Οι 10 χειρότερες συμβουλές στο σκι

ski top 10

Οι 10 χειρότερες συμβουλές

Μήπως σας συμβουλεύουν λάθος ;
Από τον Χρήστο Σαββόπουλο
ΜΕ ΤΗ ΤΕΧΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ
ΠΑΠΠΟΣ-ΜΠΑΛΝΤΟΥΜΗΣ

Το πιθανότερο είναι να έχουμε ακολουθήσει και εμείς το
συνηθισμένο τρόπο. Μας παρακίνησε η παρέα, οι κολλητοί
ή η νέα μας σχέση, και βρεθήκαμε στη λευκή χώρα των
θαυμάτων. Εδώ όμως οι περισσότεροι φαίνονται να κάνουν
σκι από ένστικτο. Δείχνουν να ξέρουν τι κάνουν, πότε, και
πώς να το κάνουν. Τι γίνεται όμως όταν έρθει η ώρα να
εξηγήσουν και σε εμάς τι είναι ακριβώς αυτό που κάνουν ?

Οι φίλοι μας συνήθως είναι πρόθυμοι να μας εξηγήσουν πως θα κάνουμε σκι, αλλά τελικά απλά μας μεταβιβάζουν μερικές σύντομες και γενικές οδηγίες. Μια συμβουλή τεχνικής σκι μπορεί κατά βάση να είναι σωστή. Μια κακή συμβουλή δεν είναι πάντα κακή, απλά μπορεί να μην ταιριάζει στις δικές μας ικανότητες, την ποιότητα χιονιού ή στο είδος της πίστας που κατεβαίνουμε, ή και ακόμα να μην είναι η κατάλληλη για τον τύπο σκι που φοράμε. Το αποτέλεσμα βέβαια είναι ότι τελικά γινόμαστε δέκτες από οδηγίες τεχνικής που μπορεί να είναι ανεπαρκείς ή και λανθασμένες.
Παρακάτω συγκεντρώσαμε τις πιο συνηθισμένες συμβουλές που ακούγονται όταν φίλοι διδάσκουν φίλους. Αν μάθουμε να αναγνωρίζουμε πότε είναι κακή κάποια συμβουλή, θα είμαστε σε θέση να αποφύγουμε να την μεταβιβάσουμε και εμείς αργότερα σε κάποιον άλλον, βοηθώντας πιο αποτελεσματικά.

1. Σήκωσε το εσωτερικό πέδιλο

Φαίνεται ευκολότερο να στρίψουμε ένα σκι όταν είναι στον αέρα, όμως ανασηκώνοντας το εσωτερικό πέδιλο και μένοντας με το σύνολο του βάρους μας στο ένα πόδι, περιορίζει δραστικά τη σταθερότητα, μειώνει την ισορροπία και δημιουργεί εύκολα απώλεια στήριξης. Δεν χρειάζεται να αφαιρούμε τελείως το βάρος από το εσωτερικό σκι, αλλά αρκεί μια μικρή ελάφρυνση. Κατά την διάρκεια της στροφής το περισσότερο βάρος μας παραμένει στο εξωτερικό πόδι, και έτσι το εξωτερικό σκι εξακολουθεί να κυριαρχεί στην αλλαγή κατεύθυνσης. Μπορούμε όμως να χρησιμοποιήσουμε την τεχνική αυτή σαν άσκηση. Να ανασηκώσουμε έντονα το εσωτερικό σκι, μόνο και μόνο για να ελέγξουμε πόσο καλά και πόσο σταθερά ισορροπούμε στο εξωτερικό πόδι.

2. Κάρφωσε δυνατά το μπατόν, και στρίψε γύρω του

Με κανένα τρόπο δεν στηριζόμαστε στο μπαστούνι, και ούτε το κρατάμε πολύ χρόνο καρφωμένο στο χιόνι. Το χτύπημα του μπαστουνιού γίνεται για να βοηθήσει στη μεταβίβαση του κέντρου βάρους του σώματος. Το χτυπάμε στο ξεκίνημα της στροφής, στιγμιαία, και με πολύ λίγη δύναμη, σαν να αγγίζουμε απλά το χιόνι. Η ταχύτητα θα πολλαπλασιάσει αυτή τη δύναμη, και έτσι το κέντρο βάρους του σώματος θα μεταφερθεί, για να προετοιμάσει την επόμενη στροφή.

3. Πίεσε τις δύο φτέρνες προς το εξωτερικό της στροφής

Ιδιαίτερα για την σύγχρονη τεχνολογία του carving, ακούγεται μάλλον κακή συμβουλή. Πιέζοντας τις φτέρνες προς τα έξω, αναγκάζουμε τα σκι να κινηθούν πλάγια αντί μπροστά, όπως έχουν σχεδιαστεί να κάνουν. Αν πιέσουμε τις φτέρνες πετυχαίνουμε αλλαγή κατεύθυνσης των σκι, αλλά δεν πετυχαίνουμε μια καθαρή και σταθερή στροφή. Αν γείρουμε τις κνήμες και τη λεκάνη προς το εσωτερικό της στροφής, θα γείρουν τα σκι στις ακμές τους. Δίνοντας περισσότερη πίεση στο εξωτερικό σκι ενώ χαλαρώνουμε το εσωτερικό, θα ενεργοποιήσουμε την μηχανική που έχουν τα σκι από τον σχεδιασμό τους, και έτσι θα στρίψουν χαράζοντας ένα νοητό τόξο.

4. Χαμήλωσε πολύ μπροστά το σώμα, και βάλε δύναμη στα σκι

Σαν γενική ιδέα φυσικά είναι σωστή. Πρέπει να δώσουμε πίεση στο εξωτερικό σκι ώστε να λειτουργήσει η ροπή τους και να στρίψουν, αλλά δεν χρειάζεται να βάλουμε όση δύναμη έχουμε. Το λύγισμα των γονάτων θα μεταφέρει το βάρος στις μπότες. Η θέση του κορμού με το στήθος μπροστά θα βοηθήσει περισσότερο την πίεση στις κνήμες, αλλά χωρίς ο κορμός να είναι σε σκυφτή θέση. Μεταφέροντας απλά το κέντρο βάρους από το ένα πόδι στο άλλο μπορούμε να διατηρήσουμε μια χαλαρή στάση, χρησιμοποιώντας ελάχιστη δύναμη. Το πόσο λυγισμένα έχουμε τα πόδια, εξαρτάται από την μορφή της πίστας. Σε ομαλή επίπεδη πίστα είναι αρκετό ένα πιο ελαφρύ λύγισμα, ενώ στα bumps θα χρειαστεί να λυγίσουμε τα πόδια περισσότερο.

5. Για να κάνεις στροφή, περιέστρεψε το πόδι

Η παλαιότερη τεχνική απαιτούσε το πίσω μέρος του πέδιλου να κινείται πλάγια (κίνηση Skidding) και όχι ολόκληρο το μήκος του προς τα μπρος, όπως επιβάλλει η νέα αντίληψη των carving σκι. Για να αντιληφθούμε ότι τα carving σκι μπορούν να κάνουν στροφή χωρίς να χρειάζεται να τα περιστρέψουμε, πρέπει να αισθανθούμε πως χαράζουν μια στροφή. Μπορούμε σε μια ομαλή και επίπεδη πλαγιά να πλαγιάζουμε αργά τα σκι στις ακμές τους προοδευτικά όλο και πιο έντονα, πιέζοντας φυσικά περισσότερο το εξωτερικό, και να κρατηθούμε εκεί για την πορεία. Γυρίζοντας το βλέμμα μας πίσω θα πρέπει να έχουμε αφήσει ίχνη σαν δύο μεγάλα παράλληλα τόξα.

6. Το πάνω μέρος το σώματος να κοιτά πάντα ευθεία στην πορεία

Πραγματικά, στην περίπτωση που θέλουμε να κάνουμε πολλές και μικρές στροφές σε απότομη πίστα, η θέση του σώματος πρέπει να είναι σταθερή και η κατεύθυνση των ώμων να είναι προς την γραμμή πτώσης. Όμως το σχήμα και η τεχνολογία των σημερινών σκι τα καθιστούν να ανταποκρίνονται πρόθυμα με πολύ μικρότερες δυνάμεις στρέψης. Οι στροφές είναι σταθερότερες και διατηρούνται για περισσότερο χρόνο, ενώ η θέση των χεριών και του σώματος είναι χαμηλότερα, και συνεπώς το πάνω μέρος του σώματος θα είναι λιγότερο άκαμπτο.

7. Στην πούδρα ρίξε το βάρος πίσω

Η πρόταση αυτή μας φαίνεται αρκετά λογική. Όμως γέρνοντας πολύ πίσω το βάρος μας πιέζουμε υπερβολικά τους μηρούς μας, και επιπλέον δε χρησιμοποιούμε ολόκληρο το μήκος του πέδιλου. Ο σκοπός μας στην πορεία σε πούδρα είναι να ελέγξουμε την ταχύτητά μας, και ταυτόχρονα να αποφύγουμε να βυθιστούν οι μύτες στο χιόνι. Η εξάσκηση που μπορούμε να κάνουμε είναι λύγισμα και τέντωμα των ποδιών σε ουδέτερη θέση, δηλαδή ούτε πολύ μπροστά ούτε πολύ πίσω, αλλά να στεκόμαστε στο κέντρο των σκι μας. Αν οι μύτες βυθιστούν μέσα στο χιόνι μπορούμε να τα αναδύσουμε ανασηκώνοντας το μπροστινό μέρος της μπότας, από το πέλμα του ποδιού. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να πιέσουμε τις ουρές των σκι χωρίς να μετακινήσουμε ολόκληρο το κέντρο βάρους μας.

8. Για να είσαι καλός σκιέρ, πρέπει να έχεις πολύ κλειστά τα πόδια

Η στάση με τα πόδια πολύ κλειστά επιτρέπει τη γρηγορότερη εναλλαγή του βάρους από το ένα πόδι στο άλλο, ώστε να μετατοπιστεί στο εξωτερικό σκι. Όμως με σκι τύπου carving, μια πιο αθλητική στάση με μεγαλύτερο άνοιγμα στα πόδια, μας δίνει περισσότερες δυνατότητες. Αυτό θα το κατανοήσουμε καλύτερα αν σκεφτούμε την θέση του σώματος όταν ρίχνουμε μια μπάλα μπάσκετ προς το καλάθι από μακριά. Τα πόδια είναι ανοιγμένα περίπου στο πλάτος των γοφών, τα γόνατα και οι αστράγαλοι ελαφρά λυγισμένα. Προσαρμόζοντας μια παρόμοια στάση πάνω στα σκι, μας δίνει περισσότερη σταθερότητα, αλλά και μεγαλύτερο χώρο ελιγμών για να γέρνουν περισσότερο τα πέδιλα στις ακμές τους. Βέβαια το άνοιγμα των ποδιών μπορεί να ποικίλει. Μια στάση με πιο κλειστά τα σκι λειτουργεί καλύτερα στα bumps, στις γρήγορες και κοντές στροφές, ή στο μαλακό χιόνι όπου τα πιο ανοιχτά πόδια ενθαρρύνουν τα σκι να κινηθούν προς διαφορετικές κατευθύνσεις.

9. Στρίψε ! !

Σίγουρα οι περισσότεροι έχουμε γίνει μάρτυρες ή και πρωταγωνιστές αυτής της σκηνής : Ένας σκιέρ στέκεται με ορθάνοιχτα μάτια, παραλυμένος από φόβο, σε μια πλαγιά απότομη για τις δικές του ικανότητες, ενώ κάποιος φίλος από λίγο χαμηλότερα του φωνάζει : Στρίψε ! Η συμβουλή «κάντο» μάλλον είναι λίγη. Αν το επίπεδο των ικανοτήτων μας δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του σημείου που βρεθήκαμε, μπορεί να μας ακινητοποιήσει εκεί, ή να μας δημιουργήσει προβλήματα στήριξης. Εδώ πρέπει να ακολουθήσουμε τις κινήσεις της στροφής με όσο μπορούμε μεγαλύτερη ακρίβεια, όπως τις έχουμε μάθει και στο οριζόντιο έδαφος. Αν εφαρμόσουμε σωστά τη κίνησή μας κατά τη διάρκεια κάθε στροφής, θα μας βοηθήσει να βελτιώσουμε τη στήριξη, να παρατείνουμε την στροφή μας, και σιγά -σιγά να αποκτήσουμε τον δικό μας ρυθμό. Δεν υπάρχει λόγος να βιαζόμαστε, ούτε να προλάβουμε τους προπορευόμενους φίλους μας, ούτε να μιμηθούμε τον ρυθμό τους.

10. Άσε με να σε μάθω

Αφήσαμε αυτή την συμβουλή τελευταία, επειδή είναι σίγουρα η τελευταία που πρέπει να ακούσουμε. Όταν φίλοι μαθαίνουν φίλους, το πιο συνηθισμένο αποτέλεσμα είναι να δίνουν ένταση στη μεταξύ τους σχέση. Η καλύτερη συμβουλή που μπορούν να μας δώσουν είναι να μας προτείνουν να αναλάβει την εκπαίδευσή μας κάποιος ο οποίος έχει πλήρη συνείδηση του ρόλου του. Έτσι λοιπόν, ας αφήσουμε την διδασκαλία στους δασκάλους. Εκείνοι θα αξιολογήσουν την τεχνική μας, θα εντοπίσουν τα λάθη της, και θα μας οδηγήσουν με συγκεκριμένη μεθοδολογία στο αποτέλεσμα που θέλουμε.
Αν περνάμε καλά όταν κάνουμε σκι, έχει καμία σημασία να χρησιμοποιούμε πιο σωστή τεχνική ? Η απάντηση είναι όχι. Εκτός αν θέλουμε να γίνουμε καλύτεροι. Μια μικρή ή μεγάλη περίοδος εκπαίδευσης δίπλα σε έναν έμπειρο δάσκαλο, σίγουρα θα μας βοηθήσει να εξελίξουμε γρηγορότερα τις ικανότητές μας. Αυτό θα μας επιτρέψει να κάνουμε σκι με περισσότερη άνεση και αυτοπεποίθηση, πιο αποδοτικά, και βέβαια με μεγαλύτερη ασφάλεια. Και στο τέλος της ημέρας, θα έχουμε περισσότερη ενέργεια για κανα-δύο σφηνάκια παραπάνω στο μπαρ.

0 replies

Leave a Reply

Want to join the discussion?
Feel free to contribute!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *