌΤΙ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΖΟΡΙΣΤΏ ΠΟΛΎ

ΓΙΑ ΝΑ "ΣΠ’ΣΟΥΝ". ΕΙΔΙΚ’ ΣΤΟ ΛΎΓΙΣΜΑ Ο ΠΌΝΟΣ ΑΡΧΊΖΕΙ ΑΠΌ ΤΙΣ 100 ΜΟΊΡΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤ’ ΑΠΌ ΠΡΟΣΠ’ΘΕΙΑ ΚΑΙ

ΠΌΝΟ ΠΗΓΑΊΝΕΙ ΣΤΙΣ 150 ΠΕΡΊΠΟΥ. ΚΑΛ’ ΕΊΜΑΙ ?? ΑΝ T ΑΦΉΣΩ ΈΤΣΙ ΤΟ ΠΌΔΙ ΓΙΑ Π’ΝΤΑ ΘΑ ΠΟΝ’Ω ΣΤΙΣ 100 ΜΟΊΡΕΣ??

Η ΑΠΛ’ ΔΕ ΘΑ ΠΗΓΑΊΝΕΙ ΠΑΡΑΠ’ΝΩ?

 

ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ

Share this post


Link to post
Share on other sites

Φίλε Talos και cpetro προσοχή προσοχή !! Έχω περάσει παρόμοια το 1990, ούτε τώρα δεν ξέρω τι ακριβώς είχα (έσω πλάγιο μάλλον). Με είχαν στο γύψο 1 ½ μήνα (διότι σα βλάκας αρκέστηκα στη «θεραπεία» του νοσοκομείου), μετά έκανα 10 μέρες «ασκήσεις», τίποτα, πήγα σε άλλο γιατρό (πολύ γνωστό τότε) αλλά παρά τις 2 βδομάδες φυσιοθεραπείες το πόδι ζήτημα νάκλεινε 10 μοίρες και αντιστεκόταν με φοβερούς πόνους. Τότε ο γιατρός μου έβγαλε ιστορίες ότι μάλλον είχα και μηνίσκο και είχαν βγεί και οστεόφυτα από την ακινησία (είχα φτάσει πιά τους 2,5 μήνες) και με ετοίμαζε για εγχείρηση. Τον έγραψα κανονικά και άρχισα, μέσα Μαρτίου ήταν, μπάνια στη Λίμνη της Βουλιαγμένης (δεν είχα πρόσβαση σε άλλη πισίνα). Άρχισα με 5 λεπτά λόγω κρύου και σύντομα έφτασα τη 1 ώρα με προτίμηση κινήσεις «ποδηλατάκι» στο ύπτιο. Από τις πρώτες φορές είδα ανεπαίσθητη βελτίωση που μου έδωσε θάρρος να συνεχίσω. Χρειάστηκα πάνω από 40 φορές μέχρι να φτάσω να μπορέσω το βαθύ κάθισμα, όμως αυτό ήταν, το πρόβλημα έφυγε οριστικά. Δε σου λέω να αγνοήσεις το γιατρό σου, σίγουρα αυτός ξέρει καλύτερα, όμως οπωσδήποτε δοκίμασε λίγη πισίνα (αν θάλασσα να είναι ήρεμη) να δείς αν φέρνει αποτέλεσμα, είναι η καλύτερη φυσιοθεραπεία.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Παιδια γεια σας και παλι.Εχει περασει εναμισης μηνας απο την αρθροσκοπηση μου (προσθιος)και το ποδι μου εχει περιπου 170-175 μοιρες εκταση και λυγισμα περιπου 55(με ζορι)-60 μοιρες.Πριν 2 εβδομαδες αφησα τις πατεριτσες και κινουμαι, δεν μπορω ομως να το τεντωσω στο βημα μου.Επισης νομιζω οτι πρηζεται συχνα, ομως δεν μπορω να πω ποτε ακριβως.Ειναι φυσιολογικο αυτο?Τελος αρκετα πονακια πανω,κατω, στο πλαι υπαρχουν και δεν ξερω αν ολοι τα ειχαν στο συγκεκριμενο σημειο που βρισκομαι,και ποσο θα διαρκεσουν.Ευτυχως ειμαι σε νησι και αρχισα μπανια με ψαλιδια.Ας ελπισουμε να βοηθησουν...

Share this post


Link to post
Share on other sites

Απο αυτά που κατάλαβα, αυτό που ενδιαφέρει τους γιατρούς είναι η πλήρης έκταση ωστε να μπορείς να στέκεσαι όρθιος χωρις μυική προσπάθεια. Αν δεν υπάρχει πλήρης έκταση, αναγκαστικά κουτσαίνεις. Η κάμψη έρχεται σιγά σιγά ενω η έκταση μαλλον είναι δυσκολότερο να επιτευχθει. Ετσι cpetro αν το πρόβλημά σου είναι μόνο στο λύγισμα μάλλον θα λυθεί. Εξέφρασε πάντως την ανησυχία σου και στο γιατρό σου.

Φίλε Athos καλή η κίνησή σου, ξεκίνησα και εγώ στην κρύα θάλασσα να το παιδεύω, αλλά μετά έπιασε η κακοκαιρία που είχαμε πριν μερικές μέρες και κράτησε αρκετά, λίγο και οι δουλειές και το παράτησα. Λέω να ξαναρχίσω (σημερα βρεχει :angry: ) σε μια προσπάθεια να γλυτώσω το χειρουργείο. Σίγουρα το κολύμπι είναι η καλύτερη φυσιοθεραπεία. Να πούμε όμως οτι και η βλάβη στο χιαστό είναι πολύ διαφορετική απο αυτή του έσω πλαγίου.

Inoel δεν ξέρω αν είμαι ο καταλληλότερος για να σου απαντήσω, μιας και η πορεία της δικής μου περίπτωσης είχε επιπλοκές, πάντως ρωτώντας τους γιατρούς για το πρήξιμο (μετά από δύο μήνες το γόνατο είναι ακόμη πρησμένο και όταν το ζόρισα με γυμναστική πρήστικε και η γάμπα λίγο) μου είπαν οτι δεν αποτελεί πρόβλημα. Πονάκια φυσιολόγικά έχεις. Η πλήρης έκταση του ποδιού μετριέται σαν 0 μοίρες και όχι σαν 180 που υπολογίζεις εσύ. Αρα απ' ότι κατάλαβα υπολοίπεσαι 5-10 μοίρες απο την πλήρη έκταση, που μάλλον είναι και το πιό επέιγον να δουλευτεί. ΄

Αυτό που δεν ήξερα και δεν το είδα να αναφέρεται στο φόρουμ είναι η εξέλιξη της δυναμης του μοσχεύματος (του νέου χιαστού).΄Απ' ότι μου είπε ο φυσιοθεραπευτής, όταν μπει το μόσχευμα έχει 1,5 φορά την ισχύ του φυσιολογικού. Τις δυο πρώτες εβδομάδες μετά την επέμβαση ατροφεί κατα κάποιο τρόπο αφου δεν έχει δημιουργηθεί επαρκής αγγείωση για να "τραφεί" από το αίμα. Αρα στις δυο εβδομάδες έχει την ελάχιστη ισχύ. Μετά ξεκινά να δυναμώνει και στους τρεις μήνες θεωρείται οτι έχει αρκετή ισχύ για να ξεκινήσει κανείς σιγά σιγά ελαφρές αθλητικές δραστηριότητες (στα πλαίσια της αποθεραπείας πάντα). Στους έξι μήνες μπορεί να μπεί σε κανονική αθλητική δραστηριότητα και στο έτος έχει τη μέγιστη ισχύ.

Για το λόγο αυτό και επειδή μετά το αρθροσκοπικό κόψιμο των συμφύσεων, απ' ότι κατάλαβα ακολουθεί βίαιο λύγισμα και έκταση του ποδιου(απο τον χειρούργο και ενώ ο ασθενής είναι ακόμη ναρκωμένος) ωστε να απαλαγεί ο χιαστός εντελώς απο αυτες, ένας δεύτερος γιατρός που ρώτησα μου είπε οτι θεωρεί πως στους δυο μήνες είναι νωρίς για να γίνει αυτή η διαδικασία γιατί υπάρχει κίνδυνος να βλαψουμε τον ακόμη αδύναμο χιαστό. Αυτός προτείνει να γίνει αυτή η διαδικασία, αν χρειαστεί, μετά τους 3 μήνες οπότε θα έχει ισχυροποιηθεί επαρκώς. Οπως καταλαβαίνετε λοιπόν βρίσκομαι σε δίλημμα τι να κάνω: Να ακολουθήσω την τακτική που προτείνει ο γιατρός που μου έκανε την εγχείρηση (μεγάλη εμπειρία, πολύ καλές συστάσεις), η αυτήν που προτείνει ο δεύτερος (μεγαλύτερη ισως εμπειρία, αριστες συστάσεις);

Share this post


Link to post
Share on other sites
1) Απο αυτά που κατάλαβα, αυτό που ενδιαφέρει τους γιατρούς είναι η πλήρης έκταση ωστε να μπορείς να στέκεσαι όρθιος χωρις μυική προσπάθεια. Αν δεν υπάρχει πλήρης έκταση, αναγκαστικά κουτσαίνεις. Η κάμψη έρχεται σιγά σιγά ενω η έκταση μαλλον είναι δυσκολότερο να επιτευχθει.

 

2)....... πάντως ρωτώντας τους γιατρούς για το πρήξιμο (μετά από δύο μήνες το γόνατο είναι ακόμη πρησμένο και όταν το ζόρισα με γυμναστική πρήστικε και η γάμπα λίγο) μου είπαν οτι δεν αποτελεί πρόβλημα. Πονάκια φυσιολόγικά έχεις.

 

 

 

3) Αυτό που δεν ήξερα και δεν το είδα να αναφέρεται στο φόρουμ είναι η εξέλιξη της δυναμης του μοσχεύματος (του νέου χιαστού).΄Απ' ότι μου είπε ο φυσιοθεραπευτής, όταν μπει το μόσχευμα έχει 1,5 φορά την ισχύ του φυσιολογικού. Τις δυο πρώτες εβδομάδες μετά την επέμβαση ατροφεί κατα κάποιο τρόπο αφου δεν έχει δημιουργηθεί επαρκής αγγείωση για να "τραφεί" από το αίμα. Αρα στις δυο εβδομάδες έχει την ελάχιστη ισχύ. Μετά ξεκινά να δυναμώνει και στους τρεις μήνες θεωρείται οτι έχει αρκετή ισχύ για να ξεκινήσει κανείς σιγά σιγά ελαφρές αθλητικές δραστηριότητες (στα πλαίσια της αποθεραπείας πάντα). Στους έξι μήνες μπορεί να μπεί σε κανονική αθλητική δραστηριότητα και στο έτος έχει τη μέγιστη ισχύ.

 

4) Οπως καταλαβαίνετε λοιπόν βρίσκομαι σε δίλημμα τι να κάνω: Να ακολουθήσω την τακτική που προτείνει ο γιατρός που μου έκανε την εγχείρηση (μεγάλη εμπειρία, πολύ καλές συστάσεις), η αυτήν που προτείνει ο δεύτερος (μεγαλύτερη ισως εμπειρία, αριστες συστάσεις);

 

1) Έκταση - κάμψη είναι εξίσου σημαντικά. Στις περισσότερες περιπτώσεις που ξέρω, ο ασθενής είχε την πλήρη έκταση εύκολα (όχι εγώ που ταλαιπωρήθηκα αρκετά). Επιπλέον, δεν χρειάζεται πλήρης έκταση (0 μοίρες) για να στέκεσαι όρθιος χωρίς μυϊκή προσπάθεια και να περπατάς χωρίς να κουτσαίνεις (οι διαφορές είναι ανεπαίσθητες). Ο νάρθηκας που βάζεις μετά την επέμβαση από την αρχή συνήθως τοποθετείται είτε στην πλήρη έκταση (οπότε την έχεις αμέσως αλλά μία θεωρία υποστηρίζει ότι δεν είναι πολύ καλό για το μόσχευμα), είτε στο επόμενο βήμα, νομίζω 150 ή 160 μοίρες (εκεί το είχα εγώ, ταλαιπωρία να τεντώσει μετά, αλλά βάσει της ίδιας θεωρίας, καλύτερο τελικό αποτέλεσμα). Όταν βγεί ο νάρθηκας σίγουρα τεντώνει κι άλλες λίγες μοίρες το πόδι χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Σε αυτό το σημείο το εγχειρισμένο πόδι δεν τεντώνει όπως το υγιές (ειδικά αν από φυσικού του τεντώνει πλήρως σε αρνητικές μοίρες...πόδια Χ), αλλά δεν εμποδίζει στο περπάτημα..Αν δεν δουλεύεται προοδευτικά η κάμψη σχετικά γρήγορα και συνεχώς, δημιουργούνται συμφήσεις και μπορεί να μην κλείνει το πόδι ποτέ μετά. Ξέρω περιπτώσεις που βαθύ κάθισμα δεν μπορούν να κάνουν κι ακόμη πιό παλιά περίπτωση που το γόνατο πήγαινε μέχρι 90 μοίρες με το ζόρι...

 

2) Το πρήξιμο και πονάκια υπάρχουν πάντα μέχρι να αποκατασταθεί πλήρως όλη η περιφερειακή φλεβική κυκλοφορία, να ξανααιματώνονται σωστά οι μύες κλπ...Στην καταπόνηση μπορεί πολλούς μήνες μετά να πρήζεται το πόδι και να ψιλοπονάει..Είναι φυσιολογικό κι αναμενόμενο. Με την άσκηση στρώνει.

 

3) Γενικά έτσι είναι. Δεν είναι απαραίτητο ότι το μόσχευμα θα είναι 1,5 φορές πιό δυνατό βέβαια! Εξαρτάται από το τί μόσχευμα είναι (επιγονατιδικός τένοντας ή hamstring) και από τη φύση του καθενός. Σε κάποιες περιπτώσεις, το μόσχευμα δεν είναι αρκετά δυνατό και το ενισχύουν και με τεχνητό. Υπάρχει και αντίστοιχη μεθοδολογία που την προτιμούν κάποιοι γιατροί (πουλάνε και το τεχνητό μοσχευματάκι σε όχι ευκαταφρόνητο ποσό (!) που όμως το καλύπτουν τα ταμεία).

 

4) Νομίζω ότι στη θέση σου θα έκανα τρελά μπάνια το καλοκαίρι και εντατική φυσιοθεραπεία σύμφωνα με τις οδηγίες κάποιου έμπειρου φυσιοθεραπευτή. Το φθινόπωρο με το καλό, όταν η κατάσταση θα είχε σταθεροποιηθεί θα αποφάσιζα ανάλογα. Δεν βλέπω να κερδίζεις τίποτα να πας σε μία 2η επέμβαση βιαστικά. Αντίθετα, σύμφωνα με τη θεωρία του άλλου γιατρού θα βλάψεις το μόσχευμά σου. Πάντα μπορείς να κάνεις την 2η επέμβαση αν δείς ότι το αποτέλεσμα της συντηρητικής αντιμετώπισης δεν σε ικανοποιεί. Επίσης, πάντα μπορείς να δεις κι έναν 3ο γιατρό!


Ανεμομαζώματα - διαβολοσκορπίσματα.........

Share this post


Link to post
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...

×
×
  • Create New...