Φωτιά στην Πάρνηθα...

[Nikos 0]

Ένα σημερινό οδοιπορικό ενός παιδιού απο το foum του snowreport, έτσι για να πάρετε μια ιδέα για την πραγματική κατάσταση που επικρατεί στο βουνό. Προσωπικά δοκίμασα να ανέβω με το αμάξι αλλά η πρόσβαση είναι κλειστή απο την αστυνομία.

 

Πάρνηθα 1/7/07

[arma 9]

μηπως και οργανωσουμε σαν συλλογος κατι ,για να μην παει ο καθενας μονος του ???

[ΑΛΕΞΗΣ 4,093]

Αριστοτέλη αναφέρεσαι σε επίσκεψη στην Πάρνηθα ?

[arma 9]

Ναι, αναφερομαι στο ποστ του Πανου, οτι δηλαδη οργανωνεται επισκεψη/εκδηλωση στην Παρνηθα για το επομενο Σαββατο (δεν ειπε ομως λεπτομερειες).

[AKIS-AIGIO 0]

Απο τα ΝΕΑ

 

Τα SΜS της οργής

 

Ξεσηκωμός πολιτών για την οικολογική καταστροφή

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Βούλα Κεχαγιά

Ξεχείλισε η οργή για την οικολογική καταστροφή που προκάλεσε η πυρκαγιά στην Πάρνηθα- μάλιστα, για πρώτη φορά πολίτες, με διάθεση αυθόρμητης αντίδρασης, χρησιμοποιούν τις δυνατότητες των κινητών τηλεφώνων και το Διαδίκτυο για να οργανώσουν κινητοποιήσεις, αξιώνοντας την άμεση αναδάσωση των καμένων εκτάσεων.

Ήδη με SΜS (γραπτό μήνυμα στο κινητό) που έκανε χθες τον γύρο της Αθήνας έγινε γνωστό πως την ερχόμενη Κυριακή θα πραγματοποιηθεί διαδήλωση έξω από τη Βουλή σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την ολιγωρία που επιδείχτηκε στην αντιμετώπιση της καταστροφικής πυρκαγιάς και με κύριο αίτημα να αναδασωθούν άμεσα οι πληγείσες περιοχές. «Κυριακή 8 Ιουλίου και ώρα 7 το απόγευμα όλοι έξω από τη Βουλή. Απαίτησε την αναδάσωση όλων των καμένων εκτάσεων. Μακριά από πολιτικές σκοπιμότητες απαίτησε δράση τώρα. Μη μείνεις άπραγος αυτήν την φορά. Προώθησε αυτό το μήνυμα σε όσους πιο πολλούς μπορείς και κατέβα στους δρόμους στην πιο μαζική συγκέντρωση για το περιβάλλον», αναφέρει το αγνώστου προέλευσης γραπτό μήνυμα, το οποίο παροτρύνει τους πολίτες να δείξουν ευαισθησία στα οικολογικά ζητήματα. Την ίδια ώρα «φωτιά» πήρε και το Διαδίκτυο από οργανώσεις, κινήσεις και πολίτες που επιθυμούν να συμβάλλουν στην αναδάσωση της Πάρνηθας. Βlog που έκανε την εμφάνισή του μόλις μία ημέρα μετά την εκδήλωση της πυρκαγιάς και φέρει τον τίτλο «Αναδάσωση» απευθύνει κάλεσμα προς τους πολίτες για τη συγκρότηση πρωτοβουλίας αφύπνισης και αναδάσωσης. «Κλείνουμε τα ΡC και τραβάμε στα βουνά» είναι το σύνθημα της ιστοσελίδας του συγκεκριμένου blogspot, που ζητά την ενεργοποίηση του ακτιβισμού μέσα από το Διαδίκτυο και την καλύτερη οργάνωση για το περιβάλλον. Επίσης, την ερχόμενη Κυριακή στις 8 το πρωί, στο τελεφερίκ της Πάρνηθας, πολίτες που ασχολούνται με την ποδηλασία διοργανώνουν ποδηλατική βόλτα για τον γύρο της Πάρνηθας, μιας απόστασης περίπου 40 χιλιομέτρων. Η διαδρομή θα αρχίσει από το τελεφερίκ, θα περάσει από τον Αϊ-Γιώργη και ακολούθως από τις περιοχές Διάσελο Κυράς, Αγία Παρασκευή, Κλημέντι, Βούντιμα, Αυλώνας. «Σκοπός μας είναι να τραβήξουμε όσο περισσότερες φωτογραφίες μπορούμε», αναφέρουν στην ηλεκτρονική τους πρόσκληση, ώστε το αμέσως επόμενο Σαββατοκύριακο 14-15/7 να οργανώσουν στο Σύνταγμα ολοήμερη έκθεση φωτογραφίας για την αφύπνιση των πολιτών.

Παράλληλα, άλλοι blogers αποφάσισαν ως πρώτη αντίδραση να αποστείλουν email με κοινό περιεχόμενο σε υπουργεία, πολιτικά κόμματα, πολιτικούς και εκπροσώπους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και στο διήμερο 5-6 Ιουλίου, στο οποίο θα αναφέρουν: «Φτάνει πια. Αναλαμβάνουμε την ευθύνη που μας αναλογεί και αναζητούμε τρόπους δράσης. Δεν θα ανεχτούμε την επανάληψη των φαινομένων της “Πεντέλης” και των “αξιοποιήσεων” των ακτών».

 

Υ.Γ. Μια απο τις μοναδικές ισως αυθόρμητες κινήσεις πολιτών. Μακάρι τα διάφορα "κομματικά κοράκια" να ΜΗΝ προσπαθήσουν να "καπελώσουν" τέτοιες κινήσεις, γιατί απλά......θα χάθεί το νόημα και η ουσία τους

[barcode 18]

Και μολις πριν απο λιγο ακουσα στις ειδήσεις οτι η ΔΕΗ ειχε δωσει το ελευθερο στην πυροσβεστικη υπηρεσια να ριξει νερο στους πυλωνες(απο τους οποιους δηθεν ξεκινησε η πυρκαγια) καθως οι πυλωνες βρισκονταν ΕΚΤΟΣ τασης(δεν διαρρεονταν απο ρευμα)

Συμφωνα με τον υπευθυνο της ΔΕΗ(εκανε δηλωσεις), δοθηκε δυο φορες η αδεια στην πυροσβεστικη υπηρεσια να κανει ριψεις νερου στους πυλωνες(που συμφωνα με τον Πολυδωρα ηταν η αιτια για να χαθει ο ελεγχος της φωτιας)

 

Παράλληλα, διοργανωνεται διαδηλωση διαμαρτυριας απο το ελληνικο κοινωνικο φορουμ και σας παραθετω αυτουσια την ανακοινωση:

 

 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 

1 Ιουλίου 2007

 

 

 

ΠΑΡΝΗΘΑ: ΜΗ ΑΝΤΙΣΤΡΕΨΙΜΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟΝ ΒΑΣΙΚΟ ΠΝΕΥΜΟΝΑ ΤΟΥ ΛΕΚΑΝΟΠΕΔΙΟΥ

 

 

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ

 

ΤΡΙΤΗ 3 ΙΟΥΛΙΟΥ 2007, ΩΡΑ 7 μμ, ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ

 

 

 

Η ανάλγητη κυβέρνηση της ΝΔ είναι ο ηθικός αυτουργός της καταστροφής, αν όχι και ο εμπρηστής του Εθνικού Δρυμού της Πάρνηθας. Στα 3,5 χρόνια της θητείας της προετοίμασε τις πυρκαγιές στο θεσμικό και ιδεολογικό έδαφος που έστρωσε το ΠΑΣΟΚ

 

 

 

διατηρώντας τον νόμο 3208/2003

 

επιχειρώντας να αναθεωρήσει το άρθρο 24 του Συντάγματος

 

επιχειρώντας να νομιμοποιήσει τα αυθαίρετα στα δάση με την πρόσφατη τροπολογία που έπειτα από κατακραυγή την απέσυρε

 

παραπέμποντας τους δασικούς χάρτες στις καλένδες

 

δίδοντας δικαίωμα δόμησης σε συνεταιρισμούς, καζίνο και Εκκλησία

 

αγνοώντας τη μελέτη προστασίας της Πάρνηθας του Οργανισμού Αθήνας (2003)

 

αποσυντονίζοντας, αποψιλώνοντας από ανθρώπινο δυναμικό και διαλύοντας τις αρμόδιες υπηρεσίες

 

 

 

Το Λεκανοπέδιο Αττικής είναι σήμερα μια πόλη βαριά τραυματισμένη οικολογικά και ανοχύρωτη στη ρύπανση, τους καύσωνες και τις πλημμύρες.

 

 

 

Ζητάμε τώρα:

 

Θεσμική θωράκιση της προστασίας των δασών, αναδάσωση, πυροπροστασία

 

Κανένα τετραγωνικό μέτρο μπετόν στους δασικούς, τους περιαστικούς και τους αστικούς δημόσιους ελεύθερους χώρους.

 

 

 

Ας μην πιστεύουν ότι θα ξεχάσουμε! Όσοι σπέρνουν θάνατο θα θερίσουν θύελλες!

 

πηγή: indymedia athens

 

και ένα καρφί προς καποιους: την παραπανω ανακοινωση θα την μαθαινατε απο τα κανάλια...?

[spongeorge 0]

Για να δούμε πόσοι θα κατέβουν να διαμαρτυρηθούνε στο δρόμο...

Γιατί όλοι απο τα pc μας μια χαρά τα γράφουμε...

Νομίζω όποιος πραγματικά έχει πονέσει και αγανακτήσει με την καταστροφή της Πάρνηθας (και οχι μόνο...το 15% του Πηλίου έχει καεί και η φωτιά συνεχίζεται...) πρέπει να δώσει το παρόν.

Το θέμα δεν είναι κομματικό.Είναι εθνικό και μας αφορά όλους.

Κάπου εδώ μέσα γράφτηκε οτι έχουμε οτι μας αξίζει.Συμφωνώ 100%.

Αν δεν σου αρέσει αυτό που έχεις πρέπει πρώτα απο όλα να το πείς.

Όσο περισσότεροι κατεβούνε τόσο δυνατότερη θα είναι και η φωνή τους και ίσως να ακουστεί και να αλλάξει κάτι.

Κάλα τα forums και τα blogs αλλά μόνοι μας τα γράφουμε και μόνοι μας τα διαβάζουμε...

Κάποια πράγματα όμως πρέπει να τα φωνάξουμε. Δεν γίνεται να σου καίνε το σπίτι και εσύ να περιμένεις απο το γείτονα να σου το φτιάξει. Όσο είμαστε μέσα στα καβούκια μας περιμένοντας απο τους άλλους να βγάλουν το φίδι απο την τρύπα θα έχουμε πάντα οτι μας αξίζει...

[Ράνια 616]

Ρίξτε μια ματιά σε αυτό το πολύ ενδιαφέρον άρθρο

 

http://biostore-aloa.blogspot.com/2007/06/blog-post_29.html

 

Φιλικά

Ράνια

[korn 686]

Ρίξτε μια ματιά σε αυτό το πολύ ενδιαφέρον άρθρο

 

http://biostore-aloa.blogspot.com/2007/06/blog-post_29.html

 

Φιλικά

Ράνια

 

 

 

 

Oντως πολυ ενδιαφερον αρθρο Ρανια

Μεγαλη ζημια αυτο που εγινε στην Παρνηθα

[gioavel 0]

Παντως ακουσα οτι η δεντροφυτευση πρεπει να γινει μετα απο ενα χρονο και πως τωρα πρεπει να αφησουμε την φυση να ηρεμισει

[korn 686]

Ναι το ακουσα και εγω λογω του θαλασιου νερου που επεσε απο τα καναντερ

[Spiderman 2]

"Κλεμμένες" απο άλλο φόρουμ, αλλα αξίζει να τις δούμε για να νιώσουμε!!! Μπράβο στον άνθρωπο που μπήκε στον κόπο να ασχοληθεί...

 

Αν και συνηθίζεται να λέγεται οτι πρόκειται για "γροθιά στο στομάχι", θα πω οτι μάλλον "γροθιά στ΄@@" είναι....! Αν και δε γνωρίζω καθόλου την περιοχή, υποψιάζομαι οτι τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα απ΄οτι μαρτυρούν οι φωτογραφίες, μιας κι εδω δεν είναι ιδιαίτερα δασώδεις περιοχές...

 

 

 

 

 

 

 

[barcode 18]

ειναι τρομερο...

 

βλεπετε ολοι πως τα δεντρα σε ολες τις φωτο ηταν στην αναπτυξη...ηταν μικρα δεντρακια που σε λιγα χρονια θα γινονταν μεγαλα...και θα γινοταν ενα τεραστιο δασος...

 

φαινεται ομως πως καποιοι αποφασισαν πως δεν θα επρεπε να γινουν δεντρα, αλλα χωρος για την ανεγερση οικιων με θεα τη θαλασσα...

 

 

και που θα κανουμε τωρα πια το rally ακροπολης????

τι εικονα θα δειξουμε εξω για το στολιδι του κοσμου? την ελλαδα? αυτο το υπεροχο μερος με τους υπεροχους και νομοταγεις πολιτες και την υπεροχη κρατικη εξουσια?

[fotski 19]

και που θα κανουμε τωρα πια το rally ακροπολης????

τι εικονα θα δειξουμε εξω για το στολιδι του κοσμου? την ελλαδα? αυτο το υπεροχο μερος με τους υπεροχους και νομοταγεις πολιτες και την υπεροχη κρατικη εξουσια?

 

θα σου πω εγώ, έχω κάτι σούπερ ειδικές :

1) Ειδική Ψυτάλλεια, κολιές και ντριφτινγκ στην λυμματολάσπη,

2) Ειδική Λεωφ.ΝΑΤΟ, λακκούβες, σκουπίδια και μπάζα κάνουν την διαδρομή πραγματικά...ειδική

3) Ειδική Κόρινθος-Πάτρα με φουλ κυκλοφορία νταλίκας, τρακτέρ και λοιπών τροχοφόρων,

4) Ειδική Χωματερή Λιοσίων με σουπερ μπόνους τα χτυπήματα γλάρων και αρουραίων,

5) Ειδική Εθνικός κήπος, γιατί πρέπει να δείξουμε και λίγο πράσινο. Η συγκεκριμένη ειδική μπορεί ακόμα να λάβει χώρα στον Λυκαβηττό ή στο Στρέφη.

[JohNi 21]

Οι φωτογραφιες αυτες ειναι απο τη φωτια στο Σχηματαρι και οχι στην Παρνηθα.

 

Σημερα ανεβηκα με το Funitel μια βολτα στην Παρνηθα επειδη δεν επιτρεποταν η ανοδος με αυτοκινητο.

 

Βγαινοντας απο το Casino η εικονα που αντικρυζει κανεις ειναι η πληρης αντιθεση αφου κοιτωντας δεξια ειναι ολα πρασινα ενω αριστερα ολα καμμενα.

 

Για οσους γνωριζουν το βουνο,οι περιοχες Παλιοχωρι,Αγια Τριαδα,Σεγας,Ξενια,Κυρα,Αερας,Λαγος,Πλατυ βουνο,πισω Κεραμιδι και ολο το τμημα μεταξυ αυτων των κορυφων εχουν καει ολοσχερως

 

Ακομα και σημερα υπηρξαν μικρες αναζοπυρωσεις...

[panpanou 335]

Για οσους γνωριζουν το βουνο,οι περιοχες Παλιοχωρι,Αγια Τριαδα,Σεγας,Ξενια,Κυρα,Αερας,Λαγος,Πλατυ βουνο,πισω Κεραμιδι και ολο το τμημα μεταξυ αυτων των κορυφων εχουν καει ολοσχερως

 

γνωρίζεις για Μόλα - Άγιο Πέτρο; Σκίπιζα - πυροφυλάκιο -βίλλα Παπαδόπουλου - Αγία Παρασκευή - σπήλαιο Πανός; o Άι Γιώργης στο Κεραμίδι έζησε;

[JohNi 21]

γνωρίζεις για Μόλα - Άγιο Πέτρο; Σκίπιζα - πυροφυλάκιο -βίλλα Παπαδόπουλου - Αγία Παρασκευή - σπήλαιο Πανός; o Άι Γιώργης στο Κεραμίδι έζησε;

 

 

Η Μολα και το εκκλησακι Αγιος Πετρος δεν καηκαν.Το ιδιο ισχυει για το Αυγο και την πλαγια που βρισκεται το Φλαμπουρι.Καταπρασινα ολα αυτα!

 

Σκίπιζα - πυροφυλάκιο -βίλλα Παπαδόπουλου - Αγία Παρασκευή - σπήλαιο Πανός-Άι Γιώργης στο Κεραμιδι απο πρωτη εκτιμηση νομιζω πως καηκαν ολα.Διατηρω μια επιφυλαξη επειδη δεν ειχα το χρονο να περπατησω και να δω περισσοτερα και πιο συγκεκριμενα τμηματα της καταστροφης.

 

Παρασκευη τελιωνω εξεταστικη και Σαββατο θα ανεβω για καλυτερο report.

[JohNi 21]

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΝΗΘΑ

 

ΚΑΙ Η ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΟΛΙΓΩΡΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΕΜΒΑΣΗ

 

 

 

Η φωτιά ξεκίνησε την Τετάρτη 27 Ιουνίου το απόγευμα.

 

Κοντά στο χωριό Στεφάνη στα όρια νομών Αττικής και Βοιωτίας στην Δυτική Πάρνηθα

 

Οι καπνοί το ίδιο απόγευμα προς το σούρουπο φαινόντουσαν από την περιοχή των Αχαρνών!, προς την περιοχή της δυτικής Πάρνηθας.!

 

Όλη την νύχτα στο σπίτι μου στους θρακ/νες όπου βρίσκεται σε υψόμετρο 520μ μύριζε έντονα καμένο σε σημείο μάλιστα που μερικές φορές μου προκαλούσε τσούξιμο στα μάτια και στο λαιμό.

 

Ανησύχησα μήπως υπάρχει φωτιά στην δυτική Πάρνηθα αλλά δεν άκουσα κάτι σχετικό από τα ΜΜΕ

 

Ξημερώνει η επόμενη μέρα Πέμπτη 28 Ιουνίου. Οι καπνοί φαινόντουσαν περισσότερο και μεταφερόμενοι από τον δυτικό άνεμο έφταναν μέχρι τους πρόποδες της Νότιας Πάρνηθας κάτω από την κορυφή Αέρας και ο καπνός φαινόταν από το Μενίδι.

 

Πλέον ήταν προφανές ότι καιγόταν η δυτική Πάρνηθα και αν η φωτιά συνέχιζε την ίδια πορεία ήταν θέμα χρόνου να φτάσει στον κεντρικό δρυμό.

 

Άρχιζα να ψάχνω τους ραδιοφωνικούς σταθμούς περιμένοντας να ακούσω κάποιο συναγερμό για την Πάρνηθα. Μάταια όμως! Η εντολή που είχε δοθεί όπως άκουγα ήταν να φυλάσσονται οι Πυλώνες της ΔΕΗ γιατί ήταν πιθανό ένα μπλακ αουτ στην Αττική και στη Πελοπόννησο. Και ενώ η φωτιά έκαιγε την Πάρνηθα, παρουσιάζονταν σαν μικρής σημασίας στα Δερβενοχώρια!

 

Η φωτιά όσο περνούσαν οι ώρες προχωρούσε προς της κεντρικές κορυφές αλλά καμιά κινητοποίηση δεν υπήρχε! Έφτασε το απόγευμα και η φωτιά ήδη είχε μπει στον εθνικό δρυμό ενώ ολόκληρη η βορειοανατολική Αττική είχε σκεπαστεί από σύννεφα καπνού που φαινόντουσαν από όλο το λεκανοπέδιο και έφταναν μέχρι τον ευβοϊκό.!

 

Προσπαθούσα να μάθω που ακριβώς βρίσκεται στην Πάρνηθα αλλά τα ΜΜΕ ακόμη μιλούσαν για φωτιά στα Δερβενοχώρια.

 

Και αφού ο καπνός φαίνονταν από όλη την Αθήνα το ραδιόφωνο του ΣΚΑΙ στις ειδήσεις έλεγε ότι οι πυκνοί καπνοί που φαίνονται από το κέντρο της Αθήνας είναι από την φωτιά και τα λάστιχα που καίγονται στο Σχηματάρι!

 

Ακόμη καμία κινητοποίηση, κανένα πυροσβεστικό όχημα δεν άκουσα να σφυρίζει κανένα αεροπλάνο δεν είδα να πετάει!( μετά έμαθα γιατί!)

 

Και αφού πλέον οι καπνοί έβγαιναν από τον κεντρικό εθνικό δρυμό της Πάρνηθας και είχαν φτάσει ήδη τα βραδινά δελτία ειδήσεων, τα πιο πολλά εξακολουθούσαν να μιλάνε για φωτιά στα Δερβενοχώρια ενώ η τηλεόραση του Σκαι μετέδιδε στην αρχή τους πυκνούς καπνούς από το Σχηματάρι αγνοώντας ότι η μεγάλη καταστροφή γίνονταν στην Πάρνηθα.

 

Σε αυτές τις ώρες έρχονται να προστεθούν και οι τραγελαφικές δηλώσεις του ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΘΡΑΚ/ΝΩΝ όπου ανέφερε ότι δεν κινδυνεύουν οι θρακ/νες αλλά ούτε και η Πάρνηθα διότι η φωτιά είναι πολύ μακριά από αυτήν! Και ενώ η φωτιά είχε φτάσει σχεδόν πάνω από το κεφάλι του και έκαιγε όλη την Πάρνηθα φαίνεται ότι για τον Δήμαρχο Πάρνηθα είναι μόνο οι θρακ/νες.

 

Στις ίδιες περίπου ώρες μια δήλωση του Δημάρχου Αχαρνών σε σταθμό έλεγε : Για ποια φωτιά στα Δερβενοχώρια μιλάτε καίγεται η Πάρνηθα. Δυστυχώς και αυτός άργησε να πάρει χαμπάρι ότι καίγεται η Πάρνηθα!

 

Ακόμη μαθαίνω ότι κατά τις 6 το απόγευμα δίνεται εντολή στα πυροσβεστικά αεροπλάνα να παρατήσουν την Πάρνηθα και να μεταβούν στην Αυλίδα γιατί κινδυνεύουν σπίτια.

 

Σιγά-σιγά τα κανάλια αρχίζουν να παίρνουν στροφή και να μιλάνε γα φωτιά στην Πάρνηθα. Μετά τις 8 αρχίζει μια μεγάλη κινητοποίηση της Πυροσβεστικής του στρατού και δήμων με υδροφόρες για να προστατέψουν και να σταματήσουν την φωτιά στην ΠΑΡΝΗΘΑ ΚΑΙ ΕΝΩ ΑΥΤΉ ΠΛΗΣΙΑΖΕ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ!

 

Η πύρινη λαίλαπα κατά τις 10 το βράδυ ολοκληρώνει το καταστροφικό της έργο φτάνοντας σε όλη την νότια κορυφογραμμή και περνώντας λίγο μπροστά από αυτή σταματάει να επεκτείνεται λόγω της άπνοιας αλλά και λόγω του τοπογραφικού ανάγλυφου(κάθοδος φωτιάς) ενώ ουσιαστικά η πυροσβεστική και ο στρατός είναι απλοί θεατές.

 

Την νύχτα ο σάλος πλέον για το κάψιμο της Πάρνηθας αρχίζει να γιγαντώνεται., η κορυφή του συντονισμού και της κινητοποίησης της πυροσβεστικής κ.Πολύδωρας ανεβαίνει στους θρακ/νες και δηλώνει ότι επειδή φύλαγε τους πυλώνες της ΔΕΗ άφησε τον εθνικό δρυμό να καεί! Επί λέξη είπε:Την πατήσαμε γιατί φυλούσαμε τους πυλώνες της ΔΕΗ, επιβεβαιώνοντας αυτά τα απίστευτα που άκουγα από το πρωί στους σταθμούς. Την επόμενη μέρα όμως γελοιοποιείται λέγοντας ότι η φωτιά αντιμετωπίστηκε με επιτυχία!

 

Στο μεταξύ οι τραγελαφικές δηλώσεις του ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΘΡΑΚ/ΝΩΝ συνεχίζονται λέγοντας σε τηλεοπτικό σταθμό ότι η πυροσβεστική έκανε πολύ καλά την δουλειά της.!

 

Η φωτιά έκαιγε ουσιαστικά από την προηγούμενη μέρα. Η μεγάλη κινητοποίηση που έγινε μετά την καταστροφή έπρεπε να είχε γίνει από το προηγούμενο βράδυ στην δυτική Πάρνηθα ώστε να μην προχωρήσει η φωτιά. Η δυτική Πάρνηθα έχει χωματόδρομους και αντιπυρικές ζώνες.

 

Ακούω συνέχεια ότι δεν υπάρχουν αντιπυρικές ζώνες. Τι θα πρέπει να γίνει δηλαδή?

 

Να υποβαθμίζαμε ένα βουνό όπου υπήρχε άγρια φύση και να το κάναμε γεμάτο δρόμους και πλατείες για μην καεί? Έτσι το μετατρέπουμε σε πάρκο της Αθήνας και όχι εθνικό δρυμό. Έχουν διαβάσει ότι οι επεμβάσεις σε έναν εθνικό δρυμό πρέπει να είναι ανύπαρκτες? Αλλιώς θα πρέπει να αποχαρακτηρίσουμε την Πάρνηθα από εθνικό δρυμό και να την κάνουμε σαν τον Βασιλικό κήπο.

 

Χρόνια ακούω ότι η Πάρνηθα τόσο σαν εθνικός δρυμός όσο και σαν τον τελευταίο πνεύμονα της Αθήνας φυλάσσετε σαν κόρη οφθαλμού και ότι δεν πρόκειται ποτέ να καεί. Ύστερα από το χρονικό της φωτιάς που περιέγραψα γίνεται αντιληπτό ότι υπήρχε εγκληματική ολιγωρία και υπάρχουν τεράστιες ευθύνες.

 

Δεν θα έλεγα τίποτα αν έβλεπα να γίνονταν αυτά που ήτανε δυνατόν να γίνουν.

 

Ένας εθνικός δρυμός σαν την Πάρνηθα πρέπει να έχει πρώτη προτεραιότητα.

 

Δυστυχώς αφέθηκε στην μοίρα της. Τα καλώδια της ΔΕΗκαι τα σπίτια μπορούν να γίνουν πιο εύκολα από τον εθνικό δρυμό.

 

Άραγε θα τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι??

 

 

Πηγη http://www.meteocam.gr/parnitha/parnmeteo/

[panpanou 335]

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΘΕΙΤΕ

[barcode 18]

να και μια πανοραμική που βρηκα γυριζοντας απο εδω και απο εκει:

 

 

http://www.orbitlab.gr/parnitha/

 

παει το δασακι μας...

[barcode 18]

και κάτι ακομα...

 

θα σας προκαλεσει ανατριχιλα σε αρκετα σημεια...

 

http://athens.indymedia.org/local/webcast/...nitha-dian1.pps

[tetzas 1]

Το βρήκα ενδιαφέρον και είπα να το μοιραστούμε.

 

Αν δεν είναι το κατάλληλο σημείο ας μεταφερθεί.

 

 

ΦΩΤΙΕΣ

Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΔΑΣΩΝ

 

Οι πυρκαγιές στα μεσογειακά δάση της χώρας μας επηρεάζουν γενιές και γενιές Ελλήνων από την αυγή του πολιτισμού μας. Παρ' όλα αυτά, ακόμη και σήμερα, 3,500 χρόνια μετά, δεν έχουμε μάθει να ζούμε με αυτές. Τις θεωρούμε ένα παροδικό φαινόμενο - το οποίο θα εκλείψει μόνο όταν ο άνθρωπος αλλάξει συμπεριφορά απέναντι στο δάσος -, και έτσι κανείς μας δεν προετοιμάζεται γι' αυτές.

 

"Είμαστε μοναδικά όντα φωτιάς σ' ένα μοναδικό πύρινο πλανήτη" Stephen Pyne

 

Αύγουστος του 1989. Μόλις είχα επιστρέψει από την εθελοντική συμμετοχή μου στην κατάσβεση μιας πυρκαγιάς που έκαψε σχεδόν όλο το βόρειο τμήμα της Σιθωνίας στη Χαλκιδική. Η αγωνία μου για ένα πενθήμερο ήταν μεγάλη, επειδή η φωτιά απειλούσε, μαζί με τα δάση, να εξαφανίσει και τις πειραματικές επιφάνειες που χρησιμοποίησα για το διαδακτορικό μου, λίγες εβδομάδες πριν από την επίσημη παρουσίασή του. Τελικά, η εμπειρία των συναδέλφων μου από το Δασαρχείο Πολυγύρου έσωσε το κυρίως δάσος και μαζί μ' αυτό, τρία χρόνια ατελείωτων καταγραφών, στατιστικών επιξεργασιών και συμπερασμάτων.

 

Πρώτη μου δουλειά μόλις έφθασα στο σπίτι ήταν να απαλλαγώ από τα καπνισμένα ρούχα μου και να κεράσω τον εαυτό μου μια παγωμένη μπίρα, τη μόνιμη φαντασίωση κάθε εμπλεκόμενου σε δασική πυρκαγιά. Στην τηλεόραση οι φωτιές είχαν και πάλι τη θερινή τιμητική τους. Η ρουτίνα των ειδήσεων και η φοβερή κούραση με είχαν σχεδόν αποκοιμίσει, όταν συνέβη ένα γεγονός καθοριστικό για τη μετέπειτα επιστημονική μου διαδρομή. Ο Τέρενς Κουΐκ - όταν ήταν στον ΑΝΤ1 - είχε καλέσει τον καθηγητή και δάσκαλό μου Σπύρο Ντάφη για να συζητήσουν το θέμα των πυρκαγιών. Ένας από τους διαπρεπέστερους καθηγητές της Δασολογίας και γνώστης της οικολογίας των ελληνικών οικοσυστημάτων, ο Σπύρος Ντάφης, εξηγούσε, με τη συνηθισμένη ηρεμία του, τα αίτια των πυρκαγιών, όταν ο δημοσιογράφος τον ρώτησε: "Και μετά τις πυρκαγιές, κ. καθηγητά, τι πρέπει να κάνουμε;" "Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να μην κάνουμε τίποτε, απλώς να προστατέψουμε το δάσος από τη βοσκή και τους καταπατητές", απάντησε, ήρεμα πάντα, ο καθηγητής.

 

Ο Τέρενς Κουΐκ σχεδόν έπεσε από το κάθισμά του, τόση ήταν η έκπληξή του. Γαλουχημένος, όπως όλοι μας, με το μύθο της αναγκαιότητας των μεταπυρικών αναδασώσεων δεν ήθελε να πιστέψει τα λόγια του καλεσμένου του. "Μα είναι δυνατό, κ. καθηγητά, να το λέτε εσείς αυτό!!! Ένας ειδικός! Ένας καθηγητής πανεπιστημίου! Είναι δυνατό να μην αναδασώσουμε τις καμένες εκτάσεις; Πώς μπορείτε να λέτε τέτοια πράγματα; Υπάρχει επιστημονική εμπειρία... υπάρχει έρευνα..."

 

Ο καθηγητής μου ένιωσε, είμαι βέβαιος, ακριβώς ό,τι κι εγώ πολλές φορές τα κατοπινά χρόνια: Ορισμένες αλήθειες πρέπει να λέγονται με προσοχή΄ ο κίνδυνος να εκτεθείς είναι μεγάλος εάν αυτό που λες δεν γίνεται απόλυτα κατανοητό.

 

"Στην Ελλάδα κανείς δεν μελέτησε τι συμβαίνει έπειτα από μια πυρκαγιά", απολογήθηκε ο Σπύρος Ντάφης. "Εύχομαι αυτό να γίνει σύντομα..."

 

Έτσι βρέθηκα να μελετώ την οικολογία των δασικών πυρκαγιών. Η εξειδίκευσή μου στη φυτοκοινωνιολογία, δηλαδή στη μελέτη των κοινωνικών σχέσεων που αναπτύσσουν τα φυτά τόσο μεταξύ τους όσο και σε σχέση με το περιβάλλον τους, αποτέλεσε τη βάση για μια βαθύτερη κατανόηση της σχέσης των φυτών με το φαινόμενο των δασικών πυρκαγιών.

 

Θερμά, ξηρά καλοκαίρια και μέτρια βροχεροί, ήπιοι χειμώνες χαρακτηρίζουν το μεσογειακό κλίμα. Απαντά στη Μεσογειακή λεκάνη, στην Καλιφόρνια, στη Χιλή, στο νοτιοδυτικό άκρο της Αφρικής και της Αυστραλίας, μεταξύ του 30ού και του 40ού παραλλήλου του βόρειου και νότιου ημισφαιρίου. Στις περιοχές αυτές η προσπίπτουσα ηλιακή ακτινοβολία είναι ίση με την ανακλώμενη. Τα ψυχρά ρεύματα των δύο ημισφαιρίων διασχίζουν τις θάλασσες που τις βρέχουν. Ορισμένοι επιστήμονες πιστεύουν ότι, αν εκλείψουν τα ρεύματα αυτά, το μεσογειακό κλίμα θα εξαφανιστεί. Σ' αυτές τις τόσο απομακρυσμένες μεταξύ τους περιοχές, που δεν είχαν καμία χλωριδική επαφή, αναπτύσσεται ένας πανομοιότυπος τύπος βλάστησης, γνωστός ως "αείφυλλη σκληρόφυλλη βλάστηση". Η ομοιότητα δεν είναι τυχαία. Τα φυτά που συνθέτουν τη βλάστηση στις περιοχές με μεσογειακό κλίμα πρέπει να επιβιώσουν στη μακριά άνομβρη θερινή περίοδο. Σιγά σιγά, άριχσε να σχηματίζεται στο μυαλό μου το εκπληκτικό παζλ της μεσογειακής βλάστησης: Λεπτές ισορροπίες εκατομμυρίων χρόνων, ασύλληπτες λογικές επιβίωσης, προσαρμογές στις αντιξοότητες. Μια ισχυρή θέληση για ζωή από όντα που δεν διαθέτουν εγκέφαλο, δεν περπατούν ούτε αισθάνονται όπως τα ζώα και ο άνθρωπος.

 

Ας πάρουμε για παράδειγμα την αειφυλλία. Αν τα είδη που συνθέτουν τις μεσογειακές φυτοκοινωνίες ήταν φυλλοβόλα, θα χρειάζονταν κάθε άνοιξη έως και 5πλάσια ποσότητα νερού για την παραγωγή νέων φύλλων. Ως αείφυλλα, εξοικονομούν τεράστιες ποσότητες νερού, που το χρησιμοποιούν τους θερινούς μήνες.

 

Άλλη προσαρμογή είναι η σκληροφυλλία. Για να μειώσουν την απώλεια νερού από τους επιδερμικούς πόρους (εφυμενική διαπνοή), τα φυτά συγκεντρώνουν κάτω από την επιδερμίδα των φύλλων τους αδιάβροχες κηρώδεις ουσίες που τους προσδίδουν χαρακτηριστική σκληρότητα. Έτσι παγιδεύουν το νερό, που αλλιώς θα εξατμιζόταν κατά τη διάρκεια των υψηλών θερινών θερμοκρασιών.

 

Η διαπνοή είναι μια απαραίτητη φυσιολογική δραστηριότητα των φυτών που συμμετέχει στη μεταφορά νερού και διαλυμένων ανόργανων στοιχείων από τις ρίζες προς τα φύλλα. Προκειμένου να μην εξαντληθεί το εδαφικό νερό στη διάρκεια του καλοκαιριού, τα μεσογειακά φυτά κλείνουν τα στόματα των φύλλων - από τα οποία διαχέεται η υγρασία στο περιβάλλον - κατά τις θερμές ώρες. Μεταπίπτουν δηλαδή σε θερινή νάρκη, μειώνοντας στο ελάχιστο τη βιολογική τους δραστηριότητα.

 

Μια φυτοκοινωνία αναπτύσσεται σε ανοιχτούς χώρους. Εκατομμύρια σπόροι διάφορων ετήσιων φυτών μεταφέρονται με τον άνεμο. Παπαρούνες, μαργαρίτες, αγριοφράουλες κάνουν το μοναδικό ταξίδι της ζωής τους με τη μορφή των σπόρων, πριν ριζώσουν κάπου. Αν φύτρωναν όλοι, κάθε φυτό θα απαιτούσε μέρος του ελάχιστου εδαφικού νερού για να αναπτύξει τη βιομάζα του. Αντιμέτωπες με αυτό τον κίνδυνο, οι μεσογειακές φυτοκοινωνίες ανέπτυξαν δύο αμυντικούς μηχανισμούς. Ο πρώτος είναι η μεγάλη πυκνότητα των θάμνων, που, κυριολεκτικά, κρύβουν τον ήλιο από το έδαφος και δεν επιτρέπουν στους νέους σπόρους να φυτρώσουν. Ο δεύτερος, μια εκπληκτική προσαρμογή, η αλληλοπάθεια. Ορισμένοι μεσογειακοί θάμνοι τροφοδοτούν το έδαφος με ουσίες που εμποδίζουν την ανάπτυξη του ριζικού συστήματος των ετήσιων φυτών. Γι' αυτό δεν υπάρχουν στα μεσογειακά οικοσυστήματα τα συνήθη ετήσια φυτά άλλων δασικών τύπων.

 

Η πυκνότητα των θάμνων και η αλληλοπάθεια, όμως, επιδρούν και στους σπόρους των ίδιων των μεσογειακών θάμνων και πεύκων' ενώ οι θάμνοι πολλαπλασιάζονται με πρεμνοβλάστηση και ριζοβλάστηση, τα πεύκα δεν διαθέτουν τέτοια ικανότητα. Κάτω από αυτές τις ασφυκτικές συνθήκες, οι σπόροι τους που πέφτουν στο έδαφος δεν επιβιώνουν. Τα μεσογειακά πεύκα αδυνατούν να ανανεωθούν, εκτός και εάν υπάρξει προσωρινή απελευθέρωση του εδάφους από τον ανταγωνισμό των πυκνών θάμνων και την αλληλοπάθεια που προκαλούν. Η φύση δεν διαθέτει ούτε πριόνια ούτε τσεκούρια. Την ευκαιρία αυτή θα τους προσέφερε μόνο μια πυρκαγιά.

 

Μπορεί η φύση να μετατρέψει το θάνατο σε ζωή, την καταστροφή σε δημιουργία; Μπορεί ο Φοίνικας να μην ήταν μύθος; Τα δέντρα δεν έχουν πόδια για να τρέξουν, ούτε φτερά για να πετάξουν, δεν ανοίγουν φωλιές στο έδαφος για να προφυλαχθούν. Πώς θα εκμεταλλεύονταν το γυμνό έδαφος που δημιουργούσε η φωτιά, αφού θα ήταν και τα ίδια θύματά της; Καθώς οι έρευνές μας προχωρούσαν και συνδυάζονταν με τα αποτελέσματα των άλλων συναδέλφων μας στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ξετυλιγόταν το κουβάρι των νέων μας γνώσεων πάνω στην απίστευτη δυναμική αντίδραση της φύσης.

 

Οι θερινές καταιγίδες με αστραπές και κεραυνούς είναι συχνές στα μεσογειακά κλίματα. Η πιθανότητα πρόκλησης πυρκαγιάς στην κατάξερη βλάστηση είναι μεγάλη. Ο καθηγητής των Δασικών Πυρκαγιών Δημήτρης Καϊλίδης υπολόγισε ότι, χωρίς τον άνθρωπο, κάθε πευκοδάσος καιγόταν τουλάχιστον μία φορά κάθε 100 με 150 χρόνια από κεραυνό. Με τη διαδικασία της φυσικής επιλογής τα σκληρόφυλλα αείφυλλα φυτά ανέπτυξαν και άλλες προσαρμογές, δημιουργώντας μια ιδιόμορφη βλάστηση εξαιρετικής αντοχής στις πυρκαγιές: την πυρόφυτη βλάστηση.

 

Υπάρχουν δυο βασικές μορφές πυρόφυτων. Τα παθητικά πυρόφυτα ανέπτυξαν ιδιαίτερη αντοχή στις υψηλές θερμοκρασίες αλλά και στις ίδιες τις φλόγες, ως αποτέλεσμα ποικίλων μηχανικών και χημικών διεργασιών. Ορισμένα είδη αντέχουν τις υψηλές θερμοκρασίες χάρη στον παχύ φλοιό τους (φελλοφόρος δρυς), άλλα αναφλέγονται δύσκολα γιατί έχουν πολύ σκληρό ξύλο (ίταμος και κάποιες δρύες) ή υψηλή περιεκτικότητα μεταλλικών στοιχείων στο ξύλο τους (αλμυρίκι). Η κουκουναριά ρίχνει τα χαμηλά κλαδιά της, δημιουργώντας ομβρελοειδή κόμη πολλά μέτρα πάνω από το έδαφος, όπου καμιά φλόγα δεν τη φθάνει. Μερικές πτέριδες και άλλα φυτά προφυλάσσουν τα αναπαραγωγικά τους όργανα κάτω από το έδαφος.

 

Αντίθετα, τα ενεργητικά πυρόφυτα συνήθως καίγονται εύκολα, αλλά η βλαστητική ανάπτυξή τους ευνοείται από την πυρκαγιά. Το πουρνάρι παράγει μετά τη φωτιά παραβλαστήματα και ριζοβλαστήματα από τη βάση του κορμού και τις ρίζες αντίστοιχα. Η κουμαριά, τα ρείκια, οι άρκευθοι, το φυλίκι, ο σχίνος και άλλα δημιουργούν ριζώματα που μοιάζουν με ρόζο και βρίσκονται σε αδράνεια επί πολλά χρόνια. Μετά τη φωτιά, τα ριζώματα ξυπνούν από το λήθαργό τους και δίνουν μέσα σε λίγες ημέρες τα πρώτα βλαστάρια με τη μορφή παραβλαστημάτων. Η ταχύτητα αύξησης των παραβλαστημάτων και των ριζοβλαστημάτων είναι πολύ μεγάλη. Στο τέλος της επόμενης από την πυρκαγιά βλαστητικής περιόδου φθάνουν σε ύψος μέχρι και 60% του μητρικού φυτού.

 

Πάνσοφη η φύση, δεν αφήνει τίποτε στην τύχη. Η σουσούρα, ένα είδος ρεικιού που βρίσκεται στα πιο φτωχά και ξηρά εδάφη της χώρας μας και ενοχοποιείται για το φαινόμενο της αλληλοπάθειας, παραμένει βιολογικά ανενεργή δύο-τρία χρόνια μετά τη φωτιά, δίνοντας τον απαραίτητο χρόνο στα νεαρά φυτά της πεύκης να ριζώσουν και να αναπτυχθούν.

 

Τέλος, υπάρχει και η υποομάδα των ενεργητικών πυρόφυτων με διασπορά σπόρων που διεγείρονται από τη φωτιά. Σ' αυτήν ανήκουν τα θερμόβια πεύκα, ιδίως η χαλέπιος, που μαζί με την τραχεία και την κουκουναριά σχηματίζουν τα μεσογειακά πευκοδάση μας. Βρισκόμαστε μπροστά σε νέα μεγαλειώδη επίδειξη της δυνατότητας προσαρμογής που διαθέτει το φυτικό βασίλειο. Σε όλα σχεδόν τα φυτά, οι ώριμοι καρποί πέφτουν στο έδαφος' στα θερμόβια πεύκα, όμως, το 30% των ώριμων κώνων παραμένει κλειστό στο δέντρο από 5 ως και 10 χρόνια. Αν ξεσπάσει πυρκαγιά, διεγείρονται ειδικοί μηχανισμοί και τα κουκουνάρια ανοίγουν, διασκορπίζοντας μερικές χιλιάδες σπόρους σε έκταση 4 στρεμμάτων γύρω από κάθε δέντρο. Καθώς τα δέντρα βρίσκονται σε αποστάσεις μικρότερες από 10 μέτρα μεταξύ τους, φαντάζεστε την πυκνότητα των νέων φυτών...

 

Από την πρώτη στιγμή που ένα νέο μεσογειακό δάσος αρχίζει τη μεταπυρική διαδικασία φυσικής αναγέννησης, ετοιμάζεται για την επόμενη πυρκαγιά. Σ' αυτό βοηθούν και πάλι οι μεσογειακές κλιματικές συνθήκες: στη μεγαλύτερη διάρκεια του έτους οι τιμές θερμοκρασίας και υγρασίας είναι εντελώς ακατάλληλες για την επιβίωση των σαπροφυτικών μυκήτων που αποσυνθέτουν την οργανική ύλη. Έτσι συσσωρεύονται στο έδαφος τόνοι από ξηρές βελόνες, φύλλα, κλαδιά, νεκρούς θάμνους και δέντρα: μια βιομάζα ιδιαίτερα εύφλεκτη, λόγω και της θερινής ξηρότητας, η οποία απλώς περιμένει τον κεραυνό, την ανθρώπινη αμέλεια ή τον εμπρησμό για να εκδηλωθεί ξανά το φαινόμενο. Τα μεσογειακά πεύκα είναι φωτόφιλα΄όταν τα χαμηλότερα κλαδιά δεν φωτίζονται, αχρηστεύονται και ξηραίνονται, δεν πέφτουν όμως από τα δέντρα. Χρόνια ολόκληρα κρέμονται νεκρά κλαδιά με ξηρές βελόνες κοντά στο έδαφος. Έτσι, μια απλή έρπουσα φωτιά μετατρέπεται εύκολα σε επικόρυφη, άρα και με δυναμικότερη προοπτική εξέλιξης. Εξάλλου τα πεύκα είναι διαποτισμένα με την εύφλεκτη ρητίνη, όπως εύφλεκτα είναι και τα αιθέρια έλαια των θάμνων που εμπλουτίζουν το δασικό μικροπεριβάλλον. Όσο μεγαλύτερο είναι το διάστημα μεταξύ δύο διαδοχικών πυρκαγιών, τόσο μεγαλύτερη είναι η συγκεντρωμένη καύσιμη βιομάζα και τόσο η εκδήλωση του φαινομένου πιο βίαιη.

 

Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει ώριμο μεσογειακό δάσος που κάηκε και προστατεύθηκε, χωρίς να αναγεννηθεί με φυσικό τρόπο. Αντίθετα, σε περιοχές που δεν κάηκαν τον τελευταίο αιώνα τα πεύκα λιγοστεύουν κάθε χρόνο, χωρίς δυνατότητα αναγέννησης.

 

Οι δασικές πυρκαγιές είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τη διατήρηση των μεσογειακών οικοσυστημάτων. Απλώς, η οικολογική τους σημασία δεν έγινε μέχρι σήμερα κατανοητή επειδή τα αποτελέσματά τους συγχέονται με τη μεταπυρική οικονομική δραστηριότητα του ανθρώπου, ιδιαίτερα με την υπερβόσκηση και την οικοπεδοποίηση που οδηγούν σε αποδάσωση. Σ' αυτό το συμπέρασμα καταλήξαμε με το φίλο και συνεργάτη δρα Γιώργο Τσιουρλή, ειδικό στη μεσογειακή οικολογία, ύστερα από μελέτη αμέτρητων μοντέλων εξέλιξης των οικοσυστημάτων των πευκοδασών με αποκλεισμό της φωτιάς. Η ισχυρότατη οικολογική σχέση μεταξύ πυρκαγιών και μεσογειακών οικοσυστημάτων εξηγεί γιατί οι πυρκαγιές δεν αντιμετωπίζονται εύκολα. Ο άνθρωπος είναι ακόμη τεχνολογικά αδύναμος απέναντι στα φυσικά φαινόμενα, όπως οι σεισμοί, οι πλημμύρες ή οι δασικές πυρκαγιές. Τα μεσογειακά οικοσυστήματα θα αντιδρούν σε κάθε προσπάθεια αλλαγής του αιώνιου κύκλου φωτιάς-αναγέννησης.

 

Έντονη είναι η ανησυχία για τις επιπτώσεις των πυρκαγιών στην πανίδα των μεσογειακών οικοσυστημάτων. Οι έρευνες, σε παγκόσμιο επίπεδο, δεν συμφωνούν ως προς τις εκτιμήσεις, επειδή κάθε πυρκαγιά διαφέρει από τις υπόλοιπες σε ένταση, συχνότητα, διάρκεια, μορφή κ.λπ. Γενικά όμως, με βάση τη λογική, θα έλεγα ότι, εάν οι φωτιές επηρέαζαν σοβαρά την πανίδα, πολλά ζώα θα αποτελούσαν μουσειακά είδη στη χώρα μας εδώ και αιώνες. Έρευνες στις ΗΠΑ έδειξαν ότι, με το ξέσπασμα δασικής πυρκαγιάς, τα ρακούν απλώς έτρεχαν μακριά της και στη συνέχεια, ούτε απέφευγαν ούτε προτιμούσαν περισσότερο από ό,τι συνήθως τις περιοχές που είχαν καεί. Σε πειράματα στο Ινστιτούτο Δασικών Ερευνών Θεσσαλονίκης διαπιστώσαμε ότι κατά τη διάρκεια καύσης βελονοτάπητα οι θερμοκρασίες κάτω από την επιφάνεια του εδάφους είναι ιδιαίτερα ανεκτές από τα περισσότερα ζώα που ζουν ή φωλιάζουν εκεί΄ τα μυρμήγκια ή τα σκουλήκια, μάλιστα, συνέχιζαν τη δραστηριότητά τους κάτω από τις φλεγόμενες βελόνες.

 

Όλοι οι ερευνητές συμφωνούμε ότι το οικολογικό πρόβλημα που δημιουργείται τις τελευταίες δεκαετίες δεν οφείλεται τόσο στις πυρκαγιές όσο, κυρίως, στην αυξημένη συχνότητά τους. Εξαιτίας του ανθρώπου, ένα μεσογειακό δάσος δεν καίγεται πλέον μία φορά τον αιώνα, αλλά πολύ συχνότερα.

 

 

Κορυφαίοι Έλληνες επιστήμονες του δασολογικού χώρου μετείχαν στο Πανελλήνιο Συνέδριο της Ελληνικής Δασολογικής Εταιρίας στην Καλαμάτα, τον Φεβρουάριο του 1992, όπου παρουσίασα τα πρώτα αποτελέσματα των μετρήσεών μας. Πώς θα δέχονταν ότι όλα όσα γνωρίζαμε πριν από δύο χρόνια για τις πυρκαγιές είχαν ανατραπεί; "Εάν υπερπροστατεύσουμε το μεσογειακό δάσος από τη φωτιά, φοβόμαστε ότι θα μοιάσουμε στη μητέρα που, στην προσπάθεια να προστατέψει το παιδί της από το κρύο, το σφίγγει τόσο δυνατά πάνω της ώστε τελικά το πνίγει". Θερμό χειροκρότημα ακολούθησε το τελικό συμπέρασμα της εισήγησής μου. Η αρχή είχε γίνει και ήταν πετυχημένη.

 

Το 1994 ξεκίνησε, με επιστημονικό υπεύθυνο τον καθηγητή της Δασολογικής Σχολής Νίκο Στάμου, το μεγάλο ερευνητικό πρόγραμμα "Science for Stability". Στους πολύπλευρους στόχους του κυριαρχούσε η ίδρυση του πιο σύγχρονου εργαστηρίου δασικών πυρκαγιών στη χώρα μας στο Ινστιτούτο Δασικών Ερευνών Θεσσαλονίκης. Τη διεύθυνσή του ανέλαβε ο ειδικός πυρκαγιολόγος Κώστας Καλαμποκίδης. Φορτωμένος με πολλές εμπειρίες από το Πανεπιστήμιο του Κολοράντο όπου δίδασκε, ο Κώστας ήρθε ειδικά γι' αυτό το πρόγραμμα. Ακολούθησαν τρία ακόμη ερευνητικά προγράμματα, όπως αυτό για τη μεταπυρική συμπεριφορά του περιαστικού δάσους της Θεσσαλονίκης, με επιστημονικούς υπεύθυνους τον Στέλιο Γκατζογιάννη και τον Αλέξη Καραλίβανο. Η συμμετοχή μου στα προγράμματα αυτά μου προσέφερε, πέρα από τις εμπειρίες, το κέρδος της συνεργασίας με λαμπρούς επιστήμονες. Έπρεπε να καταγράψουμε τι πραγματικά συμβαίνει στη χώρα μας, χωρίς προκαταλήψεις ούτε προς το ανθρώπινο δυναμικό ούτε προς το φαινόμενο των πυρκαγιών.

 

Χρόνο με το χρόνο στην Ελλάδα ο κρατικός μηχανισμός προγραμματίζει, σχεδιάζει και εκτελεί την αντιπυρική προστασία της χώρας, διαθέτοντας δισεκατομμύρια δραχμές, αξιόλογο και έμπειρο ανθρώπινο δυναμικό και δασοπυροσβεστικά μέσα καθόλου ευκαταφρόνητα σε ποιότητα και ποσότητα. Κι όμως, κάθε χρόνο οι δασικές πυρκαγιές ολοκληρώνουν, απρόσκοπτες σχεδόν, το προγραμματισμένο από τη φύση έργο τους. Απομένουν, έτσι, στο τέλος του καλοκαιριού κατάκοπες και απογοητευμένες οι δασοπυροσβεστικές υπηρεσίες να αναζητούν τι έφταιξε κάθε φορά και ο περιορισμός του φαινομένου αναβάλλεται για την επόμενη χρονιά, να απολογούνται οι επικεφαλής για τις εκτάσεις που καίγονται, λες και ευθύνονται αυτοί για την ανθρώπινη αδυναμία ελέγχου των θεομηνιών, χωρίς ποτέ να επιβραβευθούν για τις εκτάσεις που σώζουν. Όταν, δε, καίγεται κάποιο "επώνυμο" περιαστικό δάσος, η κριτική που ασκείται στις υπηρεσίες ξεπερνά κάθε όριο.

 

Κανείς δεν μπορεί ν' αμφισβητήσει την έξαρση των πυρκαγιών στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Παρά την ανάπτυξη του φιλοδασικού αισθήματος, οι φωτιές αυξάνουν χρόνο με το χρόνο. Τι προκάλεσε την αύξηση του αριθμού τους;

 

Μέχρι και την περίοδο του Μεσοπολέμου, τα περιοικιστικά δάση υπήρξαν τροφοδότες καύσιμης ύλης των τοπικών κοινωνιών. Πολλά δέντρα, αλλά κυρίως εύφλεκτοι θάμνοι, απομακρύνονταν έγκαιρα μέσα από τα δάση και καίγονταν ελεγχόμενα, στις θερμάστρες, στα τζάκια και στους φούρνους. Έτσι, το κάψιμο της καλαμιάς ή των κλαδιών σπάνια έβρισκε δρόμο διαφυγής στα γύρω δάση και όταν συνέβαινε αυτό, η επέμβαση ήταν άμεση: Εκείνη την εποχή ερασιτέχνες ή επαγγελματίες υλοτόμοι, βοσκοί, ρητινοσυλλέκτες, μελισσοκόμοι και πολλοί άλλοι κυκλοφορούσαν συνεχώς στο δάσος.

 

Μετά τον Β' Παγκόσμιο και τον Εμφύλιο Πόλεμο, το κύμα φυγής στο εσωτερικό και το εξωτερικό της χώρας ερήμωσε την ύπαιθρο και οι ανάγκες σε ξύλο μειώθηκαν, ενώ χάθηκαν οι χιλιάδες ευκαιριακοί δασοπροστάτες. Ταυτόχρονα, το πετρέλαιο θέρμανσης και ο ηλεκτρισμός μείωναν την ανάγκη ξύλευσης όσων παρέμεναν στην επαρχία. Έτσι, τεράστιες ποσότητες εύφλεκτης βιομάζας, που κανείς δεν χρειαζόταν, άρχισαν να συσσωρεύονται γύρω από τους γειτονικούς στα δάση οικισμούς.

 

Η απότομη, άναρχη επέκταση των πόλεων σύντομα δημιούργησε προβληματικές συνθήκες διαβίωσης για τους κατοίκους τους. Κλεισμένοι σε διαμερίσματα μικρά, ανήλια και χωρίς αέρα, αισθάνθηκαν την επιθυμία να επιστρέψουν στην ύπαιθρο. Φυσικά, ελάχιστοι γύριζαν στον τόπο τους, αφού οι θέσεις εργασίας είχαν συγκεντρωθεί στα μεγάλα αστικά κέντρα, ιδίως του Λεκανοπεδίου και της Θεσσαλονίκης. Έτσι ξεκίνησε μια, χωρίς προηγούμενο, οικοπεδοποίηση κάθε διαθέσιμης έκτασης στις περιαστικές περιοχές. Και όταν οι νόμιμες εκτάσεις τελείωσαν, άρχισε το παράνομο εμπόριο γης που απελευθέρωναν οι τυχαίες ή μη πυρκαγιές. Η έλλειψη δασικού κτηματολογίου, τα κενά των νόμων, η απροθυμία των Αρχών για λήψη ριζικών μέτρων, οι συνεχείς νομιμοποιήσεις αυθαιρέτων δημιούργησαν τους εμπρηστές, που εμπορεύονταν τη γη που δεν τους ανήκε. Η συνεχής υποβάθμιση της ζωής στην πόλη δημιούργησε την ανάγκη απόκτησης και μιας δεύτερης θερινής κατοικίας σε μια από τις απέραντες παραλιακές εκτάσεις της χώρας. Σύντομα χιλιάδες σπίτια άρχισαν να κτίζονται μέσα ή κοντά στα παραθαλάσσια δάση. Όσοι δεν κατάφεραν να αποκτήσουν τη δική τους πρώτη ή δεύτερη κατοικία μέσα στα πεύκα, περιορίστηκαν σε τακτικές εκδρομές στα δάση, όπου η χρήση της ψησταριάς ανέκαθεν αποτελούσε βασική έκφραση αναψυχής.

 

Οι νέοι μόνιμοι κάτοικοι και οι περιστασιακοί εκδρομείς είχαν κάθε λόγο να προστατέψουν το δάσος, αφού κάθε πυρκαγιά έθετε σε κίνδυνο την περιουσία, ακόμη και τη ζωή τους. Οι εμπρησμοί από δόλο μειώθηκαν, οι φωτιές όμως αυξήθηκαν. Αγνοώντας τις πραγματικές οικολογικές σχέσεις φωτιάς-μεσογειακού δάσους και, κυρίως, την ευκολία και τα αίτια που προκαλούν την έκρηξη μιας πυρκαγιάς, οι νεόκοποι λάτρεις των περιαστικών και παραθαλάσσιων δασών δεν ήξεραν ότι κυριολεκτικά "έπαιζαν με τη φωτιά". Το δάσος σήμερα, εκτός από τους εμπρηστές, αντιμετωπίζει και εκατομμύρια καύτρες που μεταφέρουν τα καλοκαιρνά μελτέμια από τις χιλιάδες καμινάδες των ψησταριών ή από το κάψιμο των ξερών χόρτων.

 

Όποιος κτίζει κοντά σε δάσος υποθηκεύει την ασφάλεια του σπιτιού του. Είναι εξίσου επικίνδυνο με το κτίσιμο σε χειμάρρους, σεισμογενή ρήγματα ή στην άμμο της παραλίας. Η φωτιά, ως φαινόμενο, θα εκδηλώνεται πάντα με την ίδια σφοδρότητα όσο κι αν ο άνθρωπος βελτιώσει τα μέσα δασοπυρόσβεσης που διαθέτει, είτε υπάρχουν εμπρηστές είτε όχι. Είναι βέβαιο ότι, εάν αυτή η σκληρή αλήθεια είχε ειπωθεί πριν από καιρό, πολλές νόμιμες ή παράνομες οικοπεδοποιήσεις δασικών εκτάσεων θα είχαν αποτραπεί.

 

Βλέπουμε καθημερινά πόσο εύκολα καίγονται τα "επώνυμα", υψηλής προστασίας περιαστικά δάση. Εκατομμύρια πολίτες και ολόκληρος ο κρατικός μηχανισμός απλώς παρακολουθούν το φαινόμενο, ανήμποροι να αντιδράσουν. Μπορούμε επομένως να συμπεράνουμε τι δυνατότητες προστασίας παρέχονται στα ανώνυμα δάση μας, τα μονίμως κακοδιαχειρισμένα και εγκαταλειμμένα, που ούτε δεξαμενές νερού διαθέτουν στην περιοχή τους ούτε κοντινή δύναμη πυρόσβεσης ούτε είναι στόχος προτεραιότητας για τα πυροσβεστικά αεροπλάνα και ελικόπτερα. Και όμως, μέσα και γύρω από τα δάση αυτά δίνονται διαρκώς άδειες οικοδόμησης, χωρίς να απαιτείται αντιπυρική μελέτη, χωρίς να εξηγεί κανείς στους ανυποψίαστους πολίτες τους κινδύνους που διατρέχουν, όταν μάλιστα εμπλουτίζουν εξωτερικά τις οικίες τους με κάθε είδους ξύλινες κατασκευές για να τις δέσουν με το περιβάλλον.

 

Μεγάλο πρόβλημα για την Ελλάδα αποτελεί η παγιωμένη άποψη ότι πίσω από κάθε φωτιά υπάρχει και μια οργανωμένη ομάδα εμπρηστών. Δυστυχώς, κανείς δεν αμφιβάλλει πια ότι, ακόμη και δίπλα στο σκουπιδότοπο, τη φωτιά την ανάβουν αποσταθεροποιητές ή οικοπεδοφάγοι, βοσκοί ή ψυχοπαθείς.

 

Η συνεχής αναφορά σε εμπρηστές ξεκίνησε, δικαιολογημένα, από τη δράση των καταπατητών της αττικής γης. Οι επιστημονικές καταγραφές του καθηγητή Νίκου Στάμου, όμως, δείχνουν ότι τη δεκαετία 1983-1992, από τις 13,196 πυρκαγιές, οι εξακριβωμένοι και οι πιθανοί εμπρησμοί ανέρχονταν σε 2,351 (18%). Ένα ποσοστό 75% των πυρκαγιών οφείλεται σε αμέλεια... Όμως, οι κρατικές υπηρεσίες, προσπαθώντας να δικαιολογήσουν την αναποτελεσματικότητα των αντιπυρικών μέτρων, καλλιέργησαν το μύθο ότι κάθε φωτιά οφείλεται σε εμπρησμό. Το αποτέλεσμα ήταν να πιστέψουν όλοι ότι για να κάψεις ένα δάσος πρέπει να είσαι επιστήμονας-εμπρηστής, με αυξημένες γνώσεις στην τοπογραφία, τη σύνθεση της βλάστησης, την πρόβλεψη του καιρού και να διαθέτεις εμπρηστικούς μηχανισμούς τελευταίας τεχνολογίας. Αυτό φυσικά είχε τρομακτική επίδραση στην αύξηση των πυρκαγιών. Ο αποπροσανατολισμένος πολίτης είναι πεπεισμένος ότι, εφ΄όσον δεν έχει δόλο, δεν μπορεί να προκαλέσει πυρκαγιά. Έχουμε μετατραπεί σε μια εφησυχάζουσα κοινωνία που δεν προσέχει ούτε πού πετά ένα αναμμένο τσιγάρο. Αξίζει να σημειώσω ένα περιστατικό προς μίμηση. Ένα ζευγάρι νέων, πάνω σε μια μοτοσικλέτα, στον περιφερειακό της Κατεχάκη είδε έναν οδηγό να πετά το τσιγάρο του έξω από το παράθυρο. Τον πλησίασαν και ευγενικά του είπαν πόσο εύκολα μπορεί η πράξη του να προκαλέσει πυρκαγιά. Ο οδηγός σταμάτησε και έσβησε το τσιγάρο του. Η αξιέπαινη αντίδραση όσων συμμετείχαν στο συμβάν αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα πως εμείς οι ίδιοι μπορούμε να βοηθήσουμε στην προστασία των δασών μας.

 

Η ιδέα των εμπρηστών πολλές φορές προκάλεσε την υστερική αντίδραση των διωκτικών Αρχών και τη σύλληψη οποιουδήποτε καταγγέλλεται ότι κυκλοφορεί ύποπτα στο δάσος. Κι όμως, μέσα στα ίδια δάση, οι ίδιοι οι καταγγέλλοντες καίνε τα ξερά χόρτα τους ή ανάβουν ψησταριές ενώ επικρατούν θερμοκρασίες πάνω από 35ο C και άνεμοι ισχυρότεροι από 7 μποφόρ, χωρίς κανείς να τους κάνει έστω μια παρατήρηση.

 

Στην πυρόπληκτη Ελλάδα, μεγάλο μέρος του προβλήματος θα έλυνε η σωστή πληροφόρηση. Η εκπαίδευση στο θέμα των δασικών πυρκαγιών θα δημιουργήσει πολίτες που θα γνωρίζουν και θα είναι σε θέση να ζουν με τις φωτιές, ανθρώπους που δεν θα τις προκαλούν αλλά και δεν θα τις φοβούνται.

 

Σε καλύτερα οργανωμένες χώρες εκπονούνται συνεχώς ολοκληρωμένα προγράμματα ενημέρωσης των πολιτών και εκπαίδευσης των μαθητών - κάτι που θα έπρεπε να είχε ξεκινήσει και εδώ από τις πρώτες τάξεις του σχολείου -, εκδίδονται, καθημερινά, δελτία επικινδυνότητας για πρόκληση πυρκαγιάς, και πληροφορίες για τις ενέργειες που πρέπει να αποφεύγονται σε επικίνδυνες καιρικές συνθήκες. Στη χώρα μας, εκτός από ανούσια τηλεοπτικά σποτάκια που διαφημίζουν τον τρόπο εκπαίδευσης των πυροσβεστών ή πόσους υπολογιστές έχει το συντονιστικό κέντρο, τίποτε σημαντικό δεν γίνεται. Και δεν θα 'θελα να σχολιάσω ότι ενώ ολόκληρη η Ελλάδα καιγόταν, αυτά συνέχισαν να προβάλλονται.

 

Κανείς δεν πληροφορεί τους πολίτες τι πρέπει να κάνουν κατά τη διάρκεια μιας πυρκαγιάς. Ούτε πώς θα απεμπλακούν σε περίπτωση αποκλεισμού ούτε πώς θα διαφυλαχθούν οι περιουσίες ούτε πώς θα βοηθήσουν στο έργο της κατάσβεσης. Ο αυτοσχεδιασμός χαρακτηρίζει την αντιμετώπιση κάθε πυρκαγιάς. Γι' αυτό, ακόμη και στις μικρότερες πυρκαγιές επικρατεί συνήθως το χάος. Είναι ίσως φοβερό, αλλά ακόμη και επαγγελματίες πυροσβέστες ελάχιστα γνωρίζουν πώς πρέπει να πράξουν την ώρα της φωτιάς. Παρασύρονται από τρομοκρατημένους πολίτες και υποχωρούν σε ικεσίες ή απειλές, εγκαταλείποντάς τους οποιουδήποτε στοιχειώδεις σχεδιασμούς.

 

"Φωτιά στο δάσος!" Ποιος είναι ο καταλληλότερος φορέας να αναλάβει την προστασία του; Μέχρι και το 1997 την ευθύνη της δασοπυρόσβεσης είχε η Δασική Υπηρεσία, η οποία χρεώθηκε την αποτυχία της αντιμετώπισης των δασικών πυρκαγιών. Την επόμενη χρονιά, και με συνοπτικές διαδικασίες, η ευθύνη αυτή ανατέθηκε στην Πυροσβεστική Υπηρεσία, στην οποία μεταφέρθηκε ολόκληρος ο εξοπλισμός και μεγάλος αριθμός υπαλλήλων. Αντίθετα, ο προληπτικός σχεδιασμός παρέμεινε αρμοδιότητα της Δασικής Υπηρεσίας. Κατά πόσο είναι σωστή αυτή η πολιτική απόφαση, μόνο ο χρόνος θα το δείξει. Ωστόσο, αιφνιδίασε πολλούς, καθώς είχε προηγηθεί ομόφωνο πόρισμα της Βουλής, η οποία, ύστερα από μακροχρόνια έρευνα και αφού ζήτησε τη γνώμη πολλών επιστημόνων, είχε καταλήξει σε συγκεκριμένες προτάσεις που εστιάζονταν στην οργάνωση ανεξάρτητου φορέα δασοπροστασίας.

 

Με τη μεταβίβαση της ευθύνης άρχισε μια νέα περίοδος στην ιστορία της δασοπυρόσβεσης. Νέοι άνθρωποι, νέες νοοτροπίες, νέες τεχνικές. Παράλληλα, παροπλίστηκαν δασικοί υπάλληλοι με εμπειρία δεκαετιών και μαζί με αυτούς ένα τεράστιο κατασβεστικό δυναμικό, οι υλοτόμοι, που τους ακολουθούσαν στο δάσος και ταχύτατα άνοιγαν αντιπυρικές ζώνες και στις πιο δύσβατες περιοχές.

 

Εάν συγκρίνουμε τις τεχνικές που εφαρμόζουμε σήμερα με αυτές των προηγούμενων χρόνων, πρέπει να σταθούμε ιδιαίτερα σε δύο σημεία. Το πρώτο είναι ότι και οι δύο φορείς αντιμετωπίζουν τις φωτιές στο χώρο που γνωρίζουν καλύτερα: οι δασικοί μέσα στο δάσος' οι πυροσβέστες έξω από αυτό, κοντά στους δρόμους και τα σπίτια. Το δεύτερο, ότι και οι δύο φορείς χρησιμοποιούν τα μέσα που ξέρουν καλύτερα: οι δασικοί το τσεκούρι και το πριόνι, ανοίγοντας αντιπυρικές ζώνες' οι πυροσβέστες τη μάνικα και το νερό, χρησιμοποιώντας φυσικά ανοίγματα για να μπουν στο δάσος. Η διαφορά νοοτροπίας σχετίζεται και με την αποτελεσματικότητα της αεροπυρόσβεσης. Οι ρίψεις νερού απλώς καθυστερούν τη φωτιά. Απαιτείται η παρουσία επίγειων δυνάμεων που θα εκμεταλλευθούν την ανακοπή της ταχύτητας. Είναι αυτονόητο ότι καλύτερα αποτελέσματα θα δώσει ο μηχανισμός που κινείται μέσα στο δάσος.

 

Σε όλα αυτά υπάρχει μια πραγματικότητα που κανείς δεν μπορεί να αγνοεί, ειδικά όταν έχει την πολιτική ευθύνη προστασίας του δασικού πλούτου της χώρας. Όταν οι δασικοί έσβηναν τη φωτιά μέσα στα δάση, στόχευαν να την κρατήσουν μακριά από τους οικισμούς. Πολύ συχνά οι καύτρες ξεπερνούσαν όλα τα μέτρα και έφθαναν μέχρι τα σπίτια, όπου όμως έβρισκαν μια ξεκούραστη και με καλό ηθικό πυροσβεστική υπηρεσία που λειτουργώντας στο φυσικό της χώρο προστάτευε ζωές, κατοικίες και περιουσίες. Τα αποτελέσματα αυτής της συνεργασίας φαίνονται στις καταγραφές των ζημιών από τις φωτιές. Μέχρι και το 1997 καίγονταν μόνο μεμονωμένα σπίτια κι αυτό σπάνια. Τα τρία τελευταία χρόνια κάηκαν ολόκληροι οικισμοί.

 

Θολώνει το νου η ενημέρωση που παρέχεται στους πολίτες κάθε φορά που μια δασική πυρκαγιά βρίσκεται σε εξέλιξη. Τα ΜΜΕ, με τη λειτουργική αρχή τους ότι η κακή είδηση πουλά περισσότερο, τροφοδοτούν το συναίσθημα με εικόνες καμένων δέντρων, ζώων, σπιτιών... Το συμπέρασμα που βγαίνει από τα ρεπορτάζ είναι ότι δεν υπάρχει αύριο μετά τη φωτιά. Η λογική εγκαταλείπεται, το προγονικό ένστικτο αυτοσυντήρησης θεριεύει. Με μόνο δασοπυροσβεστικό όργανο την κλάρα, με σαγιονάρες και φανελάκια, οι άνθρωποι ρίχνονται ακόμη και στο μέτωπο της φωτιάς, περιοχή μέγιστου κινδύνου. Η απειλή από τις φλόγες και τις ρίψεις νερού των αεροπλάνων αγνοείται στην προσπάθεια να σωθεί έστω και ένα δέντρο.

 

Ακόμη και οργανωμένες ομάδες εθελοντών δασοπυροσβεστών στερούνται και το βασικό εξοπλισμό, που θα τους προσφέρει στοιχειώδη ασφάλεια. Χωρίς οργανωμένους χώρους υποδοχής, χωρίς ένταξη των εθελοντών σε ομάδες, χωρίς τη συνοδεία ομαδάρχη, χωρίς ασύρματο και φαρμακείο, ζητείται η εμπλοκή των πολιτών στην προσπάθεια κατάσβεσης. Έχουν χαθεί άνθρωποι μέσα στις φλόγες και αυτό έγινε αντιληπτό μόνο όταν ανησύχησαν οι οικείοι τους. Το κράτος οφείλει είτε να οργανώσει με καλύτερο συντονισμό την εθελοντική προσφορά στη δασοπυρόσβεση είτε να την απαγορέψει. Θα πρέπει να θεωρηθεί ποινικό αδίκημα η έκκληση για βοήθεια σε άτομα που εκτίθενται σε πραγματικό κίνδυνο δίχως την παραμικρή πρόβλεψη για την ασφάλειά τους.

 

 

Οι φωτιές έκαιγαν ακόμη στο Σέιχ-Σου της Θεσσαλονίκης, όταν ανακοινώθηκαν από τα παράθυρα των τηλεοπτικών σταθμών τα μέτρα αποκατάστασης της βλάστησης. Αναγγέλθηκαν αλλαγές στον τύπο της βλάστησης, κυρίως η αντικατάσταση της εύφλευκτης πεύκης από δύσφλεκτα πλατύφυλλα φυλλοβόλα δέντρα, η άμεση αποψίλωση και αναδάσωση κ.α. Οι προτάσεις αυτές υλοποιήθηκαν, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς σχέδιο. Η ζημιά που έκανε η φωτιά ωχριά μπροστά στη μη αναστρέψιμη καταστροφή που ήδη έγινε στο οικοσύστημα.

 

Η παραπληροφόρηση διέπει και τις μεταπυρικές πρωτοβουλίες. Ο ακροατής, που δεν έχει καμιά επιστημονική γνώση για τη λειτουργία των οικοσυστημάτων, βομβαρδίζεται από τηλεοπτικές συζητήσεις για τις επιπτώσεις της φωτιάς στο περιβάλλον και στην υγεία όλων μας, όπου περισσεύει η καταστροφολογία. Νιώθει ότι η ζωή του θα τελειώσει μέσα σε πλημμύρες εξαιτίας των δασών που κάηκαν. Είναι φοβαρό για τα παιδιά-ακροατές από τη μία να τους ζητάμε να μορφωθούν περισσότερο για να ζήσουν καλύτερα στο μέλλον, και από την άλλη να ακούν ότι στο χώρο που ζουν δεν υπάρχει αυτό το μέλλον.

 

Παγιδευμένοι σ' αυτό το κλίμα, οι πολίτες ζητούν την άμεση λήψη μέτρων, ασκώντας ισχυρή πίεση στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, που στη συνέχεια μεταφέρεται στην κυβέρνηση' η τελευταία, αντί να λειτουργήσει ως βαλβίδα εκτόνωσης της κατάστασης, μεταφέρει με τη σειρά της την πίεση στις Δασικές Υπηρεσίες. Οι εντολές αποκατάστασης των καμένων εκτάσεων έχουν μόνο ποσοτικές παραμέτρους. Ποτέ ποιοτικές. Κανέναν δεν ενδιαφέρει τι φυτεύεται, αρκεί οι φυτεύσεις να καλύπτουν μεγάλη έκταση. Στο πληγωμένο από τη φωτιά οικοσύστημα καλούνται τα σχολεία, οι φορείς, οι σύλλογοι, οι πολίτες γενικά, να συμμετάσχουν σε άχρηστες και πολλές φορές επιζήμιες αναδασώσεις. Αγνοείται απ' όλους ότι η φύση έχει προστατέψει και έχει φυλάξει πλούσιο αναγεννητικό υλικό, που είναι έτοιμο να ξαναδημιουργήσει το δάσος. Βαριά μηχανήματα, προκειμένου να ανοίξουν χώρους φύτευσης, ξηλώνουν τους θάμνους, που θα παραβλάσταιναν σύντομα και θα προστάτευαν άμεσα το έδαφος. Οι σπόροι των πεύκων σκεπάζονται με το χώμα του οργώματος ή συνθλίβονται από τις ρόδες των οχημάτων. Στη θέση των ντόπιων, άριστα προσαρμοσμένων, φυτών τοποθετείται ό,τι διαθέσιμο έχουν τα κρατικά φυτώρια, όπως αγγελικές, πικροδάφνες, πυράκανθοι, που προορίζονται για τα πάρκα ή τις αυλές των σπιτιών και είναι τελείως ακατάλληλα για δασικά οικοσυστήματα.Ο φόβος των πλημμυρών οδηγεί στην υπερβολή των αντιπλημμυρικών έργων. Υπερεκτιμώντας την προστασία που προσφέρουν τα δάση από τις πλημμύρες, φορείς όπως η Δασική Υπηρεσία και οι Οργανισμοί Αποχέτευσης κατασκευάζουν φράγματα λίγα μόλις μέτρα μακρύτερα το ένα από το άλλο. Ωστόσο, τα φράγματα οικολογικά κάνουν το μικρότερο κακό. Μεγαλύτερο προκαλούν τα αντιδιαβρωτικά έργα. Για την προστασία του εδάφους από τη διάβρωση σε περίπτωση ισχυρής βροχής τοποθετούνται τα τελευταία χρόνια χιλιάδες μέτρα ξηρών κλαδιών, που προέρχονται από τα καμένα δέντρα, ή και ολόκληρων κορμών. Τα κλαδοπλέγματα και τα κορμοδέματα, όπως ονομάζονται, τοποθετούνται σε γραμμές, κατά μήκος των χωροσταθμικών καμπυλών, σε απόσταση 10 μέτρων περίπου η μία γραμμή από την άλλη. Οι εμπνευστές τους θεώρησαν ότι, όταν η αναγέννηση του οικοσυστήματος αρχίσει από μόνη της να προστατεύει το έδαφος, τα κλαδοπλέγματα, ως οργανική ύλη, θα έχουν αποσυντεθεί. Δεν υπολόγισαν, όμως, ότι οι σαπροφυτικοί μύκητες δυσκολεύονται να αναπτυχθούν στις ιδιαίτερα θερμές και ξηρές μεσογειακές κλιματικές συνθήκες. Όταν υπάρχουν κλαδοπλέγματα που τρία χρόνια μετά την τοποθέτησή τους δεν έχουν ακόμη χάσει της ξηρές βελόνες τους, πόσος χρόνος θα χρειαστεί για να διαλυθεί ένα κλαδί πάχους 2 έως 3 εκατοστών; Έτσι, τοποθετούνται στα δάση μας χιλιάδες μέτρα ξηρής, ιδιαίτερα εύφλευκτης ύλης σε διάταξη καύσης. Το 1998 μεγάλο μέρος της Πεντέλης ξανακάηκε μέσα σε τρία χρόνια, καθώς η φωτιά εκμεταλλεύτηκε αυτές τις κατασκευές για την εξάπλωσή της. Σε 17,000 στρέμματα διπλοκαμένου δάσους η υποβάθμιση του οικοσυστήματος είναι μη αναστρέψιμη. Πραγματική καταστροφή.

 

Πρέπει, τέλος, να αναφερθούν και οι πρωτόγνωρες για την Ελλάδα φωτιές που κατάκαψαν μεγάλα τμήματα της Πίνδου και του Μαίναλου. Δυστυχώς, η επιστημονική καταγραφή δεν έχει ακόμη μελετήσει αυτές τις πυρκαγιές, γιατί είναι σπανιότατες. Ελπίζουμε και πιστεύουμε ότι και στην περίπτωση αυτή, η φύση θα κάνει τη δουλειά της με τον τρόπο που αυτή γνωρίζει. Όπως έκανε πάντα.

 

"Ας δούμε την πραγματικότητα κατάματα, χωρίς στρουθοκαμηλισμούς, και ας μεταφέρουμε τις γνώσεις που αποκτούμε έξω από αυτή την αίθουσα. Υπάρχουν εκατομμύρια αυτιά που είναι πρόθυμα να μας ακούσουν". Ο άνθρωπος που μιλά με τόση θέρμη στην ημερίδα στη Θεσσαλονίκη ξέρει καλά τι λέει. Ο Γιώργος Ευτυχίδης, συντονιστής στο δίκτυο ΠΥΡ-ΣΟΣ - στο οποίο συμμετέχουν οι σημαντικότεροι Έλληνες επιστήμονες που ασχολούνται με το θέμα των δασικών πυρκαγιών - είναι άριστος γνώστης του φαινομένου. Ο κόσμος σήμερα είναι ευαισθητοποιημένος περισσότερο από κάθε άλλη εποχή για τα δάση μας. Πρέπει να εκμεταλλευτούμε αυτό το ενδιαφέρον ώστε να τον ενημερώσουμε. Η φωτιά είναι ιδιαίτερα σημαντική για τη διατήρηση των μεσογειακών οικοσυστημάτων και αποτελεί επαναλαμβανόμενο φαινόμενο. Αυτοί που διατυπώνουν δημόσιο λόγο πρέπει να εκπαιδεύσουν τους πολίτες να ζουν με τις φωτιές, εκφραζόμενοι με περισσή ευαισθησία και κυρίως γνώση. Δεν γίνονται καλύτεροι οι τρομοκρατημένοι πολίτες. Χρειάζεται επίσης γενναιότητα. Είναι δύσκολο να λες δημόσια ότι πρέπει να μειωθούν οι αναδασώσεις, ότι ο εμπλουτισμός με φυλλοβόλα είναι μια εγκληματική οικολογικά ενέργεια, ότι με τα κλαδοπλέγματα είναι σαν να τοποθετείς μπαρούτι στο δάσος που αναγεννιέται, ότι η Πολιτεία πρέπει να σταματήσει τη δαπάνη δισεκατομμυρίων για άχρηστες παρεμβάσεις, δίνοντας οικονομικό κίνητρο σε όσους επωφελούνται ώστε να προκαλέσουν νέες πυρκαγιές.

 

Τα ελληνικά δάση επιβίωσαν σε μια περιοχή όπου αναπτύχθηκε ένας υψηλού βαθμού πολιτισμός, ο οποίος βασίστηκε πολύ στην ξυλεία. Οι Έλληνες μεγαλούργησαν σαν θαλασσοκράτορες χρησιμοποιώντας ξύλινα πλοία. Το ξύλο βοήθησε να κτιστεί η Ακρόπολη και τ' άλλα θαυμαστά μνημεία. Τα δάση επιβίωσαν από δεκάδες πολεμικές επιχειρήσεις με εισβολείς και εμφύλιους πολέμους. Άντεξαν και προστάτεψαν τον κατατρεγμένο λαό κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Κι όμως, αυτά τα δάση κινδυνεύουν στις μέρες μας με αφανισμό, από το ζήλο και την αγάπη που τους δείχνει η σημερινή ευημερούσα κοινωνία μας.

 

Κείμενο: Παύλος Κωνσταντινίδης (Ερευνητής του ΕΘ.Ι.Α.ΓΕ)

 

Πηγή: Γαιόραμα (Ιανουάριος-Φεβρουάριος 2001)

[sakisbanskos 2]

Εχουν ειπωθει παρα πολλα πραγματα σε blogs forums καναλια καφενεια σπιτια......προσωπικα το πιο ενδιαφερον το διαβασα σε μια καθημερινη εφημεριδα στην οποια ενας ...ποιητης σχολιαζοντας την επικαιροτητα προτρεπει τελειως σοβαρα τους αντιεξουσιαστες να οργανωθουν και να στρεψουν τους συνηθεις εμπρησμους τους απο καλυπτομενες ως τα πομολα οσον αφορα την ασφαλεια εμπρησμου τραπεζες και αντιπροσωπειες αυτοκινητων σε οποιοδηποτε κτισμα ξεφυτρωσει σε περιοχη αποστεωμενη απο χλωριδα λογω πυρκαγιας.....καλη ωρα παρνηθα...

 

Συλογγιζομενος πως στο ελλαδισταν καποιος μπορει καλλιστα μετα απο μυδρους υπερ αναδασωσης οικολογικης καταστροφης πολιτικων ευθυνων να δει "ποιο¨" παιδι μπορουμε να γνωρισουμε μπας και προλαβουμε να "φαμε" τα φιλετα με θεα...... λεω πως δεν με ενοχλει καθολου η τοποθετηση του συγκεκριμενου ποιητη τουλαχιστον ειναι περα για περα κατανοητη......για να μην ανεβω κλιμακα

 

Λετε να δουμε κανενα blog με συντεταγμενες ,φωτος και καλο βολι παιδια?????????????

 

 

 

Επισης μεταφερω απο το εθνος(επιτρεπεται αυτο?????) ενα κομματι που μου εκανε εντυπωση.........

 

Ποιος θα ψήφιζε μια κυβέρνηση επειδή έσωσε το δάσος στα Δερβενοχώρια ή στη Μαγνησία, στη Λάρισα, στη Φωκίδα ή επειδή επέλεξε τον σωστό σπόρο για την αναδάσωση στη Χαλκιδική και έστειλε για κακούργημα τον μάστορα που σήκωσε οικοδομή στα καμένα της Πεντέλης; Δεν ξέρω πόσοι, αλλά σίγουρα είναι πολύ λιγότεροι από αυτούς που θα την ψήφιζαν αν ανακοίνωνε ότι μερικές χιλιάδες στρέμματα στην Πάρνηθα (τα χωρίς θέα) θα γίνουν απλές κατοικίες και τα φιλέτα θα βγουν σε πλειστηριασμό για πολυτελείς κατοικίες με πισίνα και γήπεδο τένις...

 

Πολλοί περισσότεροι θα ήταν αυτοί που θα ψήφιζαν την κυβέρνηση αν έδινε τίτλους ιδιοκτησίας και ρεύμα σε όσους έστησαν το μικρό τροχόσπιτο στην παραλία, την επόμενη χρονιά έβγαλαν τις ρόδες και το άλλο καλοκαίρι φύτεψαν και δύο δέντρα, χτίζοντας και μια μικρή μάντρα, καταπατώντας έτσι τη δημόσια και κοινή περιουσία...

 

Δυστυχώς δεν έχει καμία αξία, αν ανακαλύψουμε ότι έφταιγε ο Κόης, ο Φούρλας, ο Πολύδωρας, ο πρωθυπουργός ο ίδιος, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο καπιταλισμός και ο κακός μας ο καιρός...

[barcode 18]

Υπαρχουν πολλα "λαμογια" αρχιτεκτονες-εργολαβοι στην αττικη που ασχολουνται με μηχανορραφιες ως προς παρανομες κατασκευες και ειναι πολυ ευκολο καποιος να τους γνωρισει. Τοσο ευκολο ομως ειναι και να τους εξοντωσει με διαφορα οπλα(νομικά ή πολεμικά)

 

Δεν ειναι βεβαια λυση να ελπιζουμε στη δραση των αντιεξουσιαστων και στων διαφορων "τρομοκρατικων"-κατα τα αλλα-οργανωσεων που τριζουν τα θεμελια αυτης της εξουσιας...

Ο,τι αποδοτικο γινει, θα γινει μονο μεσα απο πολιτικοποιηση και μαζικοτητα...αλλα ειναι μια γροθια και αλλο ειναι 1000 ενωμενες!

Η εξουσια διαφθειρει τους ανθρωπους ως γνωστον, ομως και η εξουσια αγωνιζεται για να "στεγανωποιησει" τη φωνη που εχουν οι αντιεξουσιαστες με κατασταλτικα μεσα

(αυτο σχετικα με το αρθρο που διαβασε ο Σακης)

 

Τωρα για τα υπολοιπα... να ενημερωσω πως διοργανωνεται την Παρασκευη στις 13 Ιουλιου στο Συνταγμα, το απογευμα, συναυλια με πολλους καλλιτεχνες τα ονοματα των οποιων θα ανακοινωθουν τις επομενες μερες, με αφορμη τη φωτια στη Παρνηθα

 

Διοργανωτες:

Το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ

Η Δημοτική Κίνηση της Αθήνας «Ανοιχτή Πόλη».

Η ΑΔΕΔΥ

Το ΕΚΑ

Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Συμβασιούχων Πυρόσβεσης Διάσωσης

 

σχολιο: μπαινουν μεσα σιγα-σιγα και τα κομματα με σκοπο να κερδισουν κατι...

[odyssey 2]

...συναυλια με πολλους καλλιτεχνες τα ονοματα των οποιων θα ανακοινωθουν τις επομενες μερες, με αφορμη τη φωτια στη Παρνηθα

O Νταλάρας θα είναι ...σίγουρα