Leaderboard

Μετά την Ετήσια Τακτική Γενική Συνέλευση του Ελληνικού Συλλόγου Τουριστικής Χιονοδρομίας, το νεοεκλεγέν Δ.Σ. συνεδρίασε και συγκροτήθηκε σε σώμα ως εξής : Πρόεδρος : Κορνήλιος Κυριακίδης Αντιπρόεδρος: Μιχάλης Ζίωτης Γραμματέας: Ισιδώρα Σουμάνη Ταμίας : Μαρία Μπίστη Μέλος : Μαρία Ηλιάδου Μέλος : Ιωάννης Περτσίνης Μέλος :Δημήτριος Ελαιόπουλος Αναπληρωματικά μέλη ΔΣ : Ιωάννης Ροκάνας Κωνσταντίνος Κάννας Βασίλειος Βροχίδης

Τα Καλάβρυτα δείχνουν το δρόμο αυτές τις μέρες για το πως αξιοποιείται ένα βουνό πέρα από τους μήνες με χιόνι. Χιλιάδες θα ανακαλύψουν για πρώτη φορά αυτές τις μέρες το βουνό, εκατοντάδες θα αναρωτηθούν "ρε λες να είναι εξίσου ωραία και πιο ωραία χειμώνα; μήπως δοκιμάσω κάνα σκι/σνοουμπορντ;". Ναι τα λίφτ μπορούν να γυρίζουν και καλοκαιρινούς μήνες, δεν θα πάθουν ηλίαση.. Τροφή για σκέψη για τα υπόλοιπα μεγάλα χιονοδρομικά της χώρας το τριήμερο που έρχεται (ακόμα και αν τους το χαλάσει η βροχή όσο μπορεί να χαλάσει) Γεμίζει σιγά σιγά σκηνές: https://kalavritaski.gr/live-cameras/

Μαγικές εικόνες πάνω στο λοφάκι μας. Κι ας το χαζεύουμε από την live κάμερα... Υ.Γ.: Γιάννη & Αλέξη μπράβο σας. Μπράβο και σε αυτούς που, επιτέλους, συννενούν & ρίχνουν λ€φτά για να γίνουν πραγματικότητα αυτές οι ιδέες.

Ένα μεγάλο όνειρο έγινε πραγματικότητα, από χθες το απόγευμα 15/5/23 τοποθετήθηκε μετεωρολογικός σταθμός στην κορυφή του Παρνασσού ( Λιάκουρα) στα 2457 μέτρα υψόμετρο! Τα δεδομένα του σταθμού μπορείτε να τα δείτε on-line στον ακόλουθο σύνδεσμο https://temperature.gr/details/%CE%9B%CE%B9%CE%AC%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B1%202457%CE%BC Για να πραγματοποιηθεί το εν λόγω εγχείρημα βοήθησαν οικονομικά οι Θύμιος Λέφας, Γρηγόρης Μιμίδης, Λουκάς Ζυγούρος , Παναγιώτης Αποστολόπουλος, Κώστας Κίσσας, Γιάννης Πανουργιάς,Θύμιος Θεοφίλας, Νίκος Δαλαρούγκας, Γιώργος Οικονόμου και Θοδωρής Δερδεμετζής. Ιδιαίτερες ευχαριστίες στον Μώρο Φαίδων κ Θοδωρή Κιούλο για την συνεχή τους στήριξη στην "τρέλα μου" !!! Με την όλη υποστήριξη της agenso και του ΕΑΑ (meteo.gr) Γίνονται προσπάθειες (λογισμικού) για να ενταχθεί ο σταθμός στο δίκτυο του ΕΑΑ FB

Τι να πει κανεις για αυτο το χιονοδρομικο,τα λογια ειναι περιτα οποτε ας ανεβασω μερικες φωτογραφιες απο την επισκεψη μου τον Μαρτιο σε αυτο. Μεχρι και το νεκροταφειο του δεν νομιζω να υπαρχει πιο ομορφο στον κοσμο . Μιας και πηγα οδικως επισκεφτηκα σχεδον ολο το Valais,Verbier Grans monatana Evolene grimentz Zinal επισης Gstaad Saanen,γενικα παντως το Valais για μενα υπερεχει με διαφορα απο τα υπολοιπα καντονια Στην τελευταια φωτο μαζι με τον πατριωτη μου που γνωριζει καθε πετρα και δεντρο του βουνου,και του χρονου να ημαστε καλα Βαγκελη με βλεπω για μονιμα και μενα🙂

Μια ωραία τοποθέτηση του δικού μας“Maximus" (από τα παλιά...) στο KalavrytaNews, σχετικά με το πετυχημένο φεστιβάλ, που έγινε στο Χελμό. Υ.Γ.: Φεστιβάλ... Ορεινό - όνειρο 😊

Μετα απο χρονια αποκλεισμού απο το φορουμ ..και παλι εδω στο αγαπημενο πισοδερι Με πρωτο μου ποστ μετα την δοκιμη στο τριμ του Παρνασσού Καλη μας αρχη και χαρηκα που επανήλθα Να ευχαριστήσω το νεο δσ που δεν ειχε προβλημα με το νικ νειμ προεδρος- και μου εδωσε προσβαση μετα απο 4 χρονια να μπορώ πια να γραφω Φυσικα στο χρονο που περασε μπορω να πω με σιγουρια οτι τα ορθογραφικα λαθη για οσους με ξερουν συνεχίζονται σταθερα 😂 Πραγμα που πιστευω να μην σας ενοχλει.🥰🥰 Καλως σας βρηκα και παλι

Πεμπτη 8-6 και ωρα 7.μμ πρωτη μας συνάντηση μετα απο καιρο Αιγαιου 2 περιοχη Ντεπο Ονομασία καταστήματος Εμπορικο Παλιο κτελ Χαλκιδικής Ευκαιρία για να έρθουν οσοι θα ηθελαν να γνωριστούμε απο κοντα

Το θέμα δεν είναι μόνο η απόφαση & η προθυμία στελέχωσης (διαχρονικά προβλήματα του Συλλόγου μας), αλλά και το κόστος της παρουσίας μας. Δε νομίζω να μπορούσαμε να στήσουμε τέντα χωρίς να πληρώσουμε για αυτό. Δωρεάν δύσκολα. Και λογικό θα ήταν. Όπως και λογικό είναι ο Ε.Σ.ΤΟΥ.Χ. να στηρίζει τέτοιες δράσεις & να κυνηγά τη δικιά του προβολή μέσα από αυτές, ακόμα κι αν στοιχίζουν. Θα υπάρξουν, λογικά, και νέες ευχάριστες εκπλήξεις / δράσεις στο Χ.Κ.Κ. Το Δ.Σ. ας κάνει μια επαφή με τον υπεύθυνο marketing του χιονοδρομικού (αν δεν έχει κάνει ήδη). Γνωστός μας είναι, με παρουσία του, κατά το παρελθόν, και στο forum μας. Με τον Αλέξη, διευθυντή του χιονοδρομικού, νομίζω ότι υπάρχουν ήδη καλές σχέσεις. Ίσως στα επόμενα καταφέρουμε να δώσουμε το παρών ως Σύλλογος. Υ.Γ.: νομίζω ότι αν γινόταν κάτι τέτοιο πριν από ~20 χρόνια πολλά μέλη του τότε νεοσύστατου Συλλόγου θα γράφαμε μέσα από τις σκηνές μας επάνω στο βουνό. Άλλες εποχές, άλλες προτεραιότητες. Σα να μας βλέπω είναι... 😋

ξεχνάμε το πιο σημαντικό.... πρώτη ιουνίου σήμερα...δυο μήνες υπομονή...μετά τον αύγουστο καμια άδεια k πάει το καλοκαίρι 21 αυτού του μηνα η μεγαλύτερη μέρα...μετά πάμε προς χειμώνα....

Το θεμα περπατήσε✌️ Εγιναν τα πρωτα τηλεφωνα .. Επεσαν τα πρωτα τηλεφωνικα σχολια - και η πρωτη σκεψη για την πρωτη καλοκαιρινή συναντήσει της παρεας απο τα βορεια ειναι γεγονός Ερχομενη πεμπτη 8 Ιουνιου πρωτη συνάντηση Αν συμφωνείτε θα ανακοινώσω τον τοπο συναντισεις Φυσικα μπορουν να ερθουν και η γυναικες μας Διοτι θα ακολουθήσει αγωνας με σουβλακια - παλτσετες μπυρες χωρις αλκοολ κλπ 🥰🥰

Τα εκτός θέματος έγιναν αόρατα. Συνεχίζουμε με μηνύματα για το ΧΚ ΠΙΣΟΔΕΡΙΟΥ.

Ουρές στο Χ.Κ.Κ. και το καλοκαίρι!!!!!! Μπράβο στο Χ.Κ.Κ. που κάνουν την ιδέα του τουρισμού στο βουνό 4 εποχών , πράξη!!! Πολύ ωραίες εικόνες από τις κάμερες. Θα ήθελα και θα έπρεπε να υπάρχει και η τέντα του SnowClub κάπου εκεί αναρτημένη μαζί με μια παρέα ανθρώπων. Αμέλεια? Παράληψη? Άγνοια? Τροφή για σκέψη! Καλά να πάθουμε εμείς χάσαμε το πανηγύρι!!

Πως ψήνεις τον κόσμο να καθαρίσει το βουνό στα Γερμανικά:

Το Bernina Pass κλείνει μέσα στον Νοέμβριο και ανοίγει άνοιξη. Η πιο κοντινή και ακριβότερη διαδρομή είναι Milano, St.Moritz, Zernez, τρύπα κι έφθασες (περίπου 230χλμ). Υπάρχει ένα πέρασμα (Maloja Pass) το οποίο, ανάλογα με τον καιρό, μπορεί να πιάσει και πέντε μέτρα χιόνι (ανεμοσούρι), αλλά δεν συμβαίνει συχνά. Θέλουν 4-5 ώρες να το ανοίξουν (ανοίγει όμως για πολλούς λόγους). Από Milano, Bormio, Livigno είναι περίπου 255χλμ. Έχει κι εδώ ένα πέρασμα "υψηλό", αλλά ο δρόμος δεν κλείνει εύκολα, λόγω κίνησης. Νομίζω ότι σε χρόνο θα είναι πιο γρήγορα μέσω Bormio, γιατί έχει περισσότερα χλμ. σε αυτοκινητόδρομο τ.κ. και χωρίς τελωνείο. Η άλλη διαδρομή είναι πιο ωραία, αλλά μετά τη Λίμνη Como στρίβεις αριστερά για Chiavenna και ξεκινάς τον ρομαντικό περίπατο δίπλα στη λίμνη. Γι' αυτό δεν παντρεύομαι...

Ας μου επιτραπεί να προσθέσω κι εγώ την πρόσφατη (σεζόν 2022-23) εμπειρία μου από το Livigno (ακολουθεί ημίδιπλο σεντόνι): Στο Livigno πήγαμε τον Δεκέμβρη που μας πέρασε, με σκοπό να μείνουμε δύο βράδια και να κάνουμε σκι 2 μέρες (αναχώρηση το βράδυ της 2ης ημέρας σκι). Φτάσαμε στο Livigno Κυριακή βράδυ, ερχόμενοι από St Moritz, όπου είχαμε κάνει σκι το βράδυ της Παρασκευής 9/12 (20:00-01:00), το πρωί του Σαββάτου 10/12 και της Κυριακής 11/12. Στόχος μας ήταν να κάνουμε σκι στο Λιβίνιο Δευτέρα και Τρίτη, αφιερώνοντας μια ημέρα σε κάθε πλευρά του χιονοδρομικού (εκτυλίσσεται σε δύο πλαγιές εκατέρωθεν μιας κοιλάδας). Η πρώτη ημέρα θα ήταν στη πλευρά του ξενοδοχείου μας (Hotel Intermonti 4*) που ήταν σε περπατητή απόσταση από το λιφτ (). Ερχόμενοι από το St. Moritz, είχαμε απολαύσει 1 μέτρια ημέρα με λίγη ομίχλη και μια καταπληκτική blue bird day, με θερμοκρασία περί τους -10 -15 βαθμούς Κελσίου. Η διαδρομή ήταν σχετικά εύκολη - αν και απόγευμα-βράδυ (κάτι παραπάνω από 60χλμ - 1ώρα + λίγο) μιας και ο ήλιος των δύο προηγούμενων ημερών στο St Mοritz είχε λιώσει κάποιες ποσσότητες χιονιού (και βέβαια χάρη στα συνεργεία αποχιονισμού) από τις πρόσφατες χιονοπτώσεις. Αυτές που μας είχαν δυσκολέψει στα τελευταία χιλιόμετρα λίγο πριν το St Moritz (ανηφορικές φουρκέτες για όποιον γνωρίζει), ένεκα των σχεδόν σλικ ελαστικών 4 εποχών που μας είχαν δώσει στο Μιλάνο, στα οποία προσθέσαμε με κόστος 80€ ένα ζευγάρι αλυσίδες που τελικά αφαιρέθηκαν από την τιμή ενοικίασης. Φθάσαμε λοιπόν σχετικά αργά βράδυ στο Livigno λίγο πριν το δείπνο του ξενοδοχείου κι έτσι βγήκαμε (μετάβαση με το βανάκι μας στο χωριό) για ένα σύντομο περπάτημα στο χωριό, στους -20... Αφού ήπιαμε στα γρήγορα ένα gluwein γυρίσαμε, φάγαμε και ξεκουραστήκαμε για την επόμενη ημέρα. Η σεζόν δεν είχε ξεκινήσει πολύ καλά κι έτσι δε λειτουργούσε όλο το χιονοδρομικό (μείον 2-3 πίστες αν θυμάμαι καλά), ωστόσο με την έκπτωση του σκιπας η τιμή των περίπου 30€ απάλυνε τον όποιο πόνο. Σχετικά μικρό χιονοδρομικό η μια πλευρά που κάναμε την πρώτη ημέρα (μου θύμισε περίπου σε μέγεθος τα 2/3 του Bansko / Borovets). Πίστες ενδιαφέρουσες, μέτριας δυσκολίας με 1-2 μαύρες που άξιζαν τελικά πολύ. The catch; Οι ημέρες που πήγαμε συνέπεσαν με την γιορτή της Imacolata (Αμώμου συλλήψεως της Παναγίας ελληνιστί) - μεγάλη γιορτή και getaway ευκαιρία για σκι για τους Ιταλούς. Γι αυτό και τα υπόλοιπα χιονοδρομικά που ήταν ανοιχτά εκείνη την περίοδο είχαν βουλιάξει από Ιταλούς και δεν βρίσκαμε διαμονή. Στο Λιβίνιο επικρατούσε αρκετός συνωστισμός επίσης, σε βαθμό που ΄θυμιζε περιόδους υψηλής κίνησης στο Bansko και τον πληθυσμό σχεδόν αποκλειστικά Βαλκάνιους. Ευχάριστο δεν το λες, μιας και η χιονοδρομική συμπεριφορά τους ήταν από απαράδεκτη έως απλά επικίνδυνη. Η ένδειξη των απανταχού θερμομέτρων μας προβλημάτισε, μιας και ενώ έδειχναν μείον (~ -15-17 βαθμούς) εμείς νιωθαμε καλά. Η απάντηση δόθηκε όταν φτάσαμε στο μεσημέρι και άρχισε να κρύβεται ο ήλιος.... Γυρίζοντας στο ξενοδοχείο αλλάξαμε ρούχα και πήραμε το βανάκι για κανονική βόλτα στο χωριό για να το δούμε όλο. Οι μισοί της παρέας περπατήσαμε προς άγραν ευκαιριών σε καταστήματα εξοπλισμού λόγω του duty free κατεστημένου, οι άλλοι μισοί προτιμησαν πίτσα. Ευχάριστος πεζόδρομος (αρκετά μεγάλος σε μήκος και πολλά μαγαζιά, αλλά οι τιμές.... Απλώς νορμάλ. Αιτία αφενός η αρχή της περιόδου (σύμφωνα με Αυστριακή παροιμία «έλκηθρο αγοράζουμε στο τέλος του χειμώνα ή και καλοκαίρι»), αφετέρου το Λιβίνιο δεν είναι πλέον αυτό που ήταν από ευκαιρίες και τιμές. Το 10 ή 15, βαριά 20% δεν το λες ευκαιρία... Θυμάστε που λέγαμε για το κρύο; Η ώρα είχε φτάσει πλέον περίπου 6.30 - 7 το απόγευμα και το σκοτάδι πυκνό, ενώ στο χωριό τα θερμόμετρα δείχναν -20. Μπαίνουμε στο βανάκι το οποίο με το που πήρε μπροστά και μέχρι να ζεσταθεί λίγο άρχιζε να γουργουρίζει περίεργα μέχρι που έσβησε και δεν ξαναπήρε. Αιτία; Τι άλλο; Μα το κρύο. Μολονότι είχαμε προμηθευτεί πρόσθετο που είχαμε ρίξει φεύγοντας από Μιλάνο αλλά και φτάνοντας στο Λιβίνιο το προηγούμενο βράδυ με μισο ρεζερβουάρ είχαμε αναπληρώσει με Alpin Diesel ειδικό για τέτοιες συνθήκες... Ακολούθησε ταλαιπωρία αναμονής μέχρι να μας παραλάβει η οδική βοήθεια (στο μεταξύ τα χνώτα 8 ανθρώπων μέσα στο βαν είχαν δημιουργήσει παγοκρυστάλλους στο εσωτερικό των τζαμιών), κι έτσι η επόμενη ημέρα ακυρώθηκε έως ότου παραλάβουμε το βαν από το συνεργείο για την εξειδικευμένη επισκευή (θέρμανση του ντεπόζιτου με φλόγιστρο...) για να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής προς Μιλάνο...

Με μια λογική ματιά αφού η καμπίνα θα ανεβάζει 1500 άτομα /ώρα ( θα έχει δυνατότητα για 2000 αλλά αγοράζουν λιγωτερες καμπίνες ), η δυναμική του εξαπλού με 1200 άτομα / ώρα φαίνεται λογική. Στο κάτω κάτω μια πλαγιά όλη και όλη είναι . Μικρό είναι το βουνό. Και θα βουλιάζει σ/κ με καλό καιρό ότι και να βάλουν. Το θέμα κατά την γνώμη μου είναι άλλο. Μπήκε το κατάλληλο λιφτ για να ανοίγει πάντα είτε έχει αερα , είτε έχει παγοποιηση, είτε λόγο κόστους λειτουργίας (καθημερινή); Δυστυχως επειδή λεφτά υπάρχουν (του φορολογούμενου) δεν νομίζω ότι απασχόλησαν τους σχεδιαστες(?) παρόμοιοι "απλοϊκοί" προβληματισμοί . Δεν θέλω να κάνω τον έξυπνο αλλά διαβάζω τα "άθλια" σκεπτικα , όπως αυτό που ανέβασα για το πέτρινο. Ότι βλακεία υπάρχει σε αυτόν τον κόσμο την διαβάζεις . Δεν διάβασα όμως καμμία αναφορά στους αέρηδες στην κορφή ( στατιστικά και προσανατολισμοί ) , ούτε για αντιπαγωτικη (στο μέτρο του δυνατού ) κατασκευή . Αναρωτιέμαι , αν το πλήρωνα πχ εγώ το έργο θα υπήρχε πάλι τέτοια έλλειψη ή θα τα σεβόμουνα τα ευρουδάκια μου και θα ζητούσα ....τα αυτονόητα . Αναρωτιέμαι αν οι άνθρωποι που θα εκπαιδευτούν να δουλεύουν τα καινούργια λιφτ θα πληρώνονται όπως τώρα ( αν ανοίξει το χιονοδρομικό....) γιατι αν το πλήρωνα εγώ πρώτη μου σκέψη θα ήτανε αν αντέχω οικονομικά να το δουλέψω. Να πω ότι το έργο ( για την Στύγα πάντα μιλάω) ειναι δύσκολο; Δεν είναι παίξε γέλασε ο τερματικός στην κορφή. Και η παλιά Στύγα που μπήκε εκεί ήταν έργο με "μπαμπαλα". Και η συντήρηση της πάντα ήταν δύσκολη .

Να προσθέσω ότι όποιος έχεις άπλετο χρόνο μπορεί να συγκρίνει, βδομάδα τη βδομάδα, τις τιμές ανάμεσα όποιο χιονοδρομικό θέλει. Κυρίως όμως να δει τι κάνουν τα χιονοδρομικά που θα μπορούσε να γίνει ο Παρνασσός (και τα Ελληνικά). Χειμώνα και καλοκαίρι. Αυτό σημαίνει ψάχνουμε χιονοδρομικά σε χώρες όπως Νότια Κορέα, Αυστραλία, Λίβανο, Αρμενία, Γεωργία, Μαρόκο, Πολωνία, Μαυροβούνιο κλπκλπ. Σίγουρα εκτός Άλπεων και big ski America Έχω γράψει λίστα στην προηγούμενη σελίδα. Σε αυτό το σημείο να ευχαριστήσουμε τον καλύτερο Έλληνα Χιονοδρομικό Δημοσιογράφο vrο και να τον ξανακαλωσορίσουμε στο forum. Υπενθυμίζω τους κανόνες του forum και καλή διαμονή.

Καμία σχέση με τα μέλη του συλλόγου !!!!

Konkan έχει δίκαιο , δικό μου το λάθος και καμία πρόθεση ειρωνίας

Και εγώ φίλε για καφενείο με βλέπω. Όσο ανεβαίνουν ωραίες φώτο από χιονοδρομικά και χαρούμενους ανθρώπους περνάμε ωραία για καφέ. Εδώ και πολλά χρόνια ανεβαίνουν εκδρομές οι οποίες έχουν κάποια συμμετοχή επαγγελματία. Ούτε η AEGEAN διαφημίζει "επίτηδες" έτσι ούτε ο κάθε guide, ούτε η La Grave. Όλοι επαγγελματίες είναι. Αν πέρασα καλά με μάθημα σκι με τον Στέργιο τον Πάππο θα γράψω και την σχολή και το όνομα. Αν γράφω κάθε μέρα σε νέο thread για το πόσο καλή είναι η Snowport μάλλον θα φάω ban. Yπάρχει ένα τεράστιο γκρι και δεν υπάρχει κανένας λόγος να χαλάμε τις καρδιές μας. Όσο χαμογελάνε Έλληνες χιονοδρόμοι είναι κάτι καλό που δεν υπάρχει λόγος να μείνει κρυφό και να παίζουμε τις κουμπάρες. Με τον giannis 50 περνάμε καλά στις Άλπεις. Απλό, χαρούμενο μακάρι να κάνει και άλλους Έλληνες χιονοδρόμους χαρούμενους. Και με άλλα 30 τουριστικά πρακτορεία το ίδιο. Αν γράψουν σε 50 νέα thread 50 διαφορετικοί άνθρωποι ότι το explosivo κάνει σούπερ εκδρομές σημαίνει ότι το explosivo κάνει σούπερ εκδρομές και μάλλον θα συνενωθούν τα θέματα σε 5-10. Προσωπικές απόψεις που θα αυτοκαταστραφούν και δεν εκφράζουν τελικές αποφάσεις ούτε του ΣΤΧ ούτε του ΔΣ

τα συρματόσχοινα ελέγχονται κάθε χρόνο από ελληνικό διαπιστευμένο φορέα π.χ εβεταμ .. χαμηλό κόστος περίπου 500€ανά τεμάχιο κάθε συρματόσχοινο έχει το μητρώο του όπου παρακολουθείται η εξέλιξη των φθορών του Όταν η φθορά φτάσει κάποιο όριο π.χ τόσα κομένα συρματίδια ανά τόσο μήκος, απαιτείται η αντικατάσταση του χαλασμένου τμήματος ή αν κριθεί απαραίτητο πλήρης αντικατάσταση. Εργασία και υλικό πρέπει να πληρούν ειδικές προδιαγραφές για συρματόσχοινα τουριστικών αναβατήρων . Το ΧΚΠ έχει αρκετή εμπειρία σχετικά και διάφορους συνεργάτες, άρα δεν επικρατεί μονοπώλιο, αν θέλει. Πρωταθλητής στην κατανάλωση συρματοσχοίνων είναι ο Περικλής λόγω της ανατομίας της αποσυμπλεκόμενης πένσας των "πιάτων" του χάρη στην οποία όταν δεν υπάρχει σωστή ρύθμιση , δαγκώνει και κόβει συρματίδια σχετικά εύκολα οι περισσότεροι εναέριοι αναβατήρες πάντως δεν έχουν συχνά προβλήματα συρματόσχοινων για 2-3 δεκαετίες....εκτός έκτακτων αναγκών όπως κεραυνοί , όταν δεν λειτουργεί καλά η αντικεραυνική προστασία, γειώσεις κ.λπ άλλο ένα καλό των νέων αναβατήρων αφροδίτη, βάκχο, ερμή, ηνίοχο, ήρα είναι ότι έχουν όλα το ίδιο συρματόσχοινο, τις ίδιες πένσες- καρέκλες- καμπίνες , γεγονός που διευκολύνει σημαντικά το ΧΚΠ σε τεχνογνωσία και αποθήκη ανταλλακτικών, εργαλείων, (αν αποφασίσει η εταδ να ασχοληθεί σχετικά)

Βγήκε ήδη το πρόγραμμα για την επόμενη σεζόν: Ετοιμαστείτε. Κάθε μέρα που περνάει είμαστε και μια μέρα πιο κοντά! Ξαναέβαλαν νωρίς αγωνίσματα.... πέρσι ακυρώθηκαν όλα. Για να δούμε φέτος.

Υπερβολές

Έχουμε παρεξηγήσει πολλά πράγματα. Και για το τι νομίζουμε ότι είμαστε. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει κόσμος που διαβάζει χωρίς να συμμετέχει. Και μάλιστα διαβάζουν και φτάνουν πράγματα που γράφονται πιο ψηλά από όσο νομίζουμε και τελικά αυτή είναι η δύναμη του συλλόγου. Το φόρουμ δίνει την δυνατότητα στον καθένα να γράψει δημόσια, να εκθέσει και να εκτεθεί. Ο καθένας που γράφει ίσως να ανήκει στην κατηγορία που έχει τεκμηριωμένη γνώμη, ή να είναι κάποιος κόπανος και κομπλεξικός, όμως αυτός είναι, αυτός είναι ένας από αυτούς που βρίσκεται γύρω μας και τον συναντάμε και στον δρόμο και στην αγορά, κλπ. Και από αντίστοιχους κόπανους έχουμε πάρει αρκετές φορές μάθημα (για το τι δεν πρέπει να κάνουμε και για το πως μπορούν να εκθέσουν τον σύλλογο δίχως να φταίει, ενώ έχουμε φτάσει να τον έχουν χρησιμοποιήσει και εκθέσει εν αγνοία του). Η ενίσχυση του φόρουμ και η δημιουργία ενός site, πιθανώς να φέρει καλύτερα αποτελέσματα από αυτά που νομίζουμε. Επίσης καλό είναι να απαγκιστρωθούμε από την μαζικότητα σε ΓΣ, η οποία πιθανότατα να ήταν κακή. Μαζικότητα χρειαζόμαστε αλλού. Η ΓΣ είναι συγκεκριμένη διαδικασία, όχι καφενείο. Δυστυχλως οι "περισσότεροι" από αυτούς που θα ήθελαν να έρθουν, νομίζουν ότι πάνε σε καφενείο, ενώ κάλλιστα θα μπορούσαν να έρθουν σε μια από τις συγκεντρώσεις που γίνονται. Χρειαζόμαστε ποιοτική συμμετοχή. Και η συμμετοχή δεν είναι απαραίτητο να γίνει στο ΔΣ (πέραν της συμπλήρωσης των υποχρεωτικών θέσεων), αλλά στην δράση που ο καθένας θεωρεί σημαντική για τον σύλλογο. Το ΔΣ πρέπει να εξασφαλίσει την ομαλή λειτουργία του συλλόγου. Πρέπει να εξασφαλίσει ότι η σφραγίδα του θα υπάρχει και του χρόνου. Να έχει σωστά οικονομικά, φορολογικά, να είναι εντάξει με τυπικά τα χαρτιά του και να μην αφήνει τρύπες σαν αυτές που υπήρξαν πριν 10 χρόνια. Γιατί αυτές οι τρύπες ήταν αυτές που προκάλεσαν την μεγαλύτερη κρίση στην ύπαρξη του συλλόγου, ήταν αυτό που την επόμενη μέρα μπορεί να μην υπήρχε σύλλογος, ανεξάρτητα με το αν αυτό δεν έγινε ιδιαίτερα γνωστό.

ΟΕ Marketing Δημήτρης Τσεγκας (mammut) Γιάννης Ροκάνας (blacksnow)

Όποιος θέλει να πάει χιόνι έχει και το αμάξι φτανει στα μαντριά . Από το FB του γνωστού Αγρινιώτη.

Να σας πω τι πιστευω εγώ ότι θέλει κάποιος για να συμμετέχει σε ένα χιονοδρομικό forum και ενδεχομένως χρηματικά στον σύλλογο; Θέλει καλή ατμόσφαιρα. Θέλει να ξέρει ότι μπορεί να μάθει πράγματα. Θέλει να γνωρίσει ανθρώπους να μπορεί να πηγαίνει για σκι μαζί τους. Θέλει να μπορεί να ρωτήσει μια γνώμη για το τι εξοπλισμό να πάρει. θέλει να μπορεί να πάρει μια γνώμη για το που να πάει για σκι αύριο. Ξερετε τι ΔΕΝ θέλει να διαβάζει; Μίρλα. Ο σύλλογος χρειάζεται ανθρώπους με όρεξη να ενημερώσουν για τα χιονοδρομικά, να οργανώσουν εκδρομές και εξορμήσεις, να μοιραστούν τις γνώσεις τους, αλλά και τις εμπειριες τους από τα βουνά. Χρειάζεται ανθρώπους θετικούς που θυμίζουν πόσο όμορφο είναι το άθλημα και πόσο σημαντικό είναι να μοιράζεσαι αυτες τις υπέροχες στιγμές με ανθρώπους που σε καταλαβαίνουν και όχι ανθρώπους τοξικούς που προσπαθούν να απαξιώσουν κάθε προσπάθεια σε κάθε δεύτερο μήνυμα τους. Το αν πληρώνει κανείς συνδρομή ή όχι δεν έχει καμία σχέση με το αν έχει θετική ή τοξική επίδραση στο forum και κατ επέκταση στην εικόνα του συλλόγου.

Nickel, Πάνος Παπαθανασιου παραγγελία μπουφάν και ΟΕ χιονοδρομιας

Το ταξίδι συνεχίζεται, αυτή τη φορά με φίλους στα φιόρδ, ψάχνοντας καλές πλαγιές για σκι! Μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση στην έννοια του ski-bum!

Το συγκεκριμενο βουνο καλο ειναι να εχει τοπικ. https://anevenontas.gr/dhaulagiri-1990-2022-ena-vouno-pou-simadepse-tin-ellhniki-oreivasia/

Μην πέφτεις σε παγίδες έχουμε ποιο σημαντικά πράγματα να ασχοληθούμε -μην πάει τσάμπα το χθεσινό ξενύχτι-

Μήπως θα πρέπει να γίνει μια σύσταση στον φίλο/φίλη να συναινέσει στην αλλαγή του nickame του προς αποφυγήν παρεξηγήσεων/παρανοήσεων?

Έχοντας δει τις αναφερόμενες πλαγιές της κατάβασης, καλοκαίρι από το τελεφερίκ του Aiguille du Midi, ομολογώ πως τότε σκεφτομουν πως μεγαλα κομμάτια της "δεν σκιάρονται με τίποτα". Η ονομασία του Mallory Route εχει δοθεί προς τιμήν του ιδιου που την άνοιξε και έκανε για πρώτη ανάβαση τον Αύγουστο του 1919. Επίσης ένα ενδιαφέρον βίντεο που είχα δει παλιότερα: Και φυσικά για την ιστορία να πούμε ότι η μεγάλη επιβεβαίωση για το αν ο Mallory ανεβηκε οντως το Έβερεστ το 1924 πολύ πριν την πρώτη επίσημη αυτη του Hillary, θα έρθει μονο όταν και αν βρεθεί το σώμα του σχοινοσυντροφου του Mallory, του Andrew Irvine..

Απο χιονι και καλη παρεα πηγαμε σχετικα καλα φετος στο πισοδερι

https://www.leitner.com/en/products/ropeway-components/directdrive/ Σύμφωνα με τις προδιαγραφές του διαγωνισμού αυτός θα είναι ο τύπος του μοτέρ και στα δύο λιφτ. Και έτσι θα είναι τα γκαράζ https://www.leitner.com/en/products/ropeway-components/detail/leitner-garaging-system/

Έχει δοθεί η προσφορά που υπάρχει για διαφορά μεγέθη πούλμαν στο νέο ΔΣ το οποίο πλέον θα αποφασίσει αν θα υπάρξει express ski bus για τα μέλη του συλλόγου κυρίως

H πιο κρύα είναι και μπορεί να βγει και με τις περισσότρεες ημέρες βροχής ή λιγότερη ηλιοφάνεια. Ο Απρίλης ήταν κρυος 20ετίας Η πιο υγρή δύσκολο να βγει γιατί υπάρχουν άλλες με καταιγίδες που ρίχνουν τεράστια ποσά βροχής

Οι κλεμες του Ηρακλή μαζεύτηκαν και συσκευαστηκαν στα δύο μεγάλα ξύλινα κιβώτια που τα βλέπαμε μέρες τώρα στην κάμερα και θα σταλουν Γαλλία με την ελπίδα να γίνουν λειτουργικά αποδεκτές για να δουλέψει το λιφτ με ασφάλεια την επόμενη σεζόν .

Δεν ξέρω αν είναι λόγω της κλιματικής αλλαγής, της οικονομικής κρίσης, του Covid, του αυξημένου ανταγωνισμού από γειτονικές χώρες, της αυξημένης ευκολίας διοργάνωσης ταξιδιών στο εξωτερικό, ή ένας συνδυασμός όλων των παραπάνω, αλλά τα Ελληνικά χιονοδρομικά μου αφήνουν την εντύπωση ότι έχουν πέσει σε βαθιά παρακμή. Εξαίρεση αποτελούν Παρνασσός και Καλάβρυτα που λόγω τοποθεσίας (μακριά από Βουλγαρία και πολύ κοντά στην Αθήνα) ουσιαστικά λειτουργούν ολιγοπωλιακά.

Τα μέλη και οι φίλοι Βόρειας Ελλάδας και όχι μόνο, του Ελληνικού Συλλόγου Τουριστικής Χιονοδρομίας, θα συναντηθούν, την Πέμπτη 8 Ιουνιου 2023 από τις 19:00 και μετά στο Εμπορικον Αιγαιου - Κηφισιας 33, (2310 311123) Τηλέφωνο επικοινωνίας: 694 4271368 Νίκος Αγαθοπουλος, Σας περιμένουμε όλους!!!

εάν μιλάς για 50ε μην το συζητάς αλλα νομίζω ποιο πολλές πληροφορίες θα βρεις σε ξένο forum πριν πολλά χρονια στο χωριο όταν χιόνιζε βγάζαμε τα κουρσακια και κάναμε κανονικά ποδήλατο το μονο θέμα που είχαμε ήταν ότι γέμιζε με χιόνι το φρένο το οποιο και μας δυσκόλευε θυμάμαι ότι κατεβαίναμε την κατηφόρα και για να προχωρήσει κάναμε και πεταλι 😝 πολύ τρελα αλλα ειμασταν 15 χρονων (Με τα δισκόφρενα δεν ξέρω πως θα είναι θα το δοκιμάσω όταν μου δωθει η ευκαιρία )

Νομιζω οτι ηρθε η ωρα να αναμοχλεύσουμε και το εδω θεμα Συντομα θα ξεκινήσουμε και παλι συνάντησης Ελαφρές μπυρες χωρις αλκοολ Και απο κανενα σουβλάκι - καλαμακι για τους μπαμπινιωτες τον αθηνων 🤣 Θελουμε λιγο χρονο για να αρχισουμε και παλι συναντισεις Μια και τα περισσοτερα πρωην μελη απο εδω επανω εχουν στραβώσει απο προηγουμενα δσ Πραγμα που σημαίνει ξανα προσπαθεια και πολλα τηλεφωνα 😐 Πιστευω οτι θα ειναι καπως ποιο ευκολα απο την προηγουμενη φορα που το ξεκινήσαμετο 2009 Τοτε που μαζευόμασταν 3 ατομα ΔΟΛΟΜΙΤ -ΓΕΡΜΑΝ ΠΡΕΖΙΤΕΝΤ στην καλυτερη ΥΠΟΜΟΝΗ ΛΟΙΠΟΝ

Δεν έφυγαν μηνύματα περί εθελοντισμού. Ο κανονισμός είναι σαφής: Θα πρέπει να σεβόμαστε τους υπόλοιπους χρήστες του Forum καθώς και τα θέματα των ενοτήτων και να μην τις χρησιμοποιούμε για προσωπικές συζητήσεις.Για τις παραπάνω μπορούμε να χρησιμοποιούμε είτε τα προσωπικά μηνύματα (P.M.), είτε το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο (e-mail). Η συζήτηση σε ένα topic δεν πρέπει να ξεφεύγει από το θέμα του topic, όπως το όρισε ο συγγραφέας του, ιδιαίτερα στα topics της κατηγορίας Θέματα και προβλήματα της τουριστικής χιονοδρομίας στην Ελλάδα,Χιονοδρομικά,Ski: Το άθλημα, Snowboard: Το άθλημα , τα οποία θα διαβαστούν μελλοντικά από χρήστες για πληροφόρηση πάνω στο συγκεκριμένο θέμα που αφορούν. Σε αυτά τα θέματα ο συντονισμός (moderation) όσον αφορά το off-topic θα είναι αυστηρότερος. https://www.snowclub.gr/forums/οκ-forum_rules.html/

Κατεβάστε τόνους παρακαλώ. Με ψυχραιμία θα δείτε ότι τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά και φιλικά.

Κανείς από τα παιδιά της Β Ελλάδος δεν αποκλειστείτε ποτέ ! Το μόνο που έγινε ήταν να ζητήσουμε αλλαγή του ονόματος του Αγαθοπουλου από President σε οτιδήποτε άλλο διότι το President δημιουργούσε συνειρμούς σε πολλά ΧΚ ακόμα και σε ξενοδοχεία ότι ήταν ο πρόεδρος του συλλόγου

Ήδη διέρρευσε !!!! Υπάρχει βαθύ λαρύγγι

Πάρνηθα: Μια οικογένεια στα 1161 μ. Η Μαρία, ο Γιάννης και η μικρή Ελένη είναι οι μοναδικοί τρεις κάτοικοι της Πάρνηθας, του μεγάλου βουνού της Αττικής, ζώντας μαζί με ελάφια, αλεπούδες και λύκους. Το «Κ» πέρασε μια μέρα μαζί τους. Φωτογραφίες: ΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ Όλγα Χαραμή 04.05.2023 • 16:19 «Ουουουου», αλυχτάει δήθεν η ενάμισι έτους Ελένη, σηκώνοντας το κεφάλι ψηλά. Μας δείχνει πώς κάνει ο λύκος. Η διαφορά της με άλλα παιδιά που μεγαλώνουν (τυπικά) εντός Αττικής είναι ότι αυτή δεν είναι μια γνώση που αποκόμισε από τα παιδικά βιβλία και τα τηλεοπτικά καρτούν, αλλά από την ίδια της τη μέχρι τώρα ζωή. Στο δικό της παραμύθι δεν υπάρχει κακός λύκος και Κοκκινοσκουφίτσα – ο λύκος είναι ένας συναρπαστικός φίλος, γείτονας στο βουνό, με ίσα δικαιώματα μάλιστα. Η Ελένη ζει στην Πάρνηθα. Μαζί με τους γονείς της, Γιάννη Χέλη και Μαρία Λαζάρου, είναι οι μοναδικοί μόνιμοι κάτοικοι της ορεινής ζώνης. Προνομιούχοι σίγουρα, μια και ο εθνικός δρυμός απαγορεύεται να κατοικηθεί και οικισμοί υπάρχουν μόνο στους πρόποδές του. Το δικαίωμα αυτό το έχουν επειδή διαχειρίζονται τα δύο ορειβατικά καταφύγια που λειτουργούν στην Πάρνηθα, το Μπάφι και το Φλαμπούρι, στα 1.161 μ. και στα 1.158 μ. υψόμετρο αντίστοιχα. Αν δεν τα διαχειρίζονταν, θα ζούσαν πιθανότατα σε κάποιο άλλο βουνό – η επιλογή τρόπου ζωής έφερε την ενασχόλησή τους με τα καταφύγια και όχι το αντίθετο. Το ζευγάρι εγκαταστάθηκε εδώ το 2018. Προηγουμένως, η Μαρία ζούσε στο Ίλιον και εργαζόταν ως personal trainer. Ο Γιάννης μεγάλωσε στο Αιγάλεω και ήταν ποδοσφαιριστής. Εντελώς τυχαία βρέθηκε στην Πάρνηθα, στο Μπάφι, το οποίο τότε διαχειριζόταν ο ξάδερφος και πλέον συνεταίρος του, Στέφανος Σιδηρόπουλος. Πήγαν μια βόλτα έως το Σπήλαιο του Πανός και αυτό ήταν· το 2009 είχε κολλήσει ήδη το «μικρόβιο της φύσης», λέει. Ηταν ένα κάλεσμα που δεν μπόρεσε να αγνοήσει. Μπήκε με τον Στέφανο στη διαχείριση του καταφυγίου και στην εταιρεία υπαίθριων δραστηριοτήτων Trekking Hellas, «τρέχοντας» το παράρτημα της Πάρνηθας. Η Μαρία, αντίθετα, ανέβηκε στο βουνό πιο συνειδητά: λαμβάνοντας μέρος σε ένα σεμινάριο της εταιρείας για υπαίθριες δραστηριότητες, ορμώμενη από μια εσωτερική ανάγκη να μεταφέρει τη δουλειά της έξω, μακριά από την πόλη, έξω από τα γραφεία. Εκεί γνωρίστηκαν και έκτοτε άρχισαν να στήνουν τη ζωή τους στο βουνό. Τώρα μαθαίνουν στην κόρη τους πώς να ζει στη φύση. Ξυπνούν μέσα σε μυστηριακές ομίχλες, περπατούν στο δάσος, μαζεύουν καρπούς και… σκουπίδια που αφήνουν οι επισκέπτες του Σαββατοκύριακου, πίνουν νερό με τις χούφτες από τις πηγές, εντοπίζουν γύρω τους ελάφια και αλεπούδες, χαζεύουν το γοητευτικό ηλιοβασίλεμα και όλο το Λεκανοπέδιο φωτισμένο τις νύχτες, σαν μαγικό χαλί στα πόδια τους. Άφιξη στο καταφύγιο Φλαμπούρι, το οποίο διαχειρίζεται η οικογένεια από τον Ιανουάριο. «Κοίτα πού ζω» Μυρίζει βουνό, μυρίζει χωριό. Το τζάκι καίει ακόμη Απρίλη μήνα, οι θερμοκρασίες εδώ πάνω είναι αρκετά χαμηλότερες από την υπόλοιπη Αττική. Η Πάρνηθα είναι ένα μεγάλο βουνό, με συνολική έκταση 400 τ.χλμ. και ψηλότερη κορυφή την Καραβόλα, στα 1.413 μ. Είναι επίσης ο κοντινότερος σε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα εθνικός δρυμός. Ο χειμώνας έχει αρκετό χιόνι και η ζωή εδώ θα μπορούσε να παρομοιαστεί με τη ζωή σε οποιαδήποτε επαρχία της Ελλάδας. Άλλοι την αποφεύγουν, εκείνοι την επέλεξαν. «Βλέπουμε τη φύση και τις εποχές να αλλάζουν. Αν και δυστυχώς εδώ βιώνουμε και εντονότερα την κλιματική αλλαγή. Φέτος δεν έβρεξε καθόλου και τα χιόνια ήταν ελάχιστα. Ζούμε κυρίως ακραία καιρικά φαινόμενα. Ό,τι είναι να ρίξει σε έναν μήνα, για παράδειγμα, το ρίχνει σε δύο μέρες και αυτό δεν βοηθάει σε τίποτα», περιγράφει ο Γιάννης και συμπληρώνει: «Πονεμένη Πάρνηθα την αποκαλώ. Όχι μόνο για τις φωτιές. Βλέπεις πλέον περισσότερα άρρωστα δέντρα από ποτέ. Επηρεάζει και το ότι είμαστε κοντά στην Αθήνα πιθανότατα. Το καλοκαίρι με 42 βαθμούς στο Λεκανοπέδιο, φτάνουμε τους 30, που είναι πολύ για το βουνό». Παρ’ όλα αυτά, το οικοσύστημα έχει ανακάμψει από τις φωτιές: «Μας έδωσε μεγάλη χαρά η επιστροφή των λύκων τα τελευταία χρόνια. Έναν τον έβλεπα κάθε πρωί. Γύρναγε τα βράδια γύρω από το καταφύγιο, γιατί έχει πολλά φιρίκια. ‘ »Τους τελευταίους μήνες απομακρύνθηκε. Οι ερευνητές υπολογίζουν ότι είναι πάνω από 15-20 άτομα. Αφού κάνουμε πλάκα, ότι θα λέμε στη μικρή “θα σε πάρει ο λύκος”», καταλήγει γελώντας. Η Μαρία, ο Γιάννης και η Ελένη στην καθημερινή τους βόλτα στην Πάρνηθα. Αν και κανένας από τους δύο δεν μεγάλωσε στη φύση, η απόφαση για την ανατροφή της κόρης τους εδώ δεν επιδεχόταν δεύτερη σκέψη, ήταν γι’ αυτούς αυθόρμητη. «Όταν έμεινε έγκυος η Μαρία, άρχισα να σκέφτομαι διαφορετικά. Ωστόσο δεν υπήρξε άλλο σενάριο, το αποφασίσαμε αμέσως. Διαμορφώσαμε το σπίτι, που έως τότε ήταν ένα δωμάτιο-αποθηκάκι». Και τώρα είναι ένα εργονομικό σπιτάκι 50 τ.μ., που «χωράει» τη λιτή ζωή του ζευγαριού. Οι οικείοι τους αλλά και οι επισκέπτες του καταφυγίου απορούν με την επιλογή τους. «Όταν γέννησα, μου έλεγαν: “Είσαι τρελή; Με το μωρό στο βουνό;”. Και όμως, η ζωή εδώ είναι ιδανική. Μάλιστα δεν ένιωσα στιγμή λεχώνα, ήταν όλα εύκολα και ανώδυνα. Με τη μικρή πάμε βόλτες στον χώρο αναψυχής στη Μόλα απ’ όταν ήταν 10 ημερών. Τα πρώτα δύο χρόνια ανεβοκατέβαινα κάθε μέρα για δουλειά στην Αθήνα. Δεν περνούσα καλά, το μυαλό μου ήταν συνέχεια εδώ. Τώρα έχει γίνει συνήθεια μεν, αλλά το εκτιμάς κάθε μέρα. Σταματάς δύο λεπτά και σκέφτεσαι: “Δες πού ζω”. Αν μάθεις στη φύση, δεν υπάρχει επιστροφή, δεν μπορείς να ξαναζήσεις συμβατικά, στην Αθήνα. Ακόμη και όταν έχουμε άγχος ή διαφωνία ως ζευγάρι, βγαίνουμε έξω και ηρεμούμε. Και η μικρή βγαίνει και σταματάει να κλαίει», λέει η Μαρία. Ο Γιάννης Χέλης κόβει ξύλα κάθε πρωί, ενώ η Ελένη τριγυρνάει με προσοχή γύρω του.  Κι αν συμβεί κάτι; Η Ελένη ζει όπως κάθε παιδάκι στην ορεινή Ελλάδα. Ακόμη και όταν ξεκινήσει το σχολείο, θα την ανεβοκατεβάζουν. Το Μενίδι απέχει 25 λεπτά με το αυτοκίνητο και η μικρή έχει ήδη συνηθίσει τις στροφές και την απόσταση. «Ακόμη και με το χιόνι, το πολύ να αποκλειστούμε 5-6 μέρες. Αν συμβεί κάτι, τη βάζουμε στο μάρσιπο και πηγαίνουμε με τις χιονορακέτες ως το τελεφερίκ του καζίνο και κατεβαίνουμε. »Οι περισσότεροι ανησυχούν τι θα κάνουμε αν προκύψει θέμα υγείας. Έχουμε εξοπλισμένο φαρμακείο και ξέρουμε πρώτες βοήθειες για βρέφη και παιδιά. Όπως λέει η παιδίατρος, δεν υπάρχει διαφορά από το να είσαι κολλημένος στην κίνηση της Αθήνας», εξηγεί η Μαρία. Επίσης, δεν υπάρχει ζήτημα απομόνωσης (ή ελλιπούς κοινωνικοποίησης). Τα Σαββατοκύριακα τα δύο καταφύγια υποδέχονται 2.000 άτομα. «Γενικά έχουμε πολλά να κάνουμε εδώ και η μέρα στη φύση περνά πολύ γρήγορα. Είναι μια γεμάτη, ποιοτική καθημερινότητα. Καθόλου βαρετή, όπως πολλοί νομίζουν. Κάποιες μέρες κατεβαίνουμε στην πόλη για δουλειές. Αν αναγκαστούμε να μείνουμε κάτω, υποφέρουμε. Δεν μπορούμε να κοιμηθούμε από τη φασαρία. Η μικρή, σκέψου, τρομάζει όταν ακούει μηχανάκι, ενώ όταν ακούει τον λύκο, είναι ήρεμη», μας λέει η Μαρία, ενώ ο Γιάννης περιγράφει το στρες και την ένταση που αισθάνεται χωρίς λόγο κάθε φορά στην Αθήνα: «Δεν θέλω να ξυπνάω πουθενά αλλού. Θέλω να πιω τον καφέ μου εδώ, χαζεύοντας τα δέντρα, ακούγοντας τα πουλιά». Το βολικό βέβαια στην περίπτωσή τους είναι ότι στο βουνό βρίσκεται και η δουλειά τους. Και μάλιστα η δουλειά είναι και το χόμπι τους, ενώ έχουν τη δυνατότητα να είναι όλη μέρα με την κόρη τους. Ως φύλακες και γνώστες του βουνού, συνδράμουν επιπλέον στο έργο της πυροσβεστικής, σε εντοπισμό αγνοουμένων, ενώ επιτελούν και το πρωταρχικό χρέος τους ως διαχειριστές των ορειβατικών καταφυγίων: να παρέχουν ζεστασιά, φαγητό και στέγη στους πεζοπόρους. Στο «μπαλκόνι» του σπιτιού στο Μπάφι, με θέα το Λεκανοπέδιο. Βόλτα στους μείον 7 βαθμούς Όση ώρα κουβεντιάζουμε, η Ελένη χαρχαλεύει τα παπούτσια της. Θέλει να βγει έξω. Περιμένει δε δίπλα στο σακίδιο, μην τυχόν και φύγουν χωρίς αυτήν. Στον περίπατό μας στο δάσος παρατηρώ τα βήματά της. Ελίσσεται ανάμεσα στις πέτρες, δοκιμάζει το έδαφος πριν πατήσει, σκύβει στα κλαδιά: «Εκπαιδεύεται φυσικά, από ένστικτο. Τα παιδιά στην ελευθερία της φύσης αναπτύσσονται πολύ γρηγορότερα. Υπάρχει καλύτερο σχολείο από αυτό γύρω μας; Δεν με νοιάζει αν θα διαβάσει παραμύθια, προτιμώ να βγαίνει έξω να αγγίζει τα δέντρα, να βρέχεται στα νερά, να παρατηρεί τα λουλούδια, να κάνει τσουλήθρα στο χιόνι», λέει ο Γιάννης. Με την Ελένη έχουν πάει ήδη για πεζοπορία στον Όλυμπο, όχι στις κορυφές βέβαια, και στον Χελμό για σκι. «Όλοι μας έλεγαν να μην πάμε. Ελέγξαμε τις συνθήκες και πήγαμε. Το παιδί ζει στα 1.100 μ. υψόμετρο, έχει προσαρμοστεί. Μας λένε ότι το κάνουμε για μας. Ακόμη και έτσι να είναι, αν είμαστε εμείς καλά, είναι και εκείνη. Αλλά η μικρή το ευχαριστήθηκε, τραγουδούσε και χαιρόταν μέσα στο μάρσιπό της σε όλη τη διαδρομή. Είναι πολύ σημαντικό το ότι έχουμε απόλυτη σύμπνοια με τον Γιάννη. Ο ένας δημιουργεί ιδανική συνθήκη για τον άλλο», λέει η Μαρία και συμπληρώνει ο Γιάννης: «Είμαι σίγουρος ότι όλα αυτά λειτουργούν μέσα της. Ναι, ήταν τεσσάρων μηνών στους μείον 7 βαθμούς, για μένα αυτό είναι το καλύτερο για εκείνη». Στην κουζίνα του καταφυγίου. Μια τυπική μέρα «Η μπέμπα ξυπνάει νωρίς, κατά τις επτά. Αμέσως ανοίγει κουρτίνα να δει έξω, όπως ακριβώς κάνω κι εγώ», λέει ο Γιάννης. Κατόπιν ανεβαίνουν στο καταφύγιο, ανάβουν το τζάκι, φτιάχνουν πρωινό. Η Ελένη παίρνει ένα πανάκι και καθαρίζει, μιμούμενη τους εργαζομένους στο καταφύγιο. Ο Γιάννης κάνει επισκευές στα καταφύγια και κόβει ξύλα, ενώ όταν «τρέχουν» δραστηριότητες με την Trekking, μοιράζουν τις αρμοδιότητες. Η Μαρία κατεβαίνει συχνότερα στην πόλη για personal training, ενώ δύο φορές τη βδομάδα η μικρή πηγαίνει κολυμβητήριο. Τις καθημερινές πάνε οπωσδήποτε βόλτα για περπάτημα τα απογεύματα. «Η μικρή είναι συνεχώς δίπλα μου», λέει ο Γιάννης. «Όταν ξεχιονίζουμε, βοηθάει με το φτυαράκι της. Στο άναμμα του τζακιού φέρνει κλαδάκια. Ο κόσμος φοβάται που τη βλέπει, αλλά ξέρει να προσέχει και της δείχνουμε εμπιστοσύνη. Έτσι πρέπει να κάνεις με τα παιδιά. Να τα βγάλεις έξω, να μπουσουλήσουν, να ξυπνήσουν οι αισθήσεις τους. Θα πιάσουν και τα κινητά, αλλά το σημαντικό είναι να έρθουν σε επαφή με τη φύση. Από τότε που άρχισα να βάζω στα σόσιαλ μίντια τη μικρή, βλέπω ότι αυξάνονται τα παιδάκια στο βουνό και χαίρομαι, κι ας μου λένε ότι εκθέτω την προσωπική μου ζωή. Το βουνό είναι για όλους, αλλά θέλει σεβασμό. Πρέπει να μάθεις τους κανόνες, να σε οδηγήσουν οι ειδικοί. Και πρέπει να βάλεις και τα παιδιά ομαλά. Αν τα ταλαιπωρήσεις, θα το μισήσουν. Ο κόσμος πρέπει να καταλάβει ότι δεν κινδυνεύεις από τη λάσπη ή από τον λύκο. Οι κακοί λύκοι είναι στην πόλη. Έχουμε ως είδος απομακρυνθεί από τη φύση μας». https://www.kathimerini.gr/k/k-magazine/562398193/parnitha-mia-oikogeneia-sta-1161-m/