Συνήθεις Παθήσεις Στο Τεννις

[gatz 6,670]

Επικονδυλίτης (TENNIS ELBOW) Κυρ, Απρίλιος 13 |

 

Είναι μια επώδυνη κατάσταση του αγκώνα, που προκαλείται από υπερβολική χρήση. Είναι σύνηθες στους παίκτες τέννις ή σε άλλα αθλήματα ρακέτας. Όμως πολλά άλλα αθλήματα και δραστηριότητες μπορούν να δημιουργήσουν την επικονδυλίτιδα.

Η επικονδυλίτης είναι μια φλεγμονή των τενόντων που ενώνουν τους μυς του πήχη με την εξωτερική πλευρά του αγκώνα. Οι μυς του αντιβραχίου και οι τένοντες θα υποστούν βλάβες από υπερβολική χρήση ή επαναλαμβανόμενες κινήσεις. Αυτό οδηγεί σε πόνο και ευαισθησία στην εξωτερική πλευρά του αγκώνα.

Υπάρχουν πολλές θεραπευτικές επιλογές για την επικονδυλίτιδα. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η θεραπεία περιλαμβάνει μια ομαδική προσέγγιση. Πρωτοβάθμια, γιατρούς, φυσικοθεραπευτές και σε ορισμένες περιπτώσεις χειρουργική αντιμετώπιση.

Ανατομία

Η επικονδυλίτης περιλαμβάνει τους μυς και τους τένοντες του πήχη. Οι μύες του πήχη εκτείνουν τον καρπό και τα δάκτυλα. Οι τένοντες του πήχη, που συχνά αποκαλούνται εκτείνοντες, καταφύονται στα οστά και εκφύονται από τον πλευρικό επικόνδυλο. Ο τένοντας που συνήθως πάσχει στην επικονδυλίτιδα λέγεται βραχύς κερκιδικός εκτείνων του καρπού (ECRB).

Αίτια

Κατάχρηση: Πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι η επικονδυλίτης (tennis elbow) οφείλεται σε βλάβη ενός συγκεκριμένου μυ του αντιβραχίου. Ο βραχύς κερκιδικός εκτείνων του καρπού (ECRB) μυς βοηθά στη σταθεροποίηση του καρπού όταν ο αγκώνας είναι ευθεία. Όταν ο "ECRB" αποδυναμώνεται από υπερχρησία, δημιουργούνται μικροσκοπικές ρήξεις στον τένοντα που εκφύεται από τον πλευρικό κόνδυλο. Αυτό οδηγεί σε φλεγμονή και πόνο. Ο ECRB διατρέχει κίνδυνο για βλάβες λόγω θέσης. Κατά την κάμψη του αγκώνα, ο μυς ¨τρίβεται¨ σε οστεϊνή εκβολή. Αυτό, με την πάροδο του χρόνου, προκαλεί βαθμιαία φθορά του μυός.

Δραστηριότητες: Δεν είναι μόνο οι αθλητές που πάσχουν από επικονδυλίτιδα (tennis elbow). Πολλοί άνθρωποι που συμμετέχουν σε εργασίες ή ψυχαγωγικές δραστηριότητες που απαιτούν επαναλαμβανόμενη και έντονη χρήση των μυών του αντιβραχίου, γραμματείς, ζωγράφοι, υδραυλικοί, ξυλουργοί είναι ιδιαίτερα επιρρεπείς στην ανάπτυξη της επικονδυλίτιδας. Μελέτες έχουν δείξει ότι, οδηγοί, μάγειρες, γραμματείς ακόμη και οι κρεοπώλεις, πάσχουν πιο συχνά απο επικονδυλίτιδα (Tennis elbow) απ΄ότι ο υπόλοιπος πληθυσμός. Θεωρείται ότι η επαναλαμβανόμενη άρση βάρους που απαιτείται σε αυτά τα επαγγέλματα, οδηγεί σε τραυματισμό.

Ηλικία: Οι περισσότεροι ασθενείς με επικονδυλίτιδα (Tennis elbow) είναι μεταξύ των ηλικιών 30-50 ετών, αν και ο καθένας μπορεί να νοσήσει. Σε αθλήματα ρακέτας, όπως το τέννις, η κακή τεχνική και ο ελλειπής εξοπλισμός μπορεί να είναι παράγοντες κινδύνου.

Άγνωστες αιτίες: Επικονδυλίτιδα μπορεί να συμβεί χωρίς κάποια άλλη αιτία(επαναλαμβανόμενες κινήσεις). Τότε λέγεται αγνώστης αιτιολογίας.

Συμπτώματα

Αναπτύσονται σταδιακά.Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο πόνος αρχίζει ήπια και σιγά σιγά χειροτερεύει σε διάστημα εβδομάδων ή και μηνών.Συνήθως δεν υπάρχει συγκεκριμένος τραυματισμός που να συνδέεται με την έναρξη των συμπτωμάτων. Κοινά σημεία και συμπτώματα της επικονδυλίτιδος (Tennis elbow) είναι:

-Πόνος ή κάψιμο στο εξωτερικό μέρος του αγκώνα,

-Ασθενής δύναμη της λαβής.

Τα συμπτώματα συνήθως επιδεινώνονται με τη δραστηριότητα του πήχη, όπως το κράτημα ρακέτας, ενός εργαλείου ή σε μια χειραψία. Συνήθως το κυρίαρχο χέρι (δεξιόχειρας ή αριστερόχειρας) επηρεάζεται, ωστόσο και τα δύο χέρια μπορεί να επηρεαστούν.

Κλινική εξέταση

Ο ιατρός θα εξετάσει πολλούς παράγοντες για να διαγνώσει την επικονδυλίτιδα. Αυτοί περιλαμβάνουν το πως αναπτύσσονται τα συμπτώματα, επαγγελματικοί παράγοντες κινδύνου και συμμετοχή σε αθλήματα.

Ο ιατρός θα σας μιλήσει για τις δραστηριότητες που προκαλούν συμπτώματα στο χέρι σας. Φροντίστε να ενημερώσετε το γιατρό σας αν έχετε τραυματίσει ποτέ τον αγκώνα σας. Εάν έχετε ιστορικό ρευματοειδούς αρθρίτιδος ή κάποιας νευροπάθειας, ενημερώστε τον ιατρό σας.

Κατά τη διάρκεια της εξέτασης ο ιατρός θα χρησιμοποιήσει διάφορες εξετάσεις για να βγάλει τη διάγνωση.

Παρακλινικές εξετάσεις

Ακτινογραφίες: Μπορεί να ζητηθούν για να αποκλεισθεί η αρθρίτιδα του αγκώνα.

Μαγνητική τομογραφία (MRI): Μερικές φορές κάποια κήλη στην αυχενική μοίρα, δημιουργούν πόνο στο χέρι. Ίσως ο γιατρός, σας ζητήσει μαγνητική τομογραφία.

Ηλεκτρομυογράφημα (EMG): Μερικές φορές συμπίεση νεύρων γύρω από τον αγκώνα, εμφανίζουν συμπτωματολογία ίδια με την επικονδυλίτιδα (Tennis elbow).

Θεραπεία

ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ: Περίπου το 80-95% των ασθενών αντιμετωπίζονται συντηρητικά.

Ανάπαυση: Το πρώτο βήμα για την θεραπεία είναι η ξεκούραση. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να σταματήσετε την συμμετοχή σε αθλητικές δραστηριότητες, ή σε βαριά εργασία, για μερικές εβδομάδες.

Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα: Τα φάρμακα όπως η ασπιρίνη ή η βουπροφαϊνη μειώνουν τον πόνο και το πρήξιμο.

Έλεγχος εξοπλισμού: Αν συμμετέχετε σε ένα άθλημα με ρακέτες, ο γιατρός μπορεί να σας συστήσει αλλαγή του εξοπλισμού (πιο μαλακή ρακέτα, πιο μικρή κ.α.). Αυτό μπορεί να βοηθήσει σε μείωση των συμπτωμάτων.

Φυσικοθεραπεία: Ειδικές ασκήσεις είναι χρήσιμες για την ενίσχυση των μυών του αντιβραχίου. Ο φυσικοθεραπευτής με ειδικά μηχανήματα μπορεί να βοηθήσει σε μείωση του πόνου. Υπέρηχοι, πάγος, μασάζ ή μυική τόνωση είναι τεχνικές για τη βελτίωση επούλωσης των μυών.

Νάρθηκες: Χρησιμοποιώντας ειδικούς ιμάντες για το αντιβράχιο μπορούμε να ανακουφίσουμε τα συμπτώματα ξεκουράζοντας τους μύες και τους τένοντες.

Ενέσεις στεροειδών: Στεροειδή, όπως η κορτιζόνη είναι πολύ αποτελεσματικό αντιφλεγμονώδες φάρμακο.

Shock waves: Η θεραπεία με ειδικούς υπερήχους βοηθά αποτελεσματικά. Αυτά τα ηχητικά κύματα δημιουργούν μικροτραύματα που προωθούν τις φυσικές διεργασίες επούλωσης.

Χειρουργική αντιμετώπιση

Αν τα συμπτώματα δεν υποχωρήσουν μετά από 6 περίπου μήνες, ο γιατρός σας μπορεί να συστήσει χειρουργική επέμβαση. Οι περισσότερες χειρουργικές επεμβάσεις για την επικονδυλίτιδα (Tennis elbow) περιλαμβάνουν την αφαίρεση των προσβεβλημένων μυών και τενόντων (ουλώδης ιστός).

Ανοικτή χειρουργική επέμβαση: Η πιο κοινή προσέγγιση για την θεραπεία της επικονδυλίτιδος είναι η ανοικτή χειρουργική επέμβαση. Αυτή γίνεται με μια τομή πάνω από τον αγκώνα. Σπάνια χρειάζεται διανυκτέρευση στο νοσοκομείο.

Αρθροσκοπική χειρουργική επέμβαση: Η επικονδυλίτιδα (Tennis elbow) μπορεί να διορθώσει και αρθροσκοπικά χρησιμοποιώντας μικροσκοπικό εργαλείο και μικρές τομές. Όπως και η ανοικτή επέμβαση δεν χρειάζεται δαινυκτέρευση στο νοσοκομείο.

Αποκατάσταση

Μετά την επέμβαση το χέρι σας μπορεί να ακινητοποιηθεί προσωρινά με νάρθηκα. Περίπου μια εβδομάδα αργότερα αφαιρούνται τα ράμματα κ ο νάρθηκας. Μετά την αφαίρεση του νάρθηκα αρχίζουν οι ασκήσεις για να τεντώσει ο αγκώνας και να αποκατασταθεί η ευελιξία. Οι ασκήσεις σταδιακά ενισχύονται για διάστημα περίπου 2 μηνών.

Ο γιατρός σας θα σας πει πότε μπορείτε να επιστρέψετε στην αθλητική δραστηριότητα. Αυτό είναι συνήθως 3-4 μήνες μετά την επέμβαση.

 

οι ανω πληροφορίες ειναι απο την σελιδα του Ορθοπεδικου Ιατρου Δημοσθένη Περτσεμλίδη http://www.pertsemlidis.gr/

 

Edited April 22, 2016 by gatz

[gatz 6,670]

Έξω επικονδυλίτιδα αγκώνος-Tennis elbow

Η Επικονδυλίτις του αγκώνος (Tennis elbow) είναι μια συχνή πάθηση με πόνο στον αγκώνα που αντανακλά στον πήχη και στον βραχίονα. Οφείλεται είτε σε βίαιη καταπόνηση είτε σε σταδιακή επαναλαμβανόμενη καταπόνηση του χεριού σε χειρωνακτικό έργο. Η ανατομική βλάβη είναι μικροσκοπική αποκόλληση ινών των εκτεινόντων τενόντων, στον έξω επικόνδυλο του Βραχιονίου οστού (παρακονδύλια απόφυση). Επειδή η πάθηση είναι συνηθισμένη στους τενίστες, αποκαλείται διεθνώς και Tennis Εlbow (νόσος των τεννιστών), όμως εμφανίζεται φυσικά και σε μή τενίστες.

Συμπτώματα – Κλινική εικόνα

• Πόνος ψηλαφητός στον έξω επικόνδυλο (παρακονδύλιος απόφυση) του αγκώνος.
• Δυσκολία στο σφίξιμο γροθιάς και στην έκταση των δακτύλων. Ο ασθενής πονάει στην χειραψία , βάζοντας το κλειδί στην πόρτα, ή στο κράτημα ενός φλυτζανιού καφέ.
• Πρωϊνή δυσκολία στις κινήσεις του αγώνα και του καρπού.

Απεικονιστικές εξετάσεις

Υπό ομαλές συνθήκες, οι ασθενείς με επικονδυλίτιδα δεν χρειάζονται καμία απεικονιστική εξέταση. Σε επιλεγμένες περιπτώσεις, όπου ψηλαφείται έντονη σχετικά διόγκωση στον έξω επικόνδυλο, η απλή ακτινογραφία μπορεί να δείξει ασβεστοποιήσεις επί του οστού, ενώ η Μαγνητική Τομογραφία απεικονίζει ευκρινώς το ινώδες οζίδιο της «επούλωσης» της βλάβης των εκτεινόντων τενόντων.

Θεραπεία της Επικονδυλίτιδος

Στην κλινική πράξη είναι πλέον ξεκάθαρο ότι ακόμα και χωρίς καμία θεραπεία η Επικονδυλίτις Αγκώνος αυτοθεραπεύεται μόνη της με ξεκούραση, αλλά αργεί πολύ, μπορεί να κάνει 9-12 μήνες. Γι’ αυτό επεμβαίνουμε θεραπευτικά αν το θέλει ο ασθενής. Σήμερα, υπάρχουν οι εξής διαθέσιμες θεραπείες για την Επικονδυλίτιδα

 

• ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ: Διακοπή γυμναστικής ή χειρωνακτικής καταπόνησης + Τοπικές Χειρομαλάξεις κυκλικές (μασάζ) με τοπική αλοιφή Sensocaps, ή Pennsaid ή Difend, ή Biofreeze + Νάρθηκας φορετός επικονδυλίτιδος + παυσίπονα Αντιφλεγμονώδη φάρμακα+: Ως μέθοδος αργεί πολύ να φέρει αποτέλεσμα. Έχει ποσοστό επιτυχίας 50%-80%. Εφαρμόζεται κυρίως στις ελαφρές περιπτώσεις.
• ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΙΑ: Διακοπή γυμναστικής ή χειρωνακτικής καταπόνησης + Τοπικές φυσικοθεραπείες με Laser + Υπέρηχα κύματα: Εχει επίσης μικρό ποσοστό επιτυχίας 30-50%. Εφαρμόζεται επίσης στις ελαφρές περιπτώσεις.
• PRP:Τα τελευταία χρόνια συνίστανται ενέσεις PRP για την θεραπεία της επικονδυλίτιδος με πολύ υψηλά ποσοστά επιτυχίας. Η ενέσιμη θεραπεία PRP χρησιμοποιεί το αίμα του ίδιου του ασθενούς, το οποίο με ειδική επεξεργασία και εμπλουτισμό εγχέεται τοπικά στην περιοχή της βλάβης υπό υπερηχογραφική καθοδήγηση για να εξασφαλιστεί η ακρίβεια. Το ειδικά επεξεργασμένο και εμπλουτισμένο πλάσμα (Platelet Rich Plasma) είναι πλούσιο σε κύτταρα όπως βλαστοκύτταρα και ενεργοποιημένα αιμοπετάλια καθώς και σε ενδογενείς πρωτεΐνες που ονομάζονται αυξητικοί παράγοντες (Growth Factors: TGF beta 1+2, IGF – , EGF, VEGF, κα). Η έγχυση αυτών των ουσιών τοπικά στην πάσχουσα περιοχή βοηθά στην ταχεία αποκατάσταση της βλάβης μέσω της υψηλής αναγεννητικής και επιδιορθωτικής δράσης τους.
• ΚΟΡΤΙΖΟΝΗ: Παλιά, τα κλασσικά συγγράμματα συνιστούσαν σαν μοναδική θεραπεία για την Επικονδυλίτιδα τις τρεις συνεχόμενες τοπικές ενέσεις Κορτιζόνης, μία κάθε εβδομάδα . Αυτό πλέον δεν ισχύει. Σήμερα, οι ενέσεις Κορτιζόνης, Celestone Chronodose (= Δεξαμεθαζόνη) ή Κenacort Retard (=Τριαμσινολόνη) γίνονται τοπικά 1/2-1 κάθε δύο μήνες περίπου, σε συνδυασμό με διακοπή γυμναστικής ή χειρωνακτικής καταπόνησης. Η μέθοδος είναι η πλέον δημοφιλής στούς Ορθοπεδικούς παγκοσμίως, έχει μεγάλο ποσοστό επιτυχίας (>90%), θεωρείται η πιο γρήγορη μέθοδος ως προς τα αποτελέσματα, αλλά η πάθηση ενίοτε υποτροπιάζει και η μέθοδος έχει κατηγορηθεί γιά τοπικές νεκρώσεις του τένοντα των Εκτεινόντων. Η θεραπεία αυτή εφαρμόζεται σε σοβαρές περιπτώσεις, όπου ο πόνος επιμένει πάνω από ένα έως δύο μήνες. . Τελευταία, η μέθοδος συνδυάζεται ταυτόχρονα με την μέθοδο (7) δηλαδή τοπικούς βελονισμούς
• ΓΥΨΟΣ: Γύψος Βραχιονο-πηχεο-καρπικός για 30-45 μέρες. Εχει ποσοστό επιτυχίας σχεδόν 100% αλλά δύσκολα είναι αποδεκτή θεραπεία από τους ασθενείς. Θεωρείται η πλέον αποτελεσματική μέθοδος
• ΕΓΧΕΙΡΗΣΗ: Είναι εύκολη και αποτελεσματική μέθοδος, αλλά σπάνια χρειάζεται.
• «ΒΕΛΟΝΙΣΜΟΣ» – Προλοθεραπεία (Prolotherapy): ΔΕΝ εννοούμε τον Κλασσικό Κινέζικο Βελονισμό (Accupuncture). Πρόκειται για τοπικούς «βελονισμούς» με λεπτή βελόνα (Needling) στον έξω επικόνδυλο υπό τοπική αναισθησία με Xylocaine, με σκοπό την διέγερση αναγέννησης του κολλαγόνου των εκτεινόντων τενόντων

 

απο την ιστοσελιδα του Ευστρατιου Καβρουδακη Χειρουργου Ορθοπαιδικού

 

http://www.arthroscopicsurgery.gr/Pathiseis/Cheri/Exo-epikondulitida-agkonos-Tennis-elbow

Edited April 22, 2016 by gatz

[gatz 6,670]

Δυναμική προθέρμανση

 

δυναμική προθέρμανση για το πάνω μέρος του κορμού και τους ώμους καθώς και για το κάτω μέρος του κορμού (λεκάνη - ισχία) , είναι σημαντική γιατί επιτρέπει καλή σταθερότητα στην περιοχή και μειώνει τις πιθανότητες τραυματισμών. Η δυναμική προθέρμανση είναι η κατάλληλη δραστηριότητα πριν το παιχνίδι ή την προπόνηση , αφού οδηγεί σε σταδιακή προθέρμανση των μυικών ινών του σώματος και τις προετοιμάζει για ότι ακολουθήσει μέσα στο γήπεδο.

Το tennis απαιτεί γρήγορες κινήσεις που εκτελούνται σε διάφορα επίπεδα κίνησης και χρησιμοποιούν διαφορετικές αρθρώσεις και μυς ταυτόχρονα. Το να προθερμένεται το σώμα πριν ξεκινήσει το παιχνίδι με τη ρακέτα , εξασφαλίζει το ότι οι μυς είναι έτοιμοι για δράση και μπορούν να επιταχύνουν ή επιβραδύνουν τα άκρα. Είτε προπονείστε σκληρά ή απλά θέλετε να παίξετε κάποια διπλά για διασκέδαση , αν ακολουθήσετε τις οδηγίες παρακάτω θα βοηθηθείτε να μείνετε σε καλή φόρμα για να μπορείτε να παίζετε.

ΠΑΝΤΟΤΕ ΠΡΟΘΕΡΜΑΝΘΕΙΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΙΞΕΤΕ Ή ΝΑ ΠΡΟΠΟΝΗΘΕΙΤΕ ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΠΑΙΖΕΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΘΕΡΜΑΝΘΕΙΤΕ

Ένας από τους πιο σημαντικούς παράγοντες που οδηγούν σε τραυματισμούς σε club players , είναι η παντελής απουσία μιας ρουτίνας προθέρμανσης πριν το παιχνίδι (Petersen, 2006). Για το λόγο αυτό πρέπει να γίνεται κάποιας μορφής προθέρμανση πρίν χτυπήσουμε έστω και μια μπάλα. Η αργή αλλά μεθοδική προθέρμανση των μυικών ινών του σώματος , βοηθά στην πιθανότητα τραυματισμών που μπορεί να προκληθούν από κινήσεις πολύ γρήγορα , πολύ δυνατά και πολύ νωρίς , με μυς και αρθρώσεις που είναι κρύες και ανέτοιμες. Ξεκινήστε με χαλαρό τρέξιμο γύρω και έξω από το γήπεδο και προσθέστε κάποια σταυρωτά(crossover) και πλάγια βήματα.

 

ΠΡΟΘΕΡΜΑΝΣΗ ΤΟΥ ΚΑΤΩ ΜΕΡΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΡΜΟΥ (ΜΕΣΗ , ΙΣΧΙΑ , ΠΟΔΙΑ)

Καθώς τρέχετε γύρω από το γήπεδο προσθέστε γόνατα ψηλά , φτέρνες ψηλά , skipping ,σταυρωτά και πλάγια βήματα , για να βελτιώσετε τον μυικό συντονισμό και να προσθέσετε ένταση στην προθέρμανση. Σταθείτε όρθιοι και κρατήστε ενεργοποιημένους τους μυς του «πυρήνα» , σε χαμηλό με μέτριο επίπεδο , ενώ εκτελείτε αυτές τις ασκήσεις. Προσπαθείστε να κάνετε 5-10 μέτρα για κάθε άσκηση , 2-4 φορές.

 

ΠΑΝΩ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΡΜΟΥ ΚΑΙ ΩΜΟΙ

Η κατάλληλη προθέρμανση προετοιμάζει τους μυς που θα χρησιμοποιήσετε στην προπόνηση και επίσης τις αρθρώσεις για κίνηση και δυναμική σταθερότητα σε όλο το εύρος κίνησής τους. Οι «τεννιστικές» κινήσεις βοηθούν στην βελτίωση του συντονισμού της σύσπασης - χαλάρωσης των πρωταγωνιστών και ανταγωνιστών μυών των αρθρώσεων , κάτι που οδηγεί σε πιο αποδοτικές κινήσεις και καλύτερη απόδοση.

Προσπαθείστε να κάνετε 10 επαναλήψεις συμπτήξεις ώμων , αιωρήσεις χεριών και «πέρασμα της κλωστής στη βελόνα». Αυτές οι ασκήσεις προθέρμανσης βοηθούν στη σωστή - διαδοχική ενεργοποίηση των μυών , σταθεροποιούν τον ώμο και «λιπαίνουν» τις αρθρώσεις.

 

Αιωρήσεις χεριών

Σταθείτε όρθιοι με τους ώμους χαλαρούς και κάτω. Κάντε 1-2 σετ των 6-10 επαναλήψεων , αιωρήσεις χεριών στρέφοντας τα χέρια δεξιόστροφα και αριστερόστροφα , για να προθερμάνετε τους μυς του τενόντιου πετάλου του ώμου και να λιπάνετε την άρθρωση του ώμου. Μπορείτε επίσης να προσθέσετε κίνηση σε σχήμα 8.

 

"Το πέρασμα της κλωστής στη βελόνα"

Καθήστε με τα πόδια ανοιχτά στο άνοιγμα των ώμων και τα γόνατα λυγισμένα . Κάντε κάμψη προς τα εμπρός του κορμού και τοποθετήστε το ένα χέρι πάνω στο γόνατό σας. Τώρα πάρτε το άλλο χέρι και τοποθετήστε το μέσα στο άνοιγμα που σχηματίζεται από το άλλο χέρι σας με το πόδι σας. Τώρα στρέψτε το χέρι και τον κορμό σας προς τον ουρανό. Κάντε 1-2 σετ των 6-10 επαναλήψεων σε κάθε πλευρά για να προθερμάνετε τους ραχιαίους μυς και τις αρθρώσεις.

thread_the_needl

Push - Ups

Στηριχτήτε σε ένα σταθερό στήριγμα όπως σε ένα τοίχο , στην καρέκλα του διατητή ή στο φράχτη και κάντε μερικά push-ups. Κάντε 2 σετ των 6-10 επαναλήψεων με διαφορετικούς τρόπους στήριξης των χεριών. Δοκιμάστε κλειστή , μεσαία και ανοιχτή στήριξη στα χέρια για να δουλέψετε διαφορετικές μυικές ομάδες.

 

Ασκήσεις ώμων με λάστιχο

Για να βοηθήσετε να βελτιωθεί η λειτουργία και ο έλεγχος του πάνω μέρους του κορμού (ωμοπλάτη και ώμοι) , χρησιμοποιήστε λάστιχο γυμναστικής και κάντε «την αλφαβήτα του ώμου» , με το να σχηματίζετε με τα χέρια σας τα γράμματα I , T & W.

Γράμμα Ι

Καθήστε δίπλα στο φιλέ ή το φράχτη με τα πόδια ανοιχτά στο άνοιγμα των ώμων και τα γόνατα ελαφρώς λυγισμένα. Τοποθετήστε ένα εύκολο λάστιχο γύρω από κάτι σταθερό και κρατήστε το από τις δύο άκρες. Ξεκινήστε με τα χέρια μακριά μπροστά και κρατώντας τους αγκώνες ελαφρά λυγισμένους , τραβήξτε το λάστιχο προς τα κάτω μέχρι τα χέρια σας να φτάσουν δίπλα στους μηρούς σας και να μοιάζετε με το γράμμα Ι.

Γράμμα Τ

Καθήστε δίπλα στο φιλέ ή το φράχτη με τα πόδια ανοιχτά στο άνοιγμα των ώμων και τα γόνατα ελαφρώς λυγισμένα. Τοποθετήστε ένα εύκολο λάστιχο γύρω από κάτι σταθερό και κρατήστε το από τις δύο άκρες. Ξεκινήστε με τα χέρια μακριά μπροστά και κρατώντας τους αγκώνες τεντωμένους , τραβήξτε το λάστιχο προς το πλάι κάτω από το ύψος των ώμων , μέχρι τα χέρια να έρθουν σε ευθεία με τον κορμό σας και να μοιάζετε με το γράμμα Τ.

Γράμμα W

Καθήστε δίπλα στο φιλέ ή το φράχτη με τα πόδια ανοιχτά στο άνοιγμα των ώμων και τα γόνατα ελαφρώς λυγισμένα. Τοποθετήστε ένα εύκολο λάστιχο γύρω από κάτι σταθερό και κρατήστε το από τις δύο άκρες. Ξεκινήστε με τα χέρια έξω και τους αγκώνες στο πλάι. Τραβήξτε το λάστιχο προς το πλάι , μέχρι τα χέρια σας να έρθουν σε ευθεία με τους ώμους και να μοιάζετε με το γράμμα W.

letter_w

 

Προθέρμανση ισορροπίας ( ποδοκνημική , γόνατα , ισχία)

 

Κρατηθείτε από το φράχτη ή το φιλέ και προθερμάνετε το κάτω μέρος του κορμού κάνοντας αιωρήσεις στα πόδια προς τα εμπρός και πίσω , προς το πλάι αλλά και σε σχήμα 8. Δοκιμάστε 5-10 επαναλήψεις σε κάθε πόδι για την κάθε άσκηση.

Προθέρμανση ταχύτητας

 

Παρακάτω είναι μια προθέρμανση ταχύτητας που θα βοηθήσει να «ξυπνήσει» το κεντρικό νευρικό σύστημα. Εκτελέστε τρέξιμο στο ίδιο σημείο με γρήγορα πόδια για 6-8 δευτερόλεπτα , 3 φορές με μέτριο ρυθμό (60% της μέγιστης ταχύτητας). Ακολουθείστε με 2-3 σετ της ίδιας άσκησης με επιτάχυνση μέχρι το 80% της μέγιστης ταχύτητας .

Προθέρμανση των τενόντων

Πρέπει να προθερμανθούν οι μυς καθώς και οι τένοντες επίσης. Ένας από τους καλύτερους τρόπους είναι να συνδυάσετε αναπηδήσεις και προβολές εναλλάξ.

Οι αναπηδήσεις γίνονται στο ίδιο σημείο όπως ακολουθεί :

• 2 Χ 20 άλματα στον προσωπικό σας ρυθμό.

• 2 Χ 20 άλματα όσο πιο γρήγορα γίνεται(ελάχιστη επαφή με το έδαφος)

Οι εναλλάξ προβολές γίνονται στο ίδιο σημείο (χωρίς μετακίνηση). Προοδευτικά αυξήστε το βάθος των προβολών (μην πάτε πέρα από τις 90 μοίρες) και προσπαθήστε το γόνατό σας να είναι στην ίδια ευθεία με τις μύτες των ποδιών. Εκτελέστε 2-3 σετ των 10 επαναλήψεων.

Προσαρμοσμένες διατατικές ασκήσεις μετά το παιχνίδι ή την προπόνηση

Η δυναμική προθέρμανση είναι η καλύτερη δραστηριότητα πριν το παιχνίδι. Ωστόσο , αφού έχετε τελειώσει το παιχνίδι μπορείτε να κάνετε κάποιες προσαρμοσμένες διατάσεις για να διατηρήσετε το μήκος των μυών ή να διατείνετε μυς που τους νιώθετε σφιγμένους. Μια πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι οι στατικές διατάσεις πριν την άσκηση δεν απέτρεψαν τραυματισμούς υπέρχρησης στα κάτω άκρα , αλλά επιπλέον διατάσεις μετά την προπόνηση και πριν τον ύπνο είχαν σαν αποτέλεσμα 50% λιγότερους τραυματισμούς (Hartig & Henderson , 1999). Αυτός ο τύπος διατάσεων δεν είναι αρκετά επιθετικός ώστε να σχίσει τις σφιγμένες μυικές ίνες. Κρατείστε τη διάταση για 15-20 δευτερόλεπτα μόνο στο σημείο της έντασης (όχι του πόνου).

Διάταση των θωρακικών μυών

Σταθείτε δίπλα στον φράχτη ή σε έναν τοίχο με τα πόδια ανοιχτά στο άνοιγμα των ώμων και τα γόνατα ελαφρώς λυγισμένα. Τοποθετείστε έναν αγκώνα στο φράχτη σε ύψος πιο χαμηλό από τους ώμους και σπρώξτε τον ώμο μπροστά για να νιώσετε διάταση στουςω θωρακικούς (στήθος) μυς. Εκτελέστε 2-3 σετ σε κάθε πλευρά κρατώντας τη διάταση για 15-20 δευτερόλεπτα.

Διάταση του πήχη

Σταθείτε με τα πόδια ανοιχτά στο άνοιγμα των ώμων και τα γόνατα ελαφρώς λυγισμένα. Τεντώστε το χέρι μπροστά με τον αντίχειρα να δείχνει προς τα κάτω. Πιάστε το χέρι κάτω από τον καρπό με το αντίθετο χέρι και εφαρμόστε πίεση προς το σώμα σας για να διατείνετε τους εκτείνοντες μυς του καρπού. Κάντε 2-3 σετ σε κάθε χέρι κρατώντας τη διάταση για 15-20 δευτερόλεπτα.

Διάταση του μείζονα γλουτιαίου μυ

Κάθεστε σταυροπόδι με τον αστράγαλο του ενός ποδιού να ακουμπά στο γόνατο του άλλου και γέρνετε προς τα εμπρός μέχρι να αρχίσετε να νιώθετε διάταση στην περιοχή του γλουτού.

seated_gluteal

 

Διάταση τετρακεφάλου μυός

Σταθείτε όρθιοι με το ένα πόδι πάνω σε ένα πάγκο ή μια καρέκλα πίσω σας και κρατηθείτε από κάτι για ισορροπία . Λυγίστε το πόδι που στηρίζεστε ελαφρά μέχρι να νιώσετε διάταση στην μπροστινή πλευρά του μηρού ( τετρακέφαλο μυ).

 

Προπόνηση χαλάρωσης και ανάκτησης

 

Αφού έχετε τελειώσει το παιχνίδι κάντε μια προοδευτική αποθεραπεία για να φέρετε το σώμα σας σε κατάσταση ηρεμίας και να καθαρίσετε το γαλακτικό οξύ και άλλα παράγωγα από τους μυς. Παλιές έρευνες έχουν δείξει ότι μετά από αναερόβια προπόνηση , όπως προπόνηση σε σπρίντ , η χαλαρή αεροβική άσκηση μπορεί να βοηθήσει στη γρήγορη απομάκρυνση του γαλακτικού οξέος ( Signorile, et al., 1993). Δοκιμάστε να κάνετε γρήγορο περπάτημα για 15-20 λεπτά , ή ποδήλατο άσκησης ή λίγο κολύμβηση.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε με πρωτότυπο τίτλο :

Anatomy of a High Performance Warm-Up

By Carl Petersen ( Partner and Director of High Performance Training , City Sports and Physiotherapy Clinics , Canada)

ITF Coaches Sport Science Review , Issue 40.

Τελευταία Ενημέρωση στις Παρασκευή, 13 Ιούνιος 2014 13:32

[gatz 6,670]

Αθλητικοί Τραυματισμοί Ερασιτεχνών Παικτών Αντισφαίρισης

 

131-747-1-PB.pdf

[gatz 6,670]

Έξω επικονδυλίτιδα αγκώνα - Tennis elbow Δρ. ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΕΒΑΚΟΣ

Σημείωση: Το κείμενο που ακολουθεί ειναι γραμμένο σε απλή γλωσσα με σκοπό την πληροφόρηση ασθενών για ιατρικά θέματα. Οι ιατρικοί όροι αποδίδονται και στα Αγγλικά για ευκολότερη αναζήτηση με λέξεις/κλειδιά στο διαδίκτυο

 

 

 

Το όνομα "αγκώνας τέννις" (tennis elbow) είναι ατυχές. Η επικονδυλίτιδα εμφανίζεται πιο συχνά σε άτομα με δουλειές γραφείου ή άλλους χειρωνάκτες παρά σε αθλητές του τέννις.

ΠΑΘΟΛΟΓΙΑ

Το tennis elbow είναι ένα σύνδρομο φλεγμονής των μυών που σηκώνουν τον καρπό. Αυτοί οι μυς αρχίζουν στο ύψος του αγκώνα σε μία συγκεκριμένη εξοχή του κόκκαλου (έξω επικόνδυλος - lateral epicondyle). Οι ίνες τους παθαίνουν μικροσκοπικές θλάσεις όταν επιβαρυνθούν υπερβολικά στην έκφυση (στο σημείο στο οποίο ενώνονται με τον επικόνδυλο) και αυτό προξενεί την φλεγμονή.

Συχνά η παθογένεση παραμένει ωστόσο άγνωστη. Σε πολλές περιπτώσεις η φλεγμονή εμφανίζεται χωρίς σημαντική επιβάρυνση στην περιοχή ή εμφανίζεται - συνήθως ετεροχρονισμένα - και στην άλλη πλευρά. Σε αυτές τις περιπτώσεις καλό είναι να γίνονται κάποιες εξετάσεις για αποκλεισμό άλλης παθολογίας, συνήθως ορμονικής / μεταβολικής φύσεως (ζάχαρο, θυρεοειδής, γυναικολογικές ορμόνες, ουρικό οξύ, κλπ) καθώς δυσλειτουργίες σε μεταβολικό επίπεδο επιδρούν συχνά σε μυοσκελετικά σύνδρομα.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

Ο πόνος είναι κλασικά στην εξωτερική πλευρά του αγκώνα αλλά συχνά ακτινοβολεί προς τα κάτω, κατά μήκος του πήχυ, ή προς τα πάνω, στη κατεύθυνση του ώμου. Συνήθως χειροτερεύει με κινήσεις του καρπού και όταν η φλεγμονή είναι προχωρημένη ακόμα και μια απλή χειραψία μπορεί να προκαλέσει πόνο.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Η θεραπεία επιλογής στην οξεία φάση είναι πάντοτε κατ' αρχάς συντηρητική (αντιφλεγμονώδη χάπια ή τοπική έγχυση κορτιζόνης, χρήση ιμάντα αποσυμπίεσης, φυσικοθεραπευτική αγωγή, κρουστικός υπέρηχος, κ.λ.π.). Ωστόσο, ένα πρόγραμμα ασκήσεων σχεδιασμένο για να αυξήσει την ελαστικότητα και δύναμη των μυών που υποφέρουν είναι το μόνο που ωφελεί μακροπρόθεσμα και αποτελεί τον πιο σπουδαίο παράγοντα στην αποκατάσταση.

Τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιούμε επίσης τοπικά εγχύσεις αιμοπεταλίων (PRP –platelet rich plasma).

Ο χρόνος αποκατάστασης πάντως διαφέρει σημαντικά από άτομο σε άτομο. Ενώ οι περισσότεροι ασθενείς βλέπουν εμφανή βελτίωση μέσα σε 2-3 εβδομάδες, για άλλους ή θεραπεία πρέπει να συνεχιστεί για μεγαλύτερο διάστημα.

ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ

Σε περιπτώσεις χρόνιας και υποτροπιάζουσας φλεγμονής καταφεύγουμε στην λύση της χειρουργικής επέμβασης. Η τομή που γίνεται είναι πολύ μικρή (περίπου 2-3 εκατοστά) και η επέμβαση μπορεί να γίνει και με τοπικό αναισθητικό. Το σημείο της έκφυσης των εκτεινόντων στην περιοχή του επικόνδυλου εντοπίζεται και γίνεται τοπικά μια αποσυμπίεση, συνήθως με μια διατομή ολίσθησης (sliding release).

Λόγω της απλότητας της επέμβασης και της ελάχιστης χειρουργικής τομής, διάφορες τεχνικές αρθροσκοπικής αποσυμπίεσης που έχουν προταθεί κατά καιρούς δεν έγιναν δημοφιλείς.

Μέτρια δημοφιλείς είναι και τεχνικές που βασίζονται στον τοπικό ερεθισμό των ιστών ώστε να εξαναγκάσουν μια ανάπλαση (TOPAZ).

ΣΥΧΝΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΑΓΚΩΝΑ ΤΕΝΝΙΣ

Χρησιμοποιώ ένα ορθοπαιδικό βοήθημα (ιμάντα αποσυμπίεσης) για τον αγκώνα τέννις που έχω αλλά συχνά μοιάζει να με ενοχλεί περισσότερο απ’ ότι με βοηθάει. Που οφείλεται αυτό;

Πιθανόν να σφίγγετε τον ιμάντα ακριβώς πάνω στο σημείο του επικόνδυλου, πράγμα που είναι λάθος.

Ο ιμάντας αυτός είναι ουσιαστικά ένας <κόφτης>: φανταστείτε μια χορδή κιθάρας η οποία όταν είναι ελεύθερη πάλλεται ολόκληρη. Όταν αντίθετα την καθηλώσουμε σε ένα σημείο πάλλεται μόνο το κάτω τμήμα της όταν παίζουμε ενώ το υπόλοιπο ηρεμεί. Με τον ίδιο τρόπο δουλεύει ο ιμάντας: όταν χρησιμοποιούμε τους εκτείνοντες του καρπού, <κόβει> το απότομο τράβηγμα που θα έκαναν στο σημείο έκφυσης – αυτό ανακουφίζει την επικονδυλίτιδα καθώς προστατεύει το σημείο αυτό από απότομες έλξεις.

Επομένως έχει νόημα να χρησιμοποιούμε τον ιμάντα προληπτικά μόνο όταν κάνουμε κάποια έντονη δραστηριότητα. Όταν καθόμαστε και βλέπουμε τηλεόραση ο ιμάντας δεν έχει καμμία χρησιμότητα.

Επίσης ο σχεδιασμός του είναι σημαντικός: αν πρόκειται για ένα σκέτο λουρί πρέπει να το σφίξουμε πολύ για να δουλέψει και αυτό <στραγγαλίζει> περιμετρικά την κυκλοφορία επιδεινώνοντας την κατάσταση.

Οι περισσότεροι ιμάντες έχουν γι΄αυτό τον λόγο ένα μικρό μαξιλαράκι. Το μαξιλαράκι αυτό πρέπει να τοποθετηθεί περίπου 2-3 εκατοστά κάτω από τον επικόνδυλο ωστε να δίνει αυξημένη πίεση στο σημείο αυτό χωρίς να απαιτείται υπερβολικό σφίξιμο του ιμάντα.

Παίζω τέννις σε προχωρημένο επίπεδο και παρ’ όλες τις θεραπείες η επικονδυλίτιδά μου εξακολουθεί και υποτροπιάζει. Που μπορεί να οφείλεται αυτό;

Ένας συχνός λόγος είναι η λαβή της ρακέτας. Το σωστό πάχος της λαβής υπολογίζεται με βάση μια φόρμουλα και έχει άμεση σχέση με το μέγεθος του χεριού. Αυτό είναι το πρώτο που θα πρέπει να κοιτάξετε. Αν δεν θέλετε να αλλάξετε ρακέτα χρησιμοποιούμε τις ειδικές ταινίες για να <παχύνουμε> την λαβή.

Επίσης το θέμα της τεχνικής θα πρέπει να αναλυθεί σε βάθος με τον προπονητή σας, ιδίως όσον αφορά το σερβίς και το ρεβέρ (προτιμάτε πάντα το ρεβέρ με τα δύο χέρια).

Είχα επικονδυλίτιδα στο δεξί μου χέρι και έκανα 6 μήνες να το ξεπεράσω. Μετά από 3 μήνες εμφανίστηκε ωστόσο επικονδυλίτιδα και στο αριστερό, το οποίο δεν έχω επιβαρύνει ποτέ. Πως εξηγείται αυτό;

Το θέμα της παθογένεσης στην επικονδυλίτιδα είναι όντως μια παράξενη υπόθεση καθώς συχνά δεν βρίσκουμε εξήγηση. Όπως είπαμε, σε κάποιες περιπτώσεις υπάρχει ορμονική ή μεταβολική ανισορροπία (π.χ. ζάχαρο, θυρεοειδής, πολυκυστικές ωοθήκες, ουρικό οξύ κλπ. ) αλλά μπορεί την εποχή που θα εμφανιστεί η επικονδυλίτιδα τα προβλήματα αυτά να μην έχουν διαγνωσθεί ακόμη. Συχνά όμως δεν βρίσκουμε καμία απολύτως εξήγηση, ειδικά στις περιπτώσεις στις οποίες, όπως λέτε, ο αγκώνας δεν έχει επιβαρυνθεί.

Έχω επικονδυλίτιδα πολλά χρόνια η οποία δεν με έχει αφήσει εντελώς ποτέ. Παρ’ όλα αυτά δεν με ενοχλεί ιδιαίτερα παρά μόνο σε περιόδους έξαρσης. Πρέπει να χειρουργηθώ;

Πολλοί ασθενείς εμπίπτουν στην δική σας κατηγορία. Όταν έρχονται για κάποιο άλλο πρόβλημα και τους ρωτάς «Τι κάνει στα αλήθεια η επικονδυλίτιδα;» απαντούν «Είναι 80% καλύτερα. Με το άλλο 20% έχω μάθει να ζω». Οι ασθενείς αυτοί είναι προσεκτικοί γιατί ξέρουν ότι αν π.χ., κουβαλήσουν βαλίτσες για 2-3 ημέρες σε κάποιο μακρινό ταξίδι, η επικονδυλίτιδα θα ξαναφουντώσει. Ζουν επομένως προσέχοντας το <ευαίσθητο> σημείο τους.

Αν ο πόνος σας είναι συνεχής και έντονος ή οι εξάρσεις πολύ συχνές ή αν αποφασίσετε τέλος πάντων ότι δεν θέλετε πια να ζείτε με αυτό, τότε η χειρουργική επέμβαση είναι η τελική λύση.

[gatz 6,670]

 

Επιδημιολογία τραυματισμών στο τένις.

By Γιάννης Μπιτζούνης

 

 

 

Το τένις είναι ένα δημοφιλές άθλημα με συμμετοχή δεκάδων εκατομμυρίων παικτών σε όλο τον κόσμο. Η ανασκόπηση αυτή παρέχει μια ολοκληρωμένη επισκόπηση της επιδημιολογίας των τραυματισμών στο τένις. Οι παράγοντες κινδύνου, όπως η ηλικία, το φύλο, η μεγάλη διάρκεια του παιχνιδιού, το επίπεδο των δεξιοτήτων και το κράτημα της ρακέτας είναι θέματα που πρέπει να αναθεωρηθούν και περιλαμβάνονται στην επιδημιολογία των τραυματισμών.

 

Επιδημιολογία

 

Η γενική επιδημιολογία και η ακριβής επίπτωση των τραυματισμών που προκαλούνται από το τένις ποικίλουν μεταξύ των μελετών και έχουν να κάνουν με τη μεθοδολογία και τον πληθυσμό.

 

Εντοπισμός τραυματισμών

 

Τραυματισμός λόγω της συμμετοχής στο τένις μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε θέση στο μυοσκελετικό σύστημα. Σύμφωνα με τις μελέτες φαίνεται ότι οι περισσότεροι τραυματισμοί συμβαίνουν στα κάτω άκρα. Ακολουθούν τα άνω άκρα και τέλος ο κορμός. Οι πιο συχνοί τραυματισμοί στα κάτω άκρα είναι στον αστράγαλο και στο μηρό, με τα διαστρέμματα του αστραγάλου να είναι ο πιο κοινός τραυματισμός. Στα άνω άκρα οι πιο συχνοί τραυματισμοί που εμφανίζονται είναι στον αγκώνα και στον ώμο, με την πλευρική επικονδυλίτιδα να είναι ευρέως διαδεδομένη. Μια άλλη τάση που παρουσιάζεται είναι οι οξείς τραυματισμοί στα κάτω άκρα, ενώ χρόνιες κακώσεις εκδηλώνονται πιο συχνά στα άνω άκρα.

 

Πλευρική επικονδυλίτιδα

 

Η πλευρική επικονδυλίτιδα ή «αγκώνας του τένις» είναι μια μορφή μυοτενοντίτιδας που αφορά τους εκτείνοντες της κερκίδας και είναι ένας από τους πιο κοινούς τραυματισμούς υπερχρήσης ιδιαίτερα στους παίκτες αναψυχής. Ορισμένοι συγγραφείς πιστεύουν ότι ο ρυθμός της πλευρικής επικονδυλίτιδας είναι χαμηλότερος σε εκείνους που χρησιμοποιούν και τα δύο χέρια για την κίνηση backhand γιατί είναι σε θέση να απορροφήσει καλύτερα τις δυνάμεις που αναπτύσσονται. Οι χορδές της ρακέτας, το μέγεθος της λαβής της και η κακή τεχνική είναι κάποιοι από τους λόγους ανάπτυξης του συνδρόμου.

 

Ώμος

 

Οι τραυματισμοί του ώμου οφείλονται συνήθως σε επαναλαμβανόμενη χρήση και μπορεί να σχετίζονται με δυσκινησία της ωμοπλάτης και με παθολογία του στροφικού πετάλου. Σε γενικές γραμμές τα συμπτώματα των τραυματισμών του ώμου σε νέους παίκτες τένις υψηλού επιπέδου σχετίζονται με αστάθεια, ενώ σε μεγαλύτερους παίκτες η παθολογία του στροφικού πετάλου είναι αυτή που εμπλέκεται πιο συχνά. Λόγω της υψηλής εμφάνισης της παθολογίας του ώμου σε τενίστες ορισμένοι έχουν αμφισβητήσει το κατά πόσο εκείνοι που συμμετέχουν στο τένις βρίσκονται σε αυξημένο κίνδυνο πρωτογενούς αρθρίτιδας καθώς ανεβαίνουν ηλικιακά.

 

Ισχίο

 

Έχει παρατηρηθεί ότι οι παίκτες τένις δείχνουν μια ασύμμετρη υπετροφία στο λαγονοψοϊτη μυ, πράγμα που μπορεί να προκαλέσει πόνο στη βουβωνική χώρα από τενοντίτιδα ή θυλακίτιδα. Το μη κυρίαρχο πόδι είναι εκείνο που τις περισσότερες φορές είναι πιο επιρρεπές σε αυτές τις παθολογίες. Όπως και με άλλες αρθρώσεις, υπάρχει μια θετική συσχέτιση της συμμετοχής στο τένις και της αρθρίτιδας του ισχίου στους πρώην ελίτ αθλητές. Σύμφωνα με σχετική μελέτη σε πρώην ελίτ αθλητές γυναικείου φύλου βρέθηκε μια πολλή μεγάλη αύξηση στην παρουσία οστεοφύτων γύρω από την άρθρωση του ισχίου σε σχέση με την ομάδα ελέγχου. Επίσης, η ίδια έρευνα ανέφερε ότι το ποσοστό σχηματισμού οστεοφύτων γύρω από το ισχίο σε τενίστες δεν ήταν διπλάσιο σε σύγκριση με τους δρομείς.

 

Γόνατο

 

Ορισμένες έρευνες έχουν εξετάσει την επιδημιολογία των τραυματισμών στο γόνατο σε τενίστες. Σύμφωνα με μια μεγάλη επιδημιολογική μελέτη αποδείχτηκε ότι από τους τραυματισμούς στο γόνατο που σχετίζονται με το τένις, το 11% είχε να κάνει με τον πρόσθιο χιαστό σύνδεσμο. Η ίδια έρευνα αναφέρει ότι οι τραυματισμοί στον πλευρικό πλάγιο σύνδεσμο και στον έσω μηνίσκο ήταν πιο συχνοί στους τενίστες σε σχέση με άλλα αθλήματα. Λόγω του υψηλού ποσοστού των τραυματισμών στον πρόσθιο χιαστό σε πολλά αθλήματα έχει διεξαχθεί έρευνα με σκοπό να εντοπιστούν οι παράγοντες κινδύνου και να αναπτυχθούν προγράμματα πρόληψης για τον εν λόγω τραυματισμό. Επίσης, αυξημένος κίνδυνος οστεοαρθρίτιδας του γόνατος έχει βρεθεί σε αθλητές σε πολλά διαφορετικά αθλήματα. Γιατροί και ερευνητές έχουν προειδοποιήσει ότι η δραστηριότητα υψηλού επιπέδου οδηγεί σε κατ’ επανάληψη καταπόνηση το γόνατο, το οποίο σταδιακά υπόκειται σε εκφυλιστικές αλλαγές. Η σωματική δραστηριότητα σε ένα μέτριο επίπεδο δεν αυξάνει τον κίνδυνο αρθρίτιδας και μπορεί ακόμη και να τον μειώσει.

 

«Πόδι του τένις»

 

Το σύνδρομο αναφέρεται στην έσω κεφαλή του γαστροκνημίου μυός. Το 16% των περιπτώσεων από μαθητές που μελετήθηκαν με προβλήματα στο γαστροκνήμιο, αποδείχτηκε ότι οφείλονταν σε δραστηριότητες σχετικές με το τένις.

 

Πλάτη

 

Μεταξύ των ενεργών αθλητών έχει αναφερθεί ότι ο πόνος στην πλάτη είναι έως και 85%, ενώ το 29% υπέφερε από χρόνιο πόνο. Μια άλλη μελέτη διαπίστωσε ότι το 50% των ελίτ παικτών τένις υπέφερε από πόνους στην πλάτη σε διάρκεια μιας εβδομάδας, με το 20% των ατόμων αυτών να αναφέρουν σοβαρό πόνο. Μερικοί ερευνητές έχουν υποθέσει ότι η επαναλαμβανόμενη εκτέλεση των κινήσεων στο τένις μπορεί να οδηγήσει σε τραυματισμούς στην πλάτη. Εργαστηριακές έρευνες έχουν δείξει σημαντικά υψηλότερες δυνάμεις στην πλάτη από την εκτέλεση «topspin» που οδηγεί δυνητικά σε κίνδυνο τραυματισμού. Η διδασκαλία του «topspin» από νεαρή ηλικία θέτει τον αθλητή σε αυξημένο κίνδυνο για πόνο ή/και βλάβη στην πλάτη. Αυτή η πρώιμη εισαγωγή του «topspin» σερβίς μπορεί να σχετίζεται με την ανάπτυξη σπονδυλόλυσης ή/και σπονδυλολίσθησης σε ελίτ παίκτες τένις. Με δεδομένη την κοινή καταγγελία του πόνου στην πλάτη σε τενίστες, μελέτες έχουν αναλάβει να καθορίσουν τις βλάβες στην πλάτη μέσα από τις ακτινογραφίες ενώ σε ένα μεγάλο ποσοστό διαπιστώθηκε ότι υπάρχουν. Αν και η παθολογία στις δομές της πλάτης είναι γνωστό ότι υπάρχει σε παίκτες τένις, η πιο κοινή αιτιολογία του πόνου στην πλάτη σχετίζεται με την οσφυϊκή μοίρα. Τέλος, έχει εξαχθεί το συμπέρασμα ότι δεν υπάρχουν σημαντικές διαφορές στον πόνο μεταξύ των παικτών τένις και των παικτών πινγκ-πονγκ.

 

Κατάγματα κόπωσης

 

Σύμφωνα με μελέτη βρέθηκε ότι το σκαφοειδές οστούν του ταρσού είναι το πιο συχνό που επηρεάζεται, ενώ ακολουθεί το μετατάρσιο και η κνήμη. Οι αθλητές κάτω των 18 ετών είναι πιο επιρρεπείς σε σύγκριση με τους ενήλικες. Στα άνω άκρα, μια άλλη μελέτη αναφέρει μια σειρά περιστατικών μετακάρπιων καταγμάτων στρες σε υψηλό επίπεδο παικτών, ενώ σημειώνεται ότι όλα τα κατάγματα κόπωσης βρίσκονται στο δεύτερο μετακάρπιο. Λιγότερο συχνές περιοχές καταγμάτων κόπωσης σε τενίστες που έχουν αναφερθεί στη βιβλιογραφία ήταν στο ισχίο, στο βραχιόνιο, στο ιερό οστούν, στην επιγονατίδα, στην ωλένη και στο περιφερικό άκρο της κερκίδας.

 

Ειδικοί παράγοντες κινδύνου/Η ηλικία και το φύλο

 

Η επίδραση της ηλικίας σχετικά με τους τραυματισμούς μελετήθηκε και δεν υπήρξε συσχέτιση για τους παίκτες τένις σε μια ποικιλία επιπέδων και δεξιοτήτων. Κατά την εξέταση των ερευνών, αναφέρονται διαφορές στο ποσοστό των τραυματισμών μεταξύ ανδρών και γυναικών στο τένις, χωρίς αυτό βέβαια να είναι απολύτως σαφές από τη βιβλιογραφία.

 

Διάρκεια του παιχνιδιού

 

Η τρέχουσα βιβλιογραφία δείχνει ότι η μεγάλη διάρκεια του παιχνιδιού συσχετίζεται θετικά με ένα αυξημένο ποσοστό τραυματισμών. Σύμφωνα με έρευνα διαπιστώθηκε μια συνολική αύξηση στο ποσοστό τραυματισμών για όσους συμμετείχαν στο τένις περισσότερο από 3 ώρες ανά εβδομάδα. Έχει εξεταστεί επίσης η σχέση μεταξύ της μεγάλης διάρκειας του παιχνιδιού με την πλευρική επικονδυλίτιδα και βρέθηκε πως ο μέσος όρος συμμετοχής για ερασιτέχνες τενίστες που είχαν συμπτώματα του συνδρόμου ήταν 8 ώρες την εβδομάδα, ενώ όσοι δεν είχαν πόνο στον αγκώνα έπαιζαν κατά μέσο όρο 5,5 ώρες την εβδομάδα.

 

Επίπεδο ικανότητας

 

Οι λιγότερο έμπειροι παίκτες αναγκάζονται σε μεγαλύτερες καταπονήσεις και ως εκ τούτου αυξάνουν τον κίνδυνο τραυματισμού. Το επίπεδο ικανότητας σχετικά με το μέγεθος της δόνησης στον καρπό κατά την εκτέλεση της τεχνικής backhand παίζει σημαντικό ρόλο. Οι συγγραφείς έχουν διαπιστώσει ότι οι λιγότερο έμπειροι υποβάλλονται σε υψηλότερα φορτία κραδασμών στον αγκώνα και στον καρπό κατά την εκτέλεση της τεχνικής. Αν και οι επαγγελματίες τενίστες έχουν βελτιώσει την τεχνική και θεωρητικά έχουν μειωμένο κίνδυνο τραυματισμού, η αύξηση της διάρκειας του παιχνιδιού σε σχέση με τη μη επαγγελματική ενασχόληση μπορεί να ευθύνεται για την ομοιότητα στα ποσοστά τραυματισμών μεταξύ των δύο ομάδων.

 

Θέση λαβής ρακέτας

 

Διαφορετικές θέσεις στη λαβή της ρακέτας μπορεί να επηρεάσουν τα συνολικά μηχανικά φορτία που μεταδίδονται στο άνω άκρο. Ανάλογα με τον τρόπο πιασίματος οι επιδράσεις των δυνάμεων που αναπτύσσονται από τις κινήσεις επιφέρουν αντίστοιχα προβλήματα και τραυματισμούς.

 

Ιδιότητες ρακέτας

 

Τα μηχανικά χαρακτηριστικά της ρακέτας έχουν τη δυνατότητα να αλλάξουν τα φορτία των κραδασμών που μεταδίδονται στο χέρι κατά τη διάρκεια της κίνησης. Το μεγαλύτερο μέγεθος της κεφαλής της ρακέτας και η υψηλότερη συχνότητα συντονισμού βρέθηκε ότι μπορούν να μειώσουν τις επιβαρύνσεις στο βραχίονα.

 

Τερέν

 

Μια σειρά από μελέτες έχει εξετάσει τη σχέση μεταξύ του τερέν και των τραυματισμών σε τενίστες. Όπως αποδείχτηκε ο κίνδυνος τραυματισμού είναι μειωμένος όταν το δάπεδο είναι από πηλό σε σχέση με το σκληρό δάπεδο και το δάπεδο με γρασίδι.

 

Μελλοντικές κατευθύνσεις

 

Είναι σαφές από την επισκόπηση της βιβλιογραφίας ότι χρειάζεται περαιτέρω μελέτη σχετικά με την επιδημιολογία των τραυματισμών στο τένις. Οι περισσότερες δημοσιευμένες μελέτες έχουν επικεντρωθεί σε υψηλού επιπέδου και ελίτ παίκτες τένις. Στο μέλλον, πρόσθετες μελέτες για επαγγελματικό/ολυμπιακό επίπεδο θα παρείχαν μια καλύτερη εικόνα και γνώσεις σχετικά με τους τραυματισμούς που παρουσιάζουν αυτοί οι παίκτες.

 

Σύνοψη

 

Το άρθρο αναφέρθηκε στη συνολική επίπτωση των τραυματισμών σε παίκτες του τένις, καθώς και στα ποσοστά που εμφανίζονται στις περισσότερες παθολογίες. Οι γενικές τάσεις που προκύπτουν είναι ότι οι οξείς τραυματισμοί είναι πιο συχνοί στο κάτω άκρο, ενώ οι τραυματισμοί λόγω χρόνιας και υπερβολικής χρήσης είναι πιο συχνοί στο άνω άκρο και τον κορμό. Επιπλέον, δεν υπάρχει συσχέτιση μεταξύ της ηλικίας, του φύλου και του επιπέδου των δεξιοτήτων σε ποσοστό τραυματισμών σε τενίστες. Ωστόσο, η μεγάλη διάρκεια του παιχνιδιού σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο τραυματισμού. Τέλος, η επίδραση του τερέν, η θέση λαβής της ρακέτας και οι ιδιότητές της είναι παράγοντες που σχετίζονται με το ποσοστό τραυματισμών σε παίκτες τένις.

 

Αρθρογραφία: Epidemiology of musculoskeletal injury in the tennis player.

Edited September 28, 2018 by gatz

[Fulvia 3 215]

Πέρα από όλα τα ανωτέρω (τα οποία αποτελούν προϊόντα επιστημονικών μελετών, με αποτέλεσμα να μην έχω να προσθέσω τίποτα), θα ήθελα να σημειώσω ότι οι ερασιτέχνες παίκτες τένις πρέπει να ασχοληθούμε και λίγο πιο σοβαρά με το γυμναστήριο.

Όσο και αν το τένις αποτελεί (και) γυμναστική, πρέπει να στήσουμε το σώμα μας σε γυμναστήριο για να μπορεί αυτό να αντέξει τις μεγάλες (ξαφνικές και απότομες) καταπονήσεις του αθλήματος. Πράγματι, το τένις δεν έχει έναν σταθερό ρυθμό στην καταπόνηση, αλλά περνά ξαφνικά από την ηρεμία σε ακραία κίνηση των ποδιών ή των χεριών ή της μέσης κλπ και το σώμα μας πρέπει να είναι έτοιμο να ανταπεξέλθει σε αυτές τις δυνάμεις. Δεν μπορούμε να περιμένουμε να μας γυμνάσει το τένις, αλλά πρέπει να πάμε γυμνασμένοι σε αυτό.

Δυστυχώς, ο μέσος εργαζόμενος (οικογενειάρχης κλπ), εάν θέλει να παίζει 3 φορές εβδομαδιαίως, αδυνατεί να βρει και άλλες μέρες για γυμναστική/φυσική κατάσταση και ... οι τραυματισμοί έρχονται αναγκαία (ιδιαίτερα όσο περνούν τα χρόνια).

[elenikikou 1]

Πάντα χρειάζεσαι προθερμανση πριν τον αγωνα. Ωστοσο μπορουν να γινουν και ατυχηματα κατα την διαρκεια του αγωνα, εκτος του αλλου οτι αγκονας καταστρεφεται απο την κινηση. εγω ειχα διαβασει ενα αρκετα κατατοπιστηκο αρθρο εδω. https://www.vzachos-orthopaedics.com/

[giannis-ski 4,870]

Πήγα στο γιατρό για ενοχλήσεις και πόνους στην περιοχή του αγκώνα και μου βρήκε tennis elbow 

μου έδωσε συνταγή για χάπια και  ένα ιμάντα .

καλως σας βρήκα....

[kaps 2,736]

12 hours ago, giannis-ski said:

Πήγα στο γιατρό για ενοχλήσεις και πόνους στην περιοχή του αγκώνα και μου βρήκε tennis elbow 

μου έδωσε συνταγή για χάπια και  ένα ιμάντα .

καλως σας βρήκα....

Αυτο που πρεπει να κανεις ειναι ακινησια, ξεκουραση και ισως καμια φυσιοθεραπεια........ τα χαπια δεν κανουν σχεδον τιποτα αν δεν κανεις τα πρωτα..... Επισης προσοχη με το στομαχι!!!! Τα χαπια αυτα το σκιζουν!!!! Να παιρνεις κ προστασια. Ευχομαι να το προλαβες στην αρχη. Δεν περναει ευκολα και η υποτροπη ειναι συνηθισμενο πραγμα........ η μοναδικη οριστικη λυση ειναι το χειρουργειο που εχει τα υπερ κ τα κατα και εξαρταται ποσο χρειαζεσαι το χερι στην καθημερινοτητα σου και ποσο ενοχληση εχεις...... αν κανεις χειρονακτικη δουλεια ειναι δυστυχως μονοδρομος........

[giannis-ski 4,870]

Μουσικός. ... Αστα να πάνε 

[gianis50 1,862]

1 hour ago, giannis-ski said:

Μουσικός. ... Αστα να πάνε 

 Μαλλον kithara elbow θα εχεις?

[Turms 2,687]

και εγω αυτο θα ελεγα...απο την κιθαρα καπως σου προεκυψε....

[Turms 2,687]

δοκιμασε να αλλαξεις χερι στην κιθαρα...τρομακτικη εμπειρια...ξερεις τι πρεπει να κανεις αλλα το μυαλο δεν μπορει να δωσει σωστη κατευθυνση στο σωμα....

ειναι σαν να οδηγας μηχανη κ ολα να ειναι αναποδα...συμπλεκτης, μπρος πισω φρενο κλπ

η αυτο που εζησα > να προσπαθησεις να κανεις σανιδα με το πισω ποδι μπροστα....