Leaderboard

Ένα υπέροχο χιονοδρομικό τριήμερο έφτασε στο τέλος του! Όπως και την προηγούμενη φορά είχαμε βάση ένα χωριό λίγο έξω από τη Γενευη και κάθε πρωί κοιτούσαμε τον καιρό και αποφασίζαμε που θα πάμε. Πρώτη μέρα πολύ καλή στο Portes du soleil - Avoriaz. Ήλιος σχεδόν σε όλη την διάρκεια της μέρας και πολύ καλές θερμοκρασίες. Το εκτός ήταν αρκετά βαρύ, αλλά ακόμα και έτσι βάλαμε καλά χιλιόμετρα. Η ορατότητα χάλασε ελαφρως ως προς το διάβασμα του χιονιού μόνο στο τέλος της ημέρας όταν κατεβήκαμε τον τοίχο (ο οποίος στα ψηλά και μέχρι την μέση περίπου είχε πολύ καλό χιόνι, και φυσικά bumps) Η δευτερη μέρα φαινόταν μέσα στη μούχλα και διαλέξαμε κοντινό χιονοδρομικό με δέντρα, το Diablerets. Δυστυχώς δεν είχε μόνο χαμηλή νέφωση, αλλά και παρα πολύ αέρα, και όλες οι συνδέσεις με Villars ήταν κομμένες. Πήραμε το αμάξι λοιπόν και οδηγήσαμε μέχρι το Villars που διαθέτει μεγαλύτερο πεδίο. Παρόλη την δυσκολία να διαβάσουμε το χιόνι και τον αέρα που λυσσομανούσε, εμείς φύγαμε με αρκετό σκι και χαμόγελα. Βοήθησε και το τρένο που πήραμε για να μας κατεβάσει στο χωριό,μ. Οι Ελβετικοι σιδηρόδρομοι είναι πραγματική εμπειρία από μόνοι τους! Η τρίτη μέρα φαινοταν ακόμα πιο μουχλιασμένη και φοβήθηκα ότι θα την κάψουμε τελείως. Διαλέξαμε το Crans Montana, με την λογική ότι φαινοταν ελάχιστα πιο ανοιχτό από τα αλλά. Όταν φτάσαμε όμως ένας υπέρλαμπρος ήλιος μας καλωσόρισε μαζί με καμία 80αρια πόντους άκοπης πούδρας! Ω θεοί! Τι απίστευτα τοπία! Τι βαθύ χιόνι! Τι μέρος! Τι χώρα! Γιατί γύρισα πίσω; Όλη τη μέρα λυσσάξαμε να κόβουμε γραμμές μέχρι τις 3 περίπου που το σύστημα μου έγραψε ξαφνικά Low Bat. Και τελείωσα ως χιονοδρόμος. Στην προτελευταία κατάβαση δυσκολεύτηκα ενώ στην τελευταία τα faceplants έπεφταν σαν το χαλάζι, τρόμαξα να φτάσω στο αμάξι! ? παρα το αναξιοπρεπές φιναλε παντως, η μέρα χαράχτηκε ως μια από τις κορυφαίες πουδρομερες EVER και μάλιστα σε ατελείωτο πεδίο με ασύλληπτης ομορφιάς τοπία. Ακόμα χαμογελάω σαν ηλίθιος. καλα να είμαστε και να μπορέσουμε να το κάνουμε και του χρόνου. Ένα τεράστιο ευχάριστο στον ξενιτεμένο αδελφό μας που κατέστησε -για μια ακόμα φορά- μια τέτοια καταδρομική εφικτή, και φυσικά στην καταπληκτική οικοδέσποινα μας που για ακόμα μια φορά μας έκανε να νιώσουμε πιο ανετα και από το σπίτι μας! ? ολες οι φωτογραφίες είναι από το τηλέφωνο. Και ένα βιντεακι που δημιούργησε αυτόματα το iphone (γιατί πλέον είμαι υπερβολικα Τεμπελης να ασχοληθώ με κόψε ράψε) :

Μια εκδρομή που ξεκίνησε για 6 μέρες (4 σκι) καθώς ήταν των αδυνάτων αδύνατο να πάρω περισσότερες μέρες άδεια, εξελίχτηκε σε... 10 μέρες όταν λόγω της κακοκαιρίας στην Ελλάδα έμειναν τα σχολεία κλειστά! ? φτάνοντας στην Ελβετία συνειδητοποιήσαμε ότι είχε να χιονίσει πάαααρα πολύ καιρό: Η βάση μας -όπως και τις δυο προηγούμενες φορές- ήταν 45 λεπτά από την Γενεύη και ο στόχος να απολαύσουμε όποια χιονοδρομικά σχετικά κοντά μας είχαν καλύτερο καιρό. Τελικά είχαμε και τις 10 μέρες ηλιοφάνεια, οπότε απλά διαλέγαμε κυρίως με κριτήριο να δούμε όσα περισσότερα γινόταν στα οποία να μην έχουμε ξαναπάει. Η κλασική στάση πάνω από το Montreux, χωρίς καπνό πάνω στο νερό και φωτιά στον ουρανό! Πρώτα πήγαμε στο Verbier, το οποίο βρήκα καταπληκτικό και του χρωστάω μια ακόμα επίσκεψη: Την επόμενη μέρα εμπιστευτήκαμε την σταθερή αξία του Portes du Solleil: Δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε φυσικά μια κατάβαση στον «Ελβετικό τοίχο», αν και φέτος δεν ήταν ιδιαίτερα φιλικός. Μας περίμενε με παγωμένα bumps σε μέγεθος αυτοκινήτων στο απότομο κομμάτι (90% κλίση) Το δε Αvoriaz πάντα ξεχωριστό! Την επόμενη μέρα είχαμε αποφασίσει να πάμε στο Saas Fee. Επειδή όμως είναι πολύ μακριά από την Γενεύη κλείσαμε δωμάτιο στο Saas Grund. Η θέα από το παράθυρο μου το βράδυ ήταν... καλούτσικη! Το επόμενο πρωί ξεκινήσαμε για το χιονοδρομικό. Το χωριό είναι car free οπότε αφήνεις το αυτοκίνητο στο πάρκινγκ και παίρνεις ηλεκτρικό "ταξί", ή λεωφορείο. Μετά παίρνεις μια γόνδολα, άλλη μια γόνδολά, ένα υπόγειο φενίκιουλαρ και ανεβαίνεις στο θεό. Πάνω από 3500 μέτρα και τα μπατον έχουν κοκκαλώσει # Τι συγκλονιστικά τοπία ήταν αυτά ρε παιδιά; Τι τεράστιες πίστες; Τι τέλειο χιόνι; (συνεχίζεται)

Πολύ ωραία μέρα σήμερα και γενικά γεμάτο ΠΣΚ για μένα και την οικογένεια μου. Μερικές φωτό από σήμερα και έρχονται και άλλες με απόψεις και ευχαριστίες. Δυστυχώς παιδιά το βουνό γέμισε πόρτες!! [emoji23][emoji23] Sent from my iPhone using Tapatalk

Την επόμενη μέρα είχαμε προγραμματίσει τον… «ναό», το Chamonix. Είχα ξαναπάει, αλλά με χιονοθύελλα και δεν είδα τίποτα. Αυτή τη φορά μας περίμενε με καταγάλανους ουρανούς και ζέστη. Ό,τι και να πει κανείς για το Σαμονί είναι πολύ λίγο για να περιγράψει το μέρος. Δεν γίνεται να κοιτάξεις προς τα πάνω και να μην ανατριχιάζεις με την επιβλητικότητα του Mont Blanc. Το χιονοδρομικό που πήγαμε (το Brevent είναι ένα από τα τρία, που δεν συνδέονται) δεν είναι τίποτα το Ιδιαιτερο με τις συνθήκες που το πετύχαμε, αλλά η θέα είναι από άλλο πλανήτη: Στο Brevent είχαμε και ένα μικροατυχηματακι. Ακούω πίσω μου ένα φίλο να φωνάζει ότι έπρεπε να είχα στρίψει, στρίβω απότομα χωρίς να ελέγξω, και πέφτει πάνω μου το θωρηκτό Ποτέμκιν που ήταν ακριβώς δίπλα μου (α.κ.α.Στάθης! ?) Τι γίνεται όταν 90 κιλά πέσουν με καμιά 50αριά χλμ/ώρα πάνω σε 62 κιλά σταματημένα; Ouch! Τον νόμο του Μέρφυ τον ξέρουμε ετσι; Ε, το Chamonix ήταν το μοναδικό μέρος που δεν είχα βγάλει ασφάλεια (οι Γάλλοι ζητούσαν +20€, ίσως γιατί το πεδίο προσφέρεται για ατυχήματα). Όπως και να έχει, και αφού αρνηθήκαμε την βοήθεια των τραυματιοφορέων που ήρθαν αμέσως ("Is he always so white?"), μετά κόπων και βασάνων συνέχισα στο σκι, σαν παράλυτος σε φανάρι. Το χωριό του Chamonix δεν είναι σαν τα άλλα. Έχει κουλτούρα. Ορειβατική, χιονοδρομική. Το χωριό και το βουνό είναι ένα, το νιώθεις. Δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Η υπέροχη οικοδέσποινα μας μας περιμένει στο Yens και αποφασίζω ότι δεν έχω τον χρόνο να περάσω ωρες στο νοσοκομείο για να δουν τον ώμο μου που με σφάζει χωρίς να έχει την τσίπα να σεβαστεί την μοναδικότητα του μέρους και την λαχτάρα μου να το φωτογραφίσω. Μπαίνω στο πρώτο φαρμακείο και ζητάω το πιο δυνατό παυσίπονο που έχουν (αυτό with hindsight αποδείχτηκε λάθος). υπάρχουν διάφοροι τρόποι να κινηθείς. Εμείς απολαύσαμε τον πιο premium! Το βράδυ στο Yens πνίγω τον πόνο μου σε παραδοσιακό Ελβετικό Φοντύ: (συνεχίζεται)

Καλησπέρα σε όλους σας. Ύστερα από πολλά χρόνια σκέψης και αναβολής αποφάσισα να κυνηγήσω ένα όνειρο που είχα από την αρχή της καριέρας μου ή καλύτερα από όταν ξεκίνησα το snowboard και είναι να ζήσω και να δουλέψω στο εξωτερικό και εάν αυτό είναι δυνατόν σε ένα μέρος που να είναι καθαρά χιονοδρομικό. Ναι... Προφανώς και δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για ταξίδια και όνειρα, αλλα περίμενα πολλά χρόνια για την κατάλληλη στιγμή και τελικά κατέληξα ότι δεν υπάρχουν κατάλληλες στιγμές. Μόνο η επιθυμία μας να ζήσουμε με τον τρόπο που θέλουμε ή ονειρευτηκαμε. Έτσι μετά από μερικούς μήνες που έψαχνα δουλειά παρουσιάστηκε μια ευκαιρία στο σε ένα πολύ γνωστό ξενοδοχείο στοDavos. Και την άρπαξα. Και τώρα είμαι στο αεροδρόμιο... ( Που by the way γίνεται πανικός) περιμένω την αναχώρηση τις πτήσης μου για Ζυρίχη γεμάτος όμορφη γλυκιά αγωνία μα και κάμποσο άγχος για αυτό το καινούργιο ξεκίνημα. Μέσα από αυτό το thread θέλω να προσπαθήσω να μοιραστώ μαζί με την πάρεα του snowclub αυτή την εμπειρία που είμαι σίγουρος ότι θα ενδιαφέρει πολλούς και θα έχουν να μου προτείνουν ιδέες. Έτσι θα προσπαθώ όσο γίνεται και προλαβαίνω ( μην ξεχνάτε ότι πάω στο Davos για δουλειά αρχικά) να μεταφέρω την εμπειρία να ζεις να εργάζεσαι και να σκιαρεις στη Ελβετία εν μέσω covid . Εύχομαι σε όλους να έχουμε ένα ασφαλή χειμώνα...

Δυστυχώς ήρθε η ώρα του γυρισμού. Εδώ η σεζόν φτάνει σιγά σιγά στο τέλος της και συνήθως τα ξενοδοχεία κάνουν ένα μικρό διάλειμμα. Μερικά ένα μήνα,αλλά δύο ανάλογα την χρονιά. Και αυτό το κάνει πολύ δύσκολη εποχή να ψάξεις για δουλειά , ιδιαίτερα σε αυτήν την covid χρόνια που όλα λειτουργούν κάπως μουδιασμενα. Το ίδιο συνέβαινε και με το ξένοδοχειο που δουλεύω, που μου είχε ήδη προσφερθεί μόνιμη θέση, αλλά η διοίκηση αποφάσισε να μην ανοίξει για την καλοκαιρινή σεζόν. Περιμένουμε να δουν εάν θα επιστρέψει το παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ (που φέτος γίνεται στη Σιγκαπούρη) και μετά θα παρθούν αποφασεις για το πότε και εάν θα ανοίξουν. Δεδομένου ότι εδώ το κόστος ζωής είναι πολύ υψηλό και μετά από μια πολύ καλή επαγγελματική πρόταση που μου έγινε ,πήρα την απόφαση να επιστρέψω για μερικούς μήνες και αμέσως μόλις ξαναβρεθεί κάτι να ξανάεπιστρεψω στην Ελβετία. Γυρνάω βέβαια με μισή καρδιά, καθώς δεν έχω καμία όρεξη να αντιμετωπίσω ξανά ελληνικά αφεντικά και την ελληνική πραγματικότητα που προφανώς είναι πολύ χειρότερη από εδώ. Τουλάχιστον εδώ κάνεις την βόλτα σου άνετα , χωρίς sms και ανούσια πράγματα. Όμως μερικές φορές πρέπει να συμβιβάζεσαι και μου δίνει δύναμη το ότι σίγουρα θα επιστρέψω. Ο χειμώνας μου εδώ ήταν απλά μια εμπειρία που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Τόσο επαγγελματικά ,αλλά και σε επίπεδο ανθρώπων. Ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δεν είχα σκεφτεί ότι θα δούλευα σε ένα τέτοιο περιβάλλον, περιτριγυρισμένο από βουνά, δουλεύοντας με ανθρώπους πραγματικούς επαγγελματίες που χαίρεσαι να δουλεύεις για αυτούς. Άνθρωποι από όλο τον κόσμο που ακολούθησαν το πάθος τους για τα βουνά και το πάθος τους να προσφέρουν υψηλή ποιότητα υπηρεσίες... Όπως και εγω... Στο βουνό είχα 34 καταπληκτικές μέρες. Άλλες μόνος, άλλες με καταπληκτική παρέα. Άλλες με διαστημικες πούδρες, άλλες με καταπληκτικες , ποιοτικές πίστες, άλλες με σκληρά , όμορφα ανοιξιάτικα χιόνια.Όλες με ήλιο ( εκτός από τις 2 τελευταίες που καιγομουν που φεύγω). Ποτέ δεν πιεστηκα να ανέβω. Τις επέλεξα όλες τις μέρες. Οι περισσότερες στο Parseen . Ομως πολλές ήταν οι μέρες που πηδαγαμε από το Parsenn στο Madrisa και από το Rinenhorn στο jakobshorn. Φεύγω από δω χαμογελαστός , αφού για μερικούς μήνες έζησα αυτό που χρόνια σκεφτόμουν αλλά δεν τολμούσα. Κυρίως γιατί έλεγα στον εαυτό μου ότι δεν είμαι δυνατός σαν χαρακτήρας για μια τέτοια αλλαγή και ικανός σαν επαγγελματίας για να δουλέψω σε τέτοιο υψηλό επίπεδο. Τώρα ξέρω ότι είμαι... Σας ευχαριστώ για την παρέα.Εύχομαι σε όλους καλή συνέχεια και σε λίγο καιρό ελπίζω να είμαι ξανά εδώ να σας μπαίνω στο μάτι με τις αναρτήσεις μου....

Λοιπόν ευχαριστώ όλα τα παιδιά που βοήθησαν σήμερα γιατί είχε πολύ τρέξιμο, κουβάλημα και εντάσεις. Σωτήρη ευχάριστούμε για το φωτογραφικό υλικό. Και τέλος ευχαριστώ όλους τους συμμετέχοντες για την διάθεση (έπεσε πολύ πείραγμα, και να σας πω το μόνο που με ενόχλησε ήταν που με πέρασε ο Λάππας ?).

Καλησπέρα σε όλους. Τα πράγματα εδώ έχουν πάρει μια κάποια ενδιαφέρουσα τροπή. Το ξενοδοχείο που δουλεύω κλείνει.... Οι κρατήσεις λόγο covid προφανώς δεν ήταν ικανοποιητικές και δεδομένου ότι το WEF θα γίνει φέτος στην Σιγκαπούρη η διοίκηση αποφάσισε να κλείσουμε. Υπάρχει ένα πλάνο να ανοίξουμε ξανά για 2 εβδομάδες στα μέσα Φεβρουαρίου αλλά ακόμα δεν έχει αποφασιστεί τπτ. Το καλό βέβαια τις υπόθεσης είναι ότι η κυβέρνηση θα καλύψει το 80 % του μισθού μας με τον όρο να παραμείνουμε εδώ για την περίπτωση που ανοίξουν ξανά ολα. Έτσι από εχτές κάνω διακοπές με την ευγενική χορηγία τοις ελβετικής κυβέρνησης. Όντας κάτοχος ετήσιας κάρτας που μου δίνει πρόσβαση στα πέντε χιονοδρομικά τοις περιοχής και δίχως να έχω καμία άλλη ασχολία θα εκπληρωθεί ακόμα ένα μου όνειρο να περασω χιονοδρομικά τον χειμώνα μου κάνοντας καθημερινά snowboard. (Όσο το επιτρέπει βο καιρός βέβαια.) Έτσι σήμερα ξεκινήσαμε με ακόμα μια επίσκεψη στο parssens ,αυτή την φορά όμως με Έλληνες που μένουν εδώ πολλά χρόνια και μας ξενάγησαν σε κομμάτια του βουνού πού δεν ξέραμε . Στόχος ήταν να φτάσουμε μέχρι το γειτονικό klosters και μετά να πάρουμε το τρένο ( που συμπεριλαμβάνεται στο ημερήσιο πάσο παρακαλώ) αλλά το κρύο ήταν τσουχτερό σήμερα και μέσα στο δάσος τα πράγματα ήταν δύσκολα και τα κομμάτια με μπλε πάγο μας έπεισαν να γυρίσουμε πίσω. Δεν πειράζει έχουμε μέρες να πάμε..... Όπως είπα το κρύο ήταν τσουχτερό και το πρωί σκεφτόμουν που πάμε οι τρελοί με τόση παγωνιά και έτσι το να βγάλω το κινητό για φωτογραφίες το σκεφτόμουν πολύ. Σε δευτερόλεπτα μουδιάζεις ολόκληρος.... Το μόνο που έβγαλα είναι ένα κομμάτι τις μαύρης πίστας που κατεβαίνει μέχρι το χωριό και την προηγούμενη ήταν κλειστό..... Από αύριο και μέχρι το Σάββατο περιμένουμε χιονοπτώσεις που θα δώσουν σχεδόν 20 ποντακια ημερήσιος.. Για να δούμε......

Καλησπέρα σε όλους. Σημερα είχα σκοπό να πάω στο παγκόσμιο πρωτάθλημα που γίνεται εδώ για να σας μεταφέρω την ατμόσφαιρα ενός τέτοιου event και επίσης δεν έχω βρεθεί ποτέ σε κάτι παρόμοιο και πάντα ήθελα τόσα χρόνια ποθ το έβλεπα στην τηλεόραση . Έτσι ξύπνημα πρώι πρώι και κατευθείαν για έκει καθώς είναι ακριβώς πίσω από το κτίριο που μένω 'ομως πρός μεγάλη μου έκπληξη με ενημέρωσαν ότι οι αγώνες θα διεξαχθόυν χωρίς θεατές λόγο covid. Έτσι και παρά τη απογοήτευση μου είπα να κάνω την βόλτα μου δίπλα ακριβώς στην λίμνη κάτι που τελικά με αποζημίωσε πλήρως αφοού το σκηνικό γύρω από την λίμνη είναι ονειρικό. Ειδικά για έναν λάτρη του χειμώνα και της φύσης. Μέσα στο χωριό είναι ολοφάνερο οτί ο κόσμος είναι πολύ περισσότερος αφού βλέπεις κόσμο παντού και τα π'αρκινκγ είναι όλα γεμάτα , πράγμα που με επιβεβαιώνει την στάση μου να μήν ανεβαίνω για σκί σκ .( Ούτε στην Ελλάδα το τόλμαγα. Κανα δύο φορές που ανέβηκα με τήν....... το μετάνοιωσα οικτρά). Και άμα δεν μπορώ να πάω για σκί κάπως βαρίεμαι. Η αλήθεια είναι ότι ανυπομονώ να ξεκινήσω δουλεία γιατί όσο και να είναι ωραίος ο τουρισμός, η δουλεία μου είναι αυτό που με χαρακτηρίζει , με βάζει σε πρόγραμμα και με βοηθάει να βάζω σε τάξη την ζωή μου.Είναι το σημείο αναφοράς μου που γύρω του χτίζω τα όσα θέλω να κάνω. Και όντας σε μία δουλεία τα τελευταία 16 χρόνια που έδινα την ψυχή μου κάθε μέρα , νιώθω κάπως περίεργα να κάθομαι για σχεδόν ένα μηνα τώρα. Πόσο μάλλον τέτοια εποχή που για τα ζαχαροπλαστεία είναι High season και δούλευα απανωτά 12 -14ωρα.Όπως και να χει σε μερικές μέρες ξεκινάω και όλα θα στρώσουν.Τώρα μερικές φωτό απο τα πέριξ τις λιμνης απο εχτές και προχτές....

6η ημέρα, διαφυγή προς Arolla. To πρωί καμιά 50ριά άτομα κοιτάμε ο ένας τον άλλο και κανείς δεν αποφασίζει να πέσει στην πηχτή άσπρη άβυσσο μπορστά μας. Με τα πολλά αποφασίζουμε να φύγουμε πρώτοι αλλλά μέχρι να κουμπώσουμε πέδιλα δύο ντόπιοι ξεκινάνε. Όσο κατεβαίνουμε ο καιρός ανοίγει (πάνω παραμένει κλειστός) και μας χαρίζει μια επική πουδροκατάβαση

Φεύγοντας πια από το βουνό για φέτος, θα ήθελα να κάνω μια γενική παρατήρηση για τη φετινή "περίεργη" σεζόν, με βλέμμα στο μέλλον: Ναι, δεν είχαμε 3 μέτρα χιόνι σε κάθε λούκι. Αλλά κάποιες μέρες είχαμε χιόνι και για εκτός πίστας. Σίγουρα όμως, με εξαίρεση λίγο ζόρι για 2-3 βδομάδες με πετρούλες στον Αίολο, είχαμε χωρίς καμία διακοπή εξαιρετική πίστα. Η γενική γκρίνια και για το "λίγο χιόνι" οδήγησε πολύ κόσμο στο να μην έχει όρεξη να ανέβει για σκι και να χάσει πρακτικά πολλές καλές μέρες τσουλήματος. Πρόσφατα, οι νέες χιονοπτώσεις δείχνουν ότι θα είχαμε άνετα και την είσοδο στον Απρίλιο. Η διακοπή της σεζόν λόγω της πανδημίας νομίζω ότι θα πρέπει να μας θυμίσει: "Τσουλάτε όσο μπορείτε. Ίσως να μη μπορείτε αργότερα." Βγαλμένα απ' τη ζωή την ίδια. Υγεία σε όλους και του χρόνου.

Σήμερα έκανα το πρώτο μου ορειβατικό! Ήθελα χρόνια να το δοκιμάσω, και σήμερα ήταν η τέλεια ευκαιρία, μιας και το Helmos ski touring event προέβλεπε group αρχαρίων στο ορειβατικό σκι! Η διαδρομή ήταν μικρή, αλλά ιδανική για πρωτάριδες σαν εμένα. Η διοργάνωση από την RTM ski school και προσωπικά από τον Σπύρο Σούλη ήταν άψογη, σε μία μέρα μάλιστα με δύσκολες καιρικές συνθήκες για αρχάριους! Ομίχλη κατά διαστήματα, αέρας, κρύο και χιονόπτωση, δυσκόλεψαν λίγο (αλλά δε λύγισαν) την ομάδα κατά τη διαδικασία κυρίως του transition skins on/skins off Το τοπίο μαγευτικό, η ησυχία του βουνού μακρυά από την πολυκοσμία και τα λιφτ το ζητούμενο! Η ελαφρά χιονόπτωση ανεβαίνοντας μέσα στο δάσος του Αυγού σου δημιοργούσε ένα αυθόρμητο χαμόγελο! Οδηγοί μας οι Σπύρος Σούλης και Κώστας Ζέτος (σας ευχαριστούμε πολύ!) εξαιρετικοί άνθρωποι πάνω από όλα, και η έκληξη της ημέρας ήταν ο Κόνσταντιν Παπανικολάου παραγωγός/σκηνοθέτης/κινηματογραφιστής της γνωστής ταινίας Frozen Ambrosia ο οποίος μας τίμησε με τη παρουσία του και μας ακολούθησε στη διαδρομή μας. Πήρε και μερικά πλάνα Ακολουθούν μερικές φώτο, οι οποίες δύσκολο να αποτυπώσουν τον ενθουσιασμό το δικό μου, αλλά και όλης της ομάδας.. Η ομάδα προετοιμάζεται Τα σκι μου έτοιμα φωκαρισμένα Από Δεξιά: Σπύρος Σούλης, Κόνσταντιν Παπανικολάου (frozen ambrosia), Κώστας Ζέτος. Briefing πριν την αναχώρηση από την βάση της Δάφνης με κατεύθυνση προς τον δασικό δρόμο στα δεξιά της (πίστα Αρμονία). Σύντομη στάση για check και ανασυγκρότηση της ομάδας. Στη φουρκέτα της Αρμονίας. Στο βάθος η συνέχεια του δασικού προς τη χιονοστοιβάδα, όπου ήταν και ο προορισμός μας. Εκεί θα βγάλουμε τις φώκιες, θα τσουλήσουμε στη πούδρα μέχρι το σημείο της φουρκέτας/διασταύρωσης πάλι, θα ξαναβάλουμε φώκιες και θα συνεχίσουμε ανεβαίνοντας τον δασικό μέχρι τη μέση της πίστας Ειρήνης (Φαίδρα). Ανεβαίνοντας προς τη χιονοστοιβάδα Η χιονοστοιβάδα. Στάση για transition, skins off. Τσουλώντας σε ωραία πούδρα ξάνα προς τη διασταύρωση Δεύτερο transition, skins on, και ανάβαση μέχρι τη μέση της Ειρήνης (Φάιδρα), όπου θα κατέβουμε τη πίστα μέχρι τη σχολή RTM για τη λήξη του event Η μέση της Ειρήνης, πίστα Φάιδρα. Ο καιρός έχει κλείσει πλέον, η χιονόπτωση έχει δυναμώσει, και η κατάβαση από τους περισσότερους γίνεται με δυσκολία, λόγω του white out. Διακρίνεται και ο σκύλος ορειβάτης-σκιερ της παρέας, ο Ερμής. Ακούραστος και πολύ χαρούμενος όπως όλοι! Επιστροφή στην RTM, λήξη του event. Ο Σπύρος μοιράζει τα δώρα του event από την RTM! Ευχαριστούμε πολύ! Οι σύντροφοί μου για σήμερα, νοικιασμένοι από την RTM, ξεκουράζονται! Ολοκαίνουργιο σετάκι, ο πρώτος που τα φόρεσα! Δεν έχω εμπειρία από ορειβατικά, αλλά πολύ καλό σετ! Νομίζω πως ο ενθουσιαμός μου ως first timer δεν κρύβεται, σίγουρα θα το ξανακάνω σύντομα! Σπύρος, Κώστα και όλη την RTM σας ευχαριστώ πολύ για αυτή την ευκαιρία! Καλά να περάσετε οι αυριανοί, περιμένουμε φώτο εδώ!

Άπιστοι θωμαδες!! Σιγά μην γλίτωνα από τον vro, με απαθανάτισε. Εβαλε επιτέλους όχι παρά πολύ αλλά αξιοπρεπές χιονάκι.

Powder alert Frerolaka Είμαστε 10 άτομα....στοπ Ποιότητα χιονιού : Hokkaido Japan....στοπ Ανεβείτε με ότι ποιο τάβλα σκι έχετε στον οπλοβαστο ....στοπ Κρύο διαχειρισιμο ..... στοπ Ηλιοφάνεια.... στοπ Τα χάπια μου ....non stop

Καλημέρα σε όλους από το πανέμορφο Pasrenn

Εμείς πάντως φτιάξαμε το δικό μας χιονοδρομικό! Το ρατράκ στρώνει, το snowmobile και το ελικοφόρο έτοιμα για τυχών διάσωση, και ο σκιερ έτοιμος να κατέβει το λούκι! Η Lego έδωσε τη λύση να χαρούμε το σκι και στο σπίτι! Χαχαχαχα