Ελεύθερη πτώση / BASE jump: MΠΑΜΠΑ ΠΕΦΤΩΩΩΩΩ!!!!!!!!!!!!!!!

[porfirio 1,476]

ΤΩΡΑ ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΤΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ :!:

 

"ΒΑΣΙΚΑ ΕΝΑ ΑΛΜΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΠΕΡΙΓΡΑΨΕΙΣ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΖΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ" ΗΤΑΝ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ Ο ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΣ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΓΑΛΛΙΑ ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ ΤΟΥ 1997, ΟΤΑΝ ΝΕΟΣ ΣΤΟ ΣΠΟΡ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΠΩΣ ΗΤΑΝ ΝΑ ΠΕΦΤΕΙΣ ΣΤΟ ΚΕΝΟ :!:

ΜΕΤΑ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΜΟΥ ΑΛΜΑΤΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΠΟΣΟ ΔΙΚΙΟ ΕΙΧΕ :!:

 

ΑΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΒΡΩ ΔΥΟ ΛΕΞΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΩ ΕΙΝΑΙ: "ΩΜΗ ΑΔΡΕΝΑΛΙΝΗ".

 

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΙΕΖΕΙ ΛΙΓΟ ΤΗΝ "ΦΥΣΗ" ΤΟΥ, ΑΝΤΕ ΛΕΣ ΤΟ ΝΕΡΟ ΚΑΙ Η ΓΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΟΥ, Ο ΑΕΡΑΣ ΟΜΩΣ :?: :?:

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ ΟΤΙ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΗΤΑΝ ΝΑ ΠΕΤΑΞΕΙ :!: :!: :!:

ΚΑΙ ΑΝΤΕ ΠΕΣ ΟΤΙ ΠΕΤΑΞΕ, ΝΑ ΠΕΦΤΕΙ ΟΜΩΣ ΣΤΟ ΚΕΝΟ :?: :?:

 

ΔΕΝ ΞΕΡΩ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΠΑΡΑΛΟΓΟ ΝΑ ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΝΑ ΠΡΟΣΠΟΙΟΥΜΑΙ ΟΤΙ ΑΥΤΟΚΤΟΝΩ ΑΠΟ ΤΑ 3-4000 ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΣΤΑ 1000 ΜΕΤΡΑ(ΥΨΟΣ ΠΟΥ ΑΝΟΙΓΟΥΜΕ ΤΟ ΑΛΕΞΙΠΤΩΤΟ)

ΝΑ ΣΩΖΩ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ :!: :!:

 

Η ΑΙΣΘΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ, ΑΡΧΙΖΕΙΣ ΚΑΙ ΦΟΡΤΩΝΕΙΣ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΑΔΡΕΝΑΛΙΝΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΕΤΟΙΜΑΖΕΣΑΙ ΣΤΟ ΕΔΑΦΟΣ, ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΟ ΑΛΕΞΙΠΤΩΤΟ, ΤΟΥ "ΜΙΛΑΣ", ΤΟ "ΚΑΛΟΠΙΑΝΕΙΣ", ΤΟ ΦΟΡΑΣ, ΚΑΙ ΠΑΣ ΝΑ ΣΕ ΤΣΕΚΑΡΕΙ Ο ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΣ.

 

ΑΚΟΥΣ ΤΟ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΜΠΟΣΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΛΑΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΕΠΙΒΙΒΑΖΕΣΑΙ, ΚΑΙ ΤΣΕΚΑΡΕΙΣ ΤΟ ΑΛΤΙΜΕΤΡΟ (ΜΕΓΑΛΟ ΡΟΛΟΙ ΠΟΥ ΦΟΡΑΜΕ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΓΙΑ ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΟ ΥΨΟΣ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΘΑ ΑΝΟΙΞΟΥΜΕ) ΟΤΙ ΔΕΙΧΝΕΙ 0 :!:

 

ΣΤΗΝ ΑΠΟΓΕΙΩΣΗ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΣΥΝΗΔΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙ ΑΚΟΜΑ ΤΙ ΠΑΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ :!: ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ ΤΟ ΚΛΙΜΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ, ΤΑ ΑΣΤΕΙΑ ΔΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΠΑΙΡΝΟΥΝ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΔΕΝ ΣΟΥ ΒΓΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΕΥΚΟΛΙΑ :? :!:

ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΔΙΑΦΟΡΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ (ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΛΕΩ ΤΟ "ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ" 3 ΦΟΡΕΣ), ΑΛΛΑ ΠΑΝΩ ΑΠ'ΟΛΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΤΟ ΑΛΜΑ ΣΟΥ, ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ,ΚΑΙ ΧΑΙΔΕΥΕΙΣ ΤΗΝ ΛΑΒΗ ΑΝΟΙΓΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΑΛΕΞΙΠΤΩΤΟΥ :!: :!:

 

ΚΟΙΤΑΣ ΤΟΝ ΔΕΙΚΤΗ ΤΟΥ ΑΛΤΙΜΕΤΡΟΥ ΝΑ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ ΑΡΓΑ, ΑΡΓΑ ΚΑΙ.......ΟΥΠΣ 2500 ΜΕΤΡΑ, ΕΤΟΙΜΑΖΕΣΑΙ, ΤΑ ΑΣΤΕΙΑ ΚΟΒΟΝΤΑΙ :? , ΒΑΖΕΙΣ ΚΡΑΝΟΣ, ΓΥΑΛΙΑ, ΚΑΝΕΙΣ ΕΝΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΕΛΕΓΧΟ ΣΤΟΥΣ ΥΜΑΝΤΕΣ ΤΟΥ ΑΛΕΞΙΠΤΩΤΟΥ (ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΕΧΕΙΣ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ 10 ΦΟΡΕΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟΤΕ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΞΑΝΑΚΑΝΕΙΣ) ΚΑΙ ΝΙΩΘΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΧΤΥΠΑΕΙ ΣΑΝ ΤΡΕΛΗ..........3000 ΜΕΤΡΑ Η ΠΟΡΤΑ ΑΝΟΙΓΕΙ, ΕΝΑ ΑΕΡΑΚΙ ΣΟΥ ΧΤΥΠΑΕΙ ΓΛΥΚΑ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ, ΤΑ ΧΩΡΑΦΙΑ ΣΟΥ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΤΟΣΟ ΜΙΚΡΑ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΠΑΝΩ, ΝΙΩΘΕΙΣ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΤΡΕΜΟΥΛΟ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ (ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ) ΠΛΗΣΙΑΖΕΙΣ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΚΑΙ ΛΕΣ ΟΤΙ ΤΑ ΨΕΜΜΑΤΑ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ............GO FAST OR GO HOME........KAI ΒΟΥΤΑΣ ΣΤΟ ΚΕΝΟ :twisted: :twisted: :twisted: :!:

ΝΙΩΘΕΙΣ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΚΡΗΞΗ ΑΔΡΕΝΑΛΙΝΗΣ, ΤΟ ΑΕΡΑΚΙ ΠΟΥ ΣΟΥ ΧΑΙΔΕΥΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΩΡΑ ΜΑΣΤΙΓΩΝΕΙ ΟΛΟ ΣΟΥ ΤΟ ΚΟΡΜΙ, ΝΙΩΘΕΙΣ ΜΙΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΕΠΙΤΑΓΧΥΝΣΗ ΜΕΧΡΙ ΜΑ ΠΙΑΣΕΙΣ ΤΗΝ "TERMINAL VELOCITY" Η ΟΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΙΚΗ ΣΤΑΘΕΡΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΠΟΥ ΑΠΟΚΤΑ ΤΟ ΣΩΜΑ ΣΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΠΤΩΣΗΣ ΔΗΛΑΔΗ 200(+ -) ΚΜ/HR :twisted: :twisted: :twisted: :!:

 

ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ Η ΑΙΣΘΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΣΧΕΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ ΝΑ ΒΓΑΛΕΙΣ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΟΥ :!:

 

ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΠΕΣΕΙ ΜΕ ΠΑΡΕΑ, Ε ΤΟΤΕ ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ :twisted: :

 

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΤΑ 1000 ΜΕΤΡΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΓΡΗΓΟΡΑ, ΑΝΑΛΟΓΑ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΠΩΣ ΠΕΦΤΕΙΣ, ΣΗΜΕΙΟ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΝΟΙΓΕΙΣ ΤΟ ΚΑΝΟΝΙΚΟ ΣΟΥ ΑΛΕΞΙΠΤΩΤΟ :!:

 

ΚΙ' ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΟΙΞΕΙ :?:

ΧΑΛΑΡΑΑΑΑΑ :twisted: , ΤΡΑΒΩ ΕΦΕΔΡΙΚΟ :!:

 

ΣΗΜΕΙΩΤΕΩΝ ΟΤΙ Η ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΠΤΩΣΗΣ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΥΛ ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΠΕΦΤΕΙΣ:

ΤΑ ΤΥΠΑΚΙΑ ΣΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΠΕΦΤΟΥΝ "ΦΡΕΝΑΡΙΣΤΟΙ" ΣΤΗΝ "ΚΛΑΣΣΙΚΗ" ΣΤΑΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΑΣ (ΓΥΡΩ ΣΤΑ 200 ΚΜ):

 

ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟ ΣΩΜΑ ΣΟΥ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΒΓΑΛΕΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΦΙΓΟΥΡΕΣ (SIT FALL ΚΤΛ), ΟΠΟΥ ΟΙ ΤΑΧΥΤΗΤΕΣ ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΜΙΚΡΟΤΕΡΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΑΕΡΑ ΑΥΞΑΝΟΝΤΑΙ :twisted: :twisted: :

ΟΙ ΤΥΠΟΙ ΤΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΟΥ "ΠΑΙΖΟΥΝ" ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΛΕΡΤΑΡΟΥΝ ΤΑ 300 ΚΜ:

 

 

ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΝΙ ΝΙΩΘΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΝΑ ΕΠΑΝΕΡΧΕΤΑΙ, ΣΙΓΑ, ΣΙΓΑ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΗΣ, ΤΗΝ ΑΔΡΕΝΑΛΙΝΗ ΝΑ ΠΕΦΤΕΙ ΚΑΙ...........ΑΡΧΙΖΕΙΣ ΝΑ Μ@Λ@Κ!ΖΕΣ@! ΜΕ ΤΟ ΑΛΕΞΙΠΤΩΤΟ: ΚΑΙ ΔΩΣ ΤΟΥ ΣΤΡΟΦΙΛΙΚΙΑ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΝΙΩΣΕΙΣ ΟΤΙ ΘΑ ΞΕΡΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΩΣ ΤΟΥ ΣΤΟΛΑΡΙΣΜΑΤΑ , ΚΑΙ ΚΑΙ ΚΑΙ ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΚΑΜΙΑ 200ΑΡΙΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ ΠΑΙΡΝΕΙ ΚΟΝΤΡΑ ΤΟΝ ΑΕΡΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΝΑ ΠΡΟΣΓΕΙΩΘΕΙΣ :!: :!:

 

ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΓΕΙΩΣΗ ΕΧΕΙΣ ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ :mrgreen: :mrgreen: :mrgreen: .......ΟΥΤΕ ΣΕΞ ΝΑ ΕΚΑΝΕΣ :!:

 

ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΞΑΝΑΠΑΚΕΤΑΡΕΙΣ ΤΟ ΑΛΕΞΙΠΤΩΤΟ, ΚΑΙ ΒΟΥΡ ΠΑΛΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ :twisted: :twisted: :!:

 

I LOVE THIS GAME :!: :!:

 

ΦΙΛΙΚΑ

ΣΠΥΡΟΣ

[Χρήστος Μ. 3,950]

WOw! Δεν νομίζω να το έκανα αυτό τουλαχιστον έτσι όπως το

σκέφτομαι τώρα, ίσως με κάποια παρακίνηση , αλλά χλωμό με κόβω. Το

χειρότερο σημείο πρέπει να είναι την ώρα της πτήσης του αεροπλάνου και

η αναμονή, ως εκεί τα βλέπω πολύ σκούρα τα πράγματα, την στιγμή που

πέφτεις μάλλον τα ξεχνάς όλα ,ε? . .

 

 

καλή η περιγραφή mate. :!:

[PaniosBanios 5]

Υπάρχει πάντως η δυνατότητα Fidelio να το δοκιμάσεις...

Αν ενδιαφέρεσαι πάντως συννεονήσου με Porfirio

 

Φιλικά

Ο κάφρος του φόρουμ

Παναγιώτης

[porfirio 1,476]

WOw! Δεν νομίζω να το έκανα αυτό τουλαχιστον έτσι όπως το  

σκέφτομαι τώρα, ίσως με κάποια παρακίνηση , αλλά χλωμό με κόβω. Το  

χειρότερο σημείο πρέπει να είναι την ώρα της πτήσης του αεροπλάνου και  

η αναμονή, ως εκεί τα βλέπω πολύ σκούρα τα πράγματα, την στιγμή που  

πέφτεις μάλλον τα ξεχνάς όλα ,ε? . .  

 

 

 καλή η  περιγραφή mate.   :!:

 

ΑΓΑΠΗΤΕ FIDELIO Ο ΚΑΘΕ ΑΛΕΞΙΠΤΩΤΙΣΤΗΣ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ "ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΣΗΜΕΙΟ" :!:

 

ΕΓΩ ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ ΕΙΜΑΙ ΣΧΕΤΙΚΑ ΗΡΕΜΟΣ, ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΝΑ ΒΓΑΛΩ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ ΚΑΙ ΛΕΩ ΚΑΜΙΑ ΒΛΑΚΕΙΑ ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ Η ΩΡΑ ΠΙΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ :!:

 

ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ "ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΣΗΜΕΙΟ" :? :? ΕΙΝΑΙ ΟΤΑΝ ΠΛΗΣΙΑΖΩ ΣΤΗΝ ΠΟΡΤΑ

ΚΑΙ ΜΟΥ ΛΕΩ "ΤΙ ΠΑΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΒΡΕ Μ@Λ@Κ@ :?: :?: :?: "

ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ , ΤΗΕRE IS NO WAY BACK, Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΚΑΙ ΛΕΣ "ΤΗΝ ΕΚΑΝΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΚΑΝΑ ΤΗΝ Μ@Λ@ΚΙ@ ΜΟΥ ΑΣ ΤΗΝ ΚΑΝΩ ΚΑΛΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΚΑΙ ΑΣ ΤΟ ΑΠΟΛΑΥΣΩ" ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΨΕ ΜΕ ΟΤΑΝ ΕΡΘΕΙ Η ΩΡΑ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙΣ "ΣΠΑΖΕΣΑΙ" ΑΦΑΝΤΑΣΤΑ :!: :!:

 

Η ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΝΑ ΠΕΦΤΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ :!:

ΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ Η ΟΠΟΙΑ ΑΝΑΜΙΓΜΕΝΗ ΜΕ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΗ ΔΟΣΗ ΑΔΡΕΝΑΛΙΝΗΣ :twisted: ΣΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΕΝΑ ΕΚΡΗΚΤΙΚΟ ΚΟΚΤΕΙΛ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΩΝ :!:

 

ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΠΕΣ ΟΤΙ "ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΕΚΑΝΑ" ΣΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΩ ΟΤΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΤΩΣΗ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ Ο "ΡΑΜΠΟ" :!: :!: Ο ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΑΣΧΕΤΟΥ ΦΥΣΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ (ΚΑΛΗ ΦΥΣ. ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΣΥΝΔΥΑΖΕΙΣ ΤΟ ΕΝΑ ΑΛΜΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΑΛΛΟ,ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΕΑΝ ΚΑΤΑΦΕΡΩ ΚΑΙ ΚΑΝΩ 3-4 ΑΛΜΑΤΑ ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΕΙΜΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ 7 ΩΡΕΣ ΣΚΙ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΑΡΩ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΟΥ), ΑΠΛΑ ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ ΚΑΡΔΙΑΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ :!: ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΜΠΕΡΔΕΥΟΥΜΕ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ ΑΛΜΑΤΑ ΜΕ ΠΟΛΙΤΙΚΑ, ΕΠΕΙΔΗ ΤΑ ΕΚΑΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ, ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΟΤΙ ΒΓΑΙΝΕΙΣ ΑΠΟ ΜΙΑ ΠΟΡΤΑ ΣΤΟ ΚΕΝΟ :!:

 

ΦΙΛΙΚΑ

ΣΠΥΡΟΣ

[Aris 0]

Σπυρο αν σου πω οτι και μονο απο την περιγραφη σου μ επιασε ταχυκαρδια και τρεμαν τα ποδια μου θα με πιστεψεις?????? :oops:

[porfirio 1,476]

Σπυρο   αν σου πω οτι και μονο απο την περιγραφη σου μ επιασε ταχυκαρδια και τρεμαν τα ποδια μου θα με πιστεψεις?????? :oops:

 

ΛΟΓΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΕ ΑΡΗ, ΕΔΩ ΕΓΩ ΚΟΝΤΕΥΩ ΤΡΙΨΗΦΙΟ ΑΡΙΘΜΟ ΑΛΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΕΓΡΑΦΑ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΜΕ ΕΠΙΑΣΕ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΤΑΧΥΚΑΡΔΙΑ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΣΚΕΨΗ :!: :!:

 

ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΜΟΡΦΙΕΣ ΤΟΥ ΑΘΛΗΜΑΤΟΣ :!:

 

ΦΙΛΙΚΑ

ΣΠΥΡΟΣ

[PaniosBanios 5]

Κανονικά θα έπρεπε να είχα κάνει τη παρούσα δημοσίευση από τη Τρίτη ή την Τετάρτη που μας πέρασε αλλά:1) είχα πάρα πολλές δουλειές 2) δεν είχα τις φωτογραφίες ακόμα ώστε να τις βάλω μέσα στο κείμενο για να πάρετε μια μικρή γεύση τι σημαίνει ελεύθερη πτώση.

 

Το ταξίδι μας ξεκινάει το απόγευμα της Πέμπτης 27-5-2004 από τη Κυψέλη όπου φορτώνεται το Seat Ibiza 1.4 με 3 άτομα και αποσκευές (αφού καθυστέρησε ο Σπύρος με τη δουλειά του καμιά ώρα τουλάχιστον). Με τον υποφαινόμενο λοιπόν, το Σπύρο και ένα άλλο φίλο το Γιώργο (Φτούλης, 32 ετών, στέλεχος της Τράπεζας Πειραιώς και εκπαιδευτής δύτης), ξεκινάμε από την Αθήνα εν τέλει στις 6:30 το απόγευμα. Κατευθείαν με 190 χλμ στην Εθνική και να τρώμε σπιτική τυρόπιτα που έφτιαξε η γιαγιά του Σπύρου για το ταξίδι (εκπληκτική και δυστυχώς λίγη).

 

Πάμε non-stop με εμένα οδηγό μέχρι το Λευκώνα Σερρών (600 χλμ από Αθήνα) όπου και παραλαμβάνουμε τον τέταρτο της παρέας (Παντελής Ζαχαρίας, 35 ετών, Στρατιωτικός) και κατευθυνόμαστε με τρελό beat μέσα στο αυτοκίνητο για τα σύνορα (ο Παντελής στον ελεύθερο χρόνο του εκτελεί και χρέη dj σε μαγαζί). Φτάνουμε στα σύνορα κατά τις 12:30 όπου μετά από κάτι παπατζιλίκια του Σπύρου περνάμε ελεύθερα (Greco Parashootisti και πάει λέγοντας).

 

Αλλαγή οδηγού (Σπύρος στο τιμόνι) και πάμε για Σόφια με ταχύτητες αργές (maximum 120) καθώς ο Σπύρος φοβόταν τα μπλόκα (δεν βρήκαμε κανένα τελικά εκείνο το βράδυ). Το beat ακόμα τρελό μέσα στο αμάξι, εγώ να κοιμάμαι συνοδηγός και μετά στο πίσω κάθισμα και οι άλλοι 2 συνεπιβάτες γλαρωμένοι να κοιμόμαστε μισάωρα.

 

Κάθε μισή ώρα να ανοίγω τα μάτια, να κοιτάω τα χιλιόμετρα και να λέω “Άντε ακόμα! Ήμαρτον” καθώς το ταξίδι αποδείχτηκε ιδιαίτερα μακρύ και κουραστικό. Φτάνουμε Σόφια, πάμε Φιλιππούπολη, μετά Κάρλοβο και στο τέλος Καρλοφέρ (όπου έριξε και τη περίφημη ατάκα ο Σπύρος “Ναι γ..ώ τη που..να μου, Καλοριφέρ επιτέλους – έχουμε και boiler άμα θέλετε).

Με τα πολλά φτάνουμε στις 6:00 το πρωί (12 ώρες ταξίδι σχεδόν) στο Καζανλάκ και τις εγκαταστάσεις. Στρατιωτικού στυλ κτίριο 3όροφο, χτισμένο το 1966, κακοσυντηρημένο και εγκαταλλελειμένο αλλά ευτυχώς ο δεύτερος όροφος που μέναμε ήταν τουλάχιστον καθαρός. Δωμάτια δίκλινα με 2 κρεβάτια και στρωματάκι 5 εκατοστών σκληρό (αλλά με τη κούραση που είχαμε ούτε που το καταλάβαμε). Ένα κομοδίνο αρχαίο, μια ντουλάπα ίδια, ένας νιπτήρας και ένας καθρέφτης 30Χ15. Μπαίνουμε στο δωμάτιο και ο Σπύρος κοιμάται επιτόπου. ΚΑΙ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΡΟΧΑΛΙΖΕΙ ΣΤΙΣ 6:30. Βρε καλέ μου, βρε χρυσέ μου, βρε μπινελίκια, σεξουαλικές απειλές, αυτός το χαβά του και το τρένο περνά συνεχώς τις ράγες… Γλαρωμένος στις 7 η ώρα συνειδητοποιώ ότι έχω το Γιάννη (εκπαιδευτής) δίπλα μου να τσεκάρει αν κοιμάμαι (ναι καλά…).

Χαιρετούρες και επιτόπου ερώτηση “αντέχεις για πτώση ή θες να κοιμηθείς?”. Τι να κοιμηθώ με το Σπύρο δίπλα μου, σηκώνομαι, ντύνομαι, πρωινό και κατευθείαν στη ζώνη ρίψης (με το μάτι γαρίδα). Εκπαίδευση μισή ώρα θεωρία, εξοπλιζόμαστε, τσεκαριζόμαστε και βουρ στο Antonov. Πρώτα χίλια μέτρα, ιμάντες στο συρματόσχοινο και η πόρτα ανοίγει. Άμα σας πω ότι φοβήθηκα θα πω ψέμματα. Ήμουν τόσο κουρασμένος που η αδρεναλίνη ήταν ίσως και υπό του μηδενός. Ο πρώτος μαθητής (Αστέρειος) κομπλάρει και πέφτω εγώ πρώτος….

 

Τώρα τι να περιγράψεις? Την αίσθηση που είσαι έτοιμος στη πόρτα με το χάος από κάτω σου και τον αέρα να σε μαστιγώνει στο πρόσωπο? Το Γιάννη που σε κοιτάει και τον κοιτάς στα μάτια και σου λέει “έτοιμος?”, τον κοιτάς, του λες “είμαι οκ” και σου λέει “φύγε!”…. Και εσύ φεύγεις… Εκείνη την ώρα δεν καταλαβαίνεις χέρια, πόδια τίποτα… Είσαι στο απόλυτο κενό για δύο με τρία δευτερόλεπτα και βλέπεις το φτερό, τη πόρτα του αεροπλάνου και τον Γιάννη που σε κοιτάει ενώ απομακρύνεται… (Πρέπει να έχω και 160 σφυγμό τώρα που το γράφω, εκείνη τη στιγμή δεν ξέρω τι είχα). Και όπως νιώθεις το τίποτα από κάτω σου, ξαφνικά τραντάζεσαι ολόκληρος! Μόλις αποκτήσατε θόλο αγαπτητέ αλεξιπτωτιστή…

 

Καλά το ότι ούρλιαζα σα παλαβός με το θόλο από πάνω μου δεν μπορώ να σας το περιγράψω. Την επόμενη φορά θα πάρω μαγνητόφωνο… Αφού ρυθμίζω τα φρένα μου, παίρνω πορεία για προσγείωση και κάνω χαβαλέ με στροφές στον αέρα (τα ουρλιαχτά, τα μπινελίκια χαράς και πάει λέγοντας συνεχίζονται μέχρι το έδαφος).

Στην τελική ευθεία (100 μέτρα από το έδαφος), κλείνεις πόδια, λυγίζεις λίγο γόνατα και αστραγάλους και σφίγγεσαι (πιο πολύ και από τον Arnold). Το έδαφος το βλέπεις να έρχεται με μεσαία ταχύτητα αλλά το impact είναι πολύ πιο απότομο από ότι το περιμένεις. Σκάω, roll, και σουβλιά στον αριστερό αστράγαλο (το σπασμένο). “Πρόβλημα λέω…” Μέσα σε δύο λεπτά όμως το πόδι είναι εντάξει, μαζεύεις αλεξίπτωτο και πάς στη ζώνη ρίψης. Παρατάς τα πάντα για πακετάρισμα στους Βούλγαρους και βουρ με την ομάδα στο διπλανό κτίριο-ταβέρνα να δούμε το βίντεο με τις εξόδους (σε 2-3 μέρες θα το έχω και στα χέρια μου).

Ο Γιάννης να παραδίδει μαθήματα τεχνικής, αναστολών, συμβουλές και πάει λέγοντας. Τρελή ευθυμία και ευεξία. Μέσα σε 30 λεπτά είσαι ξανά στη ζώνη και επιβιβάζεσαι στο αεροπλάνο. Δεύτερη πτώση με στατικό ιμάντα (δηλαδή το αλεξίπτωτο ανοίγει αυτόματα, για εμπλοκές και λοιπά προβλήματα δεν θα σας κουράσω, παραείναι τεχνικό το θέμα και δεν είχαμε κανένα πρόβλημα σε καμία πτώση).

Ξανά ανοίγει η πόρτα, βλέπεις κάτω, στέκεσαι και πηδάς με το μυαλό σου αυτή τη φορά στη τεχνική (να την κάνεις σωστά γιατί τη πρώτη φορά έπεσες σαν κουβάς).Αφιερώνω στη κάμερα το άλμα σε αγαπημένο μου πρόσωπω και πέφτω. Ξανά τα ίδια βλέπεις, νιώθεις λίγο περισσότερο τα χέρια σου, άνοιγμα θόλου, ουρλιαχτά, χαβαλές και πάει λέγοντας. Έχεις κάνει όμως τη καφρίλα, έχεις βάλει μπουφάν με τσέπες και μέσα έχεις το κινητό!!! Στρώνεις πορεία, βγάζεις το κινητό, το βάζεις στο μεγάφωνο (φοράς κράνος οπότε τα αυτιά σου είναι καλυμμένα) και παίρνεις αγαπημένο σου πρόσωπο και τον ρωτάς επί λέξει “Έχεις δει ποτέ τη Γη από τα 800 μέτρα ψηλά ενώ κατεβαίνεις με αλεξίπτωτο?” (από τις πιο συγκινητικές στιγμές του 4ημέρου). Κλείνεις κινητό, προσγειώνεσαι, βίντεο και πάει λέγοντας (πάλι πόνεσε ο αστράγαλος).

3 πτώση πριν το μεσημεριανό φαγητό και αυτή τη φορά είναι που σε χτυπάει η αδρεναλίνη καθώς έχεις αρχίσει και καταλαβαίνεις τι γίνεται… Πηδάς, κάνεις σωστά τη τεχνική (“Βλέπω και τραβώ” - “Θόλο ελέγχω” και πάει λέγοντας) και προσγειώνεσαι (ουρλιαχτά και τα συναφή).

Βίντεο, μεσημεριανό φαγητό, κουβεντούλα, πολύ φιλική ατμόσφαιρα, μεσημεριανός υπνάκος στη ζώνη κάτω από τον ήλιο (και πολύ χουζούρεμα) και το απόγευμα καμία πτώση λόγω αέρα…

Βραδυνό φαγητό και ύπνος τρελός (άυπνος 36 ώρες τουλάχιστον) από τις 11 το βράδυ μέχρι τις 7 το πρωί. Πρωινό ξύπνημα από τη παρουσία του Γιάννη πάλι δίπλα στο κρεβάτι, πρωινό, εξοπλιζόμαστε και πέφτουμε κύριοι. Πρώτη φορά που μου βάζουν εικονική λαβή την οποία και πρέπει να τραβήξω πριν ανοίξει το αλεξίπτωτο (για να αποδείξεις ότι έχεις βρει την τεχνική και πλέον μπορείς να ανοίξεις μόνος σου χωρίς να έχεις στατικό ιμάντα). Αεροπλανάκι, υψόμετρο, πορτούλα να ανοίγει (έχει γίνει πλέον θεσμός να είμαι ο πρώτος μαθητής που πέφτει όταν ανόγει η πόρτα).

Πηδάω, κρατάω σωστή στάση, ψαχουλεύω τη λαβή, την αρπάζω λες και θέλω να τη λιώσω και τραβώ λες και το τράβηγμα αυτό είναι θέμα ζωής και θανάτου (καλά η αδρεναλίνη είναι η πρώτη φορά που έχει χτυπήσει κόκκινα). Τραβάω λαβή πριν ανοίξει το αλεξίπτωτο, φέυγει όλο το σύρμα από μέσα (έτσι πρέπει να γίνεται για να απελευθερώνεται ο πύρος) και την κρατάς στο χέρι σου την ώρα που ανοίγει το αλεξίπτωτο σκεφτόμενος “Μόλις έσωσα τη ζωή μου” και παρόμοιες ανησυχίες… (Το συρματόσχοινο από το τράβηγμα έκανε καμπύλη και με έγδαρε στο λαιμό αλλά εκείνη τη στιγμή και 10 λίτρα αίμα να τρέχανε δεν θα το είχα παρατηρήσει…)

Ουσιαστικά το 4ο αυτό άλμα ήταν το δεύτερο πιο σημαντικό γιατί αποδεικνύεις στον εκπαιδευτή σου και πολύ περισσότερο στον εαυτό σου ότι είσαι έτοιμος για το πρώτο σου άλμα ελευθέρας και ότι θα μπορέσεις να τραβήξεις λαβή (και δεν θα σου ανοίξει το θόλο ο εφεδρικός μηχανισμός, ο οποίος όπως και να το κάνουμε, μηχανισμός είναι, πάντα μπορεί να αποφασίσει να μη δουλέψει). Τα ουρλιαχτά και τα μπινελίκια ευχαρίστησης είναι στο κύβο μέχρι τη προσγείωση…

Συγχαρητήρια στο έδαφος, βίντεο που αποδεικνύει ότι πολύ σωστά τράβηξα και δήλωση του Γιάννη “ Το επόμενο άλμα σου είναι ελευθέρας”. Αδρεναλίνη στο κόκκινο από το έδαφος πλέον. Άγχος άφθονο (στην 4η είχε λιγότερο) και μούγγα στο αεροπλάνο. Ανοίγει η πόρτα και τα πόδια σου είναι σχεδόν στα όρια της κατάρρευσης. Πηδάς και ξέρεις ότι η ζωή σου είναι στα χέρια σου. Στέκεσαι, σε μαστιγώνει ο αέρας, ο Γιάννης σε κοιτάει με βλέμμα που λέει “Το έχεις, σκίστου τα ράμματα” και πηδάς…

(Το πρώτο ελευθέρας ήταν αφιερωμένο on camera στο παππού μου που μου χορήγησε την όλη εκδρομή στη Βουλγαρία, να είναι πάντα καλά…)

Καλή τεχνική, μόνος σου για πρώτη φορά στον αέρα, παει να σε γυρίσει κωλοτούμπα και τραβάς. Αλλά αυτή τη φορά περιμένεις δύο δευτερόλεπτα ακόμα με τη λαβή στο χέρι (καθώς το αλεξίπτωτο το άνοιξες εσύ και δεν άρχισε να ανοίγει με το που βγήκες από το αεροπλάνο). Και μετά τα δύο δευτερόλεπτα έρχεται το πολυπόθητο και αγχολυτικό τράνταγμα… (μέχρι το έδαφος πρέπει να ακουγόμουνα έτσι όπως έκανα)… Βάζεις τη λαβή μέσα στη μπλούζα και σε κατάσταση ναρκομανούς πας και προσγειώνεσαι.

Στο έδαφος σε βλέπει η μοναδική Ελληνίδα κοπέλα του γκρουπ (η οποία είναι και έμπειρη σχετικά – 20 πτώσεις) και σε ρωτάει πως ήταν… Αρχίζει τα δικά σου και εκείνη τη στιγμή σου λέει “κοίτα το χέρι σου”. Το κοιτάς και το βλέπεις να τρέμει (δεν το έχεις καταλάβει) λες και έχεις παίξει ξύλο με ολόκληρο τάγμα και βγήκες ζωντανός… Αδρεναλίνη μέχρι θανάτου που λένε…

Κλασσικά βιντεάκι, διορθώσεις και πάμε για την 6η (πριν το μεσημεριανό). Πλέον ελευθερατζής (έχουν πέσει οι σχετικές αγκαλιές και τα φιλιά με το Σπύρο, έφαγα και τις παραδοσιακές κλωτσιές για το πρώτο μου ελευθέρας) πάμε να με αμολύσουν από τα 1100.

Πηδάνε οι μαθητές (οι υπόλοιποι ακόμα έχουν προβλήματα τεχνικής και κρίνονται ανέτοιμοι για ελευθέρας), κλείνει η πόρτα (πρώτη φορά που βλέπω τη πόρτα να ξανακλείνει), ξανανοίγει η πόρτα (πηδάει μια άλλη κοπέλα και πιστεύω πως θα με πετάξουν και μένα), αδρεναλίνη συνεχώς στα κόκκινα, ξανακλείνει η πόρτα!!! (ρε γμτ έπρεπε να πέσω, δεν έπρεπε?). Ανεβαίνει το Antonov στα 1650 μέτρα, ανοίγει η πόρτα, γυρνάει πίσω ο Γιάννης, με βλέπει και λέει το απίστευτο “Ρε σεις αυτόν εδώ τον ξέχασα…”. (αν ήμουν ποτέ στα πρόθυρα λιποθυμίας μάλλον ήταν αυτή η στιγμη). Και τώρα τι ρε Γιάννη ρωτάω… Τίποτα μου λέει, το έχεις το άθλημα, πήδα… (3 εγκεφαλικά, 2 ανακοπές και πάει λέγοντας, η διαφορά οπτικά από τα 1000 στα 1650 είναι τεράστια). Γυρνάω στη κάμερα, δηλώνω “1650 μέτρα, τη γα..σαμε” και πηδώ (κάφρος ακόμα και σε τέτοιες στιγμές). Ούτε στη πόρτα στάθηκα, ούτε το Γιάννη κοίταξα, τίποτα, έφυγα με το κεφάλι ευθεία…

Και τώρα πάρε δύο κωλοτούμπες να έχεις (αφού δεν κράτησες στάση ελευθέρας) και μια ψιλοπεριδήνηση (τα πόδια μου ήταν άλλα ντ’ άλλων). Κλείνω τα μάτια (τρομερή αίσθηση το απόλυτο κενό παιδάκια, αδύνατον να το περιγράψεις), καταλαβαίνω ότι τα πόδια μου είναι λάθος, τα φτιάχνω και ο αέρας με φέρνει παράλληλα με το έδαφος με το κεφάλι κάτω (έτσι πρέπει.). Έχω ανοίξει τα μάτια και βλέπω το έδαφος να έρχεται… Και τότε νιώθω τράνταγμα… Και αρχίζω τα καντήλια (κανονικά καντήλια εκνευρισμού, όχι ευχαρίστησης).

Επειδή ήμουν προγραμματισμένος να πηδήξω από τα 1100, ο μηχανισμός του αλεξιπτώτου μου ήταν χρονικά ρυθμισμένος να ανοίξει μετά από 5 δευτερόλεπτα (τα οποία και πέρασαν και ο μηχανισμός σωστά δούλεψε και άνοιξε το αλεξίπτωτο). Άρα υποτίθεται ότι θα μου άνοιγε περίπου στα 950 μέτρα (υπολογισμοί δεν σας νοιάζουν). Το θέμα είναι ότι πηδώντας από τα 1650 μετά από 5 δευτερόλεπτα άνοιξα περίπου στα 1400 (το οποίο είναι και ιδιαίτερα ψηλά) και έχεις πολύ ώρα μέχρι το έδαφος. Αφού σπάσεις το φράγμα των 1100 μέτρων, μετά πηδάς με μηχανισμό ο οποίος ανοίγει βαρομετρικά στα 1000 μέτρα πάνω από τη Γη. Η όλη τσαντίλα μου ήταν ότι είχα και άλλο χρόνο να κάνω ελεύθερη πτώση (και μάλιστα σε σωστή στάση) αλλά το ρημάδι με άνοιξε (και καλά έκανε φυσικά).

Προσγείωση, τσαντίλα εγώ που έχασα άλλα 5 δευτερόλεπτα ευχαρίστησης, επίπληξη στο Γιάννη από τον master της ζώνης επειδή πέσαν 2 άτομα από τα 1650 (ενώ 1 ήταν προγραμματισμένος για 1100, οι Βούλγαροι είναι πολύ αυστηροί με την ασφάλεια).

Κλασσικά βίντεο, μεσημεριανό φαγητό, λίγο ύπνος στη ζώνη, καφές, τσιγάρα, κουβέντες, χαρές και πανηγύρια και κατά τις 5 το απόγευμα ξανά πτώση… Και μία από τις πιο ωραίες εικόνες της ζωής μου…

Φανταστείτε ένα άσπρο διπλάνο σε καταπράσινο χωράφι, με τον κινητήρα να δουλεύει και το γρασίδι να κουνιέται σαν κύμα από τον αέρα… Και 11 άτομα βαρυφορτωμένα με αλεξίπτωτα, με αργό και αποφασιστικό βήμα κατευθύνονται προς την πόρτα του αεροπλάνου για να μπουν μέσα και μετά να πηδήξουν… Απόγευμα, ελαφριά ζέστη, όμορφα χρώματα και συνειδητοποιείς ότι είσαι ανάμεσα σε όλους αυτούς τους τύπους οι οποίοι μέσα σε 36 ώρες έχουν γίνει φίλοι και ακόμα περισσότερο σύντροφοί σου, είστε μία ομάδα που ο ένας στηρίζει τον άλλο, ανησυχεί για αυτόν και περνάει εκπληκτικά μαζί του… Είναι ένα αίσθημα συντροφικότητας που όσα αθλήματα και αν έχω κάνει δεν το έχω ξαναζήσει… Εκείνα τα 100 μέτρα προς το αεροπλάνο, με όλους σιωπηλούς και το κινητήρα να ακούγεται με κάνανε να δακρύσω την ώρα που έφτανα κοντά και είναι μια εικόνα η οποία έχει καεί δια παντός μέσα στο μυαλό μου….

Δηλωμένος να πέσω στα 1300 μέτρα (με μηχανισμό για χιλιόμετρο) πάλι ανεβαίνουμε, πετάμε τους μαθητές (πλέον έχω φύγει από αυτό το γκρουπ) και η πόρτα ξανακλείνει. Στα 1250 είμαι όρθιος, το αλτίμετρο δείχνει σταδιακά 1300, 1350, 1400, 1450 και εκεί ρωτάω το Γιάννη “Τι έγινε πάλι με ξέχασες?”. Ο οποίος μου απαντάει με χαμόγελο “¨Όχι επίτηδες το κάνω, θέλω να σου δώσω εμπειρία γιατί το κατέχεις το άθλημα και σε θέλω στην ομάδα”. Σοκαρισμένος εγώ από τη δήλωση απαντάω “Άμα με θέλεις φυσικά και θα έρθω”. Και ο Γιάννης με ύφος ”Θα έρθεις ε? Τότε τι κάνεις εδώ μέσα?”. Και συγχρονισμένα αυτός με αρπάζει και με πετάει έξω (ενώ εγώ τρέχω). Τα πάντα θα σας τα δείξω σε βίντεο (δηλώσεις, ο Banios να φεύγει κομμάτια από το αεροπλάνο).

Κλασσικά κωλοτουμπίδι, κωλοτουμπίδι, περιδίνηση δεξιά, στρώνω στάση, με φέρνει ο αέρας και βλέπω για πρώτη φορά ένα χωράφι μου να μεγαλώνει, να μεγαλώνει, να μεγαλώνει… Δεν έχω μετρήσει (ούτε πρόκειται να το κάνω ποτέ, μέσα στην εβδομάδα παραγγέλνουμε 6 αλτίμετρα χειρός από Αμερική) οπότε λέω μέσα μου “Μεγαλώνει, Μεγαλώνει γερά παιδιά, γάλα το κάναμε, Τράβα”.

Το συναίσθημα του πιάνω τη λαβή, τη τραβώ και περιμένω το αλεξίπτωτο να ανοίξει δεν περιγράφεται πάλι… Τράνταγμα και κραυγές χαράς για κανά λεπτό…Απίστευτη αίσθηση η ελεύθερη (η οποία ήταν να φανταστείτε μόνο για 5-6 δευτερόλεπτα, σκεφτείτε να το κάνεις περισσότερο).

Προσγείωση, βίντεο και ακύρωση της υπόλοιπης ημέρας (τελειώσαν τα καύσιμα στα αεροπλάνα, το τι γέλιο κάναμε δεν μπορείτε να φανταστείτε…)

Βραδάκι, φαγητό, πάμε στη πόλη, φαγητό και εκεί (ε με 5 ευρώ πίτσα 16 κομμάτια λυπηθήκαμε να μην τη πάρουμε), μετά μπαράκι (3 και ο κούκος), clubuki (πιτσιρικαρία, χαμός, όλοι σχεδόν αμούστακοι, κοριτσάκια αλλά και κάτι πολύ καλά κομμάτια με πολύ καλά σώματα. Ακόμα και άσχημη να ήταν η Βουλγάρα, δύσκολα ήταν χοντρή. Άντε να ήταν το 10% - ενώ Ελλάδα είναι πλέον η χαρά της παχυσαρκίας και της κυτταρίτιδας).

Ύπνος, ξύπνημα από τις φωνές του Γιάννη, πεταγόμαστε, ντυνόμαστε και πάμε για το πρώτο (και τελευταίο άλμα της ημέρας αφού είναι το 8ο και τελειώνει το πακέτο μου) άλμα. Δηλωμένος 1350, φτάνουμε πάλι στα 1600 όπου κλασσικά ο Γιάννης μου λέει “Στάσου στη πόρτα”. Καλά πλάκα μου κάνεις, του λέω. Τα δύο τελευταία άλματα έφυγα κομμάτια, τώρα θα σταθώ στη πόρτα? Καλά μου λέει, φύγε βουτιά τότε… Και έχοντας συννενοηθεί με το Σπυράκο, ακούγεται πλέον το περίφημο στη κάμερα (από εμένα, το Σπύρο και κάποιον άλλο από την ομάδα που κατάλαβε τη έπαιζε) “ READY? SET? ΣΤΟΥ ΔΙΑΟΥΛΟΥ” και βλέπεις ένα PanioBanio να φεύγει πηδώντας από το αεροπλάνο φωνάζοντας “Στου Διάουλου”.

Στον αέρα τώρα, τουμπίδι, τουμπίδι, περιδίνηση, περιδίνηση, στρώνω στάση, και περιμένω να ακούσω την οριακή μου ταχύτητα (όταν πέφτεις ελευθέρας, με το που πιάσεις 250χλμ/ώρα, η βοή του αέρα από μπάσσα μετατρέπεται απότομα σε συριγμό). Υπολογισμένο ότι θες 300 μέτρα να πιάσεις οριακή ταχύτητα, αφήνω και άλλα 2-3 δευτερόλεπτα (όλα μεγαλώνουν και πάει λέγοντας) να πέφτω με 66μ/δευτερόλεπτο και τραβώ. Ανοίγω περίπου στα 1050 και μετά από λίγο ακούω και το μηχανισμό (που μου επιβεβαιώνει ότι άνοιξα πολύ σωστά). Τσιρίδες πλέον είναι λίγες καθώς από τα τραντάγματα της ελευθέρας έχω κάνει εγκαύματα στους ώμους και τους λαγωνιαίους και κοιτάω να κάτσω καλά στο αλεξίπτωτο για να μη με κόβει. Προσγειώνομαι άτσαλα (κακός υπολογισμός με τα στάχυα) και με χτυπάει ο αριστερός αστράγαλος (για αυτό και δεν έκανα και 9ο άλμα ενώ μπορούσα εύκολα).

Πακετάρουμε, φορτώνουμε το αμάξι και φεύγουμε 3 άτομα για Θεσσαλονίκη (κατά τις 1 φύγαμε από εκεί, σύνορα στις 7, Θεσσαλονίκη στις 9). Αφήνω τον έναν στο Λευκώνα, τον άλλο στο Μακεδονία (ο Σπύρος είχε κάτσει Βουλγαρία, επέστρεψε με τα παιδιά στην Αθήνα) και κάθομαι 2 μέρες Θεσσαλονίκη incognito όπου και πέρασα υπέροχα με βόλτες, καφέδες στη Χαλκιδική, πέρασα και λίγο από το Nokia (αλλά ήμουν incognito οπότε δεν ειδοποίησα κανέναν ότι βόλταρα Θεσσαλονίκη, κατάλαβες τώρα Serj που με ρώταγες πως ήξερα που κοίταζε η εξέδρα?).

Επιστροφή Τρίτη πρωί στην Αθήνα, μου τραβήξανε και ένα δικαστήριο στην Εθνική οι μπάτσοι (το radar έγραφε 178, λάθος κάνανε, με 200 πήγαινα εκείνη την ώρα) και δηλωμένα αυτές οι μέρες από Πέμπτη απόγευμα μέχρι Τρίτη πρωί πρέπει να ήταν οι καλύτερες της ζωής μου (αν όχι οι καλύτερες τότε σίγουρα μέσα στο Top3). Πραγματικά ακόμα ψάχνω τι άλλο θα μπορούσα να κάνω ώστε να γίνει πιο ολοκληρωμένο το 5ήμερο (μη πείτε για σκι παιδιά, θυσιάζω εύκολα 3 μέρες σκι για μια μέρα ελεύθερης πτώσης…είμαι αμαρτωλός, το ξέρω).

Πλέον ετοιμαζόμαστε για τις παραγγελίες από Αμερική, περιμένουμε τη στολή της ομάδας (έδωσα ήδη τα μέτρα) και ονειρεύομαι το 3μερο του Ιουλίου που μάλλον θα ξανανέβουμε…

Εδώ να πω ότι: Η ελεύθερη πτώση δεν έχει ΚΑΜΙΑ ΜΑ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ με οτιδήποτε έχετε κάνει ως τώρα (και εγώ έχω κάνει και άφθονα παλαβά και μη αθλήματα στη ζωή μου). Τώρα που έκανα ελεύθερη αποκλείεται να πάω για bunjee, πραγματικά μου ακούγεται αστείο… Επίσης όλα όσα έλεγε ο Σπύρος περί ελευθέρας αποδυκνείονται κατά 99% αληθινά (το 1% το αφήνω γιατί μπορεί να περιγράψω κάτι διαφορετικά και η αδρεναλίνη του καθενός εκλύεται ίσως δε διαφορετική χρονική στιγμή). Επίσης ότι έλεγε ο Σπύρος ότι οι παραπεντάδες είναι ερασιτέχνες μπροστά στους ελευθερατζίδες… Ε έχει δίκιο παιδιά…. Το άθλημα είναι αδρεναλίνη Χ 5 (έστω ότι σκί και παραπέντε είναι χ2). Δεν έχω ιδέα αν θα ξεκινήσω πλέον παραπέντε, καθώς προτιμώ 3 φορές να ξοδέψω λεφτά για εξοπλισμό και πτέρυγα ελευθέρας και ταξίδια στη Βουλγαρία παρά για παραπέντε…Συγγνώμη και πάλι αλλά άμα είσαι τελικά adrenaline junkie (που φαίνεται ότι είμαι κάργα), αυτή είναι η ωμή αλήθεια…

Όποιος το σκέφτεται να έρθει στο επόμενο ταξίδι για την εμπειρία ξέρει πώς να με βρει. Όποιος φοβάται η φοβήθηκε πάντα είχε τη δυνατότητα να μην πηδήξει (ενδεικτικά αναφέρω πως 1 μαθητής έκανε μόνο 4 στατικούς ιμάντες και δεν ξαναπήδηξε λόγω πίεσης, 1 έκανε 8 στατικούς ιμάντες και 1 ελευθέρας και 1 έκανε 7 στατικούς ιμάντες και 1 ελευθέρας… Μόνο εγώ από τους 4 μαθητές έκανα 4 στατικούς ιμάντες και 4 ελευθέρας- 3 από τα οποία πάνω από τα 1500 – γεγονός που συμβαίνει σε 5% των μαθητών, ίσως και λιγότερο…)

Θα μπορούσα να γράψω 60 και όχι 6 σελίδες για το 5ήμερο αλλά φτάνει, 2 ώρες τώρα έχω αφήσει το διάβασμα μου για να γράψω αυτά τα απομνηνμονεύματα…

 

Στη διάθεσή σας για κάθε διευκρίνιση, απορία και πάει λέγοντας…

Πολύ χαρούμενος που σας ξαναβρήκα αρτιμελής.

Πολύ μικρές παράμετροι μπορούν πλέον να αλλάξουν και να κάνουν τη ζωή μου πιο ευτυχισμένη από ότι είναι τώρα…

Ο κάφρος ελευθερατζής του φόρουμ

Παναγιώτης

 

Υ.Γ. Να εκφράσω τις ευχαριστίες μου και την αγάπη μου στο Σπύρο – Porfirio καθώς χωρίς αυτόν δεν θα είχα γνωρίσει τη χαρά της ελευθέρας. Επιπλέον να δηλώσω ότι δεν θα ξεχάσω ποτέ τα χοροπηδητά, τις αγκαλιές, τα φιλιά και στο Σπύρο να τον σηκώνω στην αγκαλιά μου μετά το πρώτο ελευθέρας…

Υ.Γ. Να εκφράσω τις ευχαριστίες μου και την αγάπη μου στον εκπαιδευτή μου Γιάννη Δελαπόρτα για την εκπαίδευση, τη συμπαράσταση, το σταθερό βλεμμα του την ώρα που πήδαγα, την εμπιστοσύνη του σε μένα, τη σωστή κρίση και εκτίμησή του, το άγχος και την αγάπη που έδειχνε μέχρι να δει ότι όλοι οι μαθητές του είχαν ανοίξει αλεξίπτωτα σωστά και θα προσγειώνονταν ασφαλείς στο έδαφος καθώς και την πρόσκληση – πρόκληση να γίνω μέλος της μοναδικής Greece Skydiving Team που υπάρχει στη χώρα μας.

Υ.Γ. Χαιρετισμούς, αγκαλιές, κλωτσιές και φιλιά σε όλους (12) τους ελευθερατζίδες για τις πολύ όμορφες στιγμές που περάσαμε πάνω, για το χιούμορ τους, τις πλάκες και την ευθυμία τους. Χωρίς εσάς παιδιά το ταξίδι δεν θα άξιζε τόσο πολύ…

Υ.Γ. Απέραντη αγάπη σε όλους όσους κάνανε αυτό το 5ήμερο το καλύτερο της ζωής μου (Γονείς, φίλοι και πάει λέγοντας)…

 

Σπυράκο ξέχασα τίποτα? Συμπλήρωσέ με….

 

READY? SET! TO HELL REEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE!

[PaniosBanios 5]

WARNING! Skydiving is a highly dangerous activity that may result in sudden changes in your behavior and personality! Participants may experience some or all of the irreversible side effects. EXCITEMENT! PLEASURE! EUPHORIA! Additional Side-Effects Include: Sudden urge to spend thousands of dollars on skydiving equipment! Peaked curiosity about turbine powered aircraft and small digital video cameras! Inability to sleep past 7:00 a.m. on Saturday and Sunday mornings! Frequent cases of daydreaming in the workplace. Loss of interest in routine, boring, weekday activities! Repeated viewing of weather forecasts with frequent uncontrollable outburst of rage towards meteorologists predicting rain, low clouds, or gusty winds! Inability to enjoy any conversation that is not skydiving related! CAUTION! Do not participate in skydiving unless you fully understand the impact of these side effects and are ready to accept full responsibilty for your actions!

[vipersx 0]

διαβάζοντας με προσοχή τα όσα έγραψες Πανούλη ομολογώ πως μ' έχεις στείλει τελείως... μόλις τελείωσα την ανάγνωση του post σου και άισθάνομαι πως είμαι σε άλλο κόσμο...

φαντάζομαι πως νιώθεις εσύ μετά από μια τέτοια εμπειρία ζωής...

ένα έχω να πω

ΘΕΛΩ ΚΙ ΕΓΩ

φιλικά

Θωμάς

[ALCATRAZ 6,827]

ΘΕΛΩ ΚΙ ΕΓΩ

 

Pε Θωμα δε το αφηνεις καλυτερα?

Δεν ειδες τον αλλο που προσγηωθηκε?

 

Eγω σε παω στοιχημα οτι αν θα κανεις αλμα θα προσγηωθεις πανω σε κανενα μηχανακι

[PaniosBanios 5]

Ξέχασα να παραθέσω πως τη Δευτέρα που ξύπνησα (αλλά και την Τρίτη) είχα έντονη την επιθυμία να κάνω τουλάχιστον ένα άλμα. Καθώς 3 μέρες συνεχόμενες πέφταμε στις 9 το πρωί, τα επίπεδα της αδρεναλίνης μου ήταν συνεχώς ανεβασμένα.

Τη Δευτέρα λοιπόν και την Τρίτη που δεν ανέβηκαν τα επίπεδα στα συνηθισμένα όρια των προηγούμενων ημερών, ήμουν ένα ράκος (παρόλο που η ψυχολογία μου ήταν εκπληκτικά καλή). Παραλίγο να κοιμηθώ δύο φορές στο τιμόνι (από κατάπτωση) και γενικά πλέον ξέρω περίπου πως νιώθουν τα πρεζόνια από την έλλειψη ναρκωτικών.

Όσο για τις προσγειώσεις, αν έχεις λίγο μυαλό στο κεφάλι σου και δεν κάνεις χαζομάρες, είναι αδύνατο να πας να προσγειωθείς εκεί που πήγε ο τύπος (άμα έχεις 10 στρέμματα ζώνη ρίψης και 10 δέντρα, ε είσαι βλάκας αν πετύχεις δέντρο). Να προσθέσω ότι το παλικάρι που προσγειώθηκε εκεί, έπεσε ανάμεσα στα δέντρα και το κτίριο και δεν έπαθε τίποτα. Γενικά κανείς δεν χτύπησε όσο είμασταν εκεί.

 

Μπορεί να γράψω και άλλα, καθώς συνέχεια θυμάμαι πράγματα και καταστάσεις...

Φιλικά

Ο κάφρος του φόρουμ

Παναγιώτης

[proteusdiver 0]

Βρε συ Πάνο, στην «οικογενειακή» φωτό, στην κάτω σειρά ο Κώστας Μαυροχωρίδης είναι (από Θεσ/νικη);

[PaniosBanios 5]

Στην οικογενειακή φώτο στη κάτω σειρά από αριστερά έχουμε:

 

Κώστας Γκαγκανιάρης (νομίζω αυτό είναι το επίθετό του, είναι από Σέρρες το παλικάρι αν θυμάμαι καλά), (ο δικός μας) Σπύρος Σπυρίδων, ο Θανάσης Κονσολάκης (καπετάνιος στο πολεμικό ναυτικό), ο Γιάννης Δελαπόρτας (εκπαιδευτής skydiving και γυμναστής από το Μεσολόγγι) και ο Αντρέας Λιάπης (από τη Πάτρα).

 

Και όσον αφορά τις προσγειώσεις σε μηχανάκια, υπήρξε παλικάρι (Ελληνάρας μαθητευόμενος) ο οποίος κατάφερε να προσγειωθεί πάνω σε καπό αυτοκινήτου και να το βουλιάξει (σταματημένο). Αλλά είπαμε, άμα έχεις το μυαλό στο κεφάλι σου αυτά δεν συμβαίνουν. Αν από την άλλη δεν το έχεις, μπορείς πάντα να πάρεις τα ηλεκτροφόρα καλώδια αγκαλιά και να σε φάμε για μεσημεριανό ή βραδυνό ανάλογα (μη πάει χαμένο τόσο κρέας ρε παιδάκι μου).

 

Φιλικά

Ο κάφρος του φόρουμ

Παναγιώτης

[ALCATRAZ 6,827]

... και επειδη μου εχουν σπασει τα νευρα που δεν επιτρεπεις, ρε Paliobanio, στο album σου με τις φωτο απο το SKYDIVING σχολιασμους, θα σχολιασω εδω, στο topic που ανοιξες, και ας ειναι και ψηλοξεκαρφωτο :twisted: :twisted: :twisted:

 

PANIOSBANIOS: Και κοιτώντας αυτόν που έπεσε πίσω από το κτίριο μέσα στα δέντρα!

Φτου..... σε λαθος αλεξιπτωτο εγινε η δολιοφθορα. Κριμα ρε Σπυρο στις μιζες που σου δωσαμε . Αντε ρε Πανουλη, ποτε θα ξαναπας??? υπαρχει ακομα ελπιδα κυριοι. Aυτην την φορα θα παρουμε πιο δραστικα μετρα.

[PaniosBanios 5]

Καλά που το σχολίασες γιατί δεν είχα παρατηρήσει ότι είχα κλειστο σε σχολιασμούς το Album. Τώρα άνοιξε, οπότε μπορείς να γράψεις ότι θέλεις :!: :wink:

 

Και κλασσικά θα απαντήσω δεόντως :twisted:

 

Όσο για τις δολιοφθορές, ακόμα να καταλάβετε πως όταν πηδάει ο PaniosBanios όλα γίνονται τέλεια :?: (Φτου μου μη με ματιάσω) :twisted:

 

Άντε να δούμε τι θα σκεφτείτε ακόμα για να με ξεφορτωθείτε... (εγώ φταίω που άκουσα πως ενδιαφέρονται μερικοί Snowclubites να ανέβουν ξανά μαζί μας τον Ιούλιο και χάρηκα... Για να με σαμποτάρετε θέλετε να έρθετε ε? :wink: )

 

Φιλικά

Ο κάφρος του φόρουμ

Παναγιώτης

 

Υ.Γ. Κακό σκυλί ψόφο δεν έχει...

[porfirio 1,476]

ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΡΕ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΕ ΤΑ ΩΡΑΙΑ ΣΟΥ ΤΑ ΜΥΝ. :!:

 

ΛΟΙΠΟΝ ΠΕΡΙΤΟ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΟΤΙ ΤΟ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΚΑΜΙΑ ΔΕΚΑΡΙΑ ΤΟ ΜΥΝ ΣΟΥ, ΟΧΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΑΛΛΑ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΞΕΦΕΥΓΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΡΟΥΤΙΝΑ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΥΩ ΕΚΕΙ ΨΗΛΑ ΣΤΑ 3000 ΜΕΤΡΑ ΟΠΟΥ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΟΛΑ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΤΟΣΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ :!: :!:

 

 

ΠΑΝΤΩΣ ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙΣ ΓΙΑ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ :twisted: :twisted: :twisted: :!: :!: :!:

 

 

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΗΤΑΝ ΚΟΥΡΑΣΗ, Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΝΑ ΛΕΓΕΤΑΙ ,ΙΔΙΩΣ ΟΤΑΝ ΠΗΡΑ ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ ΜΟΥ ΕΦΥΓΕ Η ΜΑΓΚΙΑ :!: :!:

 

ΠΑΝΤΩΣ ΧΑΛΑΛΙ Η ΚΟΥΡΑΣΗ ΜΕ ΟΛΟ ΤΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΠΟΥ ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ :!:

ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΟΥ ΑΛΜΑ ΗΜΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΝΥΣΤΑΓΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ ΜΟΝΟ Ο ΥΠΝΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΕ ΠΗΡΕ, ΤΟ ΞΥΠΝΗΜΑ ΒΕΒΑΙΑ ΗΤΑΝ ΚΑΠΩΣ ΠΙΟ ΑΠΟΤΟΜΟ :twisted: :twisted: :twisted: :!:

 

ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΑΛΜΑΤΑ ΚΥΛΗΣΑΝ ΜΙΑ ΧΑΡΑ, ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΤΡΕΛΑ :!:

ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΛΜΑ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΟΥ (5ο) ΟΠΟΥ ΕΦΥΓΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΤΟΝ ΔΕΛΑΠΟΡΤΑ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ ΚΑΙ ΠΑΙΖΑΜΕ "ΣΦΑΛΙΑΡΕΣ" ΜΕ 200+ ΚΜ/ΩΡΑ :!: :!:

 

ΑΠΟ ΤΑ HIGHLIGHTS THΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ:

 

1) "ΡΕ ΣΕΙΣ ΑΥΤΟΝ ΕΔΩ ΤΟΝ ΞΕΧΑΣΑ": ΜΕ ΠΙΑΣΑΝ ΚΑΤΙ ΓΕΛΙΑ ΟΤΑΝ ΤΟ ΑΚΟΥΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗ ΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΕ ΟΤΙ ΕΙΧΕ ΞΕΧΑΣΕΙ ΝΑ ΡΙΞΕΙ ΤΟΝ ΠΑΝΟ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΕΠΟΜΕΝΟ ΥΨΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ ΕΙΧΕ ΦΤΑΣΕΙ ΑΡΚΕΤΑ ΜΕΤΡΑ ΠΙΟ ΨΗΛΑ :!: :!:

 

2) "ΑΝΟΙΓΩ ΟΤΑΝ ΑΡΧΙΣΩ ΝΑ ΔΙΑΚΡΙΝΩ ΚΑΘΑΡΑ ΤΑ ΚΕΡΑΜΥΔΙΑ"

ΗΤΑΝ Η ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ Ο ΚΩΣΤΑΣ ( ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΕ ΤΑ ΡΟΖ ΤΑ ΜΑΝΙΚΙΑ, ΠΟΥ ΚΑΘΕΤΑΙ ΣΤΑ ΔΕΞΙΑ ΜΟΥ, ΣΤΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΔΗΛΑΔΗ ΟΠΩΣ ΚΟΙΤΑΖΕΙΣ ΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ) ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΡΩΤΗΣΑ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΗΔΑΕΙ ΑΠΟ ΤΑ 3000 ΜΕΤΡΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΦΟΡΑΕΙ ΑΛΤΙΜΕΤΡΟ ΣΤΟ ΧΕΡΙ (ΣΥΣΚΕΥΗ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟ ΥΨΟΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΣΤΟ ΣΩΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙΣ ΤΟ ΑΛΕΞ/ΤΟ )

 

3) "READY, SET, ΣΤΟΥ ΔΙΑΟΥΛΟΥ :!: :!: " ΠΛΕΟΝ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΘΕΣΜΟΣ :!:

ΕΙΝΑΙ Η ΙΑΧΗ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΠΟΥ ΒΓΑΛΑΜΕ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΟ ΠΡΙΝ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΟΥ ΑΛΜΑ :!: :!:

 

ΔΕΝ ΕΧΩ ΝΑ ΠΡΟΣΘΕΣΩ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ, Ο ΠΑΝΟΣ ΜΕ ΥΠΕΡΚΑΛΥΨΕ :!:

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΝΙΣΩ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΧΑΡΗΚΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΕΙΔΑ ΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΝΑ ΠΡΟΟΔΕΥΕΙ ΤΟΣΟ ΓΡΗΓΟΡΑ, ΝΑΙ ΟΦΕΙΛΩ ΝΑ ΟΜΟΛΟΓΗΣΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΙΓΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΦΕΡΝΟΥΝ ΝΑ ΦΤΑΣΟΥΝ ΣΕ ΤΕΤΟΙΟ ΥΨΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ :!: :!:

 

ΑΝΤΕ ΠΑΝΟΥΛΗ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΣΤΑ 3000 ΜΕΤΡΑ ΤΩΡΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΠΩΣ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΩΡΑΙΑ ΓΟΥΣΤΑ :twisted: :twisted: :twisted: (Ε ΡΕ ΣΦΑΛΙΑΡΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΝΑ ΠΕΣΕΙ):!:

 

ΕΠΙΣΗΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΠΟΥ ΠΗΡΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΝΕ ΜΕ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ (ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΠΑΡΟΤΡΥΝΣΗ) ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΟ ΑΘΛΗΜΑ :!: :!: :!:

 

ΛΟΙΠΟΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΟΛΙΓΑ :!:

ΦΙΛΙΚΑ

ΣΠΥΡΟΣ

 

ΥΓ: ΟΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΑΘΛΗΜΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΣΤΕΙΛΕΙ PM ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥ ΕΞΗΓΗΣΩ ΤΙ ΚΑΙ ΠΩΣ :!:

 

ΥΓ2: ΤΩΡΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΒΟΥΛΓΑΡΕΣ ΕΧΟΥΝ ΚΛΕΙΣΕΙ ΤΟΣΑ ΣΠΙΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ :!:

[PaniosBanios 5]

Όντως, όσο και να σχολιάσεις μια αποστολή Skydiving πάλι λίγος φαίνεσαι... Όπως έχω πει τις τελευταίες μέρες σε πάρα πολύ κόσμο, αν δεν το ζήσεις δεν μπορείς να καταλάβεις ακριβώς περί τίνος πρόκειται... Μόνο στο περίπου...

 

Ευτυχώς που θα παραγγείλουμε αλτίμετρα τώρα από την Αμερική ώστε να μην κοιτάει ο Κώστας τα κεραμμύδια για να ανοίγει και εγώ τα χωράφια που μεγαλώνουν (σαν το Νουνού, γερά παιδιά, ατάκα ανοίγματος στο 7ο άλμα). :?

 

Ειδικά τώρα Σπύρο αν δεν ανέβεις τον Ιούλιο, μας βλέπω στην επόμενη με τετράγωνα από τα 3000. Σίγουρα τα 3000 με στρογγυλό θα τα πιάσω τον Ιούλιο... :wink:

 

Επιπλέον να προσθέσω ότι δεν παροτρύνεις ουσιαστικά κανέναν να ασχοληθεί με ένα απόλυτα extreme άθλημα όπως είναι η ελεύθερη πτώση. Είναι θέμα του εκάστοτε ατόμου να αποφασίσει να έρθει (freewilled πάντα και χωρίς πιέσεις) γιατί ας μην ξεχνάμε άλλωστε πως τα στατιστικά αναφέρουν πως σε 1 κάθε 2000 άλματα συμβαίνει εμπλοκή και τραβάς εφεδρικό. Άλλωστε ο Σπύρος παραλίγο να τα καταφέρει να ανοίξει εφεδρικό, όταν loopare το πιλοτάκι στο πακετάρισμα και θα τράβαγε μην πω τι τώρα... (ευτυχώς που διαπιστώθηκε το σφάλμα στο έδαφος). Πέρα από την όλη πλάκα, είναι σαφές πως πρέπει να είσαι λίγο "κάλος", να "σου έχει λασκάρει λίγο η βίδα" για να κάνεις ελεύθερη πτώση... Απόλυτα normal δεν είναι ούτε ο Σπύρος ούτε εγώ. :twisted:

 

Μακάρι να βρεθούν και άλλοι παλαβοί πάντως να μας ακολουθήσουν γιατί έχει πολύ fun η υπόθεση και περνάμε απίστευτα

 

Φιλικά

Ο κάφρος του φόρουμ

Παναγιώτης

 

Υ.Γ. Οι Βουλγάρες κλείνουν σπίτια στην Ελλάδα, εγώ να κλείσω ένα στη Θεσσαλονίκη?

[PaniosBanios 5]

Ψιλοάσχετο με το θέμα σου αλλά μπορείς μήπως να εξηγήσεις την υπογραφή σου?

Γιατί εντάξει το snb/sk8 αλλά η ελεύθερη πτώση?

Μήπως τρίτωσε ελευθερατζής στο forum? (πέρα από μένα και τον Porfirio?)

 

Φιλικά

Ο Κάφρος του Φόρουμ

Παναγιώτης

[orck 97]

αργει ακομα φιλε Παναγιωτη :twisted: :twisted:

 

panobanio μετρανε τα αλματα στατικου;

[PaniosBanios 5]

Φυσικά orck. Όλα τα άλματα μετράνε είτε είναι στατικός ιμάντας, είτε είναι ελευθέρας, είτε είναι στρογγυλό το αλεξίπτωτο είτε είναι τετράγωνο...

Καλά πόσοι αλεξιπτωτιστές είμαστε? (ναι μετράνε και οι ΛΟΚατζήδες, με αλεξίπτωτα πέφτουν και αυτοί).

 

Απλά να διευκρινίσουμε ότι έχει αρκετή διαφορά το ελευθέρας με τον στατικό ιμάντα (χωρίς παρεξηγήσεις και δεν το λέω υποτιμητικά)

 

Φιλικά

Ο Κάφρος του Φόρουμ

Παναγιώτης

[panagiotis 209]

Συνονόματε φίλε, Snowboard και Skateboard κάνω φανατικά και γενικά λατρεύω όλα τα x-treme αθλήματα. Έκανα bungee jambing αλλά επιδή η αδρεναλίνη χτυπάει... κόκκινι, σκέφτομαι και την ελ.πτώση!

Έλα πλάκα κάνω, τρομάζω και λίγο με την ιδέα. Και αν δεν ανοίξει το αλεξίπτωτο; :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted:

Τουλάχιστον να έχουμε ασφάλεια ζωής

[Spiderman 2]

Πάνο, οι ΛΟΚατζήδες "μετράνε" γενικότερα φίλε !!!! (κανουν στατικου και ελευθέρας ,το ξέρεις ε??)

[PaniosBanios 5]

Παναγιώτη μπορούμε να κάτσουμε με τις ώρες με το Σπύρο να σου λέμε ιστορίες για την ελεύθερη πτώση και για εμπλοκές (ναι υπάρχουν αλεξίπτωτα που ανοίξανε λάθος, άλλα που δεν ανοίξανε, αλεξιπτωτιστές που συγκρουστήκανε στον αέρα και κανας 2 που πεθάνανε.. ).

 

Υπάρχουν και πολλά άλλα αν, αλλά τα σκέφτεσαι μόνο την ώρα που πας να ανοίξεις και κοιτάς να δεις τι γίνεται πάνω από τη κεφάλα σου.

 

Γρηγόρη το ξέρω ότι υπάρχουν και Λοκατζήδες ελευθερατζήδες (οι εκπαιδευτές των αλεξιπτωτιστών πέφτουν με τετράγωνα). Όλοι οι άλλοι (τα στραβάδια) πέφτουν μόνο στατικό. Μεγάλη ιστορία για το τι γίνεται και τι θα έπρεπε να γίνεται... Πάντως υπάρχουν και Λοκατζήδες σπασ..χίδες οι οποίοι έχουν κάνει μόνο στατικούς και νομίζουν ότι τα έχουν δει όλα στη ζωή τους (έπεσα σε έναν τέτοιο τη τελευταία φορά στη Βουλγαρία και μου τα έκανε τούμπανα...). Και ήταν και στρατο...λος του κερατά!

 

Φιλικά

Ο Κάφρος του Φόρουμ

Παναγιώτης

[porfirio 1,476]

Λοιπόν για να μαθαίνουν οι ΝΕΟΙ και να θυμούνται οι ΠΑΛΙΟΥΡΕΣ :

 

Στον στρατό ξηράς για να κάνεις άλματα στατικού ιμάντα πρέπει να περάσεις την ΒΑΣΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΑΛΕΞΙΠΤΩΤΙΣΤΟΥ στην ΣΧΟΛΗ ΑΛΕΞΙΠΤΩΤΙΣΤΩΝ του Ασπροπύργου.

 

Την παραπάνω εκπαίδευση μπορούν να περάσουν οι εξής:

- Μόνιμα Στελέχη των Ειδικών Δυνάμεων Στρατού Ξηράς

-Μόνιμα Στελέχη του Σώματος Εφοδιασμού και Μεταφορών

- Μόνιμα Στελέχη Ειδικών Μονάδων της Αεροπορίας και του Ναυτικού

-Εφεδρα Στελέχη των Ειδικών Δυνάμεων ανεξαρτήτος της μονάδος που θα επανδρώσουν. Δηλαδή ένας Δόκιμος Εφεδρος Αξιωματικός περνάει υποχρεωτικά την εκπαίδευση ακόμα κι'αν θα υπρετήσει σε αμφίβια, ορεινή Μοίρα ή σε Τάγμα Πεζοναυτών.

-Εφεδροι των Ειδικών Δυνάμεων οι οποίοι θα επανδρώσουν τις ΜΟΙΡΕΣ ΑΛΕΞΙΠΤΩΤΙΣΤΩΝ, τα ΛΟΚ είναι Λόχος Ορεινών Καταδρομών, έτσι ονομάστικαν οι πρώτοι Λόχοι Ειδικών Δυνάμεων και απόγονοι τους είναι οι ΜΟΙΡΕΣ ΟΡΕΙΝΩΝ ΚΑΤΑΔΡΟΜΩΝ,φαντάροι των οποίων δεν έχουν καμία σχέση με τα αλεξίπτωτα. Φυσικά δεν πηγαίνουν όλοι σε Μοίρες Αλεξιπτωτιστών αλλα μερικοί απ' αυτους παραμένουν στην σχολή και γίνονται εκπαιδευτές, και κάποιοι επανδρώνουν κάποιες πιο "βισματικές θέσεις". Οι μόνοι Λοκατζήδες που μποραύν να γίνουν Αλεξιπτωτιστές ( μιλώντας για φαντάρους πάντα) είναι οι πρωτεύσαντες ΛΥΒίτες, δηλ. οι "καλύτεροι" έφεδροι υπαξ. που τιμητικά τους δίνεται η δυνατότητα να πάρουν την πουλάδα.

-Εφεδροι του ΣΕΜ (Σώμα Εφοδιασμού Μεταφορών).

-Και πιθανότατα καποιες "εξαιρέσεις"

 

Στον στρατό οι ΕΦΕΔΡΟΙ που κάνουν ελευθέρας είναι ελάχιστοι.....

Μία απο τις βασικές προυποθέσεις να περάσεις το "ΣΧΟΛΕΙΟ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΠΤΩΣΗΣ" της Σχολής Αλεξιπτωτιστών είναι να έχεις 30 άλματα στατικού, πράγμα σχεδόν αδύνατον να επιτύχει φαντάρος ή Εφεδρος Αξιωματικός κατά την διάρκεια της θητείας του ιδίως τώρα που είναι μόλις 12 μήνες. Βέβαια και εκεί κάποιες εξαιρέσεις παντα υπάρχουνε...

 

Τα μόνιμα Στελέχη μπορούν να περάσουν το σχολείο αλλά ουσιαστικά μετά απάυτό δύσκολα θα ξανακάνουν ΑΛΜΑΤΑ ΕΛΕΥΘΕΡΑΣ ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΕΑΝ:

- Υπηρετούν στην ΣΧΟΛΗ ΑΛΕΞΙΠΤΩΤΙΣΤΩΝ

-Υπηρετούν στα Ειδικά Τμήματα Αλεξιπωτιστών, ολιγομελής επιχειρισιακές ομάδες.

 

Γενικότερα στον Στρατό ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΣΤΕΛΕΧΗ έχουν κάποιο σεβαστό αριθμό αλμάτων ΕΛΕΥΘΕΡΑΣ.

 

Τώρα φυσικά ο καθένας μετά την θητεία του μπορεί να λέει ότι θέλει.....

 

Το ψέμα και η παπάτζα είναι ένα απο τα αγαπημένα σπορ των Ελλήνων...

 

Φιλικά

Σπύρος, Εφ. Ανθ/γος ΕΔ

[porfirio 1,476]

Συνονόματε φίλε, Snowboard και Skateboard κάνω φανατικά και γενικά λατρεύω όλα τα x-treme αθλήματα. Έκανα bungee jambing αλλά επιδή η αδρεναλίνη χτυπάει... κόκκινι, σκέφτομαι και την ελ.πτώση!

Έλα πλάκα κάνω, τρομάζω και λίγο με την ιδέα. Και αν δεν ανοίξει το αλεξίπτωτο; :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted:

Τουλάχιστον να έχουμε ασφάλεια ζωής

 

Αν δεν ανοίξει το κανονικό, τραβάς εφεδρικό....

 

Αν δεν ανοίξει ούτε το εφεδρικό, σκοτώνεσαι......

 

Ιt's just a sport.....

 

Φιλικά

Σπύρος :twisted: